Każdej zimy tęskniłem

Recenzje książki: Każdej zimy tęskniłem (45)

1. Recenzja: brylantyna_czyta , Milczuszek Ilona

   "Każdej zimy tęskniłem” to kontynuacja historii Diany i Charliego. Teraz mamy okazje poznać perspektywę chłopaka i tego, jak czuł się po odejściu Diany. Trochę się tego obawiałam i początkowo ciężko było mi się wczuć w nią. Jednak z każdą kolejną stroną, z każdym kolejnym przeczytanym listem Charliego, przepadałam. Już w pierwszym tomie, mogliśmy zobaczyć, z czym mierzy się tej bohater, jednak przeczytanie jego myśli, było dla mnie piekielnie trudne. Czułam jego ból oraz to jak bardzo był samotny, chociaż otaczało go dużo osób. I muszę wam zmartwić, jeśli wyczekujecie, że rozdziały tej książki skleja wasze pokruszone serca. Nie dostaniecie tutaj słodkich momentów, a jedynie ból i złość na cały świat.
„Każdej zimy tęskniłem”, to jedna z tych książek, o której nie sposób zapomnieć. Doskonale znam pióro autorki, jednak w tej książce na nowo się w nim zakochałam. Natalia stworzyła niesamowitą historię, która już na zawsze pozostanie w mojej głowie. Śmiało mogę wam ją polecić ! Tylko przygotujcie się momentami na łzy bezsilności. Gwarantuje, że takich nie zabraknie.

2. Recenzja: baniakczyta, Banasik Julia

   „Każdej zimy tęskniłem”, czyli kontynuacja książki „Każdego lata płakałam”, która skradła moje serce i sprawiła, że książka nie mogła wyjść mi z głowy, a wyczekiwanie drugiej części było każdego dnia coraz bardziej ekscytujące. Kontynuacja historii Charliego i Diany niesamowicie mnie poruszyła i wzruszyła. Po wyjeździe Diany do Londynu Charlie próbuje radzić sobie z tęsknotą, którą odczuwa. Chłopak zaczyna pisać listy do swojej różyczki, w których opisuje co się u niego dzieje i jakie emocje odczuwa po jej wyjeździe, ale nigdy nie decyduje się ich wysłać. Jednak pewnej zimowej nocy u progu drzwi Charliego staje Diana, a w jej ręce widnieje całe pudło pełne listów… Charlie Foster to bohater, którego w tej części poznajemy z zupełnie innej strony. Poznajemy zamkniętego w sobie, pogubionego chłopaka, który próbuje sobie poradzić z rozłąką. Pierwsza część książki, w której poznajemy to co Charlie czuje jest niesamowicie bolesna i nie jedna łza spłynęła mi po policzku. Kocham to jak Natalka wykreowała jego postać i ile emocji odczuwa się podczas czytania. Relacja naszej ukochanej dwójki w tej części jest niesamowicie skomplikowana, ale do samego końca chciałam dla nich jak najlepiej, bo ich dwójka zasługuje na cały świat, i aby ich lato trwało wiecznie. Kocham styl pisania autorki i książkę czytało mi się niesamowicie przyjemnie. Rozdziały nie były za długie, a fabuła mnie osobiście bardzo wciągnęła. Książki Natalki są dla mnie bezpiecznym miejscem i każda jej nowa wydana pozycja łapie mnie za serce i wciąga w swój świat.

