Scars #2. Blizny zapisane w duszy

Recenzje książki: Scars #2. Blizny zapisane w duszy (4)

1. pollyczyta, Lisowska Paulina

   𝐒𝐜𝐚𝐫𝐬. 𝐁𝐥𝐢𝐳𝐧𝐲 𝐳𝐚𝐩𝐢𝐬𝐚𝐧𝐞 𝐰 𝐝𝐮𝐬𝐳𝐲 - 𝐅𝐨𝐫𝐭𝐮𝐧𝐚𝐭𝐞𝐄𝐦 ★★★★★★☆☆☆☆  𝐨 𝐩 𝐢 𝐬: Ona za bardzo siebie nienawidziła, on zbyt mocno tęsknił za swoją dawną miłością Vafara i Royce spotkali się w momencie, w którym żadne z nich nie było gotowe na szczęście. Ona miała rodzinne kłopoty, on nie radził sobie z żałobą po ukochanej Maxine. Oboje mieli sporo do przepracowania. Dlatego, mimo że byli sobie przeznaczeni, z pierwszej próby bycia razem nie wyszli zwycięsko. Rozstali się na dłuższy czas. Roy pozostał w Seattle, gdzie nadal prowadził studio tatuażu, Vafie przeniosła się do nadmorskiego Galveston, by realizować się jako artystka. Jednak nie zapomnieli o sobie i nie przestali się kochać. Po dziewięciu miesiącach od wyjazdu Vafary Roy odważył się do niej zadzwonić. Okazało się, że emocje między nimi nadal były silne. Tęsknili za sobą i mieli sobie mnóstwo do powiedzenia. Szczególnie Vafie, która wreszcie odnalazła swoją prawdziwą mamę… Royce i Vafara podjęli kolejną próbę zbudowania związku. Czy tym razem im się uda? 𝐦 𝐨 𝐣 𝐚  𝐨 𝐩 𝐢 𝐧 𝐢 𝐚: Długo zastanawiałam się nad tym jak konstruktywnie ułożyć całą recenzje, aby miała chociażby ręce i nogi. Po przeczytaniu opowiadania czułam zamieszanie. Minął tydzień od przeczytania a ja wciąż czuje nieokiełznane myśli oraz zawód względem całej historii. To nie jest coś czego oczekiwałam. Ale o tym więcej... " Scars. Blizny zapisane w duszy " jest drugim tomem, jakże popularnego wśród wieku czytelników Scars. Poprzednia część sprawiła że rozdeptano nasze serca, aby je skleić i ponownie rozdeptać. Książkę miałam okazję poznać w wersji wattpadowej. Po przeczytaniu pierwszej części, która wywołała we mnie wiele emocji, postanowiłam sięgnąć po kolejną która była ukazana na wattpadzie. Bylam tak bardzo ciekawa, co kryje kolejna część w sobie. Nastawiona do tej części bylam bardzo pozytywnie, jednak to nastawienie z przeczytaniem kolejnych rozdziałów malało. Niestety. Wszystko spadało w dół, a mój zawód osiągał coraz większy stopień. Początek był jak marzenie. Marzenie wyjęte prosto z idealnego serialu, który wywołuje we mnie masę emocji. Marzenie, sprawiające że chce się sięgnąć po więcej. Gdy spełniłam ten warunek, odrazu pożałowałam. Wszystko było dla mnie mdłe i nieprzyjemne. Wtedy postanowiłam przerwać lekturę, nie mogłam znieść dalszego ciągu z powodu dużej ilości miłości jaką ofiarowała nam autorka. Pomyślałam że w papierze może to się zmienić, jednak zbyt wysoko postanowiłam porzeczkę. Oczekiwania względem wersji papierowej były mniejsze, niż do wersji papierowej. Ale wciąż była nadzieja na lepszy start. Zaczynając książka bardzo mi się spodobała. Dialogi były lekkie oraz sprawiały chęć sięgnięcia po następne strony. Wypowiedzenia oraz przemyślenia się " Keliły " nadając całkowity sens. Ogółem mówiąc pióro jest wygodne. Z racji tego że twórczość już znam od dawna, bardzo łatwo było mi odnaleźć się w owej lekturze. Jednak problem przyniosła fabuła. Błagam, nie zrozum mnie w żaden sposób źle, lecz dla mnie ta książka wrecz przesiąka miłością. Jestem typem romantyczki, która może i pragnie tego jedynego, jednak taka miłość mnie wrecz przydusiła sprawiając że ochota na dalsze czytania zniknęła. Miłość również zasłoniła mi tak obraz, że nie wiedziałam co się dzieje poza nią. Tak mi przysłoniła, że również wrecz zniszczyła obraz emocji jaką tworzyli, a emocje w tej powieści grają naprawdę bardzo ważną rolę. Tak na marginesie, chciałabym wspomnieć dość istotną sprawę. A mianowicie, jestem ogromną fanką tworczosci autorki. Jestem z nią prawie od początku tworzenia Moniki, zarówno na wattpadzie jak I w wersjach papierowych. Autorka zaczynając swoją przygodę z pisaniem założyła sobie za cel dostarczenia nam masę emocji. Zauważyłam że spełniła owy warunek, zaczynając od Emeralda, który sprawił że czytanie coraz bardziej mi się zaczęło podobać. Lecz Scars jest dla mnie totalnie inną książką, jakby odłączną częścią autorki po którą wątpię że sięgnę ponownie. Jak podoba mi się resztę jej książek, to po co nie sięgnę znów. Nie chce cie zniechęcać. Bo książka ( tak jak wspominałam wcześniej ) jest genialnie napisana, z dość trudnym przekazem, lecz mój klimat książkowy wszystko zepsuł. O gustach się nie dyskutuje, prawda? Nie bądźmy tak źle nastawieni do tej historii. Prócz nadmiaru miłości, jaki mną kierował - co niekoniecznie mi się spodobało. Możemy dostrzec drugą stronę, a mianowicie przekaz jaki zaoferowała nam autorka. Ciemność oraz ich zła strona pochłonęła ich oboje, niszcząc wszystkie wyobrażenia o szczęśliwym zakończeniu. Rozłąka, rozłąką lecz w późniejszym czasie prócz uciążliwych tajemnic, które wychodzą na światło dzienne, ujawnia się ktoś o kim nikt nie wiedział a co dopiero widział. Gdy zobaczyłam udziały tej osoby w dialogu, siedziałam z szeroko otworzoną buzią, totalnie nie wiedziałam jak swoje myśli odpowiednio ustawić nadając sens. Zauważyłam że ten tom bardziej się skupia na ich miłości oraz jej rozwoju. Oczywiście zdarzają się przeszkody, które blokują ich relacje lecz po burzy zawsze pojawia się słońce, prawda? Prawda? Jestem ogromnie ciekawa jak potoczy się kontynuacja. Będąc szczerą nie sięgnę już po tą serię, chyba że kolejna część sprawił że automatycznie otworze oczy i przejrzę jak to wszystko jest wspaniałe. Czas z lekturą spędziłam naprawdę dobrze. Cieszę się że mogłam przeżyć tak ekscytujacą przygodę.

2. cliffie.czyta, Pietrzyk Patrycja

   Recenzja może zawierać spojlery z poprzedniego tomu! 9 miesięcy. Tyle minęło od kiedy Vafara, po swoim wyjeździe aby spełnić marzenia, nie widziała Royce’a. Oboje mieli wiele do przepracowania aby zbudować swój własny fundament, dlatego też ograniczyli swój kontakt do minimum. Co spotęgowało faktem, że oboje dość mocno za sobą tęsknili. Więc kiedy Royce w przypływie natchnienia pojawia się w progu domu Vafie, szczęście jakim oboje emanują jest nie do opisania. Przepracowali w swoich głowach wiele, ona spełnia się jako artystka i rozumie skutki, tego co działo się w jej domu rodzinnym - tego jak zachowywała się Sutton. W dodatku przy pomocy cudownej osoby, Vafie ma kontakt z biologiczną matką. On z kolei przepracował śmierć swojej pierwszej miłości, zrozumiał jak wiele szczęścia od losu dostał kiedy na jego drodze pojawiła się brunetka z miodowym spojrzeniem. Jednak szczęście bywa kruche, prawda? Myśleli, ze maja już swoje „długo i szczęśliwie”… lecz ktoś postanowił im to szczęście dostarczenie zburzyć kiedy na świat wychodzi pewien „drobny” szczegół z przeszłości Royce’a. Czy Vafara poradzi sobie z kolejną „przeszkoda” na swojej drodze? Kiedy przeczytałxm pierwszy tom trylogii Scars, wiedziałxm już po pierwszych stronach książki, że przepadłxm. I tak było również tym razem. Uwielbiam zniszczone historie. Uwielbiam Vafie i Royce’a. Monika pokazała nam postacie osoby które mają nieprzepracowaną traumę, a tym tomie z pomocą terapii, usiłują ją, nie dość ze zrozumieć, to poradzić sobie z nią. Cieszę się ogromnie, ze pojawił się w historii Vafie oraz Royce’a watek terapeutyczny. Mam przez to nadzieje, że osoby które zaczną czytać trylogie Scars, a maja w głowie wiele niepoukładanych myśli, zasięgną pomocy u specjalistów. Tak jak zrobili to Vafie oraz Ce. Oraz ja.1 💜 Vafie w tej części przechodzi widoczna dla oka zmianę, już nie jest przestraszona cichą myszką, a rozkwitającym się motylkiem, który zrozumiał, że to co się działo przez ponad dwadzieścia lat życia, nie jest jej wina. Że zaburzenie własnej wartości jest winą Sutton z którą dziewczyna się, na nieszczęście, wychowywała. Pomaga jej w tym terapia, rodzina Royce’a oraz sam on. Jej cudowna przyjaciółka Kirby (kochajmy Kirby!!) oraz jej biologiczna matka. Pomagają jej ludzie którzy jak bezwzględnie kochają. 💜 Royce. Mężczyzna również sobie radzi. Terapia okazała się strzałem w dziesiątkę, dzięki czemu zrozumiał jak wiele dla niego znaczy ponowne szczęście i miłości w postaci Vafary. Jednakże jego spokoj zostaje zburzone niczym domek z kart, a przed nim pojawia się nowe wyzywanie oraz to nowe, bolesne fakty. 💜 Ich relacja jest na pewno mniej burzliwa niż w pierwszym tomie. Jednak pojawienie się jednej osoby burzy ich dość trwały fundament. Ale przez fakt w jaki sposób Monika pokazała drogę terapeutyczna obojga, z „problemem” radzą sobie świetnie.2 💜 I znowu, śmiałxm się, płakałxm czy rozczulałxm nad historią Vafie oraz Royce’a. Przepadłxm z kretesem dla tej historii. Myślałxm, ze ta część będzie spokojniejsza ale najwidoczniej Monika miała inne plany, więc wkurzałxm się a nawet miałam przysłowiowe „wtf?!” na niektóre plot twisty. Scarsy będą dla mnie zawsze definicja komfortu, jak każda historia która jest złamana, bądź taka z którą się utożsamiam. I mam nadzieje, że drugi tom również przypadnie wam do gustu

3. victorie_reads, Reluga Wiktoria

   Drugi tom mojego ukochanego "Scars" był dokładnie tym czego potrzebowałam po skończeniu pierwszej części. Royce i Vafara mają specjalne miejsce w moim sercu więc czytanie ich dalszej historii było po prostu wspaniałe. Ich relacja jest niesamowita! Autorka po raz kolejny nie zawiodła. Książka na każdym kroku wywołuje ogrom emocji, a zwroty akcji, jakie się tu pojawiają nie pozwalały mi odejść od czytania. Dodatkowo tak, jak przy poprzednim tomie muszę wspomnieć o świetnie udźwigniętym temacie jakim są problemy psychiczne bohaterów i ich traumy. Dwójka głównych bohaterów to największe słodziaki! Co chwila wzruszałam się widząc, jak troszczą się o siebie nawzajem jednocześnie walcząc z własnymi demonami. Momentami miałam wrażenie, że ich rozmowy są lekko przerysowane i przesłodzone co niestety lekko mnie irytowało. Wiem jednak, że historia Vafie i Royce'a zostanie ze mną na długo i nie mogę się doczekać aż będę trzymała w rękach ostatni tom. Oby jak najszybciej!

4. meliabook, Stefańska Amelia

   Czekałam na tę książkę od chwili skończenia pierwszego tomu, czyli od listopada. Byłam bardzo ciekawa rozwinięcia historii bohaterów, których pokochałam już od pierwszych stron. Przepracowanie traum nie należy do łatwych zadań, jak widzimy właśnie tutaj. Podoba mi się to w jaki sposób Monika ukazała radzenie lub nieradzenie sobie z problemami i potworami z przeszłości. Relacja tej dwójki jest czymś niesamowitym! Po przeczytaniu tego tomu jestem jeszcze bardziej zakochana w Vafarze i Royu. Są oni ogromnymi słodziakami i podczas czytania robiło mi się ciepło na sercu. Pojawiło się tutaj kilka zwrotów akcji, na które zdecydowanie nie byłam gotowa. Nie obyło się też bez łez, ale ich akurat się spodziewałam. „Blizny zapisane w duszy Scars 2” to kolejna świetna książka. Zachęcam was do sięgania po nią! Nie zawiedziecie się! A ja po takim zakończeniu pilnie potrzebuje trzeciego tomu, bo długo tak nie wytrzymam…