Nie wszyscy chłopcy są niebiescy

Recenzje książki: Nie wszyscy chłopcy są niebiescy (19)

1. Recenzja: Czytającamewa, Kapłoniak Kamila

   „Oto ja. Czarny. Queer.“ George Matthew Johnson to amerykański dziennikarz i działacz na rzecz praw człowieka. Walczy z przemocą i dyskryminacją, a jego „Nie wszyscy chłopcy są niebiescy“ to pamiętnik czarnoskórego geja skierowany do dorastającego czytelnika. Co za tym idzie — obecne są w nim uproszczenia, brakuje analizy poruszanych problemów, bywa płasko, choć autor zahacza o wiele istotnych problemów, a sam opis jego życia napawa siłą. Mankamenty te dostrzegam jako dorosła osoba oczytana z literaturą faktu, szczególnie z esejami i manifestami. Wystarczy natomiast wejść na opinie w serwisie Goodreads, by zobaczyć jak wiele ludzi w książce tej znalazło siłę. Sama jestem pod wrażeniem jej mocy. Nasze życie nie składa się wyłącznie z dużych traum, które z dnia na dzień zmieniają wszystko, ale też z tych małych, które cierpliwie się kumulują. Nawet najbardziej kochająca, najbardziej wspierająca rodzina czasami nie wystarcza, by czuć się bezpiecznie, a brak wiedzy może prowadzić do zachowań ryzykownych. Matthew mógł liczyć na bliskich, którzy przyjmowali go niezależnie od decyzji życiowych czy orientacji, a jednak nawet to nie uchroniło go przed wewnętrznym biczowaniem i niezrozumieniem siebie tak typowym dla dorastających osób queer. Bezpieczny dom nie sprawił też, że Czarny nastolatek miał łatwiej, gdy w pewnym momencie trafił do środowiska, gdzie stanowił mniejszość. Wszystkie jego doświadczenia są w pewnym stopniu uniwersalne i wiele mówią o społeczeństwie nie tylko w Stanach. Najważniejsze przy próbie pisania oraz myślenia o tym tytule okazały się dla mnie rozważenia z grupy „toporny język czy waga doświadczeń“? Co jest kluczowe w tym przypadku? Co powinno determinować ocenę pamiętnika? Wiele sprzecznych głosów kłóciło się w moim sercu, gdy próbowałam zmierzyć się z opinią oraz analizą, z poukładaniem we własnym sercu, ale niezależnie od natężenia oraz dźwięku głosów w mojej głowie — „Nie wszyscy chłopcy są niebiescy“ upraszcza, ale niesie w sobie siłę, która pozwala ludziom łatwiej oddychać. Łatwo mogę sobie wyobrazić, że tytuł ten uratował niejednej życie. przekł. Piotr Cieślak Ciekawostka: Książka w wielu amerykańskich bibliotekach jest zakazana. American Library Association zdecydowanie unika tytułów, które mówią o traumach (szczególnie związanych z kolorem skóry oraz orientacją).

2. Recenzja: cos.tam.czytam, Szcześniak Patrycja

   Opis: Obecnie przypisujemy płeć jeszcze przed urodzeniem. Zostaliśmy społecznie uwarunkowani, aby uczestniczyć w określaniu płci dzieci w najwcześniejszym możliwym momencie - od chwili, gdy na ultrasonografie można zidentyfikować zewnętrzne narządy płciowe. Imprezy, na których ujawnia się płeć dziecka, stały się modnym sposobem świętowania losu przyszłego człowieka i kierowania go ku życiu zgodnemu z męskimi lub kobiecymi ideałami, zanim jeszcze będzie on w stanie za nimi świadomie podążyć. To tak, jakby im bardziej widoczne stawały się osoby LGBTQIAP+, tym usilniej społeczność heteroseksualna starała się stosować swoje normy. Moim zdaniem większość boi się, że stanie się mniejszością, robi więc wszystko, by utrzymać swoją przewagę. Książka dla czytelników powyżej osiemnastego roku życia. Moim zdaniem jest to książka z wartościowym przesłaniem, pokazująca z czym zmagają się osoby innej orientacji. Styl pisania autora potrafi przekazać najróżniejsze emocje i chwyta za serce. Zachęcam cię do przeczytania tego pamiętnika i przekonania się co kryje wyjście z szafy. Miłego pride mont🏳🌈