3. Recenzja: itsjustabookwojtek, Kluczyński Wojciech

   KSIAŻKA: Każdej zimy tesknitem MOJA OCENA : ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ /5 ☆ AUTOR: @imbirdvv WYDAWNICTwo: BeYa ILOŚĆ STRON: 334 KATEGORIA WIEKowa: 14+ GATUNEK LITERACKI: Literatura Młodzieżowa MOJA OPINIA: WOW! Dotychczas nie spotkałem sie, by ksiażki tej autorki ocenić na 5/5 ☆. Ale KAŻDEJ ZIMY TĘSKNIŁEM zasłużyło w 100% na 5/5 . Po skończeniu pierwszej cześci miałem takie ,,Okej faine było.", ale z ta ksiażka mam kompletnie co innego i kompletnie inne emocje we mnie wywołała. Ten tytuł połamał moje serce na kawałki, aby je złożyć, a następnie połamać. W tej pozycji prowadzi nas przez historie główny bohater zamiast głównej bohaterki i jest to dla mnie ogromny plus, ponieważ mogtem bardziej sie zzvć i utożsamić sie w niektórych sytuacjach z ałównym bohaterem. Styl pisania autorki w tej pozycji jest lekki i przyjemny do czytania, dzięki czemu bardzo szybko mi się ją czytało. Był śmiech, radość, ale i też smutek, rozpacz. Myśle, że na aktualny czas potrzebowałem tej pozycji, by móc się w niej zatracić i otulić ciepłym kocykiem. Niezmiernie zachecam was, aby przeczytać te dylogie a w szczególności dla tego tomu myślę, że się nie zawiedziecie! <Do następnego W <333>

4. Recenzja: breatheabook, Lipińska Nela

   Tamtej zimy jego świat się zatrzymał Decyzją, by zostać w Londynie i spełniać marzenia o światowych scenach teatralnych, Diana Sparks łamie serce Charliego Fostera. Chłopak wraca do rodzinnego miasteczka, chce tam skończyć ostatnią klasę liceum. Każdy, kto go zna, widzi, z jakimi emocjami się zmaga. W Stamford wszyscy trzymają kciuki za karierę Diany, kibicują też miłości jej i Charliego. Uczniowie i nauczyciele pocieszają go, że uczucie musi po prostu przetrwać próbę rozłąki. Jednak on wie swoje. Tęskni za swoją iskierką i czuje się całkowicie niezrozumiany. Pisze do Diany listy, których nie wysyła. Charlie opowiada w nich, co u niego, dzieli się myślami, których nie chce zdradzić nikomu innemu, a zapisane kartki chowa do szuflady. Nie zamierza burzyć spokoju ukochanej. Nie chce przeszkadzać jej w karierze. Tyle że wciąż cierpi ― i pewnej zimowej nocy mści się na Dianie za swoje cierpienie. Myśli, że to koniec, tymczasem do jego drzwi puka... ukochana różyczka. Dziewczyna rzuca mu do stóp karton listów ― tych samych, których miała nigdy nie przeczytać. Czy ta zima odmieni życie Charliego na dobre? (Opis pochodzi od wydawcy) „Każdej zimy tęskniłem” Natalii Fromuth to kontynuacja książki „Każdego lata płakałam”. Akcja zaczyna się właściwie kilka tygodni po zakończeniu pierwszej części dylogii. Czytając historię, tym razem z perspektywy Charliego, łamało mi serce. Chłopak kompletnie nie mógł sobie poradzić z rozłąką, dodatkowo jego sytuacja rodzinna powodowała m, że nie miał tak naprawdę nikogo bliskiego, kto mógłby go wesprzeć. Pisał listy, w których opisywał wszystkie swoje uczucia i czytanie ich było czymś wzruszającym. Widać było, że uczucie które ich połączyło w pierwszej części, było dla niego czymś niesamowicie ważnym i magicznym. Pomimo tęsknoty Charlie nie chciał wysłać Dianie listów, ponieważ w jego mniemaniu zniszczyłby jej marzenia, co dodatkowo mnie bolało. Kiedy Diana ostatecznie dowiaduje się o wszystkim, niestety nie wszystko wraca do normy. Oboje nie są już tymi samymi ludźmi, którymi byli kilka lat temu, a lato które ich wtedy połączyło wydaje się być jedynie zamglonym wspomnieniem. Czy będą jednak w stanie odnaleźć siebie na nowo? Pokochać się ponownie, tak jak pewnego ciepłego lata? Tego musicie się dowiedzieć czytając „Każdej zimy tęskniłem”!

