Jarun

Recenzje książki: Jarun (14)

1. Recenzja: szeptstron, Flis Agata

   Na początek serdeczne gratulacje dla Moniki Banaszyńskiej z okazji literackiego debiutu! „Jarun” to pełna słowiańskiego klimatu powieść, która zabiera czytelnika w mroczną i pełną niebezpieczeństw podróż. Historia opowiada o Dobrawie i jej (nie)przyjaciołach, którzy podczas wyprawy trafiają do tajemniczego lasu. Miejsce, z którego nie potrafią się wydostać, staje się areną niezwykłych wydarzeń. Na każdym kroku napotykają mityczne stworzenia. Czy uda im się powrócić do swoich domów? Jak zmienią się ich relacje pod wpływem przerażających przeżyć? Największą zaletą tej książki jest bogactwo słowiańskiego folkloru - od bóstw i duchów po magiczne istoty, które wypełniają strony tej opowieści. Dla miłośników mitologii słowiańskiej „Jarun” będzie prawdziwą przygodą. Styl autorki bywa momentami zbyt rozwlekły, a długie akapity mogą spowolnić tempo czytania, ale świat przedstawiony i atmosfera nadrabiają te niedociągnięcia. To obiecujący debiut, który pokazuje talent i potencjał na kolejne, jeszcze lepsze książki. Z niecierpliwością czekam na następne historie spod pióra Moniki Banaszyńskiej.

2. Recenzja: Lettoaletto, Grzelak Karolina

   "Jarun" to historia współczesna, opowiada o losach Dobrawy, która wraz z (nie)przyjaciółmi wpada w niezłe, paranormalne kłopoty.😉 Trójka nastolatków utyka w lesie, nie mogąc się z niego wydostać. Co rusz napotykają stworzenia, w których istnienie nie mogą uwierzyć, a niebezpieczeństwa czyhają na każdym rogu. Czy w końcu uda im się wrócić do domów? Co oznaczają przedziwne anomalie pogodowe i niewytłumaczalne zjawiska? Jak zmienią się relacje bohaterów? Nie na wszystkie pytania dostaniemy odpowiedź od razu, ale też będzie na co czekać.😊 Dość długo zwlekałam z napisaniem tej recenzji, bo miałam kilka wątpliwości i nie do końca wiedziałam, jak je ubrać w słowa. Być może spotkaliście się już z tą książką, a może czytaliście inne recenzje - myślę, że moja nie będzie zbyt wyjątkowa. Zacznijmy więc od tego, co mi się najbardziej nie podobało- podobnie jak innym - brak ostrzeżenia o scenie gwałtu, która była dość obrazowo opisana i może niektórych triggerować. Ja od dawna jestem dorosła, ale "Jarun" dedykowany jest czytelnikom 16+, więc tym bardziej to ostrzeżenie powinno się pojawić. Jeśli chodzi o samą fabułę, pomysł na nią być WY-ŚMIE-NI-TY! Naprawdę, zarówno samo wplecenie postaci z mitologii słowiańskiej, ich przedstawienie, jak i wątek tarczy i powrotu do świata, wszystko to jest bardzo dobrym tłem dla historii i z chęcią poznam ciąg dalszy! Myślę zresztą, że jest to najmocniejszy punkt powieści- cała ta słowiańskość, cały ten las ze swoim mrocznym klimatem. Podobał mi się też motyw podróży, zarówno po lesie, jak i po innych miejscach - owszem, mam pewne zastrzeżenia co do dynamiki tych fragmentów, proporcji akcji do opisów, ale sam motyw mi się podobał. Świetne były również sny - wprowadzały trochę mroku, ale też trochę przybliżały nas do końca, zwracały uwagę na elementy, które ostatecznie okazały się bardzo ważne. Lubię takie wtrącenia, zdecydowanie urozmaiciły całość. Jak już wspomniałam wyżej, mocnym punktem była tu mitologia i wpisują się w to również te wszystkie wyjątkowe stworzenia. Dowiedziałam się mnóstwa ciekawych rzeczy, większość też była bardzo fajnie wpleciona w fabułę, szkoda jedynie, że tak szybko znikały. Miałam wrażenie, że coś/ktoś się pojawił, wydawał się ważny, ale zaraz przeszliśmy do kolejnego punktu, nieco bezrefleksyjnie zostawiając resztę za sobą. Możliwe, że coś się zmieni w kolejnej części, zobaczymy.😉 No i na koniec ludzie i relacje - tutaj się troszkę zawiodłam, jakoś nie mogłam się polubić z głównymi bohaterami. O ile jeszcze Dobrusia z biegiem wydarzeń wychodziła na plus, tak Janek to dla mnie nieporozumienie. Nie wiem czy miał być kreowany na takiego Casanovę, czy tylko odniosłam takie wrażenie, ale bardzo nie pasowało mi to do jego faktycznego zachowania, przypominał takie totalne dziecko, nie niemal dorosłego człowieka. Już pomijam to, jak traktował Dobrusię czy inne postacie, ale był pełen sprzeczności. Na przykład nie mieściło mu się w głowie uwierzyć w mitologiczne stworzenia, mimo że je dosłownie widział na własne oczy, ale za to bez mrugnięcia okiem przyjął śmierć znajomych. Było jeszcze kilka takich drobnych rzeczy, które mi zgrzytały i nie jestem pewna czy widzę jego przyszłość z Dobrusią, musiałabym się mocno postarać. 😉 Książka reklamowana jest jako romantasy, więc na ten romans czekam mimo wszystko, ale zostałam też zaniepokojona przez inną recenzentkę, która węszy ten romans z Jeryło - no jeśli to się wydarzy, to wyrzucę drugą część przez okno.🤭 Nie wiem, nie wiem nic, ufam jednak Monice, że ma dobry pomysł na dalszą część i nie zawiedzie tych, którzy planują po nią sięgnąć (zero presji😁). Jak to zwykle bywa, końcówka zawsze podoba mi się bardziej i tu nie było inaczej. Choć historia się urwała, dostaliśmy trochę tłumaczeń, trochę zagadek do rozwiązania w przyszłości i trochę plot twistów, rzucających światło na całość. Oceniam ten debiut jako debiut dobry. Kwestia oznaczenia TW to moim zdaniem trochę wina wydawnictwa, nie chcę więc "karać" za to książki i autorki. Ta pomysł na fabułę miała świetny, okładka jest przecudowna, sam styl pisania całkiem przyjemny, więc ten tom oceniam na 6,5/10. Na pewno sięgnę po ciąg dalszy!

3. Recenzja: kasiawksiazkach, Witek Katarzyna

   MOŻE ZAWIERAĆ SPOJLERY Jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona moją pierwszą przeczytaną książką, która ściśle dotyka tematu mitologii słowiańskiej. Zgłaszając się do zrecenzowania jej obawiałam się, że w ogóle nie polubię się z tą literaturą, jednak odkryłam wielkie dobre dzieło. Autorka wykreowała doprawdy przyjemną lekturę o trójce (później niestety już tylko dwójce) nastolatków, którzy niechcący weszli na terytorium Bogów i stworzeń słowiańskich. Ta historia wciąga więc ostrzegam, że jak zaczniecie to przepadniecie w niej aż do samego końca. Znajdziemy w niej sporo interesujących istot z wierzeń tejże właśnie mitologii, o których ja osobiście nie słyszałam. Bardzo polubiłam się z postacią Janka, który jest skrycie zakochany w naszej Dobrusi. Uwielbiam to jak starał się do niej zblizyć i był wstanie zrobić jak i poświęcić wiele. Jeśli chodzi o nią, no właśnie przeszkadzało mi trochę, że prawie dorosła dziewczyna jest wiecznie nazywana Dobrusią, jak dla mnie jest to przezwisko dla małej dziewczynki. Jako sama postać była dla mnie neutralna - nie jestem w stanie stwierdzić, czy jej nie lubiłam, czy ubóstwiałam. Jedynie współczułam relacji z rodzicami, a szczególnie z ojcem, która na szczęście później się sporo poprawiła. Zuza - nie przypadła mi do gustu, jednak nie cieszyłam się z okrutnej krzywdy, która później ją spotkała. Jeśli chodzi o całą powieść, myślę, że moimi ulubionymi fragmentami są zdecydowanie ten, kiedy Dobrawa rozmawia z Wszeborą oraz kiedy razem z Jankiem są kapani w pałacu Jaryły. A co do Jaryły - pociągający Bóg, oczywiście zakazany, bo jest tą złą postacią. Ale wyglądem grzeszy - oczywiście zdaniem autorki. Sama fabuła jest iście wciągająca - ciągle się coś dzieje, co chwile nasi bohaterzy przeżywają co innego. Jedynym minusem jest fakt, że ta fabuła rozkręca się dość powoli, co momentami mnie nużyło, jednak cieszę się, że dałam tej historii szansę. Czekam z niecierpliwością na kontynuację, szczególnie po takim zakończeniu i plot twiście! A jeśli chcecie się dowiedzieć o co dokładnie chodzi - niestety nie mogę Wam zepsuć całej zabawy i się zdradzić. Wystarczy, że sięgniecie po ,,Jarun" i sami się przekonacie jak wciągnie Was to świetne romantasy... no i Janek. Sam Janek. Jeszcze będziecie go kochać tak jak ja.

4. Recenzja: Portal Immersja , Zarzyńska Laura

   Kiedy na świecie wzrasta temperatura i mimo upływu miesięcy, nie widać znaków, żeby zima miała prędko nadejść. Ludzie zaczynają spotykać na swojej drodze potwory znane im dotąd tylko z mitologii słowiańskiej. Las otaczający pewną wioskę zaczyna zabierać coraz to więcej istnień, zmuszając ludzi do walki o własne przetrwanie. Zapraszamy do recenzji książki Jarun autorstwa Moniki Banaszyńskiej, która powstała dzięki współpracy recenzenckiej z wydawnictwem beYa. Kiedy usłyszałam po raz pierwszy o Jarunie, byłam wniebowzięta. Sam fakt, że wątki z naszej rodzimej mitologii zaczynają wracać do łask, ogromnie mnie cieszy. Jarun stara się połączyć wątki fantastyki z nutką romansu, wszywając do opowieści różne fantastyczne postaci znane nam z dawnych legend. Widać, że autorka chciała połączyć tak popularne obecnie romanse z nutką słowiańskiej magii. Książka na okładce informuje nas, że jest przeznaczona dla czytelników powyżej 16. roku życia, jednak niektóre sceny ukazane w książce stanowczo powinny być skierowane do starszej publiki. Już sam opis wątków, które pojawiają się w tej książce, może stanowić spore zaskoczenie dla co poniektórych. Cała historia rozpoczyna się w grudniu, kilka dni przed świętami. Dobrawa wyrusza na spacer do lasu, aby odpocząć od natłoku myśli, jednak jej spokój zostaje zaburzony przez grupkę uczniów z jej szkoły. Jej rówieśnicy naśmiewają się z niej i starają ją sprowokować, aby odeszła. Kiedy dziewczyna już postanawia sobie pójść od nich, nagle jej prześladowcy zostają zaatakowani przez tajemnicze, podwodne stworzenie. Dobrawie i dwójce pozostałych nastolatków, Jankowi i Zuzi, udaje się uciec w głąb lasu. Niestety żadne z nich, nie umie znaleźć drogi do domu i rozpoczynają powolną wędrówkę przez knieje. Ich przygoda obfituje spotkanie wielu magicznych stworzeń i potworów znanych nam z bestiariuszy słowiańskich. Dobrawa jest w stanie rozpoznać każde z napotkanych dziwów i pomaga swoim towarzyszom przetrwać w tym niezwykłym świecie. Moim największym problemem z postaciami jest w gruncie rzeczy ich nijakość. Dobrawa to szczupła, mądra dziewczyna z włosami koloru kłosów i piegami. Tak piegi są bardzo ważną częścią całej historii, są one wspominane ponad dziesięć razy w ciągu rozwoju akcji, lecz nic więcej za tym nie podąża. Janek to przystojny, wysportowany i do tego niezbyt inteligentny nastolatek. Poza tym nie posiada żadnej innej osobowości oprócz wyglądu, a jego głównym zadaniem jest po prostu „wyglądanie” i podrywanie głównej bohaterki. Co do Zuzy, sprawa jest równie prosta. Jest śliczną, ale złośliwą dziewczyną, która jest wiecznie zazdrosna i obraża się o wszystko. Jarun bazuje na stereotypach i prostych standardach, za którymi zwyczajnie nie przepadam w literaturze. Na drodze nastolatków pojawiają się pomocne duchy, które ratują Dobrawie życie i zaprowadzają ich do bezpiecznego miejsca. Młodzież może spędzić Szczodre Gody z dawnymi stworzeniami z legend. Jednak chwila odpoczynku jest również momentem kłótni między Jankiem a Dobrawą. Dziewczyna nie jest w stanie zaufać swoim uczuciom, które ciągną ją ku silnemu chłopakowi. Natomiast Janek udaje, że wcale nie czuję się tym dotknięty i wdaje się w przelotny romans z Zuzią. Cała sytuacja wydaje się być mocno kuriozalna, biorąc pod uwagę, że trójka bohaterów utknęła w mitycznym świecie, z dala od swoich bliskich. Świętowanie słowiańskich zwyczajów sprawia głównej bohaterce wiele przyjemności, mogąc obserwować dawne zwyczaje i obserwować stworzenia znane jej dotąd z legend. Niestety ten spokój zostaje szybko przerwany przez Zuzannę. Dziewczyna denerwuje jednego z gości, Leszy postanawia zabrać młodzież, aby wywróżono im ich przyszłość. Nastolatkowie starają się dzielnie podołać informacjom, jakie zostały im przekazane, jednak ich niepokój nie jest w stanie ich przygotować na nadchodzące zagrożenie. Zostają zaatakowani, a Zuza zostaje uprowadzona wraz z napastnikami. Janek i Dobrusia zostają sami i wyruszają na poszukiwania porwanej koleżanki. Docierają do tajemniczej wioski, rodem wyrwanej z dawnych czasów, wodzem, a zarazem bogiem całej wioski jest Jaryło. Bóg postanawia pokazać im, na co go stać i pokazuje im zakutą w łańcuchy Zuzannę. Młodzież stara się ubłagać swojego gospodarza o ratunek dla dziewczyny, jednak bez skutku. Tutaj pojawia się właśnie wątek, który według mnie nie powinien być ukazany w tej książce. Uważam, że sceny gwałtu w książkach dla młodzieży powinny być potępiane. Nie rozumiem, po co są propagowane takie treści do tak młodej grupy odbiorczej. Oczywiście scena nie jest opisana zbyt dosadnie, jednak nadal stanowi zbędny dodatek do całej historii. Jeśli poruszamy taki wątek w jakiejkolwiek historii, to powinniśmy o tym wspomnieć na samym początku książki wśród innych, wyróżnionych wątków, aby ostrzec potencjalnych odbiorców. Sama treść o tym, że książka zawiera sceny intymne, nie załatwia całego problemu. Jarun to pierwsza część z dylogii, w tym roku dostaniemy drugą część przygód Dobrawy i jej tajemniczych przyjaciół. Cała książka jest trudna do opisania, główne postaci nie są w stanie nas porwać, a wątek romantyczny pomiędzy nimi, traci na wartości podczas finałowych rozdziałów. Dobrawa zyskała w tej części teraz nowe zdolności i jestem ciekawa, w jaki sposób jej pochodzenie pomoże jej pokonać Jaryłę i rozwiązać całą intrygę. Uważam, że wątki z mitologii słowiańskiej były poprowadzone naprawdę ciekawie, jednak na trzysta stron opowieści poznaliśmy w mojej opinii zbyt wiele magicznych stworzeń, co stwarza pewien przesyt i przez co końcowo trudno zapamiętać którekolwiek z nich na dłużej. Powrócę do historii Dobrawy, kiedy pojawi się nowy tom i wtedy będę w stanie ocenić całą tę historię, już z pełnej perspektywy. Cieszę się, że powracamy do książek, w których poruszane są tematy z naszego rejonu kulturowego, jednak może nie łączmy ich usilnie z romansami.

5. Recenzja: Zuzia Wydro, Wydro Zuzia

   ✨ "Jarun" - Monika Banaszyńska✨ Czy zastanawialiście się kiedyś, co by było, gdyby słowiańskie mity ożyły? 🌿 "Jarun" to książka, która zabiera nas do świata pełnego pradawnych bóstw, magii i tajemnic. Główna bohaterka, Dobrawa, w zwyczajny grudniowy dzień odkrywa, że jej życie nie jest tak zwyczajne, jak mogłoby się wydawać. Niezwykła podróż w głąb mrocznego lasu, spotkanie z mitologicznymi istotami i odkrycie prawdy o sobie sprawiają, że trudno oderwać się od tej historii. Monika Banaszyńska łączy magię słowiańskich wierzeń z emocjonującą fabułą, tworząc coś, co zachwyca nie tylko fanów fantastyki. "Jarun" to piękna, tajemnicza i pełna napięcia opowieść, która zachęca do zanurzenia się w świecie tradycji i legend.

6. Recenzja: Skrzaty.bookstagram , Sereda Julia

   Kurczę muszę przyznać, że pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Nie nastawiałam się raczej na nic wielkiego jednak z każdą kolejną stroną coraz bardziej zaczynałam się wciągać w całą fabułę. Nigdy jakoś nie interesowałam się mitologią słowiańską więc zaczynając czytać „jarun” bylam strasznie ciekawa czy będę umiała poczuć cały klimat historii i się w nią zagłębić. Ciężko było mi przebrnąć przez pierwsze kilkanaście stron powieści, ponieważ jak już kiedyś wspominałam nie przepadam za polskimi imionami w książkach. Jak się później okazało była to jedna z niewielu książek jakie miałam okazję przeczytać do których pasowały one idealnie. Fabuła była bardzo rozbudowana co oczywiście pozytywnie mnie zaskoczyło i do ostatnich stron nie mogłam wyjść z podziwu do autorki i tego jak wpadła na tak genialny pomysł na książkę. Pojawiło się sporo wątków które idealnie ze sobą współgrały. Z minusów muszę niestety przyznać, że BARDZO denerwował mnie jeden z głównych bohaterów: Janek. Za każdym razem jak już myślałam, że może jednak nie jest taki zły i jestem w stanie go polubić mówił cos co było na poziomie 12 letniego zbuntowanego nastolatka. Nie mam pojęcia co Dobrawa w nim widziała bo ja nie byłam w stanie czytać jego wypowiedzi. Nie licząc Janka to cała historia jest naprawdę świetnie napisana i jak już się w nią wciągnęłam to nie mogłam przestać czytać! Zdecydowanie wam ją polecam szczególnie jeżeli lubicie romantasy i/lub mitologię słowiańską.

7. Recenzja: emcia.czyta, Guz Emilia

   Jak wam minął ten tydzień? Przeczytaliście coś fajnego?  Już bardzo dawno temu ustaliliśmy sobie, że jestem fanką mitologii słowiańskiej i książek z tym wątkiem. A jak widzę książkę, którą wydaje osoba mi znana, którą obserwuję, to chce wesprzeć tę personę, więc czytam jej książkę. Nowość z właśnie tą mitologią na moich półkach to „jarun” od Moniki Ba. Dziś zaczniemy sobie trochę fabuły, bo pomysł jest przegenialny. Dobrawa to młoda kobieta, która mieszka z rodzicami w popegeerowskim bloku na skraju puszczy. Poznajemy ją gdy zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Grudzień a upały. I tak naprawdę opis, który serwuje wam wydawca, jest wystarczający. Do tego mogę tylko dodać, że nasze fabuła zaczyna się od momentu kiedy jasno i wyraźnie ludzie są ostrzegani o tym, żeby nie wchodzić do wody, bo dziwne stworzenia, jest upał, a ludzie są tym zmęczeni i chcą się zrelaksować, to nie myślą o konsekwencjach. Dobrawie przyjdzie ratować grupkę właśnie takich osób, które pomimo ostrzeżeń bawią się w wodzie i coś ich atakuje. I fabularnie ta książka trafiła do mnie bardzo, ale nie jest to pozycja bez minusów. Moim głównym zastrzeżeniem jest styl pisania i to, w jaki sposób autorka kreuje rzeczywistość. Bo nie ukrywam, opisy były dla mnie mało istotne, bo było ich za dużo, zbyt rozbudowane i nic tam się tego przyjemnie. I nie powiem, mamy to dużo fajnych określeń czy zabiegów językowych, co jest fajne. Pomimo wszystko język jest prosty, szyk zdań też nie jest jakiś złożony, co powoduje, że szybko się to czyta. Sam język jest taki typowy, prosty bez zbędnych ubarwień i Trochę podwórkowe, że my go rozumiemy bez problemu i potrafimy wczuć się w to, że jednak mamy historię o nastolatkach. Fakt liczyłam też na pogłębienie pewnych wątków czy lepiej opisanych, ale nie jest źle. Akcja też jest dynamiczna, coś cały czas się dzieje. I byłam zaangażowana. I à propos tych nastolatków to bohaterowie w tej książce trochę mi nie pasowali. Byli fajni, jednak ciężko było mi ich polubić.Dobrawa jest fajną bohaterką, którą ma swoje tam problemy i rozterki, ale jej relacja romantyczna totalnie mi nie pasowała, wręcz mi przeszkadzała. Liczyłam na fajny Romans, a dostałam takiego trochę nieogarnięte dzieciaki, liczę,że to jeszcze rozwinie. Kurde realnie naprawdę liczyłam na świetną książkę , na którą bardzo długo czekałam, trochę siś rozczarowałam, nie powiem fabuła Fajna, ale Styl pisania mnie nie przekonał, bohaterowie też nie bardzo, ale wydaje mi się, że później jeszcze się rozwinął. Dla mnie książka jest dobra, takie 4/5 ⭐. - bo jednak minusy są. Czekam na drugi tom, bo bardzo chętnie go przeczytam, bo ja widzę, dlaczego ludziom się ta książka podoba. Dużo opisów, bohaterowie, z którymi na jakimś etapie można się utożsamić  i świat demoniczny, ale jednocześnie ja mam poczucie, że to za mało i że już coś takiego czytałam. Dlatego ja jej nie odradzam, chętnie poznam, wasze zdanie na temat tej książki.

8. Recenzja: JuliaOksiazkach, Gąsiorek Julia

   „Jarun” Moniki Banaszyńskiej to naprawdę udany debiut. Życzę każdemu autorowi, aby ich pierwsza książka była równie dobra, jak ta. 🥰🥰 ✧･ﾟ: ✧･ﾟ: Akcja rozpoczyna się 15 grudnia tego roku i w większości rozgrywa się w Polsce. Główna bohaterka, siedemnastoletnia Dobrawa, zmaga się z trudnym życiem- w domu brakuje jej uwagi rodziców, a w szkole pada ofiarą drwin. Mimo przeciwności Dobrawa pozostaje zdeterminowana i odważna, co czyni ją bohaterką, z którą łatwo się utożsamić i którą trudno nie polubić. Fabuła nabiera tempa już od pierwszych stron, bez zbędnych wstępów. Dzieje się naprawdę dużo, ale wszystko jest dobrze przemyślane i spójne. Widać, że autorka włożyła mnóstwo pracy w research na temat mitologii słowiańskiej. Tradycje, wierzenia i szczegóły związane z tym światem zostały opisane bardzo szczegółowo, a jednocześnie przystępnie. Jako osoba, która wcześniej nie miała dużej styczności z tą tematyką, uważam, że była to świetna okazja, by dowiedzieć się czegoś nowego. Jeśli chodzi o bohaterów, moją sympatię zdobył Boruta, natomiast najmniej przypadł mi do gustu Jaryło. Janek bywał irytujący przez to, że co kilka stron zmieniał zdanie. Sama Dobrawa jest jednak postacią, której trudno cokolwiek zarzucić. „Jarun” to klimatyczna opowieść, która wciąga od pierwszej strony i trudno się od niej oderwać. Polecam ją nie tylko miłośnikom mitologii słowiańskiej, ale każdemu, kto szuka wciągającej i dobrze napisanej powieści. Sama z niecierpliwością czekam na drugi tom! 🫶 

9. Recenzja: Czytelnicze Spektrum , Bugaj Wiktoria

   Q: Lubicie mitologię słowiańską? 🧩 Dobrusia nie jest raczej duszą towarzystwa. Lubi spędzać czas sama ze sobą, chodząc na spacery i czytając fantastykę. Nie ma przyjaciół, więc kiedy wyszła pewnego wieczoru na przechadzkę do lasu, spotkała tam grupkę osób w jej wieku i nagle coś wciągnęło część z nich do wody, potem podejrzenia spadły na nią. Razem z Jankiem i Zuzą trafili do dziwnego miejsca, z którego ciężko było uciec, ale byli pozostawieni sobie, więc mimo niechęci musieli zacząć współpracować. 🧩 Zacznijmy od tego, że lubię mitologię słowiańską. Czytałam już kilka książek z właśnie takim motywem i przy tej też się nie zawiodłam - było dużo ciekawych bestii i istot (Boruta i dziewonia - czytaj Dominika! ❤️ - są moimi ulubionymi). Jeżeli chodzi o głównych bohaterów, to nie do końca podobała mi się ich relacja. Myślę, że Jan jest trochę toksyczny, ale Dobrunia raczej o tym nie wie 😔 Na szczęście może dowiemy się więcej po przeczytaniu drugiego tomu. Czekam! Moja ocena: 🤍🤍🤍/5

10. Recenzja: BookBestiePl, Wurszt Katarzyna

    romantasy enemies to lovers mitologia słowiańska 16+ polskiego autorstwa! pierwsza część dylogii spice lvl: 🌶🌶 W pierwszej kolejności chciałabym z całego serca pogratulować autorce TAKIEGO debiutu! ❤ To jest moja pierwsza styczność z fantastyką opartą na mitologii słowiańskiej i muszę przyznać, że od dzisiaj będę poszukiwać więcej tego typu historii. Z jednej strony ta opowieść nie należy do wymagających, także historia idealnie nada się dla osób, które dopiero zaczynają z fantastyką. Z drugiej jednak strony jest to książka bardzo, bardzo angażująca, autorka w świetny sposób przedstawiła świat- nie byliśmy, jako czytelnicy, bombardowani informacjami na temat świata i opisami postaci; akcja toczyła się konkretnie już od pierwszych stron, a z każdym kolejnym wydarzeniem odkrywaliśmy kolejną cegiełkę świata przedstawionego i muszę przyznać, że taką formę fantastyki lubię najbardziej! Bardzo szanuję również za narrację w trzeciej osobie 🥸 W książce nie znajdziemy smuta, jest jedna, bardzo „smacznie” napisana scena zbliżenia i mimo, że relacje romantyczne grają tutaj dość sporą rolę, nie przysłoniły one przygodnej części fabuły. Jedyny mały minusik to wiecznie powtarzające się „zarumienienia” głównej bohaterki, które działy się dosłownie co drugą stronę. Po setnym razie już przewracałam oczami. Ale oprócz tego, potrzebuję drugie tomu na wczoraj!!! ❤

11. Recenzja: imperfectchapters, Podolak Aleksandra

    Jarun z Wydawnictwa beYA autorstwa Moniki Banaszyńskiej to historia o Dobrawie, samotnej siedemnastolatce która zawsze trzyma się na uboczu i jest obiektem drwin swoich rówieśników, nawet rodzice nie zwracają na nią większej uwagi. Akcja zaczyna się 15 grudnia 2024 roku, nawet nie wiecie jak się szczerze uśmiechnęłam widząc tą datę (tego dnia obchodzę urodziny). Zaraz przesilenie zimowe, a za oknem panują niesamowite upały. Nikt nie rozumie dlaczego, ale również nie wywołuje to typowej dla ludzkości paniki. Ot, anomalia do której trzeba się przyzwyczaić, bardziej niepokojące są zaginięcia i utonięcia, które masowo pojawiają się od jakiegoś czasu. Nasza bohaterka postanawia wybrać się do lasu gdzie nad małym jeziorkiem spotyka grupę rówieśników z jej szkoły. To co się dzieje potem przyprawia o ciarki na plecach. Na jej oczach zostają wciągnięci pod taflę wody. Udaje jej się uratować tylko dwójkę z nich - Jana w którym się podkochuje i Zuzę, największą zołzę jaką świat widział. W trójkę próbują wydostać się z lasu, który magicznie nie pozwala im go opuścić. Zmęczeni, głodni wędrują, a na ich drodze stają to co raz dziwniejsze sytuację i… stwory z mitologii słowiańskiej! Czy uda im się cało opuścić las? Czy znają źródło tych dziwnych anomalii? Jako, że Jarun to książka o nastolatkach, to definitywnie czasem decyzje które podejmują nasi bohaterowie nie są racjonalne. Były momenty gdy dłoń poszybowała do czoła, albo pojawił się szeroki uśmiech przypominając sobie co ja bym zrobiła jako nastolatka. Cała opowieść jest wypełniona stworami z demonologii słowiańskiej jak i legend które każdy z nas powinien chociaż kojarzyć. Znajdziemy nawet kilka bóstw, które swoimi kaprysami utrudnią życie Dobrawy, Jana i Zuzanny. Ja miło spędziłam grudniowy wieczór z Jarunem. Dajcie znać w komentarzu jak Wam podobała się książka jeśli już ją czytaliście.

12. Recenzja: knuje.cos_magicznego , Szymkowiak Justyna

    𝙹𝙰𝚁𝚄𝙽 Dobrusia to siedemnastolatka, która jest bardzo samotna.W szkole jest obiektem drwin i żartów, w domu nikt nie zwraca na nią uwagi.Jej ulubionym hobby są spacery po okolicznym lesie i rozkoszowanie się otaczającą ją naturą.Tego dnia zamierza właśnie to zrobić ale przechodząc obok lokalnego stawu, zauważa grupę rówieśników, którzy zaczynają sobie z niej żartować.Dobrusia staje się świadkiem, jak każda osoba zostaję wciągnięta przez "coś" do wody. Od razu reaguje i biegnie na pomoc, niestety udaje jej się z grupy nastolatków uratować tylko Zuzę i Janka. Cała trójka napędzana adrenaliną ucieka w las ,a ten z każdym krokiem robi się coraz bardziej nienaturalnie cichy. Kiedy pierwszy szok mija i próbują sobie wytłumaczyć co się właśnie stało, postanawiają wrócić do domu ale okazuje się, że to nie takie proste.Zaczynają im się przytrafiać coraz bardziej absurdalne sytuację i żadne z nich nie potrafi tego wytłumaczyć, nie wiedzą czy to jawa czy sen.Zmęczeni, głodni i zdezorientowani coraz bardziej zagłębiają się w las a tam zaczynają budzić się słowiańskie bóstwa, demony i inne dziwadła. Wydaje się, że każdy z nich ma plan co do tej trójki nastolatków. Dobrusia nie ma za grosz zaufania do Janka i Zuzy ale kiedy na szali stoi ich życie, muszą nauczyć się ze sobą współpracować.Czy to wystarczy by nie dać się zwieść słowiańskim stworzeniom? Jaki los ich czeka? Czy to przypadek sprawił że trafili w to miejsce? "Jarun" to książka, która ma świetny klimat a słowiańska mitologia sprawia że czyta się ją jednym tchem.Akcja porywa nas z marszu, tutaj nie ma nawet co brać oddechu, bo jest jazda bez pasów.W tym lesie nie należy nikomu ufać! Zachowanie Dobrusi z czasem zaczęło mnie nużyć i drażnić, to samo miałam w przypadku Janka.Są momenty gdzie uwielbiam oboje, a za chwilę totalna zmiana i robią się kapryśni, sami nie wiedzą czego chcą.Wątek romantyczny dla mnie bardzo słaby. Poza tym fabuła jest naprawdę wciągająca i warta uwagi dla tych słowiańskich klimatów ✨️

13. Recenzja: _nati_book_, Armata Natalia

    Dobrawa żyje w miejscu, które mimo zimowej pory jest ciepło i przez to ludzie ochładzają się w miejscach z dostępem do wody. Jednak w okolicach dzieje się coś dziwnego. Ludzie się topią, jakieś stworzenia pojawiają się w domach i pobliskich im terenach. Gdy Dobrawa ratuje dwoje z czterech topionych przez zielone stworzenie osób jej życie ulega zmianie. Uwielbiam wszystko co jest związane z mitologią Słowiańską, a ta pozycja jest wręcz przesiąknięta tymi klimatami. Właśnie ten vibe jest najbardziej unikatową rzeczą w tej książce. Wypadł bardzo naturalnie i nie odniosłam wrażenia, że jest tutaj coś wypychane na siłę. Co do głównej bohaterki i jej nowych dwóch towarzyszy nie powiem, że byli średni ale jakoś nie pałałam do nich ogromną sympatią. Momentami mnie denerwowali ale na ogół byli po prostu ok. Odczułam, że bardziej autorka skupiła się na kreacji świata, słowiańskośći niż na rozbudowaniu cech bohaterów ale mi to nie przeszkadzało bo fabuła była rewelacyjna. Jeśli lubicie mitologię słowiańską to ta książka jest zdecydowanie jedną z lepszych jakie miałam okazję czytać o tych klimatach, bo nie mogłam się od niej oderwać a to już sporo mówi o poziomie tej książki jak i piórze autorki, które było bardzo przyjemne.

14. Recenzja: ewela_czyta , Polińska Ewa

    WOW! To są moje pierwsze słowa po przeczytaniu tej historii. Jestem zakochana, oczarowana i mile zaskoczona. Nie mogę uwierzyć, że jest to debiut. Autorka zabrała mnie w fascynującą podróż przez bogaty świat słowiańskich mitów i legend. Przemierzałam lasy, rzeki zwiedzałam osady, zamki, a nawet leśne nory. Książka oczarowała mnie magicznym światem i magicznymi postaciami takimi jak Leszy, Borowiec i Borowa Ciotka, Jaryła, Diabeł Rokita i wiele, wiele więcej postaci, które pokochamy i znienawidzimy. Przedstawiła mi fantastyczną dziewczynę jaką jest Dobrawa. Siedemnastolatka, która mieszka z rodzicami w popegeerowskim bloku na skraju lasu. Czas fabuły to grudzień, gdzie nadal panują letnie upały. Ludzie szukają ochłody w lokalnych rzekach i jeziorach, jednak WOPR ostrzega - pływacy topią się jeden po drugim, a w domach i wokół nich obserwowane są dziwne stworzenia... Jakie? Jest ich dużo i jedne są przyjazne, a innym lepiej zejść z drogi. Dobrawa uwielbia samotność, a oddychanie leśnym świeżym powietrzem uspakaja ją i dodaje jej siły. W zakolu Narwi spotyka czwartoklasistów ze szkoły, którzy oczywiście zaczynają dokuczać dziewczynie. Niestety to nie wyszło im na dobre gdyż nagle z wody wyłania się zielone stworzenie i wciąga ich pod wodę. Głos, który słyszy Dobrusia w głowie nie pozwala jej stać i patrzeć, rusza na ratunek. Udaje jej się ocalić dwoje z czworga. Z tą dwójka wyrusza w niebezpieczną i krętą podróż, która kończy się jednej z nich tragicznie. Główna bohaterka, Dobrawa jest pełna determinacji i odwagi, staje przed niełatwym zadaniem, musi ocalić bliskich i nie tylko. Jej droga obfituje w spotkania z najróżniejszym postaciami, stworzeniami, bóstwami. Każde z tych spotkań jest nie tylko przygodą, ale również lekcją, z której wyciąga wnioski. Podróżuje z Zuzą, która nie potrafiła odnaleźć się w tym świecie i Janem, który stara się chronić obydwie dziewczyny. Czy mu to wychodzi? Fabuła jest dynamiczna, akcja pędzi do przodu, na każdej stronie coś się dzieje. Opisy miejsc i postaci są rewelacyjne, co pozwala z łatwością puścić wodze fantazji i przemierzać z bohaterami to co jest im pisane. Styl jest lekki i bardzo przyjemny, co sprawia, że książkę ciężko było mi odłożyć. Świat przedstawiony przez autorkę wciąga bez reszty, trzyma poziom. Autorka potrafi w stu procentach zaskoczyć czytelnika. #jarun to historia, która z pewnością zachwyci was tak samo jak i mnie. Dostarczy sporo emocji i pozwoli poznać fantastyczny świat, który wciąga i czaruje. Ta książka jest idealna dla każdego, kto lubi magiczny świat i czarujących bohaterów. Do ostatniej kartki nie można przewidzieć jak zakończą się ich losy. Dodatkowy rozdział dodaje smaczku. Z niecierpliwością czekam na kolejną część.