3. Recenzja: W świecie książek, Gonet Igor

   Zawsze powtarzam, że poradniki to jedyny gatunek literacki, z którego zawsze można coś wyciągnąć, nawet jeśli dotyczy tematu, który kompletnie nie ma z nami nic do czynienia. To głównie zasługa tego, że celem poradników poza oczywiście udzieleniem pomocy i informacji w konkretnych dziedzinach, jest przede wszystkim edukowanie i uświadamianie czytelników. Dlatego też uważam, że w szkołach zamiast lektur obyczajowych powinny być tego typu książki. Można nie zgadzać się z tematyką, być przeciwko, ale po lekturze przynajmniej będziemy wiedzieć z czym się nie zgadzamy. Dzisiejszy poradnik to podwójna lekcja, bo dotyczy dwóch najpowszechniejszych obecnie problemów, z jakimi mierzy się społeczeństwo. Spośród wszystkich nietolerancji panujących obecnie na świecie, największą krzywdą odznacza się rasizm i homofobia, panujące w każdym kraju na świecie w ogromnych liczbach. Jako Polacy wszyscy coś o tym wiemy, bo jesteśmy jednym z najbardziej rasistowskich i homofobicznych krajów świata, a zwłaszcza Europy. Autorami i jednocześnie bohaterami książki są George M. Johnson, czarnoskórzy przedstawiciele społeczności queer, używający zaimków „oni”. Są to ludzie o wielkim doświadczeniu, głównie bolesnym i trudnym, którzy przeszli w życiu przez wiele starając się wypracować swoje miejsce w społeczeństwie, szacunek wśród ludzi, a przede wszystkim odnaleźć się w nietolerancyjnym świecie. Opisują oni nie tylko swoje ówczesne życie, ale i początki, zaczynając od wczesnej młodości, gdy ich jedynym wsparciem była kochająca rodzina. Będąc osobami czarnoskórymi trzeba liczyć się z tym, że coś co jest naturalne, jak kolor skóry, z góry skazuje na mniejsze szanse i walkę z nierównością. Jeśli do tego dochodzi jeszcze inna nietolerowana przez społeczeństwo cecha, taka jak homoseksualność szanse na akceptacje i równość maleją niemal do zera. George opisują swoje przeżycia, tragedie i próby zaistnienia i bycia zauważonym w świecie, gdzie osoby takie jak oni są wymazywane z istnienia. Razem z nimi przeżywamy wspomnienia utraty bliskich, poczucia bezpieczeństwa, poszukiwania przyjaciół i swojej drogi. Książka podzielona jest na części co niezwykle ułatwia czytanie, można spokojnie zatrzymywać się na kolejnych fragmentach i dawać sobie czas na refleksję, do czego gorąco zachęcam. Ta książka otwiera oczy na wiele spraw, uczy w jaki sposób podchodzić do ludzi i jak świadomie udzielać im pomocy i wsparcia, ale też pokazuje realia i trochę kształtuje myślenie, nawet osobom otwartym. Tak naprawdę nigdy nie jesteśmy w stanie do końca zrozumieć drugiej osoby, nie będąc w jej sytuacji, a tu dzięki prostemu przekazowi możemy zdać sobie sprawę z rzeczy, które dotąd nam umykały.

4. Recenzja: literacki.kociołek, Włodarska Patrycja

   George Matthew Johnson, pisząc swoją autobiografie, stworzył bezpieczną przystań i comfort place dla wszystkich, którzy czują się inni. Autor tego pamiętnika jest osobą czarnoskórą i homoseksualną. Jak możecie się domyśleć, na przestrzeni lat spotkał się on z nierównością, wyśmiewaniem, brakiem akceptacji. Na jego drodze stanęły przeróżne trudności, traumy, tragedie. W tym wszystkim mierzył się z zagubieniem, nowymi doświadczeniami, eksplorowaniem własnego ja. Znalazło się jednak także miejsce na miłości, rodzinną troskę, przyjaźń, piękne wspomnienia, życiowe lekcje. Autor napisał tę książkę, by podać pomocną dłoń wszystkim, którzy potrzebują zrozumienia i wskazówek. On sam bardzo chciałby móc w przeszłości przeczytać te słowa. Dlatego chcę dać taką możliwość obecnym młodym. George M. Johnson używa do tego bardzo obrazowego i emocjonalnego języka. Jego styl jest wręcz powieściowy, dzięki czemu książkę czyta się bardzo szybko. Autor jest konkretny, jednocześnie potrafi wpleść w żywą fabułę ogrom własnych emocji, przemyśleń i refleksji. Rozdziały są tak podzielone, by tworzyły drogę przez dojrzewanie - od małego, cichego Matthewa, poprzez próbującego się wpasować Georga, aż do dorosłego mężczyzny, który zaakceptował swoją wielowymiarową inność. Ta książka była bardzo ciekawym doświadczeniem. Zarówno perspektywa osoby czarnoskórej jak i osoby queer to, coraz częściej, ale nadal rzadko poruszany temat. Jednak nie tylko te perspektywy są tutaj ważne. Moim zdaniem, najważniejsze jest tutaj uczucie zaakceptowania samego siebie. A także: walka o tę akceptacje, walka o równość, walka z własnymi traumami. Do każdej walki potrzebna jest odwaga - i tego właśnie uczy ta książka. Nawet jeśli nie jesteś osobą czarnoskórą, ani queer. Ta książka doda Ci siły do walki... po prostu o siebie.