5. Recenzja: booksvioo, Boś Madzia

   Natalia Fromuth Q: często płaczecie na książkach? Płakajki złamały mi serce, lecz tęskniajki je posklejały. "Każdej zimy tęskniłem" to wzruszająca historia, która złamie niejedno serce. Opowieść ta, jest oryginalna i niezwykła. Znalazłam w niej ciepło oraz komfortową ostoję, do której niejednokrotnie będę wracać. Kocham Diane i jej historie, a to jak przedstawiła je Natalia, jest wręcz doskonałe. Z przyjemnością moge przyznać, że ta książka trafi do najlepszych tego roku! Już po pierwszej części zostałam wciągnięta oraz oczarowana tą wspaniałą historią i nim się obejrzałam trzymałam w rękach drugą część. Natalia, pisząc te powieści zrobiła świetną robotę. Bohaterowie tej książki skradli moje serce, a historia Diany i Charliego wywołała masę emocji. Te dwójkę polubiłam już w płakajkach, ale cieszę się, że mogłam dowiedzieć się o nich więcej w drugiej części. Diana to idealny przykład stwierdzenia, że marzenia się zawsze spełniają. Już w pierwszym tomie pokazała, że będzie do nich wytrwale dążyć. Jestem dumna z niej i ze wszystkiego co osiągnęła. Charlie za to był dla mnie pewnego rodzaju zagadką. W tęskniajkach wszystkie rozdziały są z jego perspektywy, przez co mogłam poznać go bliżej. Jestem pod ogromnym wrażeniem jak dobrze radzi sobie Charlie. Pomimo wszystkich trudności jakie go w życiu spotykają nigdy się nie poddaje. Uważam, że można to nazwać jako pewnego rodzaju test od losu. Chłopak wytrwale walczył ze wszystkimi przeciwnościami, a w zamian dostał swoje szczęśliwe zakończenie ❤ W tęskniajkach mamy również ciekawą formę, jaką są listy. To właśnie na nich wylałam najwięcej łez. Każda wiadomośc to był osobny cios zadany prosto w moje serce. "Każdej zimy tęskniłem" otuli was jaki ciepły kocyk, w ten zimowy dzień i sprawi, że zakochacie się w historii Charliego i Diany. Opowieść ta nie tylko was wzruszy, ale także skłoni do refleksji. Natalia stworzyła niesamowitą książkę, obok której nie przejdziecie obojętnie! take care, Madzia ocena: 5/5 ☆ 

6. Recenzja: anboooks, Jurek Natalia

   Historia Diany i Charliego sprawiła, że wręcz umierałam z ogromnej ilości emocji, jakie czułam w momencie, w którym przeczytałam po raz pierwszy ich historię w początkowym tomie. Teraz, gdy nareszcie mogłam poznać tę dwójkę z perspektywy mojego ukochanego chłopaka, przepadłam. Przepadłam całkowicie, a moja poduszka zmokła od ciągle wylewających się łez. Wątek z listami, które chłopak pisał do dziewczyny i nigdy ich nie wysłał, to moje guilty pleasure, ponieważ dlaczego tak bardzo kocham go, skoro to dzięki niemu wszyscy (w tym i czytelnicy) cierpieli? Przysięgam, że najchętniej przeteleportowałabym się do tej książki i ucałowała oraz uściskała Charliego, by wraz z nim otrzeć łzy każdego, kto poczuł te wylewające się z tekstu Natalii emocje. Uwielbiam pióro autorki, z którym nie pierwszy raz miałam do czynienia. To, w jaki sposób przedstawia ona uczucia swoich bohaterów, a także wykreowany przez siebie świat, jest wręcz niesamowity. Dawno nie miałam szans czytać coś tak komfortowego, a zarazem bolesnego dla mnie. W dodatku zakończenie, jakim nas uraczyła, będzie nieustannie pojawiać się w mojej głowie jeszcze przez dobrych parę miesięcy.

