Melodia tęsknoty

Recenzje książki: Melodia tęsknoty (15)

1. Recenzja: @studygram_patuu, Gruszczyńska Patrycja

   Długo zbierałam się do tego, by napisać tę recenzję. Nie jestem osobą, która bez powodu przerywa czytanie książki, ale niestety w przypadku tej historii musiałam to zrobić. Choć początkowo było w porządku, tak z każdą kolejną stroną moje nastawienie i chęć przeczytania tej książki zaczęło stopniowo się zmieniać. Dlatego też skupię się na tej części, z którą miałam możliwość się zapoznać. Nie mogę zaprzeczyć temu, że pomysł na fabułę jest świetny, bo mnie opis kupił już po pierwszym jego przeczytaniu i z niecierpliwością czekałam, aż książka do mnie w końcu dotrze. Pierwsze dobre wrażenie minęło po mniej więcej stu stronach. Choć historia jest bez wątpienia poruszająca, tak nie potrafiłam się w nią wczuć i odnaleźć w tym świecie. Chciałam polubić się z Aeri i naprawdę dałam nie jedną szansę jej oraz Westleyowi, bo przebrnęłam przez ponad dwieście stron tej książki, a jednak nie zostałam zachwycona, ani zachęcona do dalszego czytania. Historia jest dość długa, ma 552 strony z podziękowaniami, a jednak moja przygoda z nią skończyła się w prawie połowie. Przede wszystkim z równowagi wytracały mnie bardzo długie opisy, które moim zdaniem momentami były zbędne i czasami miałam ochotę wykreślić kilka z nich, by lepiej brnęło mi się dalej. Nie chciałabym się pochylać nad bohaterami, bo nie skończyłam książki, a w tym momencie nie zamierzam pochopnie oceniać ich kroków, choć niektóre zachowania wzbudziły moją irytację. Nie mogę też nie uwzględnić sposobu wydania „Melodii tęsknoty”. Całość naprawdę prezentuje się przepięknie i widać, że została dopracowana przed wydaniem, by uzyskać jak najlepszy efekt. Nie jest to oficjalny koniec z tą książką, ponieważ naprawdę chciałabym dać jej ostatnią szansę. Może istnieje cień prawdopodobieństwa, że dalsza część bardziej przypadnie mi do gustu i zmieni moje zdanie. Na ten moment nie jestem w stanie przez nią przebrnąć, bo każda próba kończyła się zastojem, zamierzam jednak wrócić do tej książki w innym czasie.

2. Recenzja: breatheabook, Lipińska Nela

   „Melodia tęsknoty” to książka o niesamowitej sile miłości. Historia Westley’a i Aerith całkowicie podbiła moje serce. Podczas czytania odczuwałam chyba wszystkie możliwe emocje - od wzruszenia aż po śmiech- a przede wszystkim, udało mi się poczuć miłość, która przebijała się przez wszystkie strony. Relacja Aerith i Westelya jest czymś, o czym każdy z nas marzy - o relacji przepełnionej ciepłem, zaangażowaniem i bezpieczeństwem. Kolejni wykreowani przez Monikę bohaterowie pozostali w moim sercu i umyśle na długo po skończeniu czytania. Westley Karlsen to ideał mężczyzny, który odkąd pokochał Aerith w dzieciństwie, nie był w stanie przestać o niej myśleć nawet na moment, pomimo że ich drogi rozeszły się lata temu. Dziewczyna nie zatrzymywała go, gdy wyjechał spełniać swoje muzyczne marzenia - chciała dla niego jak najlepiej i była w stanie poświęcić siebie i swoje uczucia na rzecz jego kariery. Jednak chłopak o niej nie zapomniał- przed każdym swoim występem całował tatuaż w kształcie jej ust, aby poczuć jej obecność. Rozumiecie to? Podsumowując, uważam że „Melodia tęsknoty” to historia, którą NAPRAWDĘ warto przeczytać. Klimat tej opowieści jest niesamowity, bohaterowie niepowtarzalni, a styl pisania Moniki najcudowniejszy! Polecam Wam tę historię z całego serca. Zdecydowanie jedna z lepszych książek tego roku (2k24).

3. Recenzja: zaczytana_zocha , Kaszubowska Zofia

   Jest 𝐭𝐲𝐥𝐞 𝐫𝐳𝐞𝐜𝐳𝐲, które chciałabym powiedzieć o tej książce, że aż nie wiem od czego zacząć. Wiele razy mogliście zetknąć się ze stwierdzeniem „𝐧𝐢𝐞 𝐦𝐚𝐦 𝐬łó𝐰 ż𝐞𝐛𝐲 𝐨𝐩𝐢𝐬𝐚ć 𝐭ą 𝐤𝐬𝐢ąż𝐤ę” i właśnie to idealnie opisuje mnie w tej chwili. Może zacznijmy od tego, że jest to 𝐝𝐳𝐢𝐞𝐬𝐢ą𝐭𝐚 książka Moniki, a zarazem pierwsza, którą wydała pod swoim imieniem i nazwiskiem, a nie pseudonimem. I jako osoba, która czytała wszystkie jej poprzednie książki zauważam 𝐨𝐠𝐫𝐨𝐦𝐧𝐲 𝐩𝐫𝐨𝐠𝐫𝐞𝐬 w pisaniu. Książka może was trochę straszyć grubością, ale nic bardziej mylnego. Jest to tak 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐣𝐞𝐦𝐧𝐢𝐞 𝐢 𝐥𝐞𝐤𝐤𝐨 𝐧𝐚𝐩𝐢𝐬𝐚𝐧𝐚 historia, że dosłownie płynięcie przez nią wraz z 𝐰𝐲ś𝐩𝐢𝐞𝐰𝐚𝐧ą 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐳 𝐖𝐞𝐬𝐭𝐥𝐞𝐲𝐚 𝐦𝐞𝐥𝐨𝐝𝐢ą. Książka jest napisana w 𝐧𝐚𝐫𝐫𝐚𝐜𝐣𝐢 𝐭𝐫𝐳𝐞𝐜𝐢𝐨𝐨𝐬𝐨𝐛𝐨𝐰𝐞𝐣, dzięki czemu możemy poznać historię z szerszej perspektywy. Większy wgląd uczucia bohaterów mamy też dzięki 𝐩𝐨𝐝𝐰ó𝐣𝐧𝐞𝐣 𝐩𝐞𝐫𝐬𝐩𝐞𝐤𝐭𝐲𝐰𝐢𝐞: Aerith i Westleya. Książka ta zawiera cudownie 𝐰𝐲𝐤𝐫𝐞𝐨𝐰𝐚𝐧𝐲 ś𝐰𝐢𝐚𝐭. Cała akcja osadzona jest w małym miasteczku, gdzie każdy zna każdego. Poznajemy przecudowną społeczność, która wspiera się nawzajem i jest 𝐢𝐝𝐞𝐚𝐥𝐧𝐲𝐦 𝐭ł𝐞𝐦 dla historii głównych bohaterów. Historia, którą Monika opisuje w tej książce jest 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐬ł𝐨𝐝𝐤𝐚, 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐜𝐮𝐝𝐨𝐰𝐧𝐚 𝐢 𝐰𝐳𝐫𝐮𝐬𝐳𝐚𝐣ą𝐜𝐚. Obiecuję, że czytając tą pozycję będziecie płakać, zarówno ze śmiechu jaki ze smutku. Westley i Aerith 𝐳𝐚𝐜𝐡𝐰𝐲𝐜ą 𝐰𝐚𝐬 swoją historią i cudnie wykreowanymi bohaterami. No i na końcu nie mogę nie wspomnieć o tym jak 𝐩𝐢ę𝐤𝐧𝐢𝐞 𝐰𝐲𝐝𝐚𝐧𝐚 jest ta historia, jak prześliczne ma zdobienia i jak dopracowana jest na każdym kroku. Zdecydowanie musicie sięgnąć po tą historię!!!

4. Recenzja: Booktok, Glyzewska Inga

   Opis autorki: Miłość komponuje najpiękniejsze melodie Aerith żyje w niewielkim Connerbay w stanie Oregon. Otoczone piękną przyrodą urokliwe miasteczko zamieszkuje zaledwie kilkaset osób. Wszyscy się tu znają i pomagają sobie nawzajem - słowem, tworzą zgraną społeczność. Po tragicznej śmierci rodziców Aerith przejęła opiekę nad swoim młodszym rodzeństwem i dzięki pomocy sąsiadów stworzyła bliźniakom Calderowi i Lucy bezpieczny dom. Rozwinęła także ukochany biznes swojej mamy - farmę kwiatową, której ofertą zachwycają się mieszkańcy okolicy. Nadchodzące wakacje zapowiadają się spokojnie, do czasu, gdy w rodzinne strony wraca Westley Karlsen. Gnana nigdy nieukojoną rozpaczą światowej klasy gwiazda muzyki i jednocześnie pierwsza miłość Aerith. Mężczyzna za fasadą sukcesu skrywa smutek i rezygnację. Fani oczekują od niego piątego albumu, a wytwórnia naciska, by płyta w końcu miała weselszy wydźwięk. Niestety, Wes nie potrafi już pisać radosnych piosenek. Jest wypalony, zrezygnowany i potrzebuje czasu w odosobnieniu, by zdystansować się od przygnębiającego życia w Nowym Jorku i dać fanom to, na co zasługują. Może w Connerbay, gdzie mieszka jego dawna ukochana, Aeri, znajdzie wreszcie natchnienie… Czy przyjaźń między nimi jest jeszcze możliwa? Czy uczucia, którym oboje dawno temu kazali zamilknąć, zabrzmią na nowo melodią tęsknoty? Książka dla czytelników powyżej szesnastego roku życia. Powyższy opis pochodzi od wydawcy. Moja recenzja: "Melodia tęsknoty" to książka, która wciąga od pierwszych stron. Autorka wspaniale oddaje emocje i głębokie relacje między bohaterami. Historia porusza serce miłości. Polecam tę książkę wszystkim, którzy kochają romanse i piękne historie. Wiadomo, że jest to fikcja, ale cudownie się ją czyta i wciąga od pierwszych stron. Jest to kolejna pozycja, którą sięgnęłam tej autorki i nie żałuję. Kocham kocham i jeszcze raz kocham. Ta książka stała się moją ulubioną nawet nie wiem jak. Czytajcie i dawajcie znać jak się podoba.

5. Recenzja: milena.sookolovska , Sokołowska Milena

   "Melodia tęsknoty" Moniki Marszałek to powieść, która porusza serca czytelników swoją głębią emocjonalną i bogatą fabułą. Książka przenosi nas w świat bohaterów, którzy zmagają się z własnymi demonami, a ich losy splatają się w nieoczekiwany sposób. Jednym z kluczowych motywów powieści jest tęsknota, która przejawia się w różnych formach - za utraconymi bliskimi, marzeniami czy miejscami. Autorka w sposób subtelny ukazuje, jak te uczucia kształtują życie bohaterów i wpływają na ich decyzje. Warto zwrócić uwagę na to, jak autorka potrafi oddać klimat emocjonalny każdej sceny, co sprawia, że czytelnik może się z nimi identyfikować. "Melodia tęsknoty" to piękna, poruszająca powieść, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom literatury obyczajowej. Monika Marszałek udowadnia, że potrafi stworzyć historię, która nie tylko bawi, ale także skłania do myślenia o tym, co naprawdę jest ważne w życiu. Czytając o losach Aerith i Wes'a totalnie się wyciągnęłam. Bardzo podoba mi się, że książka jest napisana lekkim językiem i bardzo miło się ją czyta, a ta lista piosenek na końcu i wpleciona ścieżka dźwiękowa, to naprawdę coś fajnego!

6. Recenzja: prettylittlebookcase, Potoczna Oliwia

   🌷”Wszystko o czym marzyłem jest, było i zawsze będzie ukryte w Twoich dłoniach”~ „Melodia Tęsknoty” - Monika Marszałek 🌷 „Miłość komponuje najpiękniejsze melodie” a czytając „Melodię Tęsknoty” ma się poczucie otulenia przez ciepły kocyk i wsłuchania w spokojną, kojącą duszę melodię Aeri i Wes’a. Monika Marszałek stworzyła historię, która rozwija się raczej spokojnie, dając przestrzeń na zrozumienie świata stworzonego przez autorkę i wszystkich jego elementów. To opowieść o przyjaźni, przerodzonej w uczucie, któremu nie straszny jest czas ani odległość. Styl autorki w tej powieści jest delikatny, a ciepła narracja trzecioosobowa sprawia, że łatwiej wczuć się w emocje bohaterów i lepiej zrozumieć problemy z jakimi zmagają się w swojej codzienności. Jedynym minusem jest dla mnie jej długość - momentami miałam wrażenie, że autorka zbyt mocno rozwleka akcję, co nieco odbierało jej dynamiki. Jednak wciąż jest to historia, której chętnie poświęciłam swój czas i wcale tego nie żałuję! Historia napisana przez Monikę pokazuje, że czasami najpiękniejsze rzeczy rodzą się z tych najprostszych relacji. Jeśli szukacie czegoś spokojnego, ciepłego i wzruszającego - sięgnijcie po „Melodię Tęsknoty”. To historia, która otula niczym ulubiona melodia. 🎶

7. Recenzja: carlottad_book, Dróżdż-Badetko Karolina

   Monika Marszałek, autorka znana z niezapomnianych historii pełnych głębokich emocji, powraca z kolejną poruszającą powieścią - „Melodia Tęsknoty”. Tym razem autorka podejmuje temat miłości, która musi zmierzyć się z przeciwnościami losu, a także poszukiwania własnego miejsca w życiu. Aerith, główna bohaterka, mieszka w malowniczym Connerbay, które jest oazą spokoju i bliskości między mieszkańcami. To właśnie tutaj, wśród zapierających dech krajobrazów, Aerith próbuje zbudować życie po tragicznej śmierci rodziców. Z dnia na dzień staje się opiekunką trzymiesięcznych bliźniąt - Lucy i Caldera - co zmusza ją do szybkiego dorastania i podporządkowania życia ich potrzebom. Mimo młodego wieku tworzy pełen ciepła dom, odbudowuje farmę kwiatową swojej mamy i zyskuje szacunek lokalnej społeczności. Jej codzienność zostaje zaburzona, gdy do Connerbay powraca Westley Karlsen - światowej sławy muzyk, a jednocześnie jej pierwsza miłość. Wes, za fasadą sukcesu, kryje wypalenie zawodowe i niekończący się smutek. Po latach tęsknoty za Aerith, z którą rozstał się w dramatycznych okolicznościach, powraca do rodzinnych stron w nadziei, że odnajdzie natchnienie i odzyska harmonię w życiu. Monika Marszałek, jak zwykle, zachwyca umiejętnością tworzenia postaci, które są pełne emocji, złożoności i autentyczności. Aerith to symbol determinacji i poświęcenia. Po śmierci rodziców rezygnuje z młodzieńczych marzeń, by poświęcić się rodzeństwu. Jest samotną matką, która z jednej strony walczy o utrzymanie stabilności w życiu dzieci, a z drugiej ukrywa przed sobą tęsknotę za miłością. Jej relacja z Wesem to emocjonalny rollercoaster, pełen zarówno bólu, jak i chwil ciepła. Westley Karlsen to artysta rozdarty między sukcesem zawodowym a wewnętrzną pustką. Każda jego piosenka jest odzwierciedleniem uczuć, które nigdy go nie opuściły. Miłość do Aerith stała się dla niego zarówno inspiracją, jak i źródłem cierpienia. Jego walka z uzależnieniami i presją wytwórni muzycznej pokazuje brutalne kulisy sławy. Historia Aerith i Wesa to opowieść o trudnych decyzjach, które wymagały rezygnacji z własnych pragnień na rzecz dobra innych. Aerith porzuciła Wesa, aby mógł spełniać swoje marzenia, nie zdradzając mu, jak trudne było jej życie po ich rozstaniu. Wes, nieświadomy prawdy, uciekał w świat muzyki, uzależnień i smutku, który przenikał każdą jego nutę. Relacja między nimi jest pełna napięcia, niedopowiedzeń i wzajemnego przyciągania. To związek dwóch osób, które muszą na nowo zdefiniować siebie, zanim będą w stanie dać sobie drugą szansę. Monika Marszałek doskonale uchwyciła esencję małomiasteczkowego życia, gdzie każdy zna każdego, a wsparcie sąsiadów staje się fundamentem przetrwania w trudnych chwilach. Connerbay to miejsce, gdzie przyroda i ludzie tworzą harmonię, która kontrastuje z chaosem życia Wesa w Nowym Jorku. „Melodia Tęsknoty” to książka, która porusza do głębi. Monika Marszałek umiejętnie balansuje między bólem a nadzieją, tworząc historię, która zostaje z czytelnikiem na długo. To opowieść o życiu w cieniu straty, o wspólnocie i sile miłości, która przetrwa wszystko.

8. Recenzja: kinia.bookstagram, Kacprzak Kinga

   Strasznie dawno nie czytałam nic od Moniki i przyznam, że trochę brakowało mi jej stylu pisania. Jest on jednocześnie lekki i sprawiający, że nie umiem oderwać się od każdej historii, którą pisze. Sposób w jaki opisuje wydarzenia jest przepiękny i jestem nim zauroczona. Melodia tęsknoty to historia o pięknej, prawdziwej miłości, która zdarza się raz na milion. To jak Westley opowiadał o swojej miłości do Aerith 😫 Za każdym razem gdy o tym czytałam, żałowałam, że to nie ja jestem na jej miejscu. Miłość biła od niego na kilometr a nawet więcej. Świat dla nich nie istniał gdy tylko było obok siebie. W książce znajdziecie pełno nawiązań do One Direction. Miłość Moniki do tego zespołu jest nie do opisania i wylewa się ona wręcz z książki. Chociaż nie nazwałabym siebie ich ogromną fanką to wszelkie opisy i zdarzenia sprawiły, że poczułam się jakbym sama była w ich fandomie. Podczas czytania czuć było nostalgię i ogromną tęsknotę nawet gdy bohaterowie byli obok siebie. Jest to książka nie tylko o miłości ale przede wszystkim o ogromnej stracie. Aerith i Westley w swoich zaledwie dwudziestokilku latach przeżyli więcej niz zdecydowana część ludzi. Dzięki ich historii wiele osób może poczuć się zrozumiałych znaleźć swój bezpieczny kąt. Zdecydowanie polecam wam sięgnąć po Melodię Tęsknoty. Moja ocena: 4/5

9. Recenzja: zaczytana14, Balus Weronika

   𝐑𝐄𝐂𝐄𝐍𝐙𝐉𝐀 „𝐌𝐞𝐥𝐨𝐝𝐢𝐚 𝐭ę𝐬𝐤𝐧𝐨𝐭𝐲” - 𝐌𝐨𝐧𝐢𝐤𝐚 𝐌𝐚𝐫𝐬𝐳𝐚ł𝐞𝐤 🌷 Z twórczością Moniki Marszałek zetknęłam się, gdy dopiero zaczynałam swoją przygodę z książkami, więc jej powieści nie były mi obce. Kiedy sięgnęłam po Melodię, wiedziałam, że pokocham tę historię już od pierwszych stron i że na pewno się nie zawiodę. Oczywiście, nie myliłam się. Historia Aerith i Westleya to niesamowicie poruszająca opowieść o dwóch cudownych duszach, które nie potrafią żyć bez siebie. Szczerze mówiąc, chyba NIGDY W ŻYCIU nie czytałam czegoś tak słodkiego jak właśnie ta książka.💓 Niesamowicie trudno jest mi pisać tę recenzję, ponieważ doskonale zdaję sobie sprawę, że takiej książki nie da się opisać słowami… ją trzeba przeżyć. Relacja głównych bohaterów to jedna z najprawdziwszych, o jakich czytałam. Ich miłość jest tak czysta i szczera, że aż nie sposób się nie uśmiechać podczas lektury. Nie spodziewałam się czegoś takiego. Byłam pewna, że będzie to taka sama miłość jak w wielu innych książkach - uczucie, które niczym szczególnym się nie wyróżnia. Ale cholernie się myliłam. Z daleka widać, ile serca i emocji włożyła w tę relację Monika. Widać, jak bardzo chciała pokazać swoim czytelnikom PRAWDZIWOŚĆ tego wszystkiego. Idealnie opisała tęsknotę i smutek towarzyszące podczas rozłąki, radość, której bohaterowie doświadczają, kiedy są blisko siebie, oraz jak silne może być przywiązanie do drugiego człowieka. Miłość, jaką darzą się Aerith i Westley, jest uzależniająca - nie tylko dla nich, ale też dla nas, czytelników. Kocham tę dwójkę całym swoim sercem i któregoś dnia pragnę przeżyć coś tak pięknego i prawdziwego jak oni.🥹 Tak jak Monika napisała na samym początku książki, Westley Karlsen zdecydowanie wie, jak kochać kobietę. Ten mężczyzna i jego oddanie są tak bardzo wzruszające. To, jak wartościowym jest człowiekiem, można zauważyć już na samym początku książki. Podziwiam jego siłę i chęć walki o coś, czego pragnie całym sobą. Moim marzeniem jest posiadanie takiego człowieka w swoim życiu. KAŻDA kobieta zasługuje na mężczyznę, jakim jest Westley Karlsen. 🙏🏽 Aerith to kolejna bohaterka, która zaskoczyła mnie tym, jak wielką posiada w sobie siłę. Pomimo tego, że życie nie było dla niej łaskawe, ona genialnie sobie z tym wszystkim poradziła. Jako młoda kobieta wzięła odpowiedzialność za dwoje małych dzieci, które straciły rodziców w tragicznym wypadku samochodowym, w którym ONA również ich straciła. Oddała całe swoje serce tym małym istotkom. Aerith to bohaterka, którą TRZEBA podziwiać i z której warto brać przykład. Kocham ją całym swoim sercem. 🥹💓 “Melodia tęsknoty” to historia, która zabiera nam kawałek naszej duszy i chowa ją głęboko w sobie, chroniąc przed całym złem tego świata. Ciepło i komfort aż wylewają się ze stron. Zdecydowanie jest to historia, którą trzeba przeczytać, aby zrozumieć, jak ważna jest miłość dla osoby, która jej potrzebuje. 🌷 Pomimo tego, że w książce dzieje się naprawdę sporo, nie jest to aż tak przygnębiające i obciążające dla naszego umysłu, przez co można spokojnie połapać się, co, gdzie i jak. Podczas czytania “Melodii” nie ma mowy o nudzie. Chciałabym jeszcze poświęcić chwilę waszej uwagi na to PRZEPIĘKNE WYDANIE! Okładka, która jest przepiękna i cudownie pasuje do całej tej historii, początki rozdziałów, które dają tak cudowny vibe, rysunki, które pozwalają jeszcze bardziej zagłębić się w fabułę, oraz przepiękne cytaty, które swoją prawdziwością trafiają do naszych serc. Jestem absolutnie zakochana.🌷 Ocena: 4,5/5 gwiazdek 🎶 

10. Recenzja: bookishworld_nicole, Adamczewska Nikola

    Szczerze mówiąc, jest to chyba jedyna książka która tak pozytywnie mnie zaskoczyło. Nie miałam wobec niej oczekiwań, jednak tak duża liczba stron + narracja trzecioosobowa, przed zaczęciem tej historii mnie przerażała. I jak się cieszę, że ostatecznie się tym nie sugerowałam, bo jest to powieść która skradła moje serce. „Melodia tesknoty” to jedna z zdecydowanie najpiękniejszych i najbardziej wzruszających historii jakie kiedykolwiek czytałam. Zakochałam się w wytworzonym tu świecie i wykreowanych bohaterach. Kontrast między nowojorską gwiazdą muzyki, a dziewczyną z malutkiego miasteczka, był tak genialnie przedstawiony, że nie jestem w stanie wyrazić tego słowami. Książka ta pokazuje czym jest miłość i jak powinna wyglądać w każdym tego słowa znaczeniu. Jest ona tak piękna i zarazem bolesna, że jestem pewna że każdy się do niej przywiąże. Jeśli chodzi o styl pisania Moniki, to jest cudowny, przebrnęłam przez te 550 stron w tydzień. Wyżej wspomniałam o bohaterach, jednak skupię się na męskiej głównej postaci: Westley’u. I o matko. Jak bardzo ja go pokochałam, chyba nie znam drugiego tak bardzo uczuciowego charakteru jak on. Jego gesty, słowa którymi obdarowywał Aerith (główną bohaterkę), tak mnie rozczulały, że myślałam że odfrunę. W tej historii jest BARDZO BARDZO BARDZO dużo muzyki, którą kocham. Szczególnie mamy tutaj One Direction, gdyż główna bohaterka jest ich największą fanką od kilkunastu lat. Wypowiem się króciutko o zakończeniu. Spodziewałam się go i nie zrobiło na mnie wrażenia „wow”, jednak muszę się przyznać że bałam się co autorka mogła wymyślić. Proszę was, czytajcie to. Książka ta już na zawsze ma kawałek mojego serca, uważam że jest to historia którą powinien poznać każdy, każdy bez wyjątku. Obiecuję wam że się nie zawiedziecie, ponieważ ta powieść należy zdecydowanie do tych wyjątkowych i wartościowych i trafiła ona do moich ulubionych.

11. Recenzja: @alibookscorner, Witaszek Aleksandra

    „Melodia tęsknoty” 💿🩷 „-Wiem ze to będzie dziwne po takim czasie i na pewno proszę cię o bardzo dużo, ale czy na czas mojego pobytu tutaj moglibyśmy wrócić do tego co mieliśmy kiedyś? -(…) Chciałbym tylko móc cię widywać. Spędzić z tobą trochę czasu.” Westley już od nastoletnich lat posiadał ogromny talent. Śpiew i pisanie testków przychodziły mu z ogromną łatwością. Jego muzą, dzięki której czerpał pomysły była jego przyjaciółka Aertih. Dziewczyna, która skradła mu serce i którego nigdy nie chciał dostać go spowrotem. Jednak gdy jego kariera nabrała rozpędu, musiał wyjechać z ich rodzinnego Connerbay w stanie Oregon. Nie wiedział jeszcze wtedy co przyjdzie mu stracić na poczet sławy i pieniędzy. Aerith po śmierci rodziców musi zając się swoim niespełna trzymiesięcznym rodzeństwem. Dziewczyna jest zdruzgotana. Pragnąc jedynie jego ramion, świadomie odmówiła sobie tego przywileju zrywając z nim kontakt. Od tamtego momentu minęło kilka lat, a dziewczyna nie potrafi o nim zapomnieć. Samo wspomnienie jego imienia powoduje ból. Gdy w miasteczku tajemniczy kupiec odkupuje dom i zaczyna go remontować, pojawiają się pytania, kto zamierza przeprowadzić się do tego miasteczka liczącego kilkuset mieszkańców. Gdy Aertih dowiaduje się, że to Westley postanowił wrócić na kilka tygodni, wie że te wakacje ponownie złamią jej serce. Już na pierwszy rzut oka widać, że mężczyzna opanował do perfekcji noszenie maski, za którą pragnął schować rozgoryczenie, złość, smutek, złamane serce i bezsilność. A przy niej te wszystkie uczucia odchodzą w zapomnienie. To ona jest mu potrzebna by ponownie mógł tworzyć teksty. Teksty, na które tak bardzo naciska wytwórnia. Zgodzili się na dwumiesięczne wakacje, podczas których musi napisać całą płytę. Będzie mógł zdystansować się od fanów i całej otoczki sławy, w zamian spędzi kilka tygodni w towarzystwie ukochanej sprzed lat. Czy przyjaźń między nimi jest jeszcze możliwa? Czy uczucia, którym oboje dawno temu kazali zamilknąć, zabrzmią na nowo melodią tęsknoty?   Przeczytałam kilka książek Moniki. Każda na swój sposób mnie urzekła, sprawiła że oddałam kawałek serca jej bohaterom. „Melodia tęsknoty” to powieść, która sprawiła, że po pierwsze nie mogłam się oderwać, a po drugie całą sobą czułam emocje, które towarzyszyły bohaterom. Nie spodziewałam się, że będzie to do tego stopnia. Płakałam i śmiałam się, miałam nadzieje, która później została deptana. Aerith żeby nie zaprzepaścić mu kariery, nie powiedziała mu o wypadku rodziców. Zerwała z nim kontakt, chcąc dla niego jak najlepiej. Od tamtej pory stanęła na wysokości zadania i przejęła rolę rodzica. Było jej ciężko, nie raz chciała do niego zadzwonić bo tylko w jego ramionach mogła ukoić ból, ale nie chciała być samolubna. Muzyka była jego marzeniem, a ona nie chciała mu go odbierać. Westley nigdy o niej nie zapomniał. I choć wokół niego był ogrom fanek to w jego sercu była tylko ona. Tatuaż jej ust towarzyszył mu na każdym kroku, przypominając w trudnych chwilach, że Aerith była prawdziwa. Popularność i pieniądze, choć przez niektórych tak pożądane nie dają takiego szczęścia jak ukochana osoba. I on się o tym brutalnie przekonał. Może teraz, gdy wrócił będą mieli jeszcze szanse.   Kocham, uwielbiam i bez wątpienia ten tytuł plasuje się bardzo wysoko w topce ulubieńców tego roku. Pokazał mi, że zawsze jest czas by dać i otrzymać drugą szansę. Że nawet kiedy wydaje nam się, że nie zasługujemy na miłość, to mimo wszystko ktoś i tak nas nią obdarzy, ale to od nas będzie zależało co z nią zrobimy. Przepiękna historia 🥹 Monika wie jak bawić się słowami, żeby czytelnik mógł pokochać to co finalnie zostanie wydrukowane. Ogromnie Wam polecam ten tytuł! Naprawdę, przeczytajcie go i dajcie sobie szansę na marzenie. 

12. Recenzja: recenzje_na_kolkach, Gałek Agnieszka

    Książki Moniki są bardzo emocjonalne. Autorka zawsze w swoich książkach podejmuje bardzo trudne tematy takie jak utrata bliskiej osoby, zbyt szybka potrzeba dojrzałości, toksyczni rodzice czy tej uzależnienia. Tutaj nie jest inaczej. Ta książka była naprawdę trudna. Czytałam ją i przelała się przeze mnie całą gama emocji. Od tych pozytywnych po te negatywne i trudne. Mimo rozerwanego serca czułam też ciepło sklejające je, a to jest naprawdę coś ciężkiego do zrealizowania. Monika nie ma z tym żadnego problemu. Podziwiam naszą bohaterkę jednak mam trochę momentami żal do niej i Wesa. Wydaje mi się, że mimo sytuacji w jakiej się znaleźli było kilka rozwiązań, przez które oszczędziliby sobie cierpienia. Poświęcenie się dla innych i zapomnienie o sobie to dość popularna cecha u ludzi i nasza bohaterka też taka właśnie jest. Uwielbiam klimat małego miasteczka i tutaj Monia również w 100% spełniła moje oczekiwania. Są tutaj momenty, które możnaby było pominąć przez co książka nie byłaby tak obszerna, ale mimo tego szczegółu bardzo polecam. Chciałabym jeszcze zwrócić uwagę na piękna okładkę ze złotymi wstawkami.

13. Recenzja: book.soup, Błażejak Zosia

    " Melodia Tęsknoty " od Moniki Marszałek - FORTUNATE EM Kolejna książka Moniki już za mną, a ja zbieram szczękę z podłogi. Zaczynając od tego ile emocji historia Aerith we mnie wzbudziła, mogę powiedzieć, że autorka spisała się świetnie. Ból po stracie kogoś wam bliskiego. Poświęcenie dla miłości i wiele innych motywów, które w książce są szczegółowo opisane, sprawią, że wasze serca wiwiną niejednokrotnie fikołka. Emocje pozytywne, jak i negatywne towarzyszyły mi wraz z bohaterami przez całą ich przygodę. Subtelne pióro Moniki kierowało nie tylko Aerith i Westley'em, ale i także mną. Odczuwałam kawałek po kawałku każde napisane słowo, widziałam bohaterów i opisane miejsca akcji. Czułam. Czułam naprawdę wiele. Miałam już przyjemność recenzować książki Moni, jednak za każdym razem ta kobieta mnie zaskakuje.

14. Recenzja: booktok_zaczytana, Gleba Julka

    Po skończeniu pewnej książki zaczęłam myśleć nad tym, że dawno nie zerwałam dla żadnej książki nocki, więc postanowiłam to zmienić. Mój wybór padł na Melodię Tęsknoty, która czekała na mnie już jakiś czas i właśnie przyszła na nią pora. Melodia Tęsknoty to wyjątkowa książka dla nas, ale również i dla samej autorki, ponieważ jest jej to 10 powieść, a w niej wspomina o swojej Świętej Pamięci Babci, która w tym roku odeszła oraz o Zaynie, przez którego zaczęła pisać tak, jak to napisała w dedykacji. Ostatnio mogliście przeczytać moją recenzję o poprzednich książkach autorki i wiecie, że mnie zachwyciły, dlatego nie będę owijać w bawełnę i od razu powiem, że ta zrobiła to miliony razy bardziej — nie przesadzam. Wystarczyło, że spojrzałam tylko na motywy i czułam w nich te emocje i tak właśnie było też, gdy zaczęłam czytać. Melodia Tęsknoty to książka przepełniona emocjami — tymi złymi, jak i dobrymi. Sprawi, że będziemy rozmyślać nad pewnymi sprawami oraz że nasze serce złamie się na pół. To książka, w której dwojga ludzi poznaje się w nastoletnim życiu, lecz nie jest im dane spędzić resztę tego życia, choć jedna decyzja zmieni wszystko. Zmieni ich życie niepowtarzalnie, choć mogą wrócić do tego, co było i udawać, że przez dwa miesiące, po powrocie Westela, nic się nie wydarzyło. Czy będzie im dane skończyć szczęśliwie? W tajemnicy powiem Wam, że miałam wielką ochotę przeczytać najpierw zakończenie, mimo że nigdy tego nie robię — nawet nie mam tej ochoty, tak tutaj byłam na cienkiej granicy. Monika najpierw napełniała mnie nadzieją, że Westley zostanie z Aerith, a później robiła wszystko, żebym miała wielkie, wielgaśne wątpliwości. To, co zrobiła ze mną ta książka, jest nie do opisania. Zanim będę bardziej zachwycać się fabułą, muszę wspomnieć o wydaniu. Zastanawiałam się, czy pokazać wam, choć trochę tego środka, ale uznałam, że niektórzy wolą mieć niespodziankę, właśnie ja do takich osób należę, więc tego nie zrobiłam. Co za tym idzie? Macie kolejny powód, żeby sięgnąć po tę książkę. Nie wiem, czy to nie jest najpiękniejsze wydanie w mojej biblioteczce - wszystkie te detale, nawet nie wyobrażacie sobie, jak ciężko było zrobić zdjęcie, bo światło odbijało się od złotych napisów i możecie właśnie zauważyć ten cień. Naprawdę myślałam, że nie zrobię tego zdjęcia, a przy tym moja cierpliwość nie była cierpliwością. Moje serce rozczuliły także wpisy, które było pokazane jak kartka z pamiętnika, podejrzewam, a raczej mam pewność, że były to wpisy bohatera oraz ilustracje, których mamy najmniej, dlatego są takie wyjątkowe. Sięgając po tę książkę, nie nastawiałam się na nic, po prostu chciałam spędzić miło czas i nie zasnąć, bo była późna pora. Jak widać, nie zasnęłam, więc musiało być nieźle. Tego tytułu nie dało się odłożyć i gdyby mnie nawet nie planowała zarwać nocki dla książki to, to byłoby nieuniknione. Lektura ma prawie 600 stron i powtarzałam sobie: “przeczytam tylko jeden rozdział”. Ten jeden rozdział skończył się na tym, że skończyłam całą, bo nie dałam rady. Tak bardzo chciałam wiedzieć, czy moje misiaki doczekają się szczęśliwego zakończenia. Miałam wrażenie, że czas mi się dłuży, a historia bohaterów jest coraz krótsza i ma więcej nieszczęśliwych momentów niż im potrzeba. Niby zakończenie i ich historia była tak blisko, a jednocześnie tak daleko. Może to trochę dziwne, że tylko ciągle gadam, gadam i gadam o tym zakończeniu, ale to, jaki szok miałam na twarzy, dalej we mnie siedzi. Mimo że jestem już kilka godzin po skończeniu, to nie mogę wymarzać tego obrazu w głowie, a co dopiero całej fabuły. Używam dzisiaj takiego głośniczka do mówienia, który pisze, a ja mówię, więc możecie sobie wyobrazić, jak gestykuluje, wyrażając te wszystkie emocje. Aż po prostu łapie się za głowę, tak właśnie teraz o tym mówię i robię to, co napisałam, a w zasadzie powiedziałam, jednocześnie śmiejąc się z siebie. Melodia Tęsknoty to najpiękniejsza książka, którą przeczytałam w ostatnim czasie. Będę polecać ją wszystkim — to jest obowiązkowa pozycja na te grudniowe wieczory, bo ociepli nasze serce. Właściwie najpierw je złamie, oczywiście gdzieś tam w międzyczasie będzie je sklejać, a później będzie wielkie bum! Tutaj chwilę przerwa na napicie się herbatki ☕ Tak sobie teraz myślę i mimo że już trochę się nagadałam, to czuję, że to jest za mało i że w ogóle nie mówię z sensem. Ta książka po prostu zjadła mi wszystkie rozumy i myślę tylko o tym, co ta Monika zrobiła. Ten utwór przede wszystkim uświadomił mi, że nie doceniamy tego, co mamy. Nie zważamy na to, co wokół nas się dzieje i jakimi ludźmi się otaczamy. Najbardziej poruszyła mnie wzmianka o babci Moniki oraz o rodziców bohaterki, którzy zmarli. To pokazało, że nie jestem gotowa, jak właściwie my wszyscy, że stracę te najważniejsze osoby i jak o tym czytałam, to po prostu łzy lały się ze mnie, jakby padał deszcz. Zawsze mam tak, jak czytam o śmierci kogokolwiek — łzy od razu napływają mi do oczu, więc nie powinnam się dziwić, że tutaj też tak jest. Jestem świadoma, że to tylko fikcja literacka, ale mimo to tak podziwiam, jak silna jest bohaterka. Że wzięła na siebie taki duży ciężar. Straciłaś rodziców, wali Ci się świat, ale musisz być silna, bo musisz opiekować się rodzeństwem. Inaczej jeśli tego nie zrobisz, to je też stracisz — nie możesz przeżywać tej żałoby na swój sposób, bo musisz być silna i to jest godne podziwu, bo ja nie wiem, czy dałabym radę Do tego nie masz przy sobie tej najważniejszej osoby, bo wolałaś, żeby rozwijała swoją pasję, żeby stała się kimś wielkim. Powrót bohatera był jak burza. Jego decyzja zmieniła wszystko, a jednocześnie pokazała, jak silna jest ich miłość, bo po tylu latach nadal darzyli siebie tym pięknym uczuciem, nawet jeśli wiedzieli, że może nie doczekają się Happy Endu. Moje serce rozpływało się też, gdy czytałam jak bohater okazuje troskę Aerith, robi to z taką właśnie wielką miłością. Mimo że nie widzieli się tyle lat, to on nadal stawia ją na pierwszym miejscu. A jego relacja z dzieciakami to dopiero coś! Mogę o tym mówić i mówić, ale wy zrozumiecie mnie, dopiero gdy sami ją przeczytacie, bo mam wrażenie, że i tak nie oddaje tych dokładnych emocji, a dokładniej tego co ze mną zrobiły. Podczas czytania dużo się śmiałam — było to dla mnie totalne oczyszczenie myśli, czasami rumieniłam, gdy czytałam pewne fragmenty… Wspominałam już właśnie o tych łzach, ich było najwięcej. To chyba był jakiś mój moment na wypłakanie się i przyszedł razem z książką, bo ze mnie się lało, właśnie, jak nie wiem, jak z takiego wiadra. Może to trochę niestosowne połączenie, ale tak właśnie było. Sama byłam zdziwiona i myślałam sobie: co z tobą dzisiaj jest, bo ty po prostu siedzisz i beczysz. Nie wolno mi się dziwić, bo książka łamie serce na milion kawałeczków “Melodia Tęsknoty” to książka, która nie pozwoli o sobie zapomnieć. Możecie przeczytać milion innych, ale to do niej będziecie wracać myślami. Być może przez to, że Monika porusza tematy, z którymi wiele osób się utożsamia. Czas żałoby jest naprawdę trudny i warto dać sobie trochę czasu. Oprócz utraty bliskiej osoby, czy depresji, autorka postanowiła opisać wątek przyjmowania substancji odżywczych, które mogą prowadzić do uzależnienia. Plusem jest też to, że historię poznajemy z dwóch punktów widzenia. Widzimy, jak Aerith radzi sobie z tym wszystkim oraz jak Westley radzi sobie w nowym życiu, a właściwie nie radzi, bo brakuje mu jego Papużki. Trochę się dzisiaj nagadałam, ale nic dziwnego skoro lektura skradła moje serce i jestem pewna, że jeszcze do niej wrócę. Książka pokazuje, że los ma dla nas plany, a my nieświadomie będziemy do nich dążyć. Pamiętajcie, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście.

15. Recenzja: malina_czyta, Dolna Martyna

    Przyznam, że "Melodia tęsknoty" była książką, którą aktualnie potrzebowałam. Czytając o losach Aerith i Wes'a niesamowicie wyciągnęłam się i zaangażowałam w lekturę. Tęskniłam za takimi romansami. Mimo, że ta dwójka to tak naprawdę para idealna wiele okoliczności sprawiło, że musieli opuścić siebie nawzajem. Idealnie sprawdzi się tutaj powiedzonko "Jeśli coś kochasz to puść to wolno..". Mimo, że Aerith i Westley próbowali związku na odległość totalnie im to nie wyszło, a dodatkowo na dziewczynę został zrzucony wielki obowiązek. Mimo, że ich miłość naprawdę była wielka i można rzec spektakularna mam pewne ale co do ich relacji. Przede wszystkim darzyli siebie ogromnym uczuciem, myśleli o sobie w dzień w dzień, dlatego moim zdaniem naturalne jest to, że chce się mieć kontakt z drugą osobą nawet w formie przyjacielskiej. Nie wyobrażam sobie zostawić kogoś z dnia na dzień nie wiedząc co u tej drugiej osoby słychać, nawet jeśli robili to dla swojego dobra myślę, że miłość i tak zmusiła by człowieka do tego kontaktu. Odnosząc się natomiast do dalszej części książki bohaterowie ciągle próbowali wmówić sobie, że połączenie pewnych rzeczy jest niemożliwe. Rozumiem to, że wzajemnie chcieli dla siebie jak najlepiej, ale jednak taka miłość jaka została tutaj przedstawiona powinna zmusić ich do szukania rozwiązań Tym samym wyszło, że wiele wahań bohaterów znacznie powiększyło objętość książki. Z drugiej strony natomiast bardzo urzekła mnie miłość i zdolności naszej pary do poświęceń. A gdy do akcji wkraczały nasze smoczki moje serduszko wręcz się radowało 🥹 Wątek ze spełnianiem marzeń był świetny, a także było czuć tutaj, że autorka przelała swojej bohaterce wielką miłość do One Direction. Warto zwrócić uwagę na postać babci Nory, bo mimo, że była nią zarówno dla Aerith jak i dla Westley'a nie chciała, aby na siłę byli razem, pragnęła tylko ich szczęścia. Sądzę, że była to w swoim gatunku naprawdę dobra książką, która przypadła mi do gustu i rozkochała mnie w sobie głównie przez bohaterów. Dostrzegałam w niej trochę wad, które może wam nie będę przeszkadzać podczas lektury! Mogę śmiało polecić dla fanów romansów młodzieżowych 🎶 Wiek: 16+ Ocena: 7/10⭐