Zło czai się w nas

Recenzje książki: Zło czai się w nas (2)

1. Recenzja: ladyforesty , Jabłońska Milena

   Grupa zamożnych nastolatków wybiera się na letni obóz w niedużym mieście Spirit Falls. Celem jest wspólny wypoczynek z dala od dorosłych, mimo ze pierwotny cel był bardziej luksusowy. Początkowy luz szybko zostaje zastąpiony przez narastające napięcia - nikt bowiem nie chce rozmawiać o traumatycznym zdarzeniu sprzed roku, które wciąż wisi nad przyjaciółmi. Co gorsza, nocne eskapady do lasu sprowadzają uwagę tajemniczego „Nożownika” - seryjnego mordercy ze Spirit Falls. Brożek świetnie wykorzystuje klaustrofobiczną scenerię leśnego obozu: mroczne drzewa, nocne wyprawy i izolacja stanowią idealne tło do stworzenia dusznej, pełnej niepokoju atmosfery. Kontrast między letnią beztroską a trwogą jest mocnym atutem historii. Główni bohaterowie są zróżnicowani - od ekstrawertycznych, przez impulsywnych, aż po zagubionych. Ich relacje są napięte: długie letnie dni, szum lasu i milczenie o przeszłości powodują eskalację konfliktów. Poznajemy ich osobowości, historie i motywacje, poprzez krótkie rozdziały z ich perspektywy. Narracja ma młodzieżowy, bezpośredni ton - język nie jest nadmiernie kwiecisty, ale adekwatny do wieku bohaterów i sytuacji. Powieść jest wciągająca i czyta się ją szybko, ze względu na to, że raz otrzymujemy szybki thriller, innym zaś psychologiczną analizę emocji. Momentami tempo zwalnia, by pogłębić relacje i psychikę postaci. Nie brakuje krótkich cliffhangerów i napięć, które napędzają akcję. "Zło czai się w nas" to powieść młodzieżowa balansująca pomiędzy gatunkami: thrillerem i horrorem. Zapewnia mroczną, przepełnioną napięciem atmosferę, przełamywaną beztroską zabawą grupy nastolatków, a samo zakończenie zaskakuje...

2. Recenzja: bookishworld_nicole, Adamczewska Nikola

   Gdy wyszła zapowiedź książki, poczułam się bardzo zainteresowana tą premierą, więc postanowiłam po nią sięgnąć. Thriller z grupką przyjaciół brzmiało jak coś naprawdę dobrego, jednak okazało się dobre tylko częściowo. Zacznijmy od bohaterów, z którymi zupełnie się nie polubili. Momentami byli po prostu głupi i zachowywali się nienaturalnie. W moim odczuciu byli strasznie nijacy, także w ogóle nie darzę ich sympatią. Jeśli chodzi o wątek grupki przyjaciół, to totalnie mnie on zawiódł. Jak uwielbiam found family, tak tutaj? Bohaterowie w ogóle się nie wspierali, mieli cały czas przed sobą sekrety, wyzywali się i często dochodziło między nimi do przemocy. Rzecz, która chyba najbardziej wyprowadzała mnie z równowagi to poboczne wątki. Tu jakiś odwyk, tutaj jakaś zdrada. Wolałam aby skupiono się stricte na strasznym i niepokojącym klimacie książki. Atmosfera, której oczekiwałam, też mnie zawiodła. Liczyłam że będę miała ciarki na plecach już od pierwszych stron, a przez pierwszą połowę czułam się jakbym oglądała „Trudne Sprawy”. Bardzo mnie kusiło, aby odłożyć książkę i jej nie kończyć, ale bardzo się cieszę że zakończenie i rozwiązanie całej sprawy zaintrygowało mnie na tyle, że postanowiłam dokończyć tą książkę. Lecimy więc teraz z pozytywami „Zło się w nas czai”. Styl pisania autorki był po prostu okej, jednak zupełnie nie pasowała mi tu narracja trzecioosobowa. Myślę że gdyby bohaterowie opowiadali o sobie bezpośrednio, byłabym w stanie poznać i bardziej, znać motywy ich działań czy po prostu ich emocje. A tak to, niczego nie czułam, nawet gdy dochodziło już do tragicznych sytuacji. Gdzieś od około 250 strony, książka przybrała formę, taką jaką miała być, czyli thrilleru. W końcu zaczęły dziać się niepokojące, brutalne rzeczy, których oczekiwałam że będą przez większość książki, a nie na końcówce. Jak wspominałam wyżej oczekiwałam niewiadomo jakiego zakończenia, cóż, nie wywaliło mnie ono z kapci, jednak było ciekawe. Podczas całej treści, były jakieś mini, ale to naprawdę minimalne zwroty akcji, więc nie robiły one na mnie żadnego wrażenia. Mimo to, był JEDEN moment, jeden jedyny na całe 360 stron, gdy poczułam cokolwiek oprócz obojętności. W końcu byłam czymś zdziwiona, wręcz zszokowana, jednakże powstrzymam się od jakiegokolwiek spojlerowania. W skrócie: naprawdę się TEGO nie spodziewałam. Jak widać, nie jestem w stanie polecić tej książki, natomiast jest w niej coś, co sprawiało, że mimo wszystkich wad, nie mogłam się oderwać. Pierwsze 200 stron przeczytałam na raz i kolejne 160 również. Podsumowując, „Zło się w nas czai” to książka idealna na jeden wieczór. Pomimo tego, że ma dużo minusów czy niedociągnięć, sięgnęłabym po nią drugi raz, ale z totalnie innym nastawieniem. Ja oczekiwałam po prostu za dużo, przez co się zawiodłam.