Długa droga w dół

Recenzje książki: Długa droga w dół (8)

1. Recenzja: donkabook , Cisoń Dorota

   Na początku dodam, że recenzja jest krótka, ponieważ nie mam żadnych ale do tej książki. Brat Willa został zamordowany tak naprawdę z niewiadomych przyczyn. Will postanawia przez Zasady pomścić Shawna. Bierze broń i udaje się z nią do windy… Jednak nie wie, co przyniesie to wszystko. Po przeczytaniu tego rozumiem, dlaczego jest to fenomen literacki. Historia jest napisana krótko, a mimo to trzymała mnie w napięciu od początku do końca. W niektórych momentach musiałam się na chwilę zatrzymać i pomyśleć o tym, co się dzieje, żeby to przetrawić. Za każdym razem, gdy ktoś z jego zmarłych znajomych cl wchodził do windy i czytałam to, co się wydarzyło, to po prostu W O W. Naprawdę jestem pod wrażeniem tego wszystkiego. Jeśli chodzi o zakończenie, to nie byłam do końca pewna, co się wydarzy, ponieważ nawet o nim nie myślałam. Może dlatego, że tak naprawdę nie chciałam kończyć tej historii? Jednak samo ono daje nam wiele do przemyślenia. Jest to książka, do której naprawdę będę wracać co jakiś czas. Po prostu nie wiem, nawet jak to ująć, ale nie mogę zapomnieć.

2. Recenzja: Karolina-autorka Lost Hope, Witkowska Karolina

   Książka inna niż wszystkie. napisana w formie monologu przez co wydaje się być bardzo surowa. Autor porusza trudny temat, śmierci bliskiej osoby. Odpowiedzialność za decyzję i piętno zasad spada na młodszego brata. Chcąc pomścić śmierć brata Will decyduje się na odważny krok. Zabiera broń z ich wspólnego pokoju i... idzie do windy. Prawie cała akcja książki dzieje się właśnie tam. Will wsiada, wciska guzik i jedzie siedem pięter w dół. Jazda windą z pozoru najbanalniejsza czynność zamienia w walkę z wewnętrznymi demonami. Will spotyka zmarłe osoby, które znał i zaczyna z imi rozmawiać. Każdy nakłania go do rozmowy co może skłonić go do zmiany decyzji. Całość opiera się na stwierdzeniu, że zemsta to najgorsza z przyjaciółek. Możliwość pomyłki, błędna ocena sytuacji, wszystko to może doprowadzić do poważnych problemów. Książkę przeczytałam dosłownie w chwilę. Styl pisania, lekki a zarazem brutalnie szczery przez co od razu nie zastanawiasz się nad tym co się dzieje. Na przemyślenia przychodzi czas już po przeczytaniu. Polecam z czystym sercem, lektura w stu procentach przypadła mi do gustu. Idealna dla młodzieży, niosąca dobre przesłanie.

3. Recenzja: Zaczytana Archiwistka Bookstagram, Paulina Kamieniecka

   Jedna winda. Siedem pięter. Jedna decyzja - życie albo zemsta. Shawn nie żyje. Zasady są proste: nie płakać. nie donosić. zemścić się. Jego młodszy brat Will wkłada za pasek pistolet i rusza w dół - do świata, w którym przemoc jest jedynym językiem, jaki znają. Ale ta podróż nie będzie taka, jak się spodziewał. Na każdym piętrze windy wsiada ktoś z przeszłości - duchy, wspomnienia, ludzie, których zabrała zemsta. Każdy z nich ma swoją historię. Każdy zostawia pytanie: czy śmierć naprawdę naprawia cokolwiek? �� Dlaczego warto: powieść napisana w formie poetyckiego monologu, z rytmem i mocą rapu - surowa, szczera i bolesna; porusza tematy przemocy, lojalności, żałoby i dziedziczenia zła; książka, którą czyta się w godzinę, a pamięta przez lata; emocjonalna podróż w głąb decyzji, które potrafią zmienić całe życie. �� Wrażenia: Długa droga w dół to intensywna, metaforyczna opowieść o błędnym kole zemsty, o chłopcu, który musi dorosnąć w ciągu jednej jazdy windą. Jason Reynolds tworzy historię surową jak uderzenie pięścią w serce - bez moralizowania, ale z potężnym ładunkiem emocjonalnym. To książka o bólu, który przenosi się z pokolenia na pokolenie. O momencie, w którym trzeba zdecydować: czy pociągnąć za spust, czy złamać zasady. �� Dla kogo: dla młodzieży i dorosłych szukających literatury z przesłaniem, dla fanów poetyckiej, rytmicznej prozy, dla tych, którzy nie boją się konfrontacji z tematem przemocy i straty. ⭐ Ocena: 9,5/10 - krótka, ale potężna jak wystrzał. Każde słowo trafia prosto w serce. „Zasady są proste. Nie płakać. Nie donosić. Zemścić się. Ale czy potrafisz zatrzymać windę, zanim dotrze na parter?” ��

4. Recenzja: Recenzje, Paw Wiktoria

   Zasady są proste. Nie płakać, nie donosić i zemścić się. Jednak nasuwa się pytanie, dlaczego? Co doprowadziło do tego, że znalazłeś się w tym położeniu? I dlaczego dusisz się dymem, w którym znajdują się historię tak wielu osób? Uwielbiam historie, które są pisane wierszem. I chociaż są one krótsze, czasem niezrozumiałe to mają w sobie coś, co zmusza nas do refleksji. Jako osoba, która ma tendencję do szybkiego czytania, musiałam się momentami zatrzymać, aby zrozumieć co autor chciał przekazać. Zagubienie, samotność i jedynie wiedza o zasadach podtrzymuje Willa w tym, żeby zrobić to samo, co jego brat, ojciec, wuj i wiele innych osób z jego społeczności. Trudno jest mi się bardziej rozpisać o książce, która jest tak cienka i bez zbędnych opisów, gdzie moglibyśmy wejść bardziej w głowę piętnastolatka, który został postawiony przed takim czynem. Ale z drugiej strony właśnie to sprawia, że przekaz jest dużo prostszy. Jason Reynolds w naprawdę niesamowity sposób ukazuje socjalizację do przemocy, która jest przekazywana pokoleniowo. A momenty, gdy na każdym piętrze wchodzą kolejne osoby, które ukazują swoją wersję. Pokazanie tego było tak ważne w jego historii, aby zrozumiał cały proces.

5. Recenzja: kryzys.czytelniczy, Kurenda Aldona

   W świadomości Willa wyryte są trzy najważniejsze zasady: Nie płacz Nie donoś Zemścij się Przekazywane w linii męskiej z ojca na syna i z brata na brata. Chłopcy i mężczyźni przestrzegali ich. Nie płakali, nie donosili, tylko się mścili. Kolejni chłopcy i mężczyźni umierali... Tak samo zmarł starszy brat Will'a, Shawn. Był dla niego niczym ojciec, którego Will już nawet nie pamięta. Shawn zmarł na ulicy, dwie kule i plama krwi, a w ręku torba z mydłem leczniczym dla mamy, po które poszedł do innej dzielnicy. Will postanawia, że pomści brata, znajduje broń w szufladzie i jedzie windą 7 pięter w dół. Podczas tytułowej "długiej drogi w dół" trwającej około minuty co piętro wsiadają kolejne osoby z jego przeszłości, które już nie żyją. Opowiadają mu o tym jak zginęły. Książka jest poruszająca. Pokazuje codzienny lęk o życie i jak niewiele trzeba, by umrzeć. Dzieci, które od małego uczone są co mają robić, gdy usłyszą odgłos wystrzałów. Zasady, które powodują kolejne śmierci. Błędne koło, z którego trudno się wyrwać. Rozumiem, czemu ta książka w Ameryce jest tak doceniana. Pokazuje codzienność osób mieszkających w dzielnicach, gdzie dzieci z bronią nikogo nie dziwią, gdzie każdy zna zasady, gdzie wszyscy udają, że nic nie słyszeli i nie widzieli. Książka pisana jest wierszem, przez co czyta się ją bardzo szybko. Myśli są urwane, niedopowiedziane. Brak tu zbędnych opisów. Mamy tylko chłopca, który właśnie stracił brata, który pierwszy raz trzyma w ręku broń, który jedzie windą w dół by się zemścić. Mamy dziecko, które straciło zdecydowanie zbyt dużo bliskich osób. Mamy matkę, która opłakuje kolejnego członka rodziny. Jest to historia, do której będę wracać myślami. Książka ta skłania do refleksji i warto ją przybliżyć nastolatkom. Ale uwaga, jest 16+.

6. Recenzja: bookishworld_nicole, Adamczewska Nikola

   „Długa droga w dół” to dzieło literackie, które zostaje w pamięci już na zawsze. Na codzień nie czytam tego typu książek, ale mimo to, ta zdecydowanie trafiła w moje gusta. Gdy otworzyłam książkę pozytywnie się zaskoczyłam widząc, że historia jest napisana wierszem. W dodatku dzięki temu, przeczytanie jej zajęło mi dosłownie godzinę. I była to jedna z najbardziej wartościowych godzin które spędziłam na czytanie książki. Pozycja ta jest napewno specyficzna. Nie tylko przez styl pisania ale też historię, jaką pokazuję. Fabuła mimo że jest krótka i opisuje zjazd windą w dół, była g e n i a l n a. Wątek napotykania przez głównego bohatera zmarłych, bliskich dla niego osób, został użyty rewelacyjnie. Nigdy z takim połączeniem się nie spotykałam, co nadało książce jeszcze większej wyjątkowości. Jak wyżej pisałam, nie jest łatwo zapomnieć o tej książce. Nie tylko przez środkową część, ale też zakończenie, które pozostawia wiele do myślenia. Jest ono otwarte, dzięki czemu każdy może zinterpretować je inaczej. Podsumowując, książka ta słusznie nosi tytuł fenomenu literackiego oraz jednej z najważniejszej powieści młodzieżowych. Jest to bardzo wartościowy tytuł, który powinien poznać każdy czytelnik i nie tylko.

7. Recenzja: Podróże z Bocianem, Wojtczak Szymon

   Długa droga w dół może trwać w nieskończoność, tym bardziej, gdy winda cały czas stoi w bezruchu. Wskazówki zegara się zatrzymują, a ludzie wchodzą i wychodzą, jeden za drugim. W tłumie staram się Ciebie odnaleźć, ale nigdzie Cię nie ma. Muszę to zrobić. Zasada trzecia. William - główny bohater stoi przed poważnym dylematem. Nie wie, czy ma się trzymać ustalonych zasad, a może wyjść temu naprzeciw i zatrzymać błędne koło nienawiści. Powieść jest napisana wierszem, dzięki czemu ją pochłonięcie, ale ta historia na pewno zapadnie Wam na dłużej w pamięci. Emocje połączone z brutalnością tego świata. W windzie nie mamy dokąd uciec i nawet jeśli mielibyśmy zmierzyć się z demonami przeszłości, to musimy patrzeć im prosto w oczy. Milczenie jest złotem. Trzymaj gębę na kłódkę w szczególności, gdy gliniarze mają do Ciebie pytania. Zasada druga. Autor zastosował anagramy, z czym jeszcze się nie spotkałem, lecz było to ciekawe doświadczenie. Jason świetnie ukazał osobowość Williama, oddając przy tym jego emocje, frustrację oraz wewnętrzną walkę z samym sobą. Widziałem, jak umiesz. Było mi smutno, ale nie uroniłem ani jeden łzy. Gdybym był inny, to wylałbym ich całe morze i zmył twoje ciało z czerwonej cieczy. Zasada pierwsza. Książka została nagrodzona fenomen literackim i w pełni na to zasługuje! Jest bardzo wartościowa i skłania czytelnika do refleksji. To była czysta przyjemność. 

8. Recenzja: wikabook_, Dragan Wiktoria

   William to piętnastoletni chłopiec, wychowany w trudnej i brutalnej rzeczywistości, która otoczona jest kradzieżami, gangami, narkotykami i zabójstwami. Jego bliscy od pokoleń kierują się trzema zasadami: Po 1 nie płakać. Po 2 nie donosić. Po 3 zemścić się. Gdy jego starszy brat zostaje zamordowany na jego oczach postanawia, że teraz jego kolej postąpić według ustalonych zasad. Przygotowuje broń i wsiada do winy, w której czeka go długa droga w dół. Na każdym piętrze spotyka różne osoby ze swojego życia, które również były ofiarami tej spirali nienawiści i przemocy. Czy czegoś się od nich nauczy i przerwie ten schemat? Być może on wcale nie chciał się mścić. Być może chciał opłakać brata. Być może chciał być po prostu dzieckiem. "Długa droga w dół" to książka niezwykle poruszająca. Przyznam, że pod koniec się wzruszyłam. Wiele momentów mnie zszokowało i zostawiło bez słów. Nigdy nie czytałam wierszowanych książek, ale jestem pod wrażeniem, jak wiele emocji dodaje ta forma. Gdy w początkowych fragmentach główny bohater zwraca się bezpośrednio do czytelnika, do Ciebie, to czujesz się, jakbyś rzeczywiście tam był/była. Jason Reynolds porusza w tej książce trudny temat, który my znamy tylko z książek i amerykańskich filmów. Dzięki przeczytaniu tej książki możemy wniknąć w myśli i uczucia bohatera. Zobaczyć, jak zagubiony jest i jak to, co było mu wpajane od dziecka przejmuje nad nim kontrolę. Bardzo się cieszę, że mogłam ją przeczytać. Uważam, że jest to bardzo wartościowa książka i polecam ją każdemu.