7. Recenzja: otulonastronami, Skorupa Karolina

   „I wiesz, Di, czasem sobie myślę, że może ja również powinienem spróbować? Zamiast próbować stać się ideałem, rzucić się na głęboką wodę i się z niej wynurzyć. W najgorszym wypadku utonę, ale to przecież nie brzmi tak koszmarnie. Bo i tak od dawna siedzę na samym dnie." Z piórem Natalki poznałam się właśnie dzięki tej dylogii Kiedy w czerwcu dostałam do recenzji „Każdego lata płakałam" miałam przeczucie, że ta książka rozkocha mnie w twórczości mojej słodkiej @imbirdvv Historia, która niesie ze sobą cudowne przesłanie W tym tomie poznajemy myśli Charliego.. listy które pisze do Diany, są przepełnione bólem i tęsknotą.. Charlie jest bohaterem, który sprawi, że i Wy poczujecie się zrozumiani. Każdy może znaleźć cząstkę siebie w tej postaci Ja znalazłam To w jaki sposób Natalka dociera do czytelników swoimi słowami jest niesamowite Diana jest odzwierciedleniem naszych obaw - to co wydaje się spełnieniem naszych marzeń, po dotarciu do tego miejsca może wcale tym nie być.. bo rzeczywistość czasami nie jest tak piękna.. Nie jestem w stanie wyrazić słowami jak bardzo historia Diany i Charliego się moim domem stała się dla mnie ważna- stała Dzięki niej zrozumiałam wiele nowych rzeczy, skłoniła mnie do przemyśleń i po tym jak pokruszyła moje serce, poskładała je na nowo Proszę, czytajcie płakajki i tęskniajki ocena: kocham poza skalę otulona<3

8. Recenzja: injudeslibrary , Dropia Julia

   „—Chcesz wiedzieć, kto jest prawdziwym potworem? Z pewnością nie osoba,która zadaje sobie pytanie,czy nim jest. Prawdziwie źli i okropni do szpiku kości ludzie nigdy nie zastanawiają się nad tym, czy są dobrzy, czy źli.” ♡ [ t ę s k n o t a ] Droga osobo czytająca ten tekst - ukłucie w sercu, gdy pomyślimy o jakiejś osobie, nie jest niczym złym. Błagam, pamiętaj, że jesteś wystarczająca, ty jesteś centrum źródła swojego szczęścia, więc twoja radość nie jest uzależniona od nikogo niż od samego ciebie. Nasza głowa zapamiętuje tylko najlepsze wspomnienia (najgorsze wypiera) - pozwól im tam być i nie zadręczaj się nimi. Pomyśl jak wspaniała była przeszłość a przyszłość będzie tylko lepsza. Każde uczucie jest wspaniałe - nawet te, które skłania nas do refleksji. „—Pomimo tego… tęsknisz? —Tak. Bo wiesz, były takie momenty, które dawały mi nadzieję, że kiedyś wszyscy mogliśmy się w tej rodzinie kochać.” ♡ Drogie Charlie, jestem Natalii bardzo wdzięczna, że pozwoliła nam poznać twoją perspektywę, spojrzenie na świat oraz uczucie, które smakowało jak zrozumienie i akceptacja.  Pamiętam, jak skończyłam czytać „Każdego lata płakałam”. Leżałam wtedy na plaży, mój młodszy brat bawił się obok a mi łzy lały się po policzkach. Nie mogłam się doczekać kontynuacji losów Diany i Charliego. Muszę przyznać, że jest to chyba najpoważniejsza książka autorki. Porusza ciężkie tematy, ale też posiada ogromny przekaz. Zdecydowanie różni się od poprzednich pozycji. Czytając „tęskniajki” czułam w dominującej części te negatywne emocje. Przeważał smutek i współczucie. Przez wiele rozdziałów uroniłam (nie)jedną łzę, patrzyłam się w sufit i myślałam. Natalia Fromuth postanowiła, że w drugim tomie dylogii będziemy patrzeć na świat oczami Charliego. Cieszę się z tego powodu, ponieważ mogłam poznać jego myśli. Te złe jak i te dobre, jak wtedy gdy jego Różyczka występowała na scenie w teatrze. Moje serce podczas tej sytuacji się roztopiło. Styl pisania Natalii jest bardzo przyjemny dla oka. Kreuje najcudowniejszych bohaterów. Autorka pisze bardzo emocjonalnie, przez co podczas czytania czujemy się jakbyśmy byli bohaterami jej nowych powieści. Jak miałabym napisać podsumowanie moich myśli, to nie dałabym rady tego zrobić. Po skończeniu „Każdej zimy tęskniłem” totalnie nie potrafiłam zebrać myśli, ponieważ książka we mnie trafiła. Ale wiem jedno: czytajcie tą dylogię i zakochajcie się w niej jak ja! U r enough! 