5. Recenzja: ksiazkowa.nastolatka, Dąbrowska Justyna

   To była moja pierwsza biografia. Już kiedyś miałam takie zajawki, że chciałam przeczytać jakąś biografie. Zdecydowałam, że będę czytać sobie po trochu, bo nie wyciągnę nic z tej książki. Byłam bardzo zafascynowana, gdy przeczytałam pierwsze 10 stron. Ta książka to historia przy której i płakałam i się uśmiechałam. Autor przeżył wiele i sytuację opisane tutaj nie raz łapały mnie za serducho. Śmierć bliskich szczególnie. W tej biografii było też wiele rzeczy, z którymi ja mogłam się utożsamić. Czułam się też, jakbym czytała o tym co dzieje się wokół mnie. Podczas czytania zastanawiałam się co by było, gdyby przeczytały to osoby z mojego otoczenia. Osoby, które wyśmiewają się z innych. Osoby, które niszczą innych. Doszłam do wniosku, że albo by w końcu zrozumieli, albo wyśmiali by te historię. „ Nie wszyscy chłopcy są niebiescy” to książka, która na pewne rzeczy otworzyła mi oczy. Porusza ona wiele wrażliwych tematów i myślę, że gdybym większości nie była świadkiem to nie dałabym rady czytać dalej. Jestem też święcie przekonana, że będę myśleć o tej książce długo. Nie jestem fanką biografii, ale fajnie było spróbować. Polecam!

6. Recenzja: ksiazkowe.ancymonki, Kacznarek Julia

   Recenzja książki „Nie wszyscy chłopcy są niebiescy” George’a M. Johnson’a . Hejka kochani ! Dzisiaj zapraszam was na naszą pierwszą recenzję. Jest to recenzja książki z wydawnictwa BeYa . Książkę „Nie wszyscy chłopcy są niebiescy” napisał George M. Johnson . Jest to książka w formie pamiętnika dorastania czarnoskórej osoby Queer . Opowiada o swoich traumach i o swoich właśnie przeżyciach . Moim zdaniem jest to książka która naprawdę potrafi wesprzeć osoby które zmagają się z podobnymi sytuacjami lub w podobnych problemach jak właśnie George . Jestem naprawdę wdzięczna Georgowi że napisał tą książkę i wiele osób napewno też . Jest to książka 18+ . Możemy teraz przejść do części wizualnej recenzji tej książki . Okładka ma interesujący dobór kolorów przez co naprawdę interesująco prezentuję się ta okładka . Nie przepadam gdy na okładkach są ludzie , natomiast tu wygląda to naprawdę ładnie . Ciekawą rzeczą zrobioną w tej książce jest to że dobory słów określających osobę czarnoskórą zostały zapisane wielką literą. Książka ta , została podzielona na cztery akty , akty podzielone są na rozdziały , i na końcu każdego aktu mamy również fotografie ( przykładowe zdjęcia ) . Też wizualnie ta książka jest naprawdę pięknie zrobiona , i gorąco zachęcam was do przeczytania !

