Wznosząc pięści

Recenzje książki: Wznosząc pięści (2)

1. Recenzja: Zapisana w Książkach , Wieczorek Katarzyna

   Wznosząc pięści to opowieść o młodym człowieku mierzącym się z niesprawiedliwym osadzeniem. Książka została napisana przez duet autorski Ibi Zoboi oraz Yusefa Salaama. W Polsce wydało ją wydawnictwo BeYA. Od razu należałoby zaznaczyć, że jest to pozycja wymagająca. Porusza wiele skomplikowanych, trudnych tematów takich jak rasizm, niesprawiedliwe osadzenie, uprzedzenia czy pozbawienie wolności. A jednak, coś sprawia, że książka jest pełna nadziei. Imię głównego bohatera to Amal. Amal znaczy nadzieja. Wydawać się może, że jest to ironia - zwłaszcza gdy spojrzeć na historię Amala, inspirowaną doświadczeniami jednego z autorów. Amal zostaje osadzony w zakładzie poprawczym za zbrodnię, której nie popełnił. A wszystko dlatego, że był w złym miejscu, o złej porze, wyglądał inaczej i popełnił jeden błąd, który zapoczątkował lawinę. Książka wyróżnia się nie tylko przez poruszane treści, ale również tym, jak je porusza. Nie jest to prosta proza. Całość składa się z dziesiątek wierszy, które opowiadają historię Amala z jego perspektywy zarówno na poziomie dosłownym jak i metaforycznym. Dużo bardziej skupia się na emocjach czy przeżyciach, a nie na wydarzeniach. W linijki wierszy zostało wlane tak wiele uczuć, że wręcz wylewają się one spomiędzy kartek. Przyznam, że początkowo nadziei wiele nie widziałam. Początkowo wszystko wyraźnie skupiało się na wrażeniu beznadziejności i poddaniu się młodego chłopaka będącego ofiarą paskudnej niesprawiedliwości. Jednak co jakiś czas wyłaniało się jej coraz więcej. I wyłaniała się w rzeczach drobnych, które łatwo można przeoczyć. Zachwyciło mnie, że autorzy w piękny sposób oddali artystyczną duszę Amala. Widać ją już przy samych wierszach, ale w książce pojawiają się także rysunki. Szkice, których jest więcej lub mniej, w zależności od tego, ile nadziei odnajduje w swojej sytuacji Amal. To wszystko sprawia, że książka jest niezwykle poruszająca. Wznosząc pięści to historia o znajdowaniu nadziei w miejscu, w którym zdaje się jej w ogóle nie być. To historia o walce z beznadziejnością. To niestety również historia, która nie dotrze do wszystkich. Nie jest łatwa. Nie jest przyjemna. Ale zdecydowanie warta poznania.

2. Recenzja: szop_w_meloniku, Gil Wiktoria

   Właśnie skończyłam czytać "Wznosząc pięści" i jestem pod wrażeniem tej książki! Historia jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, a opowiada o szesnastoletnim chłopcu - Amalu, który znalazł się w złym miejscy i w złym czasie. Przez to, że był ciemnoskóry został skazany za przestępstwo, którego nie popełnił. Na początku śledzimy jego proces w sądzie, a potem jak niesprawiedliwie trafia do zakładu poprawczego o zaostrzonym rygorze. Książka opowiada o niezwykłej mocy nadziei, którą główny bohater odnalazł w sztuce. O smutku, który pozostanie z nami do ostatniej strony a może i dłużej... Zmusza do refleksji, do przystanięcia i zastanowienia się jak wygląda tak naprawdę życie czarnoskórej osoby. Książka jest pisana wierszem co robi jeszcze większe wrażenie. Przez tą pozycję się płynie. Piękne ilustracje dodają jej uroku. Nie spodziewałam się że aż tak do mnie trafi. Cudowne jest też to, że główny bohater nie bez powodu ma na imię Amal - po arabsku oznacza to nadzieję. Myślę, że ta pozycja pasowałaby idealnie na lekturę szkolną. Jest bardzo wartościowa i każdy powinien ją przeczytać. Bardzo polecam!