9. Recenzja: Booksdeer, Woźnicka Natalia

   Dziś zwięźle i na temat, bo o ścisłych kontynuacjach, odnoszę wrażenie, często w obawie o zdradzeniu zbyt wiele, inaczej się nie da. Powieść epistolarna. Historia listami pisana, nie wiem jak w Waszym przypadku, ale we mnie wywołuje zawsze więcej emocji. W końcu, ze względu na swoją formę, wydaje się być bardziej osobista. Emocjonalna. Chociaż „Każdej zimy tęskniłem” jest fikcją literacką, zarazem kontynuacją losów bohaterów znanych z „Każdego lata płakałam”, trafiła do mnie tak mocno, jak tylko Natalia Fromuth potrafi uczynić. Tworząc młodzieżówki, które doskonale grają na emocjach. Trafiają tam gdzie trzeba. Są wartościowe, piękne i po prostu dobre. Nie inaczej było i w tym przypadku. Pomysł, by pozwolić Charliemu opowiedzieć dalszą historię uważam za doskonały zabieg. Chociaż brakowało mi Diany, jej wrażliwości, to dopiero teraz czuję jak brakowało mi jego głosu w pierwszej części. Tego co czuje, co tak głęboko kryje w sobie. Nie zliczę ile razy mocniej zabiło mi serce. Ile razy zaszkliły się oczy. Jest mi ogromnie przykro, że to już koniec. Chociaż jednocześnie nie mogłabym wyobrazić sobie lepszego zakończenia. Mówię Wam, musicie przeczytać tę serię, jeśli tylko zależy Wam na mądrych, dobrych i wartościowych młodzieżówkach! 🤍

10. Recenzja: miedzywi3rszami , Winnicka Nikola

    Po przeczytaniu „Każdego lata płakałam”, byłam zachwycona w jaki sposób została napisana. Praktycznie pół książki było w formie listów(pięknie napisanych listów). Autorka bardzo dobrze przedstawiła samotność głównego bohatera i jego tęsknotę. To, jak Charles dbał o dobro Diany, lub to, gdy próbował zastąpić ją kimkolwiek innym, ale w każdej dziewczynie widział ją. „Każdej zimy tęskniłem” jest cudowną książką którą polecam każdemu. Opowiada o pięknej miłości, tęsknocie i bólu.

11. Recenzja: naaalwi.books, Salwin Nikola

    ,,Każdej zimy tęskniłem” - Natalia Fromuth ⭐⭐⭐⭐⭐/⭐⭐⭐⭐⭐ Pokochałam styl pisania Natalki. Jest lekki, ale i poetycki. Dzięki temu czytało mi się tą książkę z niezwykłą łatwością, i już nie mogę się doczekać kiedy sięgnę po następną książkę autorki. Pierwsza część była świetna, ale to właśnie ta z perspektywy Charlie’go pochłonęła mnie od samego początku. Nie jestem w stanie zliczyć ile łez wylałam nad tą historią. Będzie mi niezwykle ciężko pożegnać się z bohaterami, do których tak bardzo się przywiązałam. Polecam ,,Każdej zimy tęskniłem” każdemu kto kocha płakajki, oraz utwór ,,Matilda” Harry’ego Stylesa, który umilał mi czas podczas czytania tej książki.