7. Recenzja: @kartki_i_tusz, Łapkowska Katarzyna

   Jest zbiór osobistych esejów, które zabierają nas w podróż przez dorastanie czarnoskórej i queerowej osoby w Ameryce. Książka porusza ważne i często trudne tematy, takie jak rasizm, homofobia, toksyczna męskość, odkrywanie własnej tożsamości i budowanie poczucia własnej wartości. [Q] Jakie są Wasze doświadczenia z rasizmem i homofobią? Jak radzicie sobie z dyskryminacją? Osoba autorska opisuje swoje zmagania z odnalezieniem się w świecie, który nieustannie każe definiować się w sztywnych ramach płci i orientacji seksualnej. Odkrywa, że nie pasuje do stereotypowego obrazu ,,czarnego mężczyzny",a queerowa tożsamość jest dodatkowo stygmatyzowana. Relacja Georga Johnsona z rodziną jest skomplikowana. Z jednej strony kocha swoich bliskich, z drugiej strony czuło się przez nich niezrozumiane i odrzucone. Szczególnie trudna jest relacja z ojcem, który nie potrafi zaakceptować jego orientacji seksualnej. Johnson opisuje znaczenie społeczności LGBTQ+ dla swojego rozwoju i poczucia bezpieczeństwa. To właśnie wśród innych queerowych osób odnajduje akceptację i wsparcie. Osoba autorska doświadcza przemocy na różnych płaszczyznach - od rasistowskich obelg i mikroagresji, po fizyczną napaść. Te doświadczenia kształtują jego postrzeganie świata i wpływają na jego poczucie bezpieczeństwa. Poruszany jest też temat coming outu, który nie jest prostym procesem. A wraz z nim pojawia się lęk przed odrzuceniem ze strony rodziny i przyjaciół. Postawy homofobiczne i rasistowskie opierają się na ignorancji i nienawiści. Uważam, że każdy człowiek ma prawo do życia w zgodzie ze sobą i do bycia akceptowanym takim, jaki jest. Książka Johnsona jest ważna nie tylko dla osób LGBTQ+, ale dla wszystkich, którzy chcą zrozumieć problemy współczesnego świata. To książka, która otwiera oczy i skłania do refleksji. 💙To książka, która może zmienić Wasze postrzeganie świata.💙

8. Recenzja: lisciarzbooks, Pachutko Wiktoria

   ★ Moim zdaniem bardzo wartościowa ksiażka, warto przeczytać żeby otworzyć oczy na inne perspektywy. “Był to pierwszy dzień, w którym założyłem tę maskę. Maskę mającą ukryć moją prawdziwą twarz, by nikt się nie dowiedział , kim naprawdę jestem.” ★ Ksiażke szybko się czyta, ma tylko 220 stron, więc jak do niej usiadłam to szybko poszłam. ★ Bardzo polubiłam babunie bohatera, naprawdę fajna babka. „Zastanawiałem się, czy pisać o tobie teraz, gdy już nie żyjesz” ★ Jedyne co mnie jakby zszokowało, wywołało mieszane uczucia to ta scena z kuzynem, wydarzyło się to naprawde i dziwnie było to czytać. ★ Ranking ★★★,5//5

9. Recenzja: Moon.jak.ksiezyc, Niewiadomska Julia

   Gdybyście szukali tej historii w bibliotece, to alejka z Biografiami i Pamiętnikami jest waszym miejscem docelowym. Tak zwany dział 929 według Uniwersalnej Klasyfikacji Dziesiętnej. Nie jest to też dzieło łatwe w odbiorze, ale wydaje mi się, że właśnie taki urok pamiętników. Mają nas czegoś nauczyć, poprzez odkrywanie doświadczeń innych. To zdarzyło się również i tutaj. Zbiór esejów, pamiętnikarskich wypowiedzi - tak mogłabym określić rozdziały. Każdy z nich obrazuje inny aspekt z którym zmagać musiał się autor, będący czarnoskórą osobą Queer. Homofobia, wszelkie przejawy dyskryminacji rasowej oraz utarte schematy męskości. Wszystko to poruszone NA RAZ daje czytelnikowi silnie do myślenia. Uważam, że jest to książka ciekawa, śmiało mogąca dostać miano „wspierającej”, ale jednocześnie należy zwrócić uwagę, że może okazać się mocno poruszająca.

10. Recenzja: BookOland, Wisko Aleksandra

    Zapraszam Was na książkę - biografię, która opisuje życie czarnoskórej osoby queer. Jak się domyślacie, nie jest to życie kolorowe. Pełno w niej bólu i cierpienia, ale również pięknej miłości i wsparcia rodziny. Historia Georga jest przykra i bolesna, jednocześnie daje mnóstwo nadziei. Mamy tu problem nienawiści rówieśników, prześladowania w szkole, pierwszej inicjacji sekualnej, odkrywania swojej cielesności i orientacji. Autor nie ma przed nami żadnych tajemnic, pokazuje wszystko takim, jakie jest, wraz ze swoimi licznymi błędami. Jego intencją jest właśnie uwydatnienie tych błędów, aby dzieciaki queer, ale nie tylko, mogły wyciągnąć z jego historii wnioski. Wspaniałe i wzruszające ukazanie relacji w rodzinie, wsparcia matki i babci, które mimo, że nie zawsze rozumiały postępowanie Georga, zawsze za nim stały. Bracia, którzy bronili młodszego brata nastawiając własny policzek. Lekturę polecam wszystkim, którzy szukają swojej tożsamości, są niepewni lub boją się pokazać siebie.

11. Recenzja: recenzje_na_kolkach, Gałek Agnieszka

    "Nie wszyscy chłopcy są niebiescy" to pamiętnik niespełna 30letniego mężczyzny. Mężczyzny, który już we wczesnych latach dziecięcych zaczął dostrzegać, że bliżej jest mu pod każdym względem do dziewczynek niż do chłopców. Nie ułatwiało sprawy to, że był "czarny". Musiał znosić obelgi z tego powodu, a nawet jako dziecko doznał obrażeń fizycznych, które wpłynęły długotrwale na jego psychikę. Będąc nastolatkiem musiał ukrywać swoją orientację i chwytać się za sporty oraz zajęcia, które nie sprawiały mu frajdy. Ważne, że były uznawane za męskie co pozwoliło mu ciut odetchnąć od szykanowania. Przedstawia on też relacje ze swoją rodziną. To jak wyglądało jego życie tu gdzie się urodził, a jak diametralnie zmieniło się ono kiedy wyjechał na studia. Bohater przytacza mnóstwo przykładów historycznych dotyczących rasizmu, braku tolerancji jeżeli chodzi o orientację czy inne zachowania nie będące strikte męskie. Nie do końca mi to przypadło do gustu jednak jeżeli ktoś się mocniej interesuje tym tematem to myślę, że będzie zadowolony. Autor zwraca uwagę na wiele problemów społecznych takich jak brak tolerancji, rasizm, brak edukacji sekualnej czy brak pomocy po porodzie. To są tematy tabboo, o których się nie mówi, a osoby zmagające się z tym często są pozostawione same sobie. To jest bardzo przykre i mam nadzieję, że będzie to szło do przodu i się rozwijało w naszym kraju by każdy czuł się bezpieczny.

12. Recenzja: ksiazkoholik98, Synak Jacek

    Jaka książka ostatnio rozłożyła Was na łopatki? " Nie wszyscy chłopcy są niebiescy" George M. Johnson MANIFEST I PAMIĘTNIK DORASTANIA CZARNOSKÓREJ OSOBY QUEER George M. Johnson to niebinarna, czarnoskóra osoba autorska, która postanowiła napisać pamiętnik. Spisać historię, która sprawiła, że teraz jest w pełni sobą, osobą która akceptuje siebie w każdym calu. Wraz z George możemy wyruszyć w podróż po dzieciństwie, pierwszych zauroczeniach, pierwszych pocałunkach, pierwszych bolesnych wydarzeniach... Książka pełna bólu, troski, zrozumienia siebie, książka pełna piękna. Zapytacie co mnie w niej urzekło? A więc przede wszystkim odwaga George, to w jaki sposób ta osoba autorka potrafi powiedzieć o sobie wszystko, obnażyć się przed nami, dać nam siebie całego bez retuszu, bez wymazywania nieprzychylnych momentów. Zapytacie co w niej najbardziej mnie wzruszyło? Osoba autorska i jej relacja z babunią, relacja, która na każdym kroku sprawiała, że wzruszałem się. Sposób radzenia sobie George z byciem "innym", bo ono nie jest dziwne, jest najlepszą wersją siebie, to wszystkoco czuję sprawia tylko, że jest wyjątkowe. Tłumaczenie tego swoistego pamiętnika, historii życia nie jest idealne, ale to moim zdaniem pokazuje jak nasze życie jest nie idealne. Jak z wieloma problemami musimy się mierzyć, jak z wielką dyskryminacja musimy się mierzyć, by na końcu drogi odnaleźć to co nas utożsamia i to kim sami dla siebie jesteśmy. " Na twarzy wciąż nosimy maskę, która uśmiecha się i kłamie, Ona pokrywa nam policzki i kryje w cieniu nasze oczy- Ten haracz my płacimy stale podłości ludzkiej, gdy nas łamie, Z ranionym i krwawiącym sercem śmiechem śmiejemy się uroczym ,I gardłujemy o tysiącach drobiazgów ludziom prosto w oczy..." P. L. Dunbar, We Wear Mask w przekładzie W. J. Darasza

13. Recenzja: ksiazkowe_tiramisu, Kuryło Klaudia

    Czy wiesz, kim tak naprawdę jesteś? Dla wielu z nas odpowiedź będzie bardzo prosta, jednak nie dla każdego określenie “Kim jestem?” jest rzeczą oczywistą. George, Matt, Dominique - autor książki i równocześnie jej narrator, od dziecka zmaga się z tym problemem. Cała książka oparta jest na przeżyciach i doświadczeniach czarnoskórej osoby queer. Od początku podążamy za autorem i jego historią, która na stronach książki zaczyna się już w wieku kilku lat. Przez całą opowieść poznajemy jego codzienność, wiele trudów z którymi musi się zmierzyć jako osoba homoseksualna. Poznajemy różne sytuacje, w których możemy zobaczyć z jak wieloma rzeczami nasz bohater musi się zmagać na co dzień - zaczynając już od szkoły i problemu ze znalezieniem sobie znajomych aż po życie dorosłe i problem z wejściem w jakąś poważniejszą relację. Historia ta pokazuje nam, jak naprawdę wygląda życie osób czarnych w środowisku queer. Książka trudna, w wielu momentach poruszająca i pozwalająca nam zrozumieć wiele rzeczy, o których na co dzień raczej osoby heteroseksualne oraz białe nie myślą. Bardzo się cieszę, że takie książki powstają, ponieważ uświadamiają nas o tak rzadko poruszanych problemach. W dodatku ta konkretna pozycja jest napisana tak prostym językiem, że podczas jej lektury nie czułam, że czytam, po prostu płynęłam wraz z opowieścią. Przytoczę również cytat z książki, który pojawia się tuż pod trigger warningiem: “Pamiętajcie - jeśli zmagacie się z problemami, trudnym czasem, smutkiem, porozmawiajcie o tym z kimś bliskim lub zgłoście się po pomoc do specjalistów”. Bądźcie bezpieczni.

14. Recenzja: im_evlian, Tyrpa Ewa

    To chyba pierwsza opinia, która nie jest recenzją i dotyczy pamiętnika, a nie powieści. Mam wrażenie, że opinii też nie powinnam pisać, bo czuję się jakbym naruszała tym działaniem doświadczenia, odczucia i słuszność czyichś słów, a przecież chodzi poznanie historii. Dlatego opowiem wam, co możecie w niej znaleźć ^^ George M. Johnson, napisał książkę, w której pokazał nam, jak wygląda queerowośźć z perspektywy osoby, którą społeczeństwo ocenia już po samym kolorze skory. Zagłębia się w strukturę, kulturę i historię Czarnych osób, pokazując tym samym różne objawy stygmatyzacji, mikroagresji, homofobii, rasizmu oraz efekty wybrakowanej edukacji seksualnej. Mamy idealny wgląd w to, jak Czarne dzieci są traktowane przez Białych nauczycieli - zawsze surowiej, bez łagodnych spojrzeń i żadnego lekceważącego machnięcia ręką. Autor rozważa również kwestię tożsamości. Zauważa różnice i podkreśla nieumyślnie stawiane bariery między „heteroseksualnym otoczeniem”, a tym „queerowym”. Ujmując to w ideę podwójnego życia, czyli tzw. dwóch osobowości, z dominującą cechą akceptowalną przez społeczeństwo. Pokazuje, że osoba, która jest na swój sposób „inna” balansuje między wykreowanymi wizerunkami, często zamykając swoje prawdziwe JA głęboko w sobie. Dlatego "Nie wszyscy chłopcy są niebiescy" jest słusznie określone jako manifest osoby queer, która pragnie być wolna. Autor w swojej autobiografii poddaje analizie oddziaływanie otoczenia i wpajane przez lata normy, na rozwój jednostki w społeczeństwie. Mamy tutaj również zbiór doświadczeń, przemyśleń, prostego lecz niezwykle mądrego "gdybania"; "Co by było, gdybyśmy zatarli granice między tym co dziewczęce, a tym co chłopięce i pozwolili dzieciom samym decydować, w co chcą się bawić?". Omawiane są kwestie określania płci, nadawania imion, edukowanie i naprowadzenie dziecka na konkretne tory życia, które kreuje jego osobowość. Znalazłam tu wiele rodzinnego ciepła, miłości i wsparcia. Momentami byłam niesamowicie poruszona więziami, które pomogły mu przetrwać najgorsze chwile. Bo naprawdę ważne jest to, kogo mamy u swojego boku i nie należy patrzeć na innych tylko być sobą. Uważam, że dobrze jest poznać sposób postrzegania i interpretację różnych zachowań z perspektywy osoby, której prawdopodobnie w zwykłych okolicznościach łatwo byśmy nie spotkali. Lektura jest idealnym uzupełnieniem wiedzy (również historycznej) i pokazuje życie z zupełnie innej, nieznanej mi dotąd strony. Polecam wszystkim, których interesuje odkrywanie queerowości w innej kulturze (ale nie tylko!), bo to bardzo rozwijająca książka ^^

