The Wave

Recenzje książki: The Wave (28)

1. Recenzja: cynamonowestrony , Szeluk Amelia

   “The wave”, czyli książka, w której to ona jest czarnym charakterem. Przyznam szczerze, że brakowało mi takich książek na polskim rynku. Romansów, które są jednocześnie kryminałem, z błyskotliwym zakończeniem i postacią kobiecą w centrum wydarzeń. Książek, w których sama już nie wiem, kto jest dobry, a kto zły. “The wave” to książka, co do której nie miałam zbyt wysokich oczekiwań. Zaciekawiły mnie TikToki autorki i postanowiłam sprawdzić, czy ta książka serio jest aż tak ciekawa. I powiem wam, była jeszcze lepsza. Relacja romantyczna została napisana bardzo dobrze, widać było, że praktycznie przez cały czas wzajemnie się nienawidzą mimo wzajemnych uczuć (kocham enemies to lovers), co, to może zabrzmieć dziwnie, ale dodawało dreszczyku emocji do wątku kryminalnego. Może sami bohaterowie nie byli nadzwyczajni i nie przywiązałam się do nich, ani nic takiego, ale ich relacja, KO CHAM. Strasznie podobało mi się to, że akcja rozgrywała się 100 lat temu, a nie we współczesnych czasach, dodało to na pewno klimatu całej książce. Wiem, że było to związane z serią/trylogią (nie bijcie, nie jestem na bieżąco z wydanymi książkami z wattpada) Spark, ale sama nie czytałam, więc niestety nie mogę się wypowiedzieć Co mi się nie podobało? Na początku akcja rozwijała się dziwnie wolno, to po pierwsze. Po drugie rozwiązanie zagadki- miałam serio mega dużo podejrzanych, ale nie postawiłabym na tą osobę. To się totalnie nie trzymało kupy. Autorka w żaden sposób nie naprowadziła nas na rozwiązanie zagadki- to w sumie największy minus całej książki. Za to sam przebieg tego… jakby to powiedzieć… przebieg tego procesu w którym główna bohaterka dostawała groźby, działy się dziwne rzeczy i powoli dowiadywaliśmy się o od lat skrywanym sekrecie, to było genialne. Nadal nie mogę zapomnieć o jednym momencie z cmentarzem- PRZE GE NIAL NE. Książka, którą polecam i na pewno dalej będę polecać. Świetnie napisana, z genialnym klimatem (przysięgam, czułam się w jednym momencie, jakbym czytała książkę Agathy Christie. płak, teram mam ochotę na książkę Christie)

2. Recenzja: TikTok , Grejner Joanna

   Historia Florence i Hermana zapoczątkowała fale wydarzeń znaną nam z trylogii The Chain. Książki Moniki Rutki zawsze wywołują we mnie wiele emocji i dużo łez. I tak też bylo w przypadku The Wave. Florence to kobieta, która nie da sobie naskoczyć. Przeszła w życiu piekło, którego ogień wciąż czuje na plecach. Jest niesamowicie silną bohaterką, która skrywa prawdziwe emocje pod maską obojętności. Herman to mężczyzna o szlachetnym sercu, liczy się dla niego rodzina i przyjaciele, a w momencie kiedy musi zdecydować o losie młodej kobiety, bez wahania staje po jej stronie. Od tego momentu jego życie zmienia się diametralnie, a jego myśli wirują wokół tej jednej nocy. Florence i Herman to osoby, które często przekraczają granice, aby chronić bliskich. Kłamią i ranią się nawzajem, ponieważ zostali wplątani w sieć kłamstw z której próbują ujść z życiem. Przez książkę się wręcz płynie. Podwójna perspektywa pozwala nam spojrzeć na te wydarzenia z szerszej perspektywy, a wątek kryminalny momentami mrozi krew w żyłach. Do tego niesamowity klimat lat 50. 📻 Monika Rutka po razy kolejny zafundowała nam dawkę tajemnic, których konsekwencje miały wpływ na znaną już nam historię Lizzy i Chase’a. Nie ważne czy czytaliście jedno lub drugie. KONIECZNIE przeczytajcie wszystkie książki, ponieważ Monika stworzyła tak połączone historie, że nie raz będzie pod wrażeniem!

3. Recenzja: Kasumi Jaeger, Stachowska Marianna

   Dziesięciokrotnie zabierałam się za napisanie tej recenzji, dopiero za jedenastą próbą się to udało. Czemu? Było to moje pierwsze zetknięcie z twórczością Moniki Rutki i zdecydowanie nie byłam gotowa na taki ładunek emocjonalny. Z góry zaznaczę, iż z pewnością nie jest to moje ostatnie spotkanie z tą autorką! The Wave już na samym początku zaplusowało, gdyż wyciągnęło mnie z długiego zastoju czytelniczego. Z każdą kolejną stroną było coraz lepiej. Największy plus dla mnie, to fakt, iż główna postać kobieca - Florence - nie jest silna bez powodu. W literaturze często brakuje mi postaci kobiecych, których siła ma swoje źródło. U Florence zadziorny charakter jest uzasadniony i prowadzi do wielu ciekawych dialogów. Cieszę się, iż ta postać nie jest jedynie “silną kobietą z ciętym językiem”, posiada ona wiele różnych emocji w sobie i wszystkie je ukazuje. Nie mogę jednak powiedzieć, iż pokochałam Florence bądź Hermana. Dostrzegam w ich zachowaniu niemoralność. Nie są to wyidealizowane postacie, które nie popełniają błędów i zawsze postępują zgodnie z normami społecznymi i moralnymi. Bohaterowie The Wave są LUDZCY, a ludzie bywają potworami. Posiadają cechy pozytywne, ale są również przebiegli, mściwi, mogący zabić dla własnych korzyści. Monika Rutka wprowadza czytelnika w nieco mroczny, owiany tajemnicą nastrój. Używane przez nią symboliki przedmiotów zachęcają do samodzielnego rozwiązywania zagadki, zanim uczynią to bohaterowie na papierze. Na plus oceniam użycie rozwiązań fabularnych, które są klasykami w literaturze kryminalistycznej. Nie odczułam, że są one powieleniem czegoś co już znam, a właśnie ładnym ich zapożyczeniem. The Wave potrafi zaskoczyć. Nawet jeśli jesteście już czegoś pewni, to przeczytanie następnej strony może wiele zmienić w postrzeganiu przez was bohaterów tej historii. To Monika Rutka zaskakuje, taki jej talent.

4. Recenzja: bookstagram, Smolińska Alicja

   Po pierwsze - Rutka nie wiem dotknij trawy?? przydałoby ci się. Po drugie, załatw sobie jakieś leczenie czy coś, bo to co tu się stało to za dużo nawet jak dla ciebie. I po trzecie, wow, normalnie brak mi słów. Jedna z książek, na których się najbardziej popłakałam. “The Wave” na pewno nie jest prostą i łatwą książką. Akcja dzieję się w czasach wojen, co idealnie mamy przedstawione w perspektywie Hermana, a dokładniej w jego snach. Już na początku mamy trupa, a cała historia kręci się właśnie wokół tego jednego dnia, tylko że kilka lat później, gdy przyszłość wraca do Florence. Zmagają się oni wtedy z nie jednymi trudnościami, by móc w końcu żyć normalnie, ale jak to u Rutki kolorowo być nie może. Florence, totalnie simpuje do niej. Totalnie jedna z top of the top postaci żeńskich. Jej zadziorność i mur, który wokół siebie zbudowała idealnie się ze sobą łączą. Nie boi się powiedzieć nie, co w tamtych czasach było trudne. Nie bała się również zrobić coś mężczyznom, a właściwie to non stop im groziła, a czasami nawet używała siły. Jednak pod tą skorupą mamy dziewczynę, która musi się zajmować całym domem, własną matką i do tego walczyć ze swoimi demonami w głowie. Doceniam ją za to, na prawdę, nie jeden człowiek by się po prostu poddał, a ona stawiła temu czoło. Herman Jones, kolejny książkowy mąż, jednak po zakończeniu nie wiem nawet co o nim myśleć. Poukładany mężczyzna, który zrobił dosłownie wszystko by odzyskać swoją miłość. Jednak mimo to również ma wewnętrzną walkę z wspomnieniami z wojny w Korei, ale to zawsze inni byli u niego na pierwszym miejscu. Nie ważne co się działo to i tak rzadko myślał o sobie. Czego skutki widzimy w zakończeniu. Oboje idealnie do siebie pasowali. Ich relacja również nie była łatwa, i nie wszystko szło im z górki, a wręcz non stop mieli pod górkę. Niechęć Flo do jakiejkolwiek relacji, i upartość Jonesa, była w tym po prostu cudowna. Ta dwójka przeżyła niejedną okropną sytuację, ale zawsze z tego wychodzili, i choćby nie wiem co mieli w sobie wsparcie. Mogliby się nie widzieć kilkanaście lat, a to co było między nimi nadal by istniało i nie mogliby temu zaprzeczyć. Zakończenie?? nie wiem ile wylałam na nim łez ale na pewno dużo. Nie byłam w żadnym stopniu gotowa co dla nas przygotuje Rutka, i wy też nie bądźcie. Mam łzy w oczach na samą myśl, a jeśli chociażby fragment z ostatniego rozdziału lub epilogu to się znowu popłaczę. W dodatku ten plot twist, który dostaliśmy pod koniec, jakby wtf, nie ogarniam go i chyba nie chcę ogarnąć. Jednak mimo wszystko to wszystko się ze sobą łączyło. Wszystko, no może prawie, bo zakończenie nie, miało swoje jakiekolwiek wyjaśnienie. Ze stylem Rutki poznałam się już w trylogii The Chain, a raczej tylko w Spark, bo po resztę tomów boję się sięgnąć. Po części się spodziewałam co tu dostanę, bo książkę zaczęłam czytać na wattpadzie, jednak im bliżej końca tym bardziej byłam zaskoczona wszystkim. Tutaj dostaniecie zdecydowanie i o wiele lepsze akcje oraz wątki niż w The Chain. Widać ile pracy było w to włożone, bo naprawdę nie szło się domyślić zakończenia, tak jak w większości książek jest. Monika się tu postarała i jest to widać już na samym początku, a im bliżej końca tym bardziej docenia się jej pióro i to w jakim stylu prowadzi wszystkie wątki, które na końcu się ze sobą łączą i mają sens. "The Wave” na pewno na długo zostanie w mojej pamięci i w przypadkowych momentach będę sięgać i otwierać na jakiejkolwiek stronie. Znajdzie się pewnie w topce tego roku, bo nie miałabym po prostu serca nie dawać jej tam. Zbyt dużo emocji przeze mnie przeszło gdy czytałam losy Florence i Hermana by ot tak o tym zapomnieć. Zdecydowanie ją wam polecam.

5. Recenzja: injudeslibrary , Dropia Julia

   "Początek każdej relacji jest jak biała kartka. Im dalej w nią brniesz, tym więcej kredek używasz i tym bardziej zapełniasz papier. Czasem zdarzy się, że narysujemy coś źle. To normalne, jesteśmy tylko ludźmi." ♡ Każdy z nas posiada swój licznik, który odlicza do głębokiego wdechu. Wdechu, który będzie tym ostatnim. Ograniczony czas. Bardzo często w życiu się gubimy. Nie myślimy o sobie, tylko o innych i pozwalamy sobie robić krzywdę. Ale, czy wiesz, jak wykorzystać czas, który posiadasz? Weź „The Wave” do ręki, rusz w podróż do lat 50. XX wieku i daj szanse Monice Rutce, aby pokazała ci prawidłową drogę podczas podróży zwanej życiem. „- Niektórych rzeczy nie zmienimy. Szczególnie tych, na które nie mieliśmy wpływu. Możemy nad nimi rozmyślać, zastanawiać się: „dlaczego”, „po co” i się w nich zatracać, marnując przy tym czas… albo możemy ruszyć do przodu. To my decydujemy, czy przywrócimy kartkę i zaczniemy nowy rozdział, czy też spalimy książkę i otworzymy następną. Wiesz, taką nie za pisaną, bezstronny, do których moglibyśmy wrócić w gorszych chwilach, by niczym masochiści jeszcze bardziej się dobić.” ♡ O mój Boże. Za każdym razem jak sięgam po książkę, która wyszła spod pióra Moniki Rutki, to ona zapiera mi dech w piersiach. Dedykacje w jej książkach są najpiękniejsze, przez fabułę od pozycji nie można się oderwać, ponieważ zawsze towarzyszy nam dreszczyk emocji. A po skończeniu lektury leżymy na łóżku i wpatrujemy się tępo w sufit i rozmyślamy, jak autorka trylogii „The Chain” i jednotomówki „The Wave” wprawiła nas w taki stan. Stan, podczas którego o niczym innym nie potrafimy myśleć. O czym jest „The Wave”? Młody weteran wojenny Herman Jones postanawia kontynuować służbę dla kraju i decyduje się wstąpić do brytyjskiej policji. W stawianiu pierwszych kroków na nowej ścieżce zawodowej może mu pomóc wpływowy znajomy ojca, Clarence Langford. Biznesmen zaprasza obu Jonesów na kolację do swojego domu, by pomówić o jego ewentualnym wsparciu. Tam Herman poznaje córki Clarence’a, Janette i Florence. Rozmowy układają się po myśli przyszłego stróża prawa. Wieczór zapowiada się przyjemnie. Wszystko się jednak zmienia, gdy do uszu mężczyzn dobiega krzyk żony gospodarza. W tamtym momencie jeszcze nie wiedział,że będę musiał podjąć najtrudniejszą decyzję w całym swoim życiu. Że to on będzie musiał zadecydować o losie młodej dziewczyny i swoim. Nie od dziś wiadomo, że uwielbiam Monikę całym swoim sercem. Ją i jej książki. Ma niesamowity styl pisania, który pochłania nas i mamy wrażenie, że jesteśmy bohaterami powieści. Świat, który wykreowała jest niesamowity. Moim zdaniem, to właśnie przez czas, w którym dzieją się wydarzenia, sprawia, że „The Wave” nabrała wyjątkowości, ponieważ nigdy jeszcze takiej nie czytałam! Bohaterowie to niesamowite ikony! Nie raz się uśmiałam z tekstów Florence albo Corina. Przekomarzanki tej dwójki są bardzo zabawne. Natomiast Herman to nowy książkowy mąż! Myślę nawet, że sam Chase Shaw ma konkurencję… jeżeli książkary będą singielkami to przez Monikę! Podsumowując: czytajcie „The Wave” i każdą książkę Moniki Rutki! Jest przekochaną osobą i zasługuje na wszystko co najlepsze. Zakochałam się w tej pozycji bezpowrotnie. Na sto procent będę do niej wracać!

6. Recenzja: @perswazjee, Słomian Jagoda

   „𝐓𝐡𝐞 𝐰𝐚𝐯𝐞” 𝐌𝐨𝐧𝐢𝐤𝐚 𝐑𝐮𝐭𝐤𝐚 „𝒞𝓏𝒶𝓈𝒶𝓂𝒾 𝓂𝓊𝓈𝒾𝓂𝓎 𝓇𝑜𝒷𝒾ć 𝓏ł𝑒 𝓇𝓏𝑒𝒸𝓏𝓎, 𝒶𝒷𝓎 𝓅𝓇𝓏𝑒𝓉𝓇𝓌𝒶ć. 𝒜𝓁𝑒 𝒸𝓏𝓎 𝓉𝑜 𝑜𝓏𝓃𝒶𝒸𝓏𝒶, ż𝑒 𝒿𝑒𝓈𝓉𝑒ś𝓂𝓎 𝓏ł𝓎𝓂𝒾 𝓁𝓊𝒹ź𝓂𝒾” Na „The wave” czekałam bardzo długo, a po wszystkich zapowiedziach i cytatach byłam niezwykle ciekawa jak spodoba mi się nowa powieśc Moniki Rutki. Bardzo bym chciała napisać, że stała się ona moim ulubieńcem roku, jednak nie sprostała moim oczekiwaniom. Akcja książki rozgrywa się w 1950 roku w Brighton (Wielka Brytania) i waśnie to, że powieść toczy sie w latach 50 nadaje niesamowity klimat całej fabule. Miałam wrażenie, że momentami sama znajdowałam sie w powojennej Anglii i przechadzałam sie uliczkami Brighton razem z bohaterami. Rutka nadaje bardzo tajemniczą i nieoczywista aurę całej historii, przez co napewno niejeden czytelnik nie mógłby się oderwać od książki. Bohaterowie byli bardzo dobrze wykreowani. Każdy z nich miał własną przeszłość i ogromny bagarz emocjonalny, co czyniło te postacie ciekawymi i chętnymi do poznania. Mimo genialnych bochaterów i tajemniczego klimatu, „The wave” nie sprostało moim oczekiwaniom. W co drugiej recenzji czytałam o elementach zaskoczenia i wylewaniu łez przez czytelników, więc z góry nastawiłam sie na coś co wprowadzi mnie w szok i wywoła skrajne emocje. Niestety nie doświadczyłam żadnej z tych rzeczy, choć rozumiem skąd u czytelników mogą się one brać. Podsumowując „The wave” to naprawdę dobra powieść napisana prostym językiem. Spodziewałam się dostać rollercoster emocjonalny, jednak jego brak nie dokuczał mi tak bardzo, bo fabuła i tak w miarę mnie wciągnęła.

7. Recenzja: zagubione.w.slowach, Szczur Weronika

   "The Wave" to jednotomowa historia skupiająca się na losach Florence i Hermana. Herman Jones postanawia kontynuować służbę dla kraju i decyduje się wstąpić do brytyjskiej policji. W stawianiu pierwszych kroków na nowej ścieżce zawodowej może mu pomóc wpływowy znajomy ojca, Clarence Langford. Biznesmen zaprasza obu Jonesów na kolację do swojego domu, by pomówić o jego ewentualnym wsparciu. Tam Herman poznaje córki Clarence’a, Janette i Florence. Wieczór zapowiada się przyjemnie. Wszystko się jednak zmienia, gdy do uszu mężczyzn dobiega krzyk żony gospodarza. Kolejna książka spod pióra Moniki Rutki, która wstrząsnęła mną w każdym tego słowa znaczeniu i zagarnęła sobie moje serce. Musicie przyznać, że sam opis tej książki intryguje a okładka to już w ogóle - coś pięknego. Jednak całość, całość to coś niesamowitego. Wielbię styl pisania Moniki i mam wrażenie, że z każdą jej kolejną książką ten styl pisania jest coraz lepszy i lepszy. "The Wave" czytało mi się niezwykle gładko i szybko. Autorka ma bardzo przyjemny dla oka styl, że nawet gdy pisze o ciężkich rzeczach - to się dobrze czyta, jeśli rozumiecie co mam na myśli. Nie brakowało tu też ciętego humoru, który tylko dodawał temu wszystkiemu jeszcze lepszego wyrazu. "The Wave" pochłonęło mnie od pierwszych stron i trzymało w napięciu i emocjach do samego końca. Z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej zafascynowana i oczarowana tą historią. Cały czas chciałam więcej i więcej. W tej historii przenosimy się do lat pięćdziesiątych więc już sam klimat tej książki jest świetny i niepowtarzalny - zwłaszcza w wykonaniu Moniki. Fabuła jest pełna tajemnic i sekretów, którzy nasi bohaterowie skrywają - i odkrywają. Już po trylogii "The Chain" wiem, że po Monice można spodziewać się wszystkiego także tutaj nie wiedziałam totalnie co może się wydarzyć. Autorka zapewniła nam totalny rollercoaster emocjonalny z świetnie wykreowanymi bohaterami. Kocham Hermana i Florence. Florence to totalna powerful women w każdym tego słowa znaczeniu. Silna, nie dająca sobą pomiatać i mówiąca to co myśli kobieta, która bardzo szybko skradła moje serce. Herman czyli urokliwy Pan wojskowy, który po powrocie do domu chce zbliżyć się do Flo bo łączy ich wspólny sekret. Herman skradł moje serce już od samego początku i szybko stał się moim książkowym mężem. Monika Rutka po raz kolejny pokazała, że jest mistrzynią w tym co robi i jak genialnie potrafi wykreować bohaterów i poprowadzić ich relację. Bo relacja tej dwójki mimo, że do łatwych nie należy jest na swój sposób urokliwa i ściskająca serce. "The Wave" to trzymająca w napięciu historia, którą koniecznie musicie poznać! Gorąco polecam!💜

8. Recenzja: angelsx_book, Kowalska Nikola

   Florence 💔 Ta książka była tak dobra, że musiałam ją sobie dawkować. Trutce dziękuje za takie zakończenie, bo innego bym chyba nie przeżyła. Niesamowita i niecodzienna historia. Jej klimat zostanie już ze mną na zawsze❤

9. Recenzja: @ksiazkowny | https://www.instagram.com/invites/contact/?i=12j299atojy3z&utm_content=pmj36hd, Magiera Dorian

   ☾ 𝐓𝐡𝐞 𝐖𝐚𝐯𝐞 ☽ 𝑪𝒛𝒂𝒔𝒂𝒎𝒊 𝒎𝒖𝒔𝒊𝒎𝒚 𝒓𝒐𝒃𝒊𝒄́ 𝒛𝒍𝒆 𝒓𝒛𝒆𝒄𝒛𝒚, 𝒂𝒃𝒚 𝒑𝒓𝒛𝒆𝒕𝒓𝒘𝒂𝒄́. 𝑨𝒍𝒆 𝒄𝒛𝒚 𝒕𝒐 𝒐𝒛𝒏𝒂𝒄𝒛𝒂, 𝒛̇𝒆 𝒋𝒆𝒔𝒕𝒆𝒔́𝒎𝒚 𝒛𝒍𝒚𝒎𝒊 𝒍𝒖𝒅𝒛́𝒎𝒊? Brighton, Wielka Brytania, rok 1950 Herman Jones, weteran służący w wojsku, chce wstąpić do policji, by dalej służyć ojczyźnie. Pomóc może mu wpływowy mężczyzna, Clarence Langford. Zaprasza on Jonesa i jego ojca do swojej posiadłości na kolację oraz rozmowę o ewentualnej pomocy. To właśnie tam Herman ma możliwość poznania córek biznesmena, Janette i Florence. Wieczór wydaje się być spokojny i przyjemny, jednak ten stan zostaje przerwany, gdy tylko żona gospodarza zaczyna krzyczeć. 𝑲𝒊𝒆𝒅𝒚𝒔́ 𝒅𝒐𝒄𝒊𝒆𝒓𝒂𝒎𝒚 𝒅𝒐 𝒈𝒓𝒂𝒏𝒊𝒄𝒚 𝒏𝒂𝒔𝒛𝒆𝒋 𝒘𝒚𝒕𝒓𝒛𝒚𝒎𝒂𝒍𝒐𝒔́𝒄𝒊. 𝑪𝒛𝒍𝒐𝒘𝒊𝒆𝒌 𝒏𝒊𝒆 𝒋𝒆𝒔𝒕 𝒏𝒊𝒆𝒛𝒏𝒊𝒔𝒛𝒄𝒛𝒂𝒍𝒏𝒚, 𝑨 𝒌𝒕𝒐 𝒊𝒏𝒏𝒚 𝒈𝒐 𝒖𝒓𝒂𝒕𝒖𝒋𝒆, 𝒋𝒂𝒌 𝒏𝒊𝒆 𝒐𝒏 𝒔𝒂𝒎? Przyznam, że miałem ogromne oczekiwania do tej książki. Twórczość Moniki Rutki to cudo, trylogia The Chain stoi na samym szczycie moich ulubieńców. Nie dziwię się więc, że tuż pod tą trylogią znalazło się cudowne The Wave. Wokół tej książki powstał taki szum, że od razu po dowiedzeniu się o wydaniu, wiedziałem że muszę mieć swój egzemplarz. Szczęście się do mnie uśmiechnęło i dostałem The Wave do recenzji! Miałem wtedy na głowie wiele innych recenzentów (co było błędem, nigdy więcej nie biorę na siebie tyle współprac. Przepraszam za to, że recenzja wlatuje tak późno!), jednak i tak ciągnęło mnie do tego, by rzucić wszystko i zacząć to czytać. Kiedy tylko w końcu wziąłem się za czytanie, nie mogłem się oderwać! Klimat jaki tam panuje jest tak cudowny! Nigdy nie sięgałem po książki, których akcja dzieje się w latach pięćdziesiątych, jednak ta mnie wyjątkowo zaskoczyła! Wszystko było idealne. Styl życia, wypowiadania się, opisy… dzięki temu mogłem poczuć się, jakbym sam znalazł się w tych latach. To, jak Rutka wykreowała głównych bohaterów to mistrzostwo. Florence, sarkastyczna, twarda kobieta, która odstrasza od siebie każdego mężczyznę, jednak w środku jest też bardzo emocjonalna. I Herman, emocjonalny, twardy i pewny siebie mężczyzna. Uwielbiam to, że tytuły książek Moniki są nazwami lokali występujących w historii. The Chain - klub, The Wave - bar. Mały szczegół, jednak bardzo urzekający. Końcówka zmiotła mnie z planszy. Towarzyszyło mi tak wiele różnych emocji. Nawiązanie do The Chain od razu przywróciło wspomnienia z czytania tej trylogii. Same zakończenie było dla mnie zaskakujące. Jednak jedna rzecz całkowicie zmieniła jego postrzeganie. Książka skrywa w sobie ważny morał, jest przepełniona przeróżnymi emocjami, a jeden plot twist goni kolejny. Uważam, że jest to jedna z najlepszych książek tego roku oraz najpiękniej wydaną książką jaką widziałem. Niezmiernie polecam fanom enemies to lovers, tajemnic i vibu lat pięćdziesiątych! 𝑵𝒊𝒆 𝒐𝒅𝒓𝒂𝒕𝒖𝒋𝒆𝒎𝒚 𝒋𝒖𝒛̇ 𝒕𝒐𝒏𝒂̨𝒄𝒚𝒄𝒉 𝒍𝒐𝒅𝒛𝒊, 𝒂𝒍𝒆 𝒋𝒆𝒔́𝒍𝒊 𝒔𝒑𝒓𝒐́𝒃𝒖𝒋𝒆𝒎𝒚, 𝒎𝒐𝒛̇𝒆 𝒖𝒅𝒂 𝒔𝒊𝒆̨ 𝒏𝒂𝒎 𝒖𝒕𝒓𝒛𝒚𝒎𝒂𝒄́ 𝒏𝒂 𝒑𝒐𝒘𝒊𝒆𝒓𝒛𝒄𝒉𝒏𝒊. 𝑷𝒚𝒕𝒂𝒏𝒊𝒆 𝒃𝒓𝒛𝒎𝒊: 𝒄𝒛𝒚 𝒑𝒐𝒕𝒓𝒂𝒇𝒊𝒔𝒛 𝒑𝒍𝒚𝒘𝒂𝒄́? ★ 𝐨𝐜𝐞𝐧𝐚: ∞/𝟓 ★

10. Recenzja: toolateviceversa, Lis Patrycja

    ✨ „W niebo nie wierzę, a piekło mam na Ziemi.” 🌸 Rok 1950, Brighton w Wielkiej Brytanii. Weteran wojenny , który wrócił do kraju z powodów rodzinnych i młoda kobieta, która wywróciła świat mężczyzny w przeszłości. "The Wave" to książka, której byłam ogromnie ciekawa. Pióro Moniki Rutki jest przyjemne. Pisze lekko i zrozumiale, dodatkowo krótkie rozdziały sprawiają, że przez książkę się płynie. Ciągła akcja i masa dialogów nie da nam ani jednej chwili znudzenia. Fabuła dopracowana świetnie. Występujący wątek kryminalny jest cudownie poprowadzony. Historie dodatkowo oplatają tajemnice, sekrety, nielegalne eksperymenty, handel ludźmi, nie są one szczegółowo opisane, ale nadają klimat całej otoczce. Bohaterowie wykreowani przez autorkę zawsze mają w sobie to coś przez co łapią naszą sympatię. Są ciekawi i intrygujący. Herman Jones to zahartowany mężczyzna. Pewny siebie, odważny, wyrozumiały i troskliwy. Swoimi przemyśleniami daje nam dostęp do siebie i możemy go poznać. Herman to postać, którą polubimy i zagnieżdża się w naszym sercu. Florence to odważna kobieta. Jest oschła i bezpośrednia. Na swoich barkach niesie ogrom bólu, ale jest silna i nigdy się nie poddaje. Samowystarczalna kobieta. Jej postać jest całkowitym przeciwieństwem kobiet w latach 50. Florence robi i mówi co chce, na opak wszystkim norm społecznych. Imponujące. Pokażę nam, że zawsze warto być sobą. Ich relacja jest dość burzliwa, ale ciekawa i intrygująca. Mogłabym wam napisać tu wiele, ale ten duet koniecznie musicie poznać sami. Są tego warci. "The Wave" to trzymająca w napięciu historia. Tajemnice i sekrety przyciągają nas tak mocno, że nie chcemy odkładać książki na bok. Wiele razy wywoła w nas szok i osłupienie. Romans pomiędzy bohaterami, rozgrzeje nasze serce. Dodatkowo świetne poczucie humoru sprawi, że uśmiech nie zejdzie nam z twarzy. Sam tytuł książki ma ogromne znaczenie i koniecznie musicie je poznać. "The Wave" przyniesie nam masę emocji i sprawi, że przeniesiemy się do całkiem innej rzeczywistości. Historia Hermana i Florence jest tą, którą trzeba znać. Ogromnie polecam! 🌸 📚4,5/5 

11. Recenzja: ninareadbooks, Nachel Nina

    Wszystkie historie autorstwa Moniki Rutki, które miałam okazje poznać, zawsze zapadały mi na dłużej w pamięć i myślę, że z tym tytułem nie będzie inaczej. Sam prolog wzbudza już ogromne zainteresowanie i nie sposób po poznaniu jego treści nie sięgnąć po resztę. Pióro autorki jest bardzo przyjemne, przez tekst się płynie oraz sama historia, pod pewnymi względami skłania do wielu refleksji. Przechodząc do bohaterów, postać Florence od początku dawała mi odczuć, że polubię się z jej osobą. Posiada ona bardzo charakterną osobowość oraz przyznam, że jej temperament dostarczył mi sporej rozrywki. Jej postawa pod wieloma względami jest wręcz inspirująca i jest to ten typ „powerful” bohaterki, która myślę, że nie bez powodu zbiera takie dużo grono fanów. Postać Hermana od początku jest intrygująca oraz towarzyszy jej nuta tajemniczości. Uwielbiam jego relacje z braćmi oraz to jak dużo był w stanie poświecić dla szczęścia ukochanej. Jest to ogromnie klimatyczna historia; Anglia lata 50, nie sądziłam, że tak spodoba mi się ten vibe. Książek Moniki definitywnie nie można uznać za szablonowe. Czytelnik nie jest w stanie rozwikłać tego, jak finalnie potoczą się losy bohaterów. Tę pozycję oceniam na 4,5/5 ★. Fabuła od pierwszej strony trzyma w napięciu, także sięgając po ten tytuł na pewno nie będziecie się nudzić. Bohaterowie bardzo mnie urzekli, skradli oni moje serce i czuję, że zostaną w nim na dłużej. Z każdym kolejnym rozdziałem pragnęłam poznać następny jeszcze bardziej. To zakończenie wywołało we mnie ogrom emocji, jest ono piękne i bolesne jednocześnie, a jest to coś co najbardziej urzeka mnie w literaturze. To historia o dwójce ludzi, którzy pomimo tego co przeszli starają się znaleźć ukojenie w swoim towarzystwie.

12. Recenzja: anielskastrona tiktok, Przygodzka Daria

    Opis tej książki bardzo mnie zaintrygował i stwierdziłam, że muszę po nią sięgnąć. Miałam przeczucie, że to może być mocna, dobra i ciekawa historia. Mamy tutaj dwa główne wątki: kryminalistyczny i romantyczny. Obydwa moim zdaniem autorka dobrze poprowadziła. Choć jeśli mam być kompletnie szczera, to tak się wkręciłam w tą sprawę kryminalistyczną, że po raz pierwszy wątek romantyczny mało mnie obchodził w książce. Ta pozycja jest naprawdę dobra. Podczas czytania czytelnikowi może wydawać się, że rozgryzł zagadkę, ale obiecuję, że Monika Rutka zaskoczy tutaj każdego. Florence Langford stała się moją nową inspiracją. Absolutnie uwielbiam jej postać. Kocham to, że nie była cichą myszką jak wiele głównych bohaterek w książkach, a potrafiła się postawić. Miała tą bad bitch energy. Zakończenie. Nawet nie wiem co mam o tym myśleć. Z jednej strony podoba mi się to, że było nieprzewidywalne i zaskakujące, ale natomiast z drugiej strony po jego przeczytaniu, zabrakło mi słów i nie wiedziałam co ze sobą zrobić.

13. Recenzja: martapyszniewska, Pyszniewska Marta

    RECENZJA Autorka ,,The Wave" przenosi nas do lat 50-tych w Wielkiej Brytani i już od prologu zdobywa naszą całą uwagę i nie pozwala się oderwać nawet na chwilę... Bo to co się wydarzyło na początku diametralnie zmienia życie głównych bohaterów, a tajemnica którą skrywają nie pozwala o sobie zapomnieć... Uwaga to żaden słodki romans z wątkiem wojennym w tle, a niezwykła historia pełna bólu, tajemnic, mroku, napięcia i silnych emocji z idealną intrygą kryminalną... Herman i Florence poznają się na kolacji u Langfordów...jednak przyjemne spotkanie szybko przeradza się w straszliwą tragedię, która zaważa na całym ich życiu... Mija kilka lat i ich ścieżki ponownie się przecinają... Ona - silna, odważna, zadziorna i nikogo do siebie nie dopuszcza. To co musiała przejść było przerażające, a i tak stawiała dzielnie czoło przeciwnościom. Nauczyła się skrywać emocje pod maską obojętności. A Hermana nienawidzi... On - uparty wojskowy, który mierzy się z własnymi demonami. Do tego wspaniały brat i zrobi wszystko by chronić bliskie mu osoby. Jako jedyny dostrzega to co Flo stara się ukryć pod maską i próbuje przebić jej mur... Początkowo są wrogami ze wspólną tajemnicą z przeszłości, ale stopniowo ich relacja przeradza się w coś więcej... Co naprawdę wydarzyło się podczas kolacji? Do czego zdolny jest człowiek żeby przetrwać? Skąd u Flo początkowa nienawiść do Hermana? Jakie tajemnice wyjdą na jaw? Czy bohaterom uda się być razem? Co tu dużo mówić, zakochałam się w tej historii i bohaterach. Ich przepychanki słowne wprowadzały sporo humoru, a relacja była wręcz elektryzująca..aż szły iskry... Herman jest cudowny i myślę, że dla nie jednej czytelniczki byłby idealnym książkowym mężem. Do tego obserwujemy świetne relacje braterskie... A zakończenie...bardzo emocjonalne i niespodziewane...bolesne i piękne Wciągająca fabuła, liczne plot twisty i niepowtarzalni bohaterowie sprawiają, że nie można przejść obojętnie obok ,,The Wave" Książka dostarcza tak wielu emocji, że warto je przeżyć

14. Recenzja: book.fanka, Pasikowska Antonina

    Czasami musimy robić złe rzeczy, aby przetrwać. Ale czy to oznacza, że jesteśmy złymi ludźmi? „The Wave” - Monika Rutka Liczba stron: 416 Kategoria wiekowa: 16+ Wydawnictwo: BeYa Ocena 4,8⭐ Narracja: pierwszoosobowa (dwie perspektywy) To moja czwarta książka od Moni (licząc ignitera z watt 5) i szczerze mogę powiedzieć, że to jedna z moich ulubionych autorek. Widać, że z każdą książką poziom rośnie, a styl pisania jest coraz lepszy. Historia Florence i Hermana była bardzo angażująca i pełna zwrotów akcji. Dosłownie nie zauważalna upływającego czasu podczas jej czytania. Nie bijcie się, że książka przez lata w których fabuła się dzieje staje się nudna czy nieaktualna, bo język i problematyka są bardzo aktualne. Za to klimat małego angielskiego miasta jest czarujący. Jeżeli nie gustującej w typowych romansach i lubicie inne wątki to książka dla was. Moja jedyna uwaga dotyczy tego, że w bardzo małym stopniu poznajemy bohaterów drugoplanowych. Ostatni rozdział dosłownie złamał mi serce na pół. Pokochałam Florence i jej nieugiętą woje walki na początku książki jak i wrażliwą dziewczynę z dalszej części, uważam, że jest o wiele lepiej wykreowaną bohaterką niż Elizabeth Parker (główna postać w trylogii the Chain). Herman to może nie moja ulubiona postać ale naprawdę się z nim zżyłam podczas czytania. Polecam wam to cudo, i już nie mogę się doczekać następnej wydanej książki Moni.

15. Recenzja: juliaxbookstagram, Kotlarz Julia

    ,,- Zrób coś, czego jutro na pewno będziesz żałował. - mówi cicho. -To znaczy? -Pocałuj mnie.’’ Na samym początku muszę powiedzieć, że uwielbiam twórczość Moniki i nie wyobrażam sobie, abym mogła nie przeczytać jakiejś jej książki. Wszystko czytam w ciemno, bo wiem, że się zakocham. Za każdym razem, gdy czytam jakąś jej książkę jestem zachwycona tym, jak skrupulatnie i dokładnie przemyślała fabułę i jak ogromną głowę do tego miała. Gdy wszystko już staje się jasne i wątki się łączą to zbieram szczękę z podłogi i nie mogę wyjść z podziwu. Tak było też w przypadku 𝐓𝐡𝐞 𝐰𝐚𝐯𝐞.. Obie postacie występujące w książce zaintrygowały mnie już na samym początku i miałam ochotę poznać je bliżej. Z jednej strony oboje byli dla mnie zagadką co sprawiało, że nie chciałam odrywać się od tej książki chociażby na chwilę i wiedziałam, że gdy zacznę ją w jeden dzień to skończę w ten sam, bo ciekawość nie dawała mi spokoju. Od początku widać, że Monika miała opracowany plan na ich charaktery i trzymała się go. Podobało mi się w jaki sposób rozwijała się ich relacja i jakie emocje ich połączyły. Florence była dla Hermana po części niedostępna jak i zakazana. Piękna i silna, ale skrywała też różne sekrety, które ciężko było odkryć. Z rozdziału na rozdział czułam, jak Herman dla niej przepada i podobało mi się to oraz lubiłam o tym czytać. Sam Herman wzbudził we mnie same pozytywne emocje. Dbał o kobietę, troszczył się i był w stanie zrobić dla niej dużo, naprawdę dużo. Myślę, że byłby w stanie skoczyć za nią nawet w ogień. Ich relacja pomimo wszystko była mocna i intensywna. Ogromny plus dla autorki, że w swoim dziele przedstawiła zarówno perspektywę męską jak i damską, bowiem dzięki niej rozumiałam więcej rzeczy i przede wszystkim przyjemniej czytało mi się lekturę, gdy wiedziałam co im siedzi w głowach. Książka ta jest jak najbardziej warta przeczytania, bo sposób w jaki napisała ją Monika zwala z nóg. Nie żałuję ani chwili, którą z nią spędziłam i myślę, że wy też byście nie żałowali. Ten cały vibe lat 50-tych, wszystkie intrygi, tajemnice i niedomknięte sprawy sprawiły, że w mojej głowie podczas czytania pojawił się chaos, ale w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Z każdym rozdziałem na stole odkrywały się kolejne karty, prowadzące do rozwiązania niektórych niewyjaśnionych rzeczy. Ta książka jest warta wszystkiego co najlepsze, tak samo jak autorka i bohaterowie. Jestem zakochana i oczarowana tą lekturą. Z pewnością w przyszłości sięgnę po nią ponownie, aby znów zagłębić się w tą historię i poczuć te wszystkie emocje. Praktycznie każdy rozdział czytałam z szybko bijącym sercem. Monika tutaj świetnie zbudowała napięcie nie tylko pomiędzy bohaterami, ale i w całej lekturze. Do samego końca nie byłam w stanie stwierdzić jak to wszystko się zakończy. Styl pisania Moniki jest lekki i przyjemny dla oka a rozdziały krótkie i spójne ze sobą. W tej lekturze nie da się zgubić, bo wszystko jest świetnie i logicznie napisane. Ta książka skłoniła mnie do refleksji. Po jej zakończeniu jeszcze długo, długo o niej myślałam i w zasadzie myślę nawet po 3 tygodniach od jej przeczytania. Gdy ją skończyłam poczułam, jakby wszystko dookoła mnie straciło sens. Po jej przeczytaniu nic nie było takie jak było wcześniej. Miałam ochotę upaść na kolana i wyć. Ta lektura boli i mocno uderza, ale w inny sposób niż może się wydawać. Najbardziej boli mnie fakt dotyczący zmarnowanego czasu. Oj Monia, ty dobrze wiesz jak sprawić, aby uderzyć w ten słaby punkt w naszej psychice. To wszystko jest tak magiczne i niezwykłe, że brak mi słów. Nie wiem co dodać więcej.. ale bardzo polecam. Nie zastanawiajcie się ani chwili, po prostu kupcie tą książkę i poznajcie historię Florence i Hermana. Jedno jest pewne - przepadniecie bezpowrotnie.

16. Recenzja: Spod.liter, Stefańczyk Patrycja

    Do przeczytania tej książki zachęcił mnie opis i przede wszystkim wizja morderstwa już w prologu. Uwielbiam mroczne książki, pełne tajemnic do rozwiązania. Mimo to nie miałam zbyt dużych oczekiwań. Czytałam wcześniej „Spark” (inną książkę tej autorki) i nie do końca ją lubię. Tym wueksze było moje zdziwienie, gdy zaczełam „The Wave”. Monika zdecydowanie rozwinęła się jako autorka. Co prawda w książce było kilka niedociągnięć, ale były one na tyle małe, że zupełnie nie przeszkadzały mi w czytaniu. Zakochałam się w tej historii praktycznie od razu!! Wątek wojny - klimatyczny i w punkt. Romans - coś cudownego! Chemia i wręcz namacalne napięcie między Hermanem i Florence. Do tego lekkie enemies to lovers i wspólna mroczna tajemnica z przeszłości… A zakończenie? Zniszczyło mnie (mimo, że było stosunkowo szczęśliwe). Łzy dosłownie kapały mi na kartki. Ostatnie 100 stron to coś tak genialnego!! Będziecie zachwyceni! Ze swojej strony szczerze polecam. Pamiętajcie, by przed przeczytaniem zapoznać się z ostrzeżeniami dotyczącymi treści książki.

17. Recenzja: otulonastronami, Skorupa Karolina

    the wave | Monika Rutka Nie umiem pozbierać myśli po skończeniu tej książki😮💨 Nie często trafiam na książkę , którą czytam chodząc, bo nie umiałam usiedzieć z nadmiaru emocji🫱🏻🫲🏼  dużo oczekiwałam od tej pozycji, słyszałam wiele dobrych opinii przez co bałam się, że przez moje wygórowane oczekiwania się zawiodę🥲 niepotrzebnie się o to martwiłam 🫴🏼  autorka wciągnęła mnie tak mocno w świat lat 50, że myślami nadal tam jestem i chyba wcale nie chce stamtąd wracać  z reguły opisy w książkach strasznie mnie nudzą, ta książka to jedna z tych wyjątkowych w których chłonęłam wszystko!! każde zdanie, bez wyjątku🫱🏻🫲🏼 wykreowanie bohaterów to istny masterpiece!! brawa dla moni!!  tajemnice, intrygi, morderstwo!! to wszystko znajdziecie w tej książce🫱🏻🫲🏼😮💨 nie będę rozpisywać się o bohaterach i wątkach bo nie chce Wam zepsuć zabawy w odkrywaniu tych wszystkich zagadek, które przygotowała dla nas Monia!!! książka trafia do moich ulubieńców🫶🏼🫶🏼 ocena: 5/5⭐

18. Recenzja: coffee.and.book3, Kotnowska Nadia

    Ocena : ✩ ✩ ✩✩ (3,75)/ ✩ ✩ ✩ ✩ ✩ Co do "The wave" miałam dość spore oczekiwania, przez opinie, tik toki i może właśnie dlatego książka trochę mnie zawiodła. Po przeczytaniu prawie całe trylogii "The chain" spodziewałam się czegoś, co mnie rozwali i zostawi z myślami, dlaczego to właśnie tak się stało. Po prologu myślałam, że właśnie tak będzie :pierwszy trup, niewyjaśnione okoliczności, chęć wyjaśnienia co zaszło tamtego dnia, lecz im głębiej w tę książkę brnęłam, tym mniej mnie ona ekscytowała. Nie wiedziałam czego tak naprawdę mam szukać. W moim odczuciu wątek kryminalny nie był rozwinięty w stosunku do możliwego potencjału, który w nim drzemał, bo miał zadatki na coś, co rozwali głowę. Warto pamiętać, że wszystko ma swoje dobre i trochę gorsze strony. Było wiele momentów w tej książce, które mnie rozbawił, a czasem pojawiła się mała łezka w oku. Bardzo podobał mi się fakt, że była ona połączona z trylogią "The chain" to, że pojawiały się nazwiska postaci, głównych postaci z tej trylogii. "The wave" można czytać bez znajomości "Spark" "Flame" i "Ashes" ponieważ historia Hermana oraz Florence dzieje się od roku 1950, natomiast historia Chase i Lizzy dzieje się od 2016, jednak znajomości dodaje innego odczucia, pozwala też poznać wcześniejsze postacie. Co do postaci, Florence była tak dobrze wykreowaną postacią kobiety, która nie da sobie w kaszę dmuchać, jednak jest dręczona przez demony tamtego dnia, a mimo to nie traciła sarkastycznego poczucia humoru. - W takim razie wychodzę. Do miejsca, w którym jestem lubiany. - Z tego, co wiem, widzenia w zakładzie psychiatrycznym są do trzeciej. Możesz zdążysz. Ta książka zawiera wiele ikonicznych tekstów, które dodają tylko uroku, do dziwnej, a zarazem ciekawej relacji Hermana i Florence. Można by rzec trochę jak enemies to lovers, ale nie do końca. Nie wiem szczerze, gdzie zaliczyć ich relacje, która nigdy nie była prosta, ale którą Herman chciał wyprowadzić do przodu. Co do Hermana. Postać, która również boryka się z demonami przeszłości, przez służbę wojskową, jednak jego troska w kierunku Florence mnie otuliła. To, co dla niej robił, właśnie w taki sposób pokazać, że mu na niej zależy. Chciał, aby Flo odzyskał radość, żeby znów była szczęśliwa. Wymyślił dla niej kłamstwo, by jej nie smucić. No właśnie. Szczerze dalej po przeczytaniu epilogu nie wiem co myśleć. Spodziewałam się czegoś innego, czegoś więcej, czegoś, co zostawi mnie obdartą z nadziei, ale nie tego.

19. Recenzja: www.instagram.com/lvnerouge, Angelika Pasiecka

    🌙 Och, nawet nie wiecie, jak bardzo czekałam na tę książkę! Będąc już po lekturze, mogę śmiało stwierdzić, że strasznie brakowało mi tego typu powieści zarówno na rynku wydawniczym, jak i w mojej biblioteczce. Coś wspaniałego. Tytuł powalił mnie na kolana, mam okropne uczucie pustki w serduchu, ponieważ chciałabym więcej. Lektura zleciała mi zbyt szybko, ale każda z kartek była całkowicie warta mojego czasu. 🌙 Akcja powieści rozgrywa się w latach pięćdziesiątych, co na wstępie było już dla mnie ogromnym plusem - cenię tego typu oryginalność, którą ostatnimi czasy rzadko się spotyka. Zakochałam się w tym, jak autorka przedstawiła swój świat, ponieważ z ogromną łatwością potrafiłam wyobrazić sobie jego najmniejsze detale i wczuć się w klimat dwudziestego wieku. 🌙 Naszymi protagonistami są pewna siebie, niezależna i zdystansowana Florence oraz oddany i wytrwały w swoich działaniach Herman. Wszyscy bardzo dobrze wiemy, że Monika posiada wspaniały, profesjonalny warsztat, dzięki któremu potrafi operować emocjami jak mało kto i wprowadzać niepowtarzalną atmosferę, jednak to, jak wykreowała powyższe postacie przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Czytając o bohaterach, człowiek ma wrażenie, że ta dwójka była zapisana sobie w gwiazdach. Idealnie się harmonizują, chemia totalnie niezaprzeczalna... No, coś magicznego. Czułam ich całą sobą. 🌙 Tak jak zdążyłam już napomknąć, ponownie zderzamy się z górą emocji, których wcale nie brakuje. Czuć fantastyczne napięcie, które nakręca czytelnika i zachęca do dalszego odkrywania wszystkich tajemnic skrywanych przez fabułę. 🌙 Dajcie się porwać tej pięknej powieści, obiecuję, że warto 🥹🤍

20. Recenzja: booknixi, Bajsert Jagoda

    Z twórczością Moniki chciałam zaznajomić się już dawno, jednak zawsze było coś innego do przeczytania i szczerze? Nawet nie wiecie jak tego żałuję. Styl pisania sprawił, że czytając tę pozycję wyobraźnia przeniosła mnie do tamtych lat i w tamten świat. Czułam się jakbym sama była bohaterką, obserwującą z boku losy Hermana i Florence. Byłam zaczarowana magiczną różdżką, odpłynęłam w wydarzenia opisane na stronach tej pozycji. 😍 Bohaterowie wykreowani przez autorkę nie byli wyidealizowani. Mieli swoje wady, swoje zalety. Popelnili wiele błędów i dobrych decyzji. Dźwigali na swoich barkach okrutną przeszłość. Jednakże, zarówno Herman jak i Flo, walczyli z demonami. Starali się przetrwać, budować przyszłość. I w tym wszystkim było uczucie, które kiełkowało w ich sercu bardzo powoli, wręcz niewyczuwalnie. Zakochałam się absolutnie i nieodwracalnie mocno. Oddałam się tej historii, tym bohaterom. Wspierałam ich i krzyczałam na nich. Chciałam by walczyli o siebie. Końcówka jednak sprawiła, że musiałam moje serce zbierać, ratować wszystkie kawałki, które rozpadły się w wielkość ziarenek piasku. Z całego serca polecam wam losy Florence i Hermana. Są one pełne tajemnic, bólu, nieporozumień i przemyśleń jednak uzupełniają się również miłością, przyjaźnią, braterskim oddaniem. Połączenie to sprawia tak genialną całość, że nie idzie się oderwać. Historia ta pochłania cię i nie chce oddać w realny świat aż do samego końca 😍

21. Recenzja: alonereading, Skuza Anna

    „The Wave”- Monika Rutka To powieść, która niewątpliwie wyróżnia się z tłumu nie tylko dzięki pięknej okładce i wnętrzu, ale przede wszystkim niepowtarzalnej historii osadzonej w latach 50. Pełnej mroku, silnych emocji oraz trzymających w napięciu dialogów. Młody Herman Jones od zawsze marzył, aby wstąpić do brytyjskiej policji. W tym celu wraz z ojcem udaje się na kolację do Clarence’a Langforda, wpływowego biznesmena, aby pomówić o ewentualnym wsparciu. Wieczór zapowiada się owocnie, rozmowy układają się po myśli przyszłego stróża prawa. Wszystko jednak zmienia się w momencie, gdy do ich uszu dobiega przeraźliwy krzyk zwiastujący nadchodzące kłopoty. Jak wiele sekretów skrywa rodzina Langfordow? „Ona tu jest. W tym samym budynku co ja. Tajemnica, która zniszczyła całe moje życie” Jestem pewna, ze historia Florence i Hermana na długo zagości w mojej pamięci. Monika stworzyła prawdziwe arcydzieło, które z pewnością będzie dla was sporym zaskoczeniem. Podobnie było w moim przypadku… Styl pisania Moni skradł moje serce, gdy czytałam trylogie The Chain. Jednak jej lekkie pióro w połączeniu z wyjątkowym klimatem powieści, tajemnicami i zmianami akcji… Wow. Nie przestaje się zachwycać również kreacją bohaterów, są pełni charyzmy i siły. Florence Langford to niezwykle odważna, niezależna i pewna siebie kobieta, która pod maska obojętności skrywa naprawdę wiele emocji. Herman Jones zaradny i uparty, ale zarazem pełny czułości, troski, który dla swoich bliskich jest w stanie poświecić wszystko, a nawet więcej jeśli zaszłaby taka potrzeba. Niepowtarzalni bohaterowie, wciągająca fabuła oraz liczne zwroty akcji to tylko namiastka tego, co znajdziecie w „The Wave”. Przyznam, iż nie mogłam oderwać się od swojego egzemplarza, a ostatnie 50 stron czytałam jak na szpilkach. Towarzyszyło mi mnóstwo emocji, ze az cieżko opisać je słowami, a niewątpliwie warto przeżyć 🤍

22. Recenzja: winotka.books, Winosławska Monika

    ⚜ „ᴛʜᴇ ᴡᴀᴠᴇ” - ᴍᴏɴɪᴋᴀ ʀᴜᴛᴋᴀ ⚜ „-ᴄᴢʏʟɪ ᴛᴏ ᴏᴋᴏ... - ᴋɪᴇᴅʏś ᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢɪᴀł, żᴇ ᴛᴏ ɴɪᴇ ᴊᴇɢᴏ ᴡɪɴᴀ, żᴇ ᴋᴏʙɪᴇᴛʏ ᴘʀᴏᴡᴏᴋᴜᴊą ɢᴏ ᴜʙɪᴏʀᴇᴍ. ᴡɪęᴄ ᴛᴀᴋ, ʙʏ ᴏsᴛᴜᴅᴢɪć ᴡ ɴɪᴍ ᴘᴏżąᴅᴀɴɪᴇ, ᴘᴏᴢʙᴀᴡɪłᴀᴍ ɢᴏ ᴏᴋᴀ. sᴋᴏʀᴏ ᴊᴇɢᴏ ᴡᴢʀᴏᴋ ᴘᴏᴛʀᴀғɪ ᴅᴏᴘʀᴏᴡᴀᴅᴢɪć ᴅᴏ ᴛʀᴀɢᴇᴅɪɪ, ɴɪᴇᴄʜ ɴɪᴇ ᴘᴀᴛʀᴢʏ.” ✨Flo total SLAY ✨ Nie wiem do końca jak się czuć po zakończeniu tej książki. Bo mam ochotę uśmiechać się przez łzy. Nie do końca jestem w stanie nazwać emocje, która mi teraz towarzyszy. Urzekł mnie klimat tej książki, lata 50. w deszczowej Anglii, ten bar i budynki. A do tego tajemnicza smierć (a może morderstwo, kto wie?), mnóstwo sekretów. No idealny obraz do tego typu historii. Chyba nie zdażyło mi się wcześniej czytać książki osadzonej w tych czasach, a ma to swój niepodrabialny urok. Herman i Florance. Dwa bardzo ciekawe charaktery z bagażem przejść. Flo nie daje sobie w kasze dmuchać, jest świadoma swojego wyglądu i tego jak działa na innych i jak tego używać, jednak stawia sobie za punkt honoru by łamać każdą regułę. Nie zamierza przestrzegać zasad panującej mody, jest impulsywna, szybko wybucha w niej gniew, za to inne emocje odcina, nie wacha się używać siły, spławia każdego adoratora. Ma dopiero 24 lata, a życie zdażyło ją przeorać na tyle sposobów. A jej teraźniejszość wcale nie jest łatwiejsza 💔 Herman jest następnym materiałem na książkowego męża. Co ja mam powiedzieć? Wspaniały typ. No może poza kilkoma jego problemami, ale po tym co przeszedł, nie dziwię się, że sięgał po różne sposoby, aby się odciąć. Ich relacja jest czystym, pięknym chaosem. Oni są jak dwa magnesy, to się przyciągają, to odpychają i tak co chwila. Te wszystkie sarkastyczne odzywki i urocze chwile, składają się na taką ich całość. Do tego całe te napięcie, nie tylko związane z tą dwójką, ale z tajemnicą śmierci siostry Flo. Ciągle czuć, że coś się zbliża, że wisi nad nimi to niebezpieczeństwo. Z końcówką nadal nie wiem jak się czuje. O chyba już się nie poczuje xd A kto czytał trylogię „The Chain” to znajdzie kilka fajnych smaczków❣

23. Recenzja: tik tok , Zydlewska Julia

    The wave to niesamowita historia ktora wciaga Cie w swiat lat 50 tych. do Anglii. Cala historia pokazuje uroki uwczesnych lat, to z czym zmagali sie ludzie i jak wygladal wtedy swiat. Historia Hermana i Florence mocno mna poruszyła. Złamała mi serce wiele razy ale za to ją pokochałam. Pozycja warta przeczytania. Krotkie rozdzialy i przepiekne wydanie sprawiaj tylko ze bardziej chce was sie to czytac.

24. Recenzja: fyiibooks, Grudzień Julia

    Zacznę od tego, że jestem absolutnie zakochana w tej historii. Tę pozycję czytało mi się niezwykle dobrze i szybko, gdy tylko kończyłam jeden rozdział od razu chciałam czytać kolejny. Humor, jaki tu występuje jest jak najbardziej w moim stylu i właśnie za to poczucie ubóstwiam drugoplanowego bohatera - Corina. Ta książka jest pełna pięknych, wartościowych i bardzo życiowych cytatów co bardzo sobie cenię. Bohaterowie są świetnie wykreowani, a szczególnie polubiłam się oczywiście z Florence i Hermanem. Jeżeli chodzi o główną bohaterkę to podobało mi się jak autorka poprowadziła jej postać, z początku zimna, ale im dalej poznajemy ją coraz bardziej i dowiadujemy się, co to wszystko spowodowało i jej prawdziwy charakter bez żadnego udawania. Postać głównego bohatera była równie ciekawa, jego wspomnienia z wojny były zdecydowanie traumatyczne i na niego wpłynęły. Muszę także wspomnieć o wątku romantycznym, który dla mnie był doskonały. Z początku wrogowie, których łączy wspólna przeszłość, a potem przeradza się to w coś więcej. Relacja bohaterów była czymś cudownym, a Herman jest moim kolejnym książkowym mężem. Klimat tej historii jest świetny, a czytając tę książkę muszę przyznać, że czasem naprawdę czułam strach i niepokój szczególnie w drugiej połowie tej pozycji. Podziwiam autorkę za to jak wymyśliła te wszystkie zwroty akcji, które były kompletnie niespodziewane tak samo jak zakończenie. Oprócz słodkich, śmiesznych czy po prostu fajnych momentów oczywiście musiały być też te mniej przyjemne, na których wylałam mnóstwo łez, a szczególnie na zakończeniu. Podsumowując ogromnie polecam tę książkę i jest to teraz jedna z moich ulubionych pozycji.

25. Recenzja: poetycka.dusza, Smykla Justyna

    The wave to książka, która porusza bolesne i ciężkie tematy, dlatego na początku warto zapoznać się z ostrzeżeniem. Akcja dzieje się w latach 50-tych, co nadaje jej niecodziennego klimatu. Muszę przyznać, że od czasu do czasu uwielbiam przenieść się myślami do dawnych lat, a ta książka mi na to pozwoliła. Autorka od razu atakuje nas tragedią, podjętą decyzją i tajemnicą, która ciągnie się za głównymi bohaterami do przez wiele lat. Dzięki temu trzyma naszą uwagę aż do samego końca historii. Florence to bohaterka, która zapada w pamięć. Nie da stanąć sobie na głowie, a wszystkie emocje skrywa głęboko w sobie. Jest charakterna i nieustraszona. Jednak jak się później dowiadujemy również jest genialną aktorką. Bardzo nieufna i zrażona do ludzi przez jej doświadczenia. Los mocno dał jej w kość. Przeszła naprawdę wiele, ale mimo to nadal starała się być twarda i silna. Świetnie wykreowana postać. Herman to postać, z którą naprawdę się polubiłam. Bardzo przyjemnie czytało mi się jego perspektywę. Ciekawe, ale równie mroczne były jego wspomnienia z wojny. Może z początku wydawał się tajemniczy, ale później coraz bardziej się przed nami otwierał. Jego podejście do Florence było przekochane. Niesamowicie starał się sprawić, by ta mu zaufała. Robił wszystko, aby była bezpieczna i w końcu zaznała szczęścia i spokoju. Przepychanki słowne między bohaterami dodawały wiele humoru do historii. Nie tylko pomiędzy Florence a Hermanem, ale także między braćmi Jones. Uwielbiam ich relację. Potrafią sobie dokopać, ale staną za sobą murem, kiedy taka potrzeba. Doza tajemniczości trzyma nas w napięciu już od pierwszych stron. Dowiadujemy się kilku rzeczy z teraźniejszego życia bohaterów, ale również z ich przeszłości, czyli z wydarzenia, które zmieniło wszystko. Z każdą stroną dochodzą to kolejne części układanki, a kiedy zaczynamy wszystko ze sobą łączyć nadchodzi punk kulminacyjny, a wszystkie tajemnice i maski zostają odsłonięte. Zakończenie strasznie mi się podobało i nawet wycisnęło ze mnie parę łez. Było nietypowe, emocjonalne i dało wiele do myślenia.

26. Recenzja: aikoczyta, bożym juliab

    Miałam co do tej książki ogromne oczekiwania i ani trochę się nie zawiodłam. Już od pierwszych stron mnie bardzo zaciekawiła i pochłonęła. Cały zamysł na fabułę był naprawdę cudowny i został świetnie zrealizowany. Książka ma przecudowny klimat i zaczynając każdy kolejny rozdział dosłownie nie mogłam się od niej oderwać. Styl pisania autorki jest cudowny i czytało mi się naprawdę szybko. Lata 50 nadają naprawdę przecudownego klimatu. Jeśli chodzi o bohaterów to polubiłam się z każdym odrazu. Florence, czyli nasza główna bohaterka ma bardzo mocny charakter i jest strasznie tajemnicza. Przeszła w swoim życiu bardzo dużo. Jak czytałam jej perspektywę to czasami musiałam odkładać książkę i chwilę odpocząć, bo siedziało we mnie zbyt wiele emocji. Herman, czyli nasz drugi główny bohater to postać, która pokochałam od samego początku. Zdecydowanie nie miał łatwego życia. Wspomnienia z wojny cały czas siedziały w jego głowie, co mamy opisane w rozdziałach z jego perspektywy. Jak to czytałam to naprawdę rozrywało mi serce. Herman potrafi być przeuroczy i sporo pomógł Florence. Relacja Florence i Hermana była strasznie skomplikowana. Na początku cały czas się ze sobą kłócili, jednak z każdym rozdziałem zaczynali sobie coraz bardziej ufać. Obydwoje są okropnie zniszczeni i starają się sobie nawzajem pomagać. Sądziłam, że nie będę płakać, bo w sumie to bardzo rzadko płacze na książkach, ale tutaj dosłownie nie dało się nie płakać. Wszystkie tajemnice, które poznajemy rozwaliły mi głowę. Tak naprawdę to do samego końca nie miałam bladego pojęcia jak to wszystko się skończy, a jak już się dowiedziałam i połączyłam wszystkie fakty w jedność to musiałam odłożyć książkę i iść się przewietrzyć. Podczas czytania „The Wave” odczuwałam miliony emocji. Śmiałam się, płakałam i miałam ochotę rzucić książka. To pierwsza książka od tej autorki, z którą miałam odczynienia i już wiem, że musze jak najszybciej wszystko nadrobić. Zakończenie rozwaliło mi głowę i nadal nie mogę się po nim pozbierać. Zdecydowanie historia Hermana i Flo zostanie w mojej głowie na bardzo bardzo długi czas. Polecam „The Wave” szczerze z całego serduszka. Pamiętajcie jednak, że książka jest 16+ i zdecydowanie nie nada się dla młodszych czytelników!!

27. Recenzja: TikTok - @martiii_czyta, Szadkowska Martyna

    Myślę, że bardzo ciężko znaleźć książkę, która ożywia świat w niej przedstawiony. Taką, którą czujemy. Taką, która umożliwia nam wyobrażenie sobie historii tak jakbyśmy tam byli. Ja taką znalazłam. Jest to The Wave. Herman Jones w 1950 roku wchodząc do domu Clarence’a Langforda nie podejrzewał, że jego życie wywróci się do góry nogami. Chciał tylko kontynuować służbę dla kraju. Podczas kolacji jednak domownicy słyszą krzyk. Córka mężczyzny, Janette znaleziona zostaje martwa. Za to starsza, Florence usilnie próbuje zmyć z rąk krew? Kto zabił? Czy była to Florence? Nie ma nic ciekawszego niż zbrodnia, którą czytelnik próbuje odkrywać na kartach każdej przekręcanej strony. Zakochałam się w wytworzonym przez Monikę klimacie, w Wielkiej Brytanii w latach 50tych. W barze The Wave i nieokrzesanej Florence. Czytając, ja tam byłam. Dostawałam wiadomości z różami, przesyłkę z maską gazową, jeździłam konno i strzelałam do szefa w mojej pracy. A w międzyczasie zakochiwałam się w Hermanie Jonesie, który powoli ujawniał tajemnicę całej zbrodni, która miała miejsce w prologu. The Wave się pochłania. I jest to pierwsza książka w tym miesiącu której daje 5/5⭐. Przepadłam, naprawdę. Jestem wielką fanką Spark, ale The Wave przeszło moje najśmielsze oczekiwania. To co przede wszystkim mnie urzekło (już oprócz prawdziwego ożywienia historii i zagadki) to to, że miłość nie była tu na pierwszym planie. Bohaterowie dopiero do niej dojrzewali, dopiero próbowali, dopiero zaczynali rozumieć kim się dla siebie stają. I zakończenie… nieoczywiste ale pięknie bolesne - bo takie zakończenia to ja uwielbiam!

28. Recenzja: Tik tok , Kulenta Wiktoria

    Była to jedna z niewielu historii, w których nie znalazłam nic, do czego mogłabym się doczepić, a lubię wynajdywać takie smaczki, które mi się nie podobają lub coś, co odejmuje w moich oczach, ale tutaj nie było czegoś takiego. Czytało mi się to bardzo przyjemnie, lekko, szybko i w sumie jakby zsumować czas, nie licząc przerw i nagrywania tik toków myślę, że zajęłoby to niecały jeden wieczór. Już od prologu czuć, że nie będzie to nudne, będzie to coś innego i cała fabuła oddaje to uczucie. Bez przerwy coś się dzieje, jest jakaś wciągająca akcja, nieoczywiste plot twisty i po prostu nie da się na tym nudzić. Większa część książki jest pisana z perspektywy Hermana, a ja kocham w książkach męską perspektywę, więc to dodatkowo dodaje tutaj plusy. A pozostając przy bohaterach, muszę też wspomnieć, że bardzo się z nimi polubiłam. Florence jest dosyć ikonicznym charakterem, który zawsze ma swoje zdanie, można powiedzieć, że wyprzedza swoją epokę i widać, że nie da sobie w kaszę dmuchać, a Herman po tym jak da się zauważyć, że żywi głębsze uczucia do Florence jest mega uroczym facetem, po prostu sama słodycz i malinki. Drugoplanowe postacie też są bardzo dobrze napisane, bo zdarza mi się, że zauważam w książkach, że drugoplanowe postacie są trochę odrzucane na bok, ignoruje się je i są tam, bo są, ale nic nie wprowadzają do fabuły, a tutaj nie ma czegoś takiego, jeśli jest wprowadzona jakaś postać, odgrywa ona jakąś rolę, nie jest sobie, można by powiedzieć statystą, tylko wnosi coś, nie jest tam wstawiona po to, aby być. Poznając tę historię, można się pośmiać, popłakać i po rozczulać nad słodkimi momentami. Na temat tej książki nie można powiedzieć nic więcej poza tym, że jest świetna i należy ją czytać. A moja ocena to cztery i pół na pięć gwiazdek.