12. Recenzja: Epicka Epika, Banaszak Martyna

    Recenzję rozpocznę od spostrzeżenia, którym pragnę się z wami podzielić. Z każdą kolejną książką Natalii Fromuth można odczuć ogromny postęp w pisarskim warsztacie autorki. Z każdą kolejną książką zakochuję się w jej piórze coraz bardziej, jak Charlie w Dianie. Moi obserwatorzy zapewne wiedzą, jak bardzo pokochałam książkę “Każdego lata płakałam”, której recenzję możecie znaleźć na moim profilu. Było więc oczywistym, że jak najszybciej będę chciała sięgnąć po kontynuację. “Każdej zimy tęskniłem” to wypełniona bólem, ale i miłością historia Charliego, który nie potrafi poradzić sobie z rozstaniem ze swoją ukochaną. Połączenie formy prozatorskiej z listami pomaga nam jeszcze bardziej wejść w psychikę bohatera. Wiemy co Charlie przeżywa, czuje, a także znamy jego myśli i to właśnie łamało mi serce, przez całą lekturę. Książka pokazuje prawdziwą siłę miłości. Chcąc wszystkiego co najlepsze dla ukochanej osoby, jesteśmy w stanie poświęcić własne szczęście i przez lata tkwić w cierpieniu. Nie było dnia, aby Charlie nie myślał o Dianie, nie było dnia, aby jego serce nie odczuwało tęsknoty. Niezwykle ważnym wątkiem, który rozgrywa się w tle przez całą powieść jest szukanie szczęścia, na którego znalezienie główny bohater przestaje już liczyć. Od kiedy ostatnia dająca nadzieję na lepsze życie iskierka, zniknęła z życia chłopaka, ten nie dostrzega już żadnego powodu, aby wstać rano z łóżka. Śledząc losy chłopaka, poznajemy jego rodzinne relacje, którym daleko do ideału i wszechobecny brak zrozumienia. Każdy ma wobec niego wymagania, które go przerastają, przygważdżając do materaca. Zachęcam wszystkie osoby, które przeczytały poprzednią część, do zapoznania się z kontynuacją i dowiedzenia się jak Diana i Charlie ponownie stanęli przed sobą, a także co musieli przejść, aby do tego doszło.

13. Recenzja: @ksiazkowny | https://www.instagram.com/invites/contact/?i=12j299atojy3z&utm_content=pmj36hd, Magiera Dorian

    ❄ 𝐊𝐚𝐳̇𝐝𝐞𝐣 𝐳𝐢𝐦𝐲 𝐭𝐞̨𝐬𝐤𝐧𝐢𝐥𝐞𝐦 ❄ "A nocą Londyn gasł tak, jak gasłem ja." 30 listopada 2023 rok, Bookstagram Drogi Czytelniku, Jakiś czas temu skończyłem czytać Tęskniajki, czyli drugą część Płakajek autorstwa Natalii Fromuth. Kocham jej książki! Naprawdę, czuję od nich taki komfort. Jak widzisz, jest to recenzja nieco inna niż pozostałe. Moją recenzją jest "list", ponieważ stanowią one sporą część tej historii. Czytając Tęskniajki, obserwowałem punkt widzenia Charliego Fostera. Od samego początku zauważamy, że jego życie nie jest kolorowe. Od kiedy w jego codzienności nie ma już 𝗃𝖾𝗀𝗈 𝗋𝗈́𝗓̇𝗒𝖼𝗓𝗄𝗂, wszystko znów staje się szare. A jedyne co towarzyszyło mu przez ten czas, to nieustanna tęsknota. Jest to niezwykle smutna książka. Doglądamy tych przykrych sytuacji, które spotykają Charlsa. Mimo wszystko jest to bardzo piękna historia. Napisana wspaniałym językiem, który jest charakterystyczny dla Natalki. Bohaterów udało jej się wykreować perfekcyjnie. Tak, że gdybyś przeczytał jej książkę, poczułbyś dokładnie to co Charlie czy Diana. Powiem ci, że jest to póki co moja ulubiona pozycja spod jej pióra. Uważam, że jest godna polecenia. Cóż, bez zbędnego przedłużania, mam nadzieję, że sięgniesz po tę książkę, Czytelniku! Tylko najpierw zapoznaj się z pierwszą częścią! To by było na tyle, miłego czytania, Dorian. "I prawdopodobnie już zawsze będę za Tobą tęsknił, Różyczko. Każdej zimy, każdego lata, każdej wiosny i w każdą jesień. Moje serce będzie gniło z tęs knoty. Tak jak gniło do tej pory." ★ 𝐨𝐜𝐞𝐧𝐚: 𝟓/𝟓 ★ [