15. Recenzja: TikTok, Wróblewska Małgorzata

    "Nie wszyscy chłopcy są niebiescy" jest pamiętnikiem, który napisany jest z perspektywy ciemnoskórej osoby queer, w Ameryce. Z powodu swojego koloru skóry, już w najmłodszych latach doświadczał przemocy psychicznej, jak i zarówno fizycznej. W książce pojawiają się wątki ciężkich tematów, min. przemoc, homofobia, rasizm, wykorzystywanie seksualne. Książka uświadamia, że w czasach których obecnie żyjemy bardzo ciężko jest pokazać swoje prawdziwe ja. Uważam, że książka jest bardzo wartościowa i uczy. Polecam każdemu, kto chce dowiedzieć się więcej na temat queerowości.

16. Recenzja: Zapisana w Książkach , Wieczorek Katarzyna

    Nie wszyscy chłopcy są niebiescy to książka-pamiętnik, a także pewnego rodzaju manifest autorstwa George'a M. Johnsona. Książka została wydana przez wydawnictwo BeYa. Gdy sięgałam po tę książkę miałam pewne obawy, że nie będę w stanie jej w pełni zrozumieć przez różnice kulturowe oraz zupełnie odmienne doświadczenia. Oczywiście, trudno jest oceniać czyjeś przeżycia czy odczucia. A jeszcze trudniejsze się to staje, gdy nasze przeżycia nijak się nie łączą z tym, co opisane w tekście. Dlatego skupię się bardziej na formie niż na treści. Widać po stylu, że autor dokładnie przemyślał to, co chciał napisać. Język jest wyraźnie dobrany z rozumem i dokładnym zamiarem w sposób nie za trudny, by młody czytelnik je w pełni zrozumiał. Bardzo wyraźnie jest także to, że książka zaadresowana jest do konkretniej grupy, co autor często przypomina przez bezpośrednie zwroty czy odwoływanie się do zachowań bądź przeżyć danej społeczności. Osobiście czytało mi się te książkę z trudem. W pewnym stopniu była to kwestia oderwania od przedstawionych treści, ale wydaje mi się, że może to być też związane ze specyfiką tej książki. Nie jest to opowieść fabularna, gdzie można śledzić konkretną nić fabularną. Jest to bardziej zbiór esejów, ułożonych według czasu wydarzeń, do których się odwołują, jednak mimo opisywanych wydarzeń, głos z teraźniejszości jest mocno słyszalny. Teksty jednak są bardzo dobrze napisane i wyraźne jest w nich dziennikarskie doświadczenie autora. Ogólnie mówiąc, książka jest wartościową pozycją nie tylko dla zamierzonej grupy docelowej. Wydaje mi się, że może pomóc osobom queer niezależnie od ich koloru skóry, ale również pozostałym czytelnikom, którzy dadzą tej książce szansę.

17. Recenzja: bookofeina, Ewald Natalia

    Ta książka należy do rodzaju tych, których nie powinno oceniać się metodą gwiazdkową. A najlepiej w ogóle jej nie oceniać.  Jest to zbiór esejów osoby czarnoskórej, która jest też osobą queer i przedstawia w nim swoje doświadczenia związane z dyskryminacją rasową, homofobią, walką z nienawiścią i toksyczną męskością.  Uważam, że jest to pozycja obowiązkowa, dla osób, które czują, że mogą się nią utożsamić. W szczególności, gdy wy lub ktokolwiek z waszych bliskich doświadcza podobnych przykrości - to ta książka będzie wsparciem, przewodnikiem i  zapewnieniem, że nie jesteście w tym sami.  George niezwykle szczerze opisuje swoje doświadczenia, różne sytuacje, które sprawiały, że czuł się źle, a także te dobre momenty, gdy otrzymywał wsparcie od rodziny i przyjaciół oraz płynące z tego wnioski.  Jestem pełna podziwu, że autor zdobył się na odwagę, by jego często bardzo prywatne przeżycia ujrzały światło dzienne. Są to kwestie, które wiele osób chciałoby usłyszeć lub o nie zapytać. I sam George przyznaje, że chciałby być w tym drogowskazem dla młodych dorosłych.  Z całego serca polecam przeczytać tę lekturę każdemu (z zaznaczeniem, że książka przeznaczona jest dla osób 18+!). Nawet jeśli temat was nie interesuje, to ważna jest świadomość.

18. Recenzja: books_by_marsi, Matras Anna

    "Nawigowania w przestrzeni, która kwestionuje twoje człowieczeństwo, nie da się nazwać życiem. To egzystencja. Wszyscy zaś zasługujemy na coś więcej niż tylko możliwość istnienia." "Nie wszyscy chłopcy są niebiescy" to pamiętnik z dorastania czarnoskórej osoby queer w amerykańskim mieście. Zawiera wiele historii: wzruszających, jak i zabawnych. Opisane są również wydarzenia dotyczące homofobii czy nienawiści. Jest to książka, którą powinna przeczytać każda osoba, która próbuje odnaleźć siebie. Płeć, kolor skóry - to wszystko nas identyfikuje i określa dane schematy: jak mamy wyglądać, jak się zachowywać. Nie ma miejsca na ustępstwa. Nie ma miejsca dla osób, które odstają od normy. Dzięki tej książce można zrozumieć, że należy być sobą. Ważne w życiu jest przyjaźń i odwaga. Powieść również ukazuje, jak ciężko jest żyć w świecie pełnym nierówności. Autor ukazał w powieści całe swoje życie. Już w młodości mężczyzna znosił obelgi, ponieważ bliżej mu było do dziewczynek niż do chłopców. Doznał nawet obrażeń, które wypłynęły na jego psychikę. Ukrywał swoją orientację, starał się być jak inni chłopcy.

19. Recenzja: ksiazkowa.wariacja, Szaciło Jagoda

    🩷🩵 NIE WSZYSCY CHŁOPCY SĄ NIEBIESCY - GEORGE M. JOHNSON 🩵🩷 Q: Lubicie czytać książki o charakterze biograficznym? 🫶 "Szydzenie ze mnie nie leżało w ich naturze, tylko w naturze tych, którzy je wychowywali i nauczyli drwić z innych przejawiających te cechy. Większość dzieci nie jest podła z natury. Ale rodzice mogą je takimi uczynić." Ta książka wywołała we mnie lawinę emocji. To zbiór esejów, który składa się na osobisty pamiętnik autora - czarnoskórej osoby queer. Opowiada w nich o swoim dorastaniu w świecie pełnym niezrozumienia i nienawiści, o szukaniu swojej tożsamości, o swojej cudownej rodzinie. Wiele razy płakałam podczas lektury. Płakałam ze wzruszenia, współczucia, szoku, a także złości. Nie jestem w stanie pojąć tego, z jakim niezrozumieniem spotykają się osoby, wychodzące poza szeroko uznane normy społeczne. Listy, które autor zawarł w książce połamały mi serce. Dokąd zmierza ta planeta, kiedy starszy brat czuje potrzebę przepraszania młodszego, za nieudane ukrywanie swojej tożsamości? A także, dlaczego musi się ukrywać, żeby czuć bezpiecznie? "Choć wiem, że nie muszę przepraszać, bo nigdy byś tego ode mnie nie oczekiwał, chcę, abyś wybaczył mi niejedno zamieszanie, które musiałeś przecierpieć tylko dlatego, że byłeś moim bratem" Relacje rodzinne w książce bardzo mnie rozczulały! Związałam się strasznie z autorem i w duchu byłam wdzięczna za jego bliskich, a szczególnie za Babunie 🫶 Życzę każdej osobie możności doświadczenia takiej miłości i wsparcia jaką dostał George (albo Matt 🩷) Czytając, czułam jakbym siedziała z Georgem twarzą w twarz i słuchała jego wzruszającej, bolesnej i szczerej historii. Oczywiście moja ocena to 5/5 ⭐