Ballada o Czarnych Srokach

Recenzje książki: Ballada o Czarnych Srokach (2)

1. Recenzja: kronikiweroniki, Mocek Weronika

   W „Balladzie o czarnych srokach” pierwsze co rzuca się w oczy to ciepłe, nostalgiczne uczucie powrotu do baśni z dzieciństwa i nawiązanie do jednej z nich - Robin Hooda. Jest pisana w trzeciej osobie co dla mnie jest odrobinę minusem, ale nie można mieć wszystkiego, prawda? Wizualnie książka totalnie przemawia do mojego gustu, grafiki w środku są przepiękne. Jest to cegiełka ale na plus przemawia fakt, że świat ukazany w historii jest dopracowany. Podczas lektury poznajemy wyrazistych bohaterów szajki złodziei Czarnych Srok, główną rolą powieści zostaje Elaine. Gdzie ona, za nią pojawiają się intrygi, kłamstwa oraz tajemnice. Historia opowiada o pogoni za skradzionym pierścionkiem. Nic w tej historii nie dzieje się przypadkowo, można to porównać do efektu motyla, gdzie jedna rzecz prowadzi do drugiej - z różnym skutkiem. Znajdziemy tu motyw found family, wewnętrznych rozterek i uleczenia duszy. Czarne Sroki mają siebie nawzajem, mimo, że nie łączą ich więzy krwi. Lojalność to ich najcenniejsza cecha, pomimo nawiedzających ich zwątpień. Książka ta zawiera silną kobiecą postać, swoją postawą ukazuje ona nadzieję, wiarę na lepsze jutro. Wątek romantyczny nie zaćmiewa fabuły, jest subtelny i poprowadzony ze smakiem. Po mojej słabej książkowej passie, udało mi się trafić na fantastyczną (w przenośni i naprawdę) czytelniczą perełkę. Czy przekonuje was historia Elaine i jej przyjaciół?

2. Recenzja: bookswithklaud , Rola Klaudia

   Książka o 𝐳𝐥𝐨𝐝𝐳𝐢𝐞𝐣𝐚𝐜𝐡, a w zasadzie przygodach czarnych srok pochłonęła mnie, nie ja ją. Zaczynając tę historię miałam w głowie pustkę. Chciałam, aby mi się spodobała, ale nie wiedziałam czego mogę się spodziewać po Marysi, gdyż od wydania jej debiutu minęły 2 lata. Pomimo iż 𝐀𝐤𝐚𝐝𝐞𝐦𝐢𝐚 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐢 zawsze będzie dla mnie wyjątkowa, to czarne sroki sprawiły, że pokochałam fantastykę na nowo. Podobało mi się połączenie królestw z biedniejszą sferą, w której żyli ludzie. Zostało to bardzo dobrze opisane, tak samo jak wątek fabularny pomiędzy złodziejką, a następcą tronu. Elaine miała doprowadzić Williama do pierścionka, który zaginął kilka lat temu, gdyż posiadała na jego temat kilka informacji, które przydadzą się mężczyźnie. Historia rozpoczyna się ucieczką Elaine od jej matki. Należy ona do grupy złodziei, musi jakoś poradzić sobie w nowej rzeczywistości. Świetnie radzi sobie z kradzieżami, lecz w snach prześladuje ją matka. Obiecała sobie, że już nigdy nie da się zamknąć. Czy dotrzyma obietnicy? Tego dowiecie się sięgając po 𝐁𝐚𝐥𝐥𝐚𝐝𝐞̨ 𝐨 𝐜𝐳𝐚𝐫𝐧𝐲𝐜𝐡 𝐬𝐫𝐨𝐤𝐚𝐜𝐡. Najlepszą częścią książki była druga, gdyż wydarzenia działy się tam na statku, co totalnie skradło moje serce!! Pokochałam ten vibe, gdyż był on typowo morski i pełen intryg. Choć dopiero w ostatniej - trzeciej - części dwie sroki opuszczają (a przynajmniej taki mają plan) statek, to lepszy klimat odczuwałam w cz. drugiej. Bohaterowie zostali świetnie wykreowani, a moje serce najbardziej skradła 𝐄𝐥𝐚𝐢𝐧𝐞, czyli główna bohaterka, która jest niesamowicie silną kobietą - a takie w książkach fantasy są najlepsze!! „Czas rozpocząć grę, w której tym razem ona rozdawała kart. A tutaj wszystkie ruchy były dozwolone.” Była ona jedną ze złodziejek - umiała takie sztuczki, że udało jej się ukraść kompas z rąk samego księcia. Ważnym aspektem czarnych srok było to, że pieniądze z ukradzionych rzeczy przekazywali najbardziej potrzebującym osobom w mieście. Drugim bohaterem, który stał się moim ulubieńcem był 𝐑𝐞𝐢𝐠𝐧, który martwił się o Elaine i starał się ją we wszystkim wspierać. Pomiędzy tą dwójką coś zaiskrzyło, a gdy w końcu zaczęło się układać - wszystko się rozsypało. 𝐒𝐜𝐡𝐰𝐲𝐭𝐚𝐧𝐨 𝐜𝐳𝐚𝐫𝐧𝐚̨ 𝐬𝐫𝐨𝐤𝐞̨. Zakończenie tej historii było totalnie nieoczywiste, przez co ta książka nabrała dla mnie jeszcze większego sensu niż przedtem. Jest to historia idealna dla fanów 𝐆𝐢𝐥𝐝𝐚 czy 𝐒𝐳𝐨́𝐬𝐭𝐤𝐢 𝐰𝐫𝐨𝐧 🐦⬛ Jestem ogromnie dumna z Marii, że udało jej się wydać i napisać taką cegłę!! Czekam na jej kolejne książkowe premiery.