14. Recenzja: booklover.i, Wróż Iga

    ᴛʏᴛᴜᴌ - ᴋᴀᴢ̇ᴅᴇᴊ ᴢɪᴍʏ ᴛᴇ̨sᴋɴɪᴌᴇᴍ ᴀᴜᴛᴏʀ - ɴᴀᴛᴀʟɪᴀ ғʀᴏᴍᴜᴛʜ ᴡʏᴅᴀᴡɴɪᴄᴛᴡᴏ - ʙᴇʏᴀ ᴏᴄᴇɴᴀ - ★ ★ ★ ★ ★/ 5  ᴏᴘɪs Decyzją, by zostać w Londynie i spełniać marzenia o światowych scenach teatralnych, Diana Sparks łamie serce Charliego Fostera. Chłopak wraca do rodzinnego miasteczka, chce tam skończyć ostatnią klasę liceum. Każdy, kto go zna, widzi, z jakimi emocjami się zmaga. W Stamford wszyscy trzymają kciuki za karierę Diany, kibicują też miłości jej i Charliego. Uczniowie i nauczyciele pocieszają go, że uczucie musi po prostu przetrwać próbę rozłąki. Jednak on wie swoje. Tęskni za swoją iskierką i czuje się całkowicie niezrozumiany. Pisze do Diany listy, których nie wysyła. Charlie opowiada w nich, co u niego, dzieli się myślami, których nie chce zdradzić nikomu innemu, a zapisane kartki chowa do szuflady. Nie zamierza burzyć spokoju ukochanej. Nie chce przeszkadzać jej w karierze. Tyle że wciąż cierpi ― i pewnej zimowej nocy mści się na Dianie za swoje cierpienie. Myśli, że to koniec, tymczasem do jego drzwi puka... ukochana różyczka. Dziewczyna rzuca mu do stóp karton listów ― tych samych, których miała nigdy nie przeczytać. ᴏᴘɪɴɪᴀ Natalka jak zwykle przychodzi do nas z czarująca od pierwszych stron historia, która roztapia moje serce. Dotychczas nie spotkałam się z żadną jej książka, która nie spodobała mi się na mniej niż 5/5 gwizdek. Każda z nich jest jedyna w swoim rodzaju i niepodważalna. Wszytki esa napisane płynnie i sprawiają, że nie umiem się od nich oderwać. Tak samo było z tą. Już od skończenia pierwszej części nie mogłam się doczekać na premierę następnej. ᴋᴀᴢ̇ᴅᴇᴊ ᴢɪᴍʏ ᴛᴇ̨sᴋɴɪᴌᴇᴍ jest książka, która połamała mnie an kawałeczki tylko po to żeby złożyć mnie na nowo i ponownie zniszczyć. Ile łez wylałam, nie pamiętam, kiedy ostatnio tak płakałam na książce… emocje towarzyszące mi podczas czytania uczuć Charliego podczas rozłąki z Diana, Listy które pisał… to wszystko w książę oddawało wszystko, jakby to się działo naprawdę. Bardzo podobało mi się to, że cała książka była napisana z perspektywy Charliego i mogłam poznać jego stronę, a nie ta z perspektywy Diany. Nie mogę uwierzyć, że to już koniec tej dylogii i muszę się pożegnać z owa dwójka. Na zawsze będą mieć miejsce w moim sercu. Styl pisania Natalki jest hipnotyzujący i uwielbiam czytać książki wychodzące spod jej pióra. Gdy czytam jej książki mam wrażenie, że jestem w innym świecie i totalnie tracę poczucie czasu. Ja z całego serca polecam wam ta dylogię i możecie napisać czy czytaliście 🤍.

15. Recenzja: sweetcoffeeandbooks, Twardowska Aleksandra

    Ta historia od samego początku rozbiła mnie na kawałeczki i doprowadziła do łez. „Każdej zimy tęskniłem” pisane jest z perspektywy Charliego, co było dla mnie naprawdę dużym zaskoczeniem. Już od jakiegoś czasu chodziła za mną książka, która byłaby z męskiej perspektywy. Pomimo, iż w moim odczuciu pierwsza część była lepsza, ta nie zostaje dużo w tyle. Historia Charliego i Diany jest pełna bólu, niesprawiedliwości, trudnych decyzji. Listy, które główny bohater pisał do Di wbijały mi szpilki w serce, ponieważ za każdym z nich skrywało się bolesne doświadczenie Charles’a i każdy z nich był pełen bólu. Sam pomysł pisania listów był świetny i bardzo mi się podobał, a jeśli obserwujecie moje stories, wiecie, jak bardzo płakałam przy czytaniu ich (najgorszy był z dnia 7 marca 2009 roku). Styl pisania Natalki po raz kolejny mnie nie zawiódł. Tym razem pierwsza połowa książki była lepsza, ale końcówka wywołała we mnie bardzo dużo emocji i trzymała w napięciu do samego końca. Jeśli nadal zastanawiacie się, czy sięgnąć po tę dylogię lub już po drugi tom - przestańcie. Musicie koniecznie ją nadrobić. Jest to jedna z najlepszych dylogii, jakie miałam szansę przeczytać.

16. Recenzja: strangeerecenzuje, Klimek Paulina

    Z każdą kolejną książką Natalii Fromuth przedstawiane przez nią opowieści podobają mi się coraz bardziej. Tym razem autorka przygotowała kontynuację książki „Każdego lata płakałam”, historię przedstawiając z perspektywy Charliego, który „Każdej zimy tęsknił”. Diana wyjechała do Londynu, gdzie miała spełniać swoje marzenia o wspaniałym życiu na deskach teatru. I chociaż Charlie obiecał jej, kiedy wyjeżdżała, że odezwie się do niej, gdy tylko poczuje się źle, nie chciał stawać na drodze do jej szczęścia. Dlatego za każdym razem, kiedy napisał pełen emocji i najskrytszych przemyśleń list, adresował go do Diany i wrzucał do pudełka, gdzie miał pozostać na wieki. I chociaż Charlie niewyobrażalnie tęsknił, a do tego musiał zmagać się ze swoimi demonami w pojedynkę, przez nikogo nierozumiany, nie odważył się skontaktować z dziewczyną. Jednak pewnego wieczoru w jego drzwiach pojawia się Diana z pudełkiem listów, których nigdy miała nie przeczytać. Jaki scenariusz napisał dla nich los? „Każdego lata tęskniłem” już od pierwszych stron pokazuje, że będzie to naprawdę smutna, może nawet przygnębiająca historia. Autorka sprawnie wprowadza czytelnika w emocje, które towarzyszą Charliemu każdego dnia. Historia przedstawiana jest w dwojaki sposób: poprzez opis codziennego życia chłopaka oraz w formie wspomnianych listów, które pisał z myślą o Dianie. I chociaż dzięki opisom dni i różnych sytuacji z życia Charliego poznajemy jego uczucia i bolączki, tak listy przedstawiają jego wewnętrzne przemyślenia i pokazują jeszcze więcej bólu. Autorka sprawie przeprowadza nas przez dwa lata życia Charliego, pokazując jak wiele musiał znosić w swoim krótkim życiu. Ta historia pokazuje, że życie, które z zewnątrz może wydawać się idealne, wcale takie nie jest, a pieniądze nie zawsze są wyznacznikiem szczęścia. Charlie musiał zmagać się z rosnącymi wobec niego oczekiwaniami, z poczuciem zawodzenia najbliższych osób, z wmawianiem mu, że nie jest wystarczający taki, jaki jest. Nierozumiany, bez poczucia bycia kochanym i ciągle oceniany, zatracał się coraz głębiej w mroczną otchłań myśli, która pochłaniała go do tego stopnia, że czasem nie był nawet w stanie wstać z łóżka. Wtedy dochodzimy do momentu, kiedy drogi tej dwójki ponownie się krzyżują, chociaż nic nie wygląda tak, jak byśmy tego chcieli. „Każdej zimy tęskniłem” to historia młodych pogubionych ludzi, którzy nie mieli wsparcia od swoich rodziców, którzy musieli radzić sobie z dorosłym życiem zupełnie sami, którzy nie mieli dobrych wzorców i to życie zaczęło ich przytłaczać. To historia o emocjach tak dużych, a jednocześnie tak silnych, że żadne przeciwności losu nie są w stanie ich zmniejszyć. Obserwujemy dwójkę młodych ludzi, którzy po prostu pragnęli być szczęśliwi, ale nie wiedzieli, jak do tego doprowadzić. Jedyne, czego mi trochę zabrakło w tej opowieści, to przedstