Długa droga w dół

Recenzje książki: Długa droga w dół (17)

1. Recenzja: zaczytana.livia.bookstagram, Kandulska Oliwia

   Krótka forma, ciężki temat i pytania, na które nie ma prostych odpowiedzi Jason Reynolds to autor, który nie pisze, żeby było wygodnie. Pisze, żeby było prawdziwie, czasem boleśnie i bez taryfy ulgowej. „Długa droga w dół" to książka niepozorna objętościowo, ale niosąca w sobie ogromny ciężar emocjonalny i społeczny. Wydana przez beYA powieść w formie wiersza wolnego jest literackim eksperymentem, który albo zachwyca swoją formą, albo pozostawia czytelnika z poczuciem niedosytu - często jednocześnie robiąc jedno i drugie. To historia, która trwa zaledwie kilka minut... a zostaje w głowie na bardzo długo. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów książki jest jej poetycka forma. Krótkie wersy, urwane myśli, cisza między słowami -wszystko to świetnie oddaje chaos w głowie bohatera. Ta forma działa na emocje, zmusza do zwolnienia i uważnego czytania. Jednak to, co dla jednych będzie ogromnym atutem, dla innych okaże się wadą. Brakuje tu klasycznego rozwoju akcji, rozbudowanych opisów czy dialogów. Książka bardziej się odczuwa, niż czyta. Reynolds zadaje pytania o sens zemsty, o dziedziczenie przemocy i o to, jak łatwo młodzi ludzie zostają wciągnięci w spiralę, z której nie ma wyjścia. Bez moralizowania. Bez oceniania. Tylko fakty i emocje. Strach, gniew, zagubienie i presja środowiska są pokazane w sposób bardzo realistyczny. Will nie jest bohaterem idealnym - jest chłopakiem, który próbuje być „taki, jak trzeba". Niedopowiedzenia w książce są celowe. Reynolds ufa czytelnikowi i zostawia mu przestrzeń na własne wnioski. Długa droga w dół" to książka krótka, ale niezwykle znacząca. Jason Reynolds udowadnia, że nie potrzeba setek stron, by opowiedzieć historię, która boli, porusza i zmusza do refleksji. To opowieść o dorastaniu w świecie, który nie daje dobrych wyborów - tylko mniej złe. Mimo pewnych ograniczeń formy i fabularnego niedosytu, jest to lektura ważna, potrzebna i aktualna. Polecam!

2. Recenzja: Portal Immersja , Zarzyńska Laura

   W „Długiej drodze w dół” Will, uzbrojony w broń swojego zamordowanego brata, wchodzi do windy, by dokonać zemsty na winnych. Nie przypuszcza, że jazda z siódmego piętra na parter może trwać tak długo i kosztować go tyle myśli. Winda zatrzymuje się na każdym piętrze i na każdym wsiada ktoś, kto dzieli z Shawnem jego historię. Dzieciaki z pistoletami Porachunki gangsterskie stały się codziennością na Amerykańskich ulicach. Ciągła walka o dominację i rozwój swojego imperium niesie ze sobą niewinne ofiary. Jednak Shawn nie był święty. Cała jego rodzina była powiązana z nielegalnymi zadaniami. Dilerka, kradzieże i morderstwa były dla nich chlebem powszednim. Od małego ojcowie w ich rodzinie uczą swoich synów trzech zasad, dzięki którym będą w stanie przetrwać na ulicy. Trzeba nie płakać, nie donosić i zemścić się za wszystkie wyrządzone krzywdy. Will musi patrzeć, jak jego brat umiera na środku ulicy. Obserwuje jak kałuża krwi się rozrasta, a życie jego brata się kończy. Chłopak nie potrafi zrozumieć, co takiego złego zrobił Shawn, że zasłużył na egzekucję. Jednak wie jedno: musi odnaleźć i zabić mordercę swojego brata. Musi przestrzegać rodzinnych zasad. Chłopak zabiera broń z szafki i wsiada do windy. Will nie spodziewa się, że ta przejażdżka odmieni jego życie. Uliczna Opowieść Wigilijna Na każdym piętrze czeka na niego duch z przeszłości. Bliska, zmarła osoba, która próbuje odmienić los tego młodego człowieka. Każda historia jest inna, mroczna i pełna smutku. Duchy opowiadają o swoich przeżyciach, pokazują, jak tak pilnie wpajane im zasady zniszczyły ich życie. Will nie ma już nikogo oprócz matki, która załamała się po kolejnej stracie. Ta kobieta pochowała już męża, jego brata, znajomych, a teraz musi pożegnać się ze swoim pierworodnym. Długa droga w dół to historia o tym, jak wychowanie w mieście pełnym przemocy i narkotyków może przekreślić czyjeś życie przez niewinną pomyłkę. Jason Reynolds stworzył książkę, która wręcz pachnie smutkiem i cierpieniem. Pokazuje, jak w biedniejszych dzielnicach każdy dzień może być czyimś ostatnim. Wcale nie musisz być członkiem gangu, aby stracić życie w ciągu ułamka sekundy. W Długiej drodze w dół poznajemy opowieść o dziewczynce, która została zamordowana podczas strzelaniny na ulicy. Matki próbują wychować swoich synów na dobrych ludzi, jednak kiedy członkowie ich rodziny siedzą w więzieniach lub są przestępcami, to głos rozsądku znika w dźwiękach strzałów. Przeczytaj także: „Klątwy, duchy i zbrodnie” - omówienie książki Historia dwójki braci Długa droga w dół została napisana w dość interesujący sposób. Rozdziały nie są napisane jak w tradycyjnej powieści, tylko litery są rozrzucone po całej stronie. Przypominało mi to nerwowe myśli tego chłopaka, który do tej pory nigdy nie trzymał broni. Nawet nie pobił człowieka. Shawn starał się trzymać go z dala od problemów, aby mógł wieść beztroskie życie. Ale teraz Shawna już nie ma. Są jego rzeczy, puste łóżko, pozostał jego zapach i wielka plama krwi na ulicy. Jednak brat już nigdy nie wróci. Radzenie sobie z taką traumą w młodym wieku nie jest łatwe. Utrata bliskiej osoby nigdy nie będzie prosta, jednak zazwyczaj dostajemy wsparcie od innych ważnych dla nas osób. Ten nastolatek został sam ze swoimi myślami i skupił się na zadaniu. Znał zasady. Jazda windą z siódmego piętra na parter stanowi ostatnią szansę Willa na powrót do domu. Jego zmarli bliscy próbują mu pokazać jak ich czyny wpłynęły na ich życie. Jak zmarli z powodu głupiej pomyłki, konfliktu interesów, czy z powodu uporczywego trzymania się zasad. Kiedy winda się zatrzymywała, to za każdym razem liczyłam, że chłopak się opamięta i wyjdzie z kabiny. Wróci do swojego mieszkania i zacznie pocieszać swoją matkę. Jednak nie wiemy, jak się kończy ta historia. Reynolds pozostawił decyzję Willa do naszej własnej interpretacji. Chciałabym wierzyć, że Will dostał drugą szansę od losu i wrócił po rozum do głowy. Ostatnie piętro Długa droga w dół to książka opowiadająca o stracie i cierpieniu. Jest trudna w odbiorze, ponieważ trudno czyta się tak smutne historie. Will to idealny przykład dziecka pozostawionego samemu sobie, przez co nie wie, jak ma się zachowywać. Nikt nigdy nie powiedział mu, że smutek po stracie bliskiej osoby jest czymś normalnym. Żądza zemsty ciągnie tego chłopaka na dno i próbuje zmienić jego los już na zawsze. Kompletnie nie dziwi mnie fakt, że ta książka otrzymała kilka nagród. Pokazuje, jak środowisko może zmienić człowieka i zmusić go do podejmowania złych decyzji. Historię czyta się bardzo szybko, ponieważ jak wspomniałam już wyżej, słowa zostały rozrzucone na wszystkich kartkach. To są niespokojne myśli nastolatka, który sam nie wie, co chce zrobić. Wstrząsająca lektura, która pozostanie w waszych myślach na długo.

3. Recenzja: nana.booksworld, Olejniczak Hanna

   „Długa droga w dół” to powieść, zdecydowanie wyjątkowa i wyróżniająca się swoją formułą. Pisana wierszem, pełna emocji, rozważań i konieczności podjęcia decyzji. Ta książka zdecydowanie nie była jedną z tych, do których jestem przyzwyczajona. To coś zupełnie innego i nowego, przyprawiającego o dreszcze i skłaniającego do refleksji. Pokazująca życie ludzi, którzy każdego dnia muszę być przygotowani na najgorsze i świadomych tego, jak działają Zasady. Trudno mi wejść w fabułę nie zdradzając wam zbyt wiele, mogę jedynie powiedzieć, że główny bohater - Will to postać, która ma na sobie naprawdę duży bagaż emocjonalny i trudną decyzję do podjęcia. Droga w dół, która przebywa stawia przed nim jeszcze więcej pytań. Uważam, że chociaż niekonwencjonalna „Długa droga w dół” to powieść warta przeczytania. Powieść, która wchodzi w psychikę czytelnika zmuszając do rozmyślań i która sprawia, że czuje się niedosyt. Historia, a może powinnam powiedzieć - droga, którą każdy powinien przejść i wyciągnąć własne wnioski.

4. Recenzja: w_swiecie_literatury, Wantuch Jolanta

   "Długa droga w dół" to historia nietuzinkowa, łącząca w sobie cechy poezji, thrillera oraz dramatu. To książka, przez którą się płynie i nie sposób się od niej oderwać, pomimo trudnej i bolesnej tematyki, takiej jak żałoba, uczucie straty i chęć zemsty. Zakończenie jest dość specyficzne i myślę, że nie każdy będzie nim usatysfakcjonowany, jednak uważam, że jest to celowy zabieg, którego bardziej doceniłam z czasem, podczas wracania myślami do lektury. Oryginalna forma oraz przekaz autora sprawiają, że pozycja zostaje w pamięci czytelnika na długo, uświadamia go i skłania do refleksji. To zdecydowanie książka obowiązkowa!

5. Recenzja: Tiktok, Osendowska Beata

   ta książka jest niezwykła. Jest to historia Willa, którego brat został zastrzelony. Willowi wpojono jednak zasadę, według której taką śmierć należy pomścić. Bierze więc broń, wsiada do windy i... na każdym kolejnym piętrze wsiada do kolejna osoba- tylko, że żadna z nich już nie żyje. Wewnętrzny monolog, rozterki, obawy Willa są przedstawione w postaci dialogu z tymi, którzy już odeszli. A to wszystko przedstawione w postaci wierszy, które przekazują ogromny ładunek emocjonalny.

6. Recenzja: Tiktok, Ołów Maja

   ♪ „Długa droga w dół” to książka, która uderza prosto w żołądek. Krótka, ale intensywna jak ostatni wdech przed podjęciem decyzji, od której nie ma już odwrotu. Jason Reynolds nie daje czytelnikowi chwili na oddech — razem z Willem wchodzimy do windy, która jedzie zaledwie z siódmego piętra na parter, a jednak ta podróż trwa jak całe życie, pełna obrazów, wspomnień i bólu. ♪ Will ma piętnaście lat, a jego świat właśnie się zawalił. Shawn — jego brat, jego wzór — nie żyje. Zasady ich świata są brutalne i bezlitosne: nie płakać, nie gadać, zemścić się. I właśnie z tą jedną, ciężką jak ołów zasadą Will wsiada do windy z pistoletem za paskiem. Ale zamiast prostej drogi do zemsty dostaje coś, czego kompletnie się nie spodziewa: konfrontację z przeszłością. ♪ Na każdym piętrze winda zatrzymuje się, a do środka wchodzą osoby, które łączy jedna rzecz — krąg przemocy, który kręci się od pokoleń. Buck, Dani, wujek Mark… każda z tych postaci to kolejny duch, kolejne wspomnienie, kolejne pytanie. A w powietrzu unosi się zapach dymu, potu i strachu. ♪ To powieść-poemat, która w minimalizmie języka kryje ogromną siłę. Reynolds pisze prosto, ale trafia w najczulsze miejsca. Pokazuje, jak zasady, które miały chronić, stały się więzieniem. I każe nam — razem z Willem — zapytać: Czy zemsta naprawdę zamyka rany, czy tylko otwiera nowe? ♪ „Długa droga w dół” to historia o bólu, o stracie, o dziedziczonej przemocy, ale też o chwilach, które mogą przerwać cały łańcuch, jeśli tylko wystarczy odwagi. To książka, którą czyta się w godzinę, ale myśli o niej zostają na długo. Moja ocena: 9/10

7. Recenzja: literacki.kociołek, Włodarska Patrycja

   Byłam bardzo ciekawa, jak trafi do mnie powieść napisana wierszem. Okazało się, że trafiła nawet mocniej niż klasyczna proza. ,,Długa droga w dół" to książka, która udowadnia, że nie potrzeba rozbudowanych opisów ani długich dialogów, by wywołać ogrom emocji. Opowieść jest prosta, skumulowana do najważniejszych faktów, ale jednocześnie niezwykle bogata pod względem uczuć. Główna akcja powieści trwa zaledwie 60 sekund i rozgrywa się w jednej windzie — ale to właśnie tam dzieje się najwięcej. Piętnastoletni Will, po śmierci swojego brata Shawna, staje przed wyborem: czy powinien pójść za zasadami ulicy i dokonać zemsty, czy też przerwać błędne koło przemocy? Winda zatrzymuje się na każdym piętrze, a do środka wchodzą osoby, które w różny sposób były związane z Shawenem i ich historią. Każde spotkanie zmusza Willa do refleksji, do zadania sobie pytań o lojalność, rodzinę, strach i sens odwetu. To niezwykle ciekawe rozwiązanie — jedno z wielu w tej książce. Autor zrezygnował ze wszystkiego, co zbędne dla fabuły. Każde słowo, każdy wers ma tu znaczenie i niesie konkretną, często silnie nacechowaną emocjonalnie treść. Reynolds pokazuje mechanizm brutalnego koła przemocy, ale przede wszystkim skupia się na momencie decyzji — tej najtrudniejszej, między zemstą a zakończeniem spirali krzywd. Forma jest równie poruszająca jak treść. Krótkie, rytmiczne wiersze tworzą niezwykle spójną i intensywną narrację. Czyta się to błyskawicznie, ale wcale nie ujmuje to ciężaru i powagi poruszanych tematów. Wręcz przeciwnie — poetycki rytm i oszczędność słów sprawiają, że historia uderza jeszcze mocniej. Ta książka pozostaje w czytelniku na długo właśnie przez swoje oryginalne podanie. Niby skromne, a niewyobrażalnie wymowne.

8. Recenzja: recenzje_na_kolkach, Gałek Agnieszka

   Will to piętnastoletni chłopak żyjący w amerykańskiej dzielnicy między porachunkami, gangami, i całym możliwym złem gdzie mężczyźni kierują się trzema zasadami. Nie płakać, nie kablować i pomścić ofiarę. Will stracił już wiele bliskich osób, którzy wypełniali te zasady, a teraz sam z bronią za paskiem jedzie windą z siódmego piętra by wykonać ostatnią zasadę. Droga w dół choć to tylko siedem pięter trwa wieczność. Fabuła rozgrywa się w ciągu 60 sekund w małej kabinie windy. Co piętro do naszego bohatera dosiada się duch jego przeszłości by opowiedzieć swoją historię i wzbudzić w nim wątpliwość czy jest gotów wykonać ostatnią zasadę. Podczas tej chwili, Willowi towarzyszy cała gama emocji, ale przede wszystkim strach. Czy każdy musi bezwzględnie żyć według ustalonych zasad? Przez kogo one są ustalone? Czy Will na parterze wysiądzie i pójdzie z duchami?  Przerażająca historia młodego chłopaka, który miał wpajane do głowy zasady, które nie pozwalają mu być sobą. Nie pozwalają mu na uczucia, na opłakanie bliskiej osoby. U nas w Polsce jest inne prawo, nie dzieją się takie rzeczy i za to jestem wdzięczna jednak nie wyobrażam sobie co musi czuć matka takiego dziecka kiedy giną członkowie jej rodziny z męskiej linii, a ona nie ma na to żadnego wpływu. Doceńmy swoich bliskich, doceńmy to co nam dane.  Fabuła jest pisana wierszem, ale Autor używa prostego języka. Podjęte są tutaj trudne tematy więc osoby wrażliwe, proszę, nie czytajcie tej książki.

9. Recenzja: bujonetka, Izdebska Aneta

   Najgorszy koszmar 15 letniego Willa spełnia się, gdy widzi, jak jego brat Shawn zostaje postrzelony na ulicy, na jego oczach. Shawn wykrwawia się w ramionach swojej dziewczyny, a Will myśli tylko o trzech zasadach: 1. Nie płacz. 2. Nie donoś. 3. Zemścij się. Następnie Will sięga po broń Shawna, by zabić zabójcę brata i wchodzi do windy, ale czy jest gotowy na kolejny krok i morderstwo? Gdy Will schodzi po siedmiu piętrach swojego budynku, na każdym z nich spotyka siedem osób z jego przeszłości, które zginęły w tym samym cyklu przemocy, w który Will właśnie wkracza. Reynolds dobiera słowa ostrożnie i skrupulatnie, wiedząc, że ma ograniczony czas i przestrzeń na opowiedzenie swojej historii. Na krótkich stronach potrafi przedstawić nam indywidualne historie ludzi w windzie i wyjaśnić, co doprowadziło do ich śmierci, przedstawić ich osobiste wybory lub otoczenie, które doprowadziło ich do ubóstwa, życia w gangu lub po prostu niesprawiedliwości. Struktura książki jest powieścią wierszowaną, co ma ogromny wpływ na narrację. Każdy „rozdział” opisuje kolejne piętro w windzie, a Reynolds mistrzowsko przekazuje mnóstwo informacji w krótkich fragmentach. To trudna ale niezwykle wartościowa lektura. To taki rodzaj książki, która zmusi cię do myślenia jeszcze długo po jej przeczytaniu.

10. Recenzja: donkabook , Cisoń Dorota

    Na początku dodam, że recenzja jest krótka, ponieważ nie mam żadnych ale do tej książki. Brat Willa został zamordowany tak naprawdę z niewiadomych przyczyn. Will postanawia przez Zasady pomścić Shawna. Bierze broń i udaje się z nią do windy… Jednak nie wie, co przyniesie to wszystko. Po przeczytaniu tego rozumiem, dlaczego jest to fenomen literacki. Historia jest napisana krótko, a mimo to trzymała mnie w napięciu od początku do końca. W niektórych momentach musiałam się na chwilę zatrzymać i pomyśleć o tym, co się dzieje, żeby to przetrawić. Za każdym razem, gdy ktoś z jego zmarłych znajomych cl wchodził do windy i czytałam to, co się wydarzyło, to po prostu W O W. Naprawdę jestem pod wrażeniem tego wszystkiego. Jeśli chodzi o zakończenie, to nie byłam do końca pewna, co się wydarzy, ponieważ nawet o nim nie myślałam. Może dlatego, że tak naprawdę nie chciałam kończyć tej historii? Jednak samo ono daje nam wiele do przemyślenia. Jest to książka, do której naprawdę będę wracać co jakiś czas. Po prostu nie wiem, nawet jak to ująć, ale nie mogę zapomnieć.

11. Recenzja: Karolina-autorka Lost Hope, Witkowska Karolina

    Książka inna niż wszystkie. napisana w formie monologu przez co wydaje się być bardzo surowa. Autor porusza trudny temat, śmierci bliskiej osoby. Odpowiedzialność za decyzję i piętno zasad spada na młodszego brata. Chcąc pomścić śmierć brata Will decyduje się na odważny krok. Zabiera broń z ich wspólnego pokoju i... idzie do windy. Prawie cała akcja książki dzieje się właśnie tam. Will wsiada, wciska guzik i jedzie siedem pięter w dół. Jazda windą z pozoru najbanalniejsza czynność zamienia w walkę z wewnętrznymi demonami. Will spotyka zmarłe osoby, które znał i zaczyna z imi rozmawiać. Każdy nakłania go do rozmowy co może skłonić go do zmiany decyzji. Całość opiera się na stwierdzeniu, że zemsta to najgorsza z przyjaciółek. Możliwość pomyłki, błędna ocena sytuacji, wszystko to może doprowadzić do poważnych problemów. Książkę przeczytałam dosłownie w chwilę. Styl pisania, lekki a zarazem brutalnie szczery przez co od razu nie zastanawiasz się nad tym co się dzieje. Na przemyślenia przychodzi czas już po przeczytaniu. Polecam z czystym sercem, lektura w stu procentach przypadła mi do gustu. Idealna dla młodzieży, niosąca dobre przesłanie.

12. Recenzja: Zaczytana Archiwistka Bookstagram, Paulina Kamieniecka

    Jedna winda. Siedem pięter. Jedna decyzja - życie albo zemsta. Shawn nie żyje. Zasady są proste: nie płakać. nie donosić. zemścić się. Jego młodszy brat Will wkłada za pasek pistolet i rusza w dół - do świata, w którym przemoc jest jedynym językiem, jaki znają. Ale ta podróż nie będzie taka, jak się spodziewał. Na każdym piętrze windy wsiada ktoś z przeszłości - duchy, wspomnienia, ludzie, których zabrała zemsta. Każdy z nich ma swoją historię. Każdy zostawia pytanie: czy śmierć naprawdę naprawia cokolwiek? �� Dlaczego warto: powieść napisana w formie poetyckiego monologu, z rytmem i mocą rapu - surowa, szczera i bolesna; porusza tematy przemocy, lojalności, żałoby i dziedziczenia zła; książka, którą czyta się w godzinę, a pamięta przez lata; emocjonalna podróż w głąb decyzji, które potrafią zmienić całe życie. �� Wrażenia: Długa droga w dół to intensywna, metaforyczna opowieść o błędnym kole zemsty, o chłopcu, który musi dorosnąć w ciągu jednej jazdy windą. Jason Reynolds tworzy historię surową jak uderzenie pięścią w serce - bez moralizowania, ale z potężnym ładunkiem emocjonalnym. To książka o bólu, który przenosi się z pokolenia na pokolenie. O momencie, w którym trzeba zdecydować: czy pociągnąć za spust, czy złamać zasady. �� Dla kogo: dla młodzieży i dorosłych szukających literatury z przesłaniem, dla fanów poetyckiej, rytmicznej prozy, dla tych, którzy nie boją się konfrontacji z tematem przemocy i straty. ⭐ Ocena: 9,5/10 - krótka, ale potężna jak wystrzał. Każde słowo trafia prosto w serce. „Zasady są proste. Nie płakać. Nie donosić. Zemścić się. Ale czy potrafisz zatrzymać windę, zanim dotrze na parter?” ��

13. Recenzja: Recenzje, Paw Wiktoria

    Zasady są proste. Nie płakać, nie donosić i zemścić się. Jednak nasuwa się pytanie, dlaczego? Co doprowadziło do tego, że znalazłeś się w tym położeniu? I dlaczego dusisz się dymem, w którym znajdują się historię tak wielu osób? Uwielbiam historie, które są pisane wierszem. I chociaż są one krótsze, czasem niezrozumiałe to mają w sobie coś, co zmusza nas do refleksji. Jako osoba, która ma tendencję do szybkiego czytania, musiałam się momentami zatrzymać, aby zrozumieć co autor chciał przekazać. Zagubienie, samotność i jedynie wiedza o zasadach podtrzymuje Willa w tym, żeby zrobić to samo, co jego brat, ojciec, wuj i wiele innych osób z jego społeczności. Trudno jest mi się bardziej rozpisać o książce, która jest tak cienka i bez zbędnych opisów, gdzie moglibyśmy wejść bardziej w głowę piętnastolatka, który został postawiony przed takim czynem. Ale z drugiej strony właśnie to sprawia, że przekaz jest dużo prostszy. Jason Reynolds w naprawdę niesamowity sposób ukazuje socjalizację do przemocy, która jest przekazywana pokoleniowo. A momenty, gdy na każdym piętrze wchodzą kolejne osoby, które ukazują swoją wersję. Pokazanie tego było tak ważne w jego historii, aby zrozumiał cały proces.

14. Recenzja: kryzys.czytelniczy, Kurenda Aldona

    W świadomości Willa wyryte są trzy najważniejsze zasady: Nie płacz Nie donoś Zemścij się Przekazywane w linii męskiej z ojca na syna i z brata na brata. Chłopcy i mężczyźni przestrzegali ich. Nie płakali, nie donosili, tylko się mścili. Kolejni chłopcy i mężczyźni umierali... Tak samo zmarł starszy brat Will'a, Shawn. Był dla niego niczym ojciec, którego Will już nawet nie pamięta. Shawn zmarł na ulicy, dwie kule i plama krwi, a w ręku torba z mydłem leczniczym dla mamy, po które poszedł do innej dzielnicy. Will postanawia, że pomści brata, znajduje broń w szufladzie i jedzie windą 7 pięter w dół. Podczas tytułowej "długiej drogi w dół" trwającej około minuty co piętro wsiadają kolejne osoby z jego przeszłości, które już nie żyją. Opowiadają mu o tym jak zginęły. Książka jest poruszająca. Pokazuje codzienny lęk o życie i jak niewiele trzeba, by umrzeć. Dzieci, które od małego uczone są co mają robić, gdy usłyszą odgłos wystrzałów. Zasady, które powodują kolejne śmierci. Błędne koło, z którego trudno się wyrwać. Rozumiem, czemu ta książka w Ameryce jest tak doceniana. Pokazuje codzienność osób mieszkających w dzielnicach, gdzie dzieci z bronią nikogo nie dziwią, gdzie każdy zna zasady, gdzie wszyscy udają, że nic nie słyszeli i nie widzieli. Książka pisana jest wierszem, przez co czyta się ją bardzo szybko. Myśli są urwane, niedopowiedziane. Brak tu zbędnych opisów. Mamy tylko chłopca, który właśnie stracił brata, który pierwszy raz trzyma w ręku broń, który jedzie windą w dół by się zemścić. Mamy dziecko, które straciło zdecydowanie zbyt dużo bliskich osób. Mamy matkę, która opłakuje kolejnego członka rodziny. Jest to historia, do której będę wracać myślami. Książka ta skłania do refleksji i warto ją przybliżyć nastolatkom. Ale uwaga, jest 16+.

15. Recenzja: bookishworld_nicole, Adamczewska Nikola

    „Długa droga w dół” to dzieło literackie, które zostaje w pamięci już na zawsze. Na codzień nie czytam tego typu książek, ale mimo to, ta zdecydowanie trafiła w moje gusta. Gdy otworzyłam książkę pozytywnie się zaskoczyłam widząc, że historia jest napisana wierszem. W dodatku dzięki temu, przeczytanie jej zajęło mi dosłownie godzinę. I była to jedna z najbardziej wartościowych godzin które spędziłam na czytanie książki. Pozycja ta jest napewno specyficzna. Nie tylko przez styl pisania ale też historię, jaką pokazuję. Fabuła mimo że jest krótka i opisuje zjazd windą w dół, była g e n i a l n a. Wątek napotykania przez głównego bohatera zmarłych, bliskich dla niego osób, został użyty rewelacyjnie. Nigdy z takim połączeniem się nie spotykałam, co nadało książce jeszcze większej wyjątkowości. Jak wyżej pisałam, nie jest łatwo zapomnieć o tej książce. Nie tylko przez środkową część, ale też zakończenie, które pozostawia wiele do myślenia. Jest ono otwarte, dzięki czemu każdy może zinterpretować je inaczej. Podsumowując, książka ta słusznie nosi tytuł fenomenu literackiego oraz jednej z najważniejszej powieści młodzieżowych. Jest to bardzo wartościowy tytuł, który powinien poznać każdy czytelnik i nie tylko.

16. Recenzja: Podróże z Bocianem, Wojtczak Szymon

    Długa droga w dół może trwać w nieskończoność, tym bardziej, gdy winda cały czas stoi w bezruchu. Wskazówki zegara się zatrzymują, a ludzie wchodzą i wychodzą, jeden za drugim. W tłumie staram się Ciebie odnaleźć, ale nigdzie Cię nie ma. Muszę to zrobić. Zasada trzecia. William - główny bohater stoi przed poważnym dylematem. Nie wie, czy ma się trzymać ustalonych zasad, a może wyjść temu naprzeciw i zatrzymać błędne koło nienawiści. Powieść jest napisana wierszem, dzięki czemu ją pochłonięcie, ale ta historia na pewno zapadnie Wam na dłużej w pamięci. Emocje połączone z brutalnością tego świata. W windzie nie mamy dokąd uciec i nawet jeśli mielibyśmy zmierzyć się z demonami przeszłości, to musimy patrzeć im prosto w oczy. Milczenie jest złotem. Trzymaj gębę na kłódkę w szczególności, gdy gliniarze mają do Ciebie pytania. Zasada druga. Autor zastosował anagramy, z czym jeszcze się nie spotkałem, lecz było to ciekawe doświadczenie. Jason świetnie ukazał osobowość Williama, oddając przy tym jego emocje, frustrację oraz wewnętrzną walkę z samym sobą. Widziałem, jak umiesz. Było mi smutno, ale nie uroniłem ani jeden łzy. Gdybym był inny, to wylałbym ich całe morze i zmył twoje ciało z czerwonej cieczy. Zasada pierwsza. Książka została nagrodzona fenomen literackim i w pełni na to zasługuje! Jest bardzo wartościowa i skłania czytelnika do refleksji. To była czysta przyjemność. 

17. Recenzja: wikabook_, Dragan Wiktoria

    William to piętnastoletni chłopiec, wychowany w trudnej i brutalnej rzeczywistości, która otoczona jest kradzieżami, gangami, narkotykami i zabójstwami. Jego bliscy od pokoleń kierują się trzema zasadami: Po 1 nie płakać. Po 2 nie donosić. Po 3 zemścić się. Gdy jego starszy brat zostaje zamordowany na jego oczach postanawia, że teraz jego kolej postąpić według ustalonych zasad. Przygotowuje broń i wsiada do winy, w której czeka go długa droga w dół. Na każdym piętrze spotyka różne osoby ze swojego życia, które również były ofiarami tej spirali nienawiści i przemocy. Czy czegoś się od nich nauczy i przerwie ten schemat? Być może on wcale nie chciał się mścić. Być może chciał opłakać brata. Być może chciał być po prostu dzieckiem. "Długa droga w dół" to książka niezwykle poruszająca. Przyznam, że pod koniec się wzruszyłam. Wiele momentów mnie zszokowało i zostawiło bez słów. Nigdy nie czytałam wierszowanych książek, ale jestem pod wrażeniem, jak wiele emocji dodaje ta forma. Gdy w początkowych fragmentach główny bohater zwraca się bezpośrednio do czytelnika, do Ciebie, to czujesz się, jakbyś rzeczywiście tam był/była. Jason Reynolds porusza w tej książce trudny temat, który my znamy tylko z książek i amerykańskich filmów. Dzięki przeczytaniu tej książki możemy wniknąć w myśli i uczucia bohatera. Zobaczyć, jak zagubiony jest i jak to, co było mu wpajane od dziecka przejmuje nad nim kontrolę. Bardzo się cieszę, że mogłam ją przeczytać. Uważam, że jest to bardzo wartościowa książka i polecam ją każdemu.