Mój powrót do Walterów. Walter Boys #2

Bestsellerowa autorka New York Timesa

Autorka książki Moje życie z Walterami

Jedna dziewczyna. Jeden chłopak. Jedno lato później…

Jackie wraca do chłopaka, który skradł jej serce, do rodziny, którą kocha, i do wyboru, którego musi w końcu dokonać…

Po letnim pobycie w Nowym Jorku Jackie Howard wraca na ranczo Walterów w Kolorado. Chciała uciec od zamieszania, od chaosu wielodzietnej rodziny, potrzebowała przestrzeni. Dostała ją – przez chwilę mogła żyć na własnych zasadach i nie zaprzątać sobie głowy Cole’em. Ale nie potrafiła przestać o nim myśleć. O nim i o namiętnym pocałunku, którym się pożegnali w czerwcu. Teraz Jackie wie jedno: powrót będzie bardzo trudny. Uczucia, które próbowała zignorować, nie wygasły. 

Cole wyprowadził się z rancza i pracuje w warsztacie Tony’ego. Jackie czuje ulgę – sądzi, że dzięki temu uniknie trudnej konfrontacji. Jednak wszystko się komplikuje. Jackie wie, że nie zniesie ponownej utraty bliskich. Walterowie są teraz jej rodziną, którą dziewczyna kocha i której bardzo potrzebuje. Ale też nie potrafi się wyrzec uczucia do Cole’a.

Tyle że nie da się w nieskończoność trwać w zawieszeniu. Trzeba będzie wreszcie zdecydować, co dalej. 

Zebrałam siły i zaczęłam wygłaszać przygotowane wcześniej przemówienie:

– Cole, chcę cię przeprosić za to, jak cię potraktowałam tego lata. Powinnam była powiedzieć ci, co czuję, zamiast cię ignorować, ale…

– Jackie. – W jego głosie słychać było zarówno rozbawienie, jak i irytację. – Przecież już ci mówiłem: nie potrzebuję żadnych wyjaśnień.

– Wiem, ale to dla mnie ważne, żebyś zrozumiał. Jeśli nie zrozumiesz, to… – Głos mi się załamał, a wszystkie starannie przygotowane słowa nagle wyparowały z głowy.

Zmarszczył brwi.

– Zrozumiał co dokładnie?

– Dlaczego nie mogę być z tobą – wyszeptałam. Poczułam, jak w piersi formuje mi się kłębek winy i żalu, ale wiedziałam, że to właściwa decyzja. Nie tylko dla mnie, lecz dla nas obojga.

Cole zaśmiał się głośno.

– Niezły żart – powiedział, ale kiedy nie zareagowałam, jego uśmiech zniknął i chłopak się wyprostował. – Czekaj, ty mówisz poważnie?

Oczy zapiekły mnie od napływających łez, gdy skinęłam głową.

– Wiesz, że coś do ciebie czuję, Cole. Nie mogę tego ukrywać, ale… nie wszystko jest ze mną w porządku. Chciałabym zostawić żałobę za sobą i skupić się na nas, ale wciąż mam ataki lęku i koszmarne sny, a czasem… Boże, czasem oddychanie sprawia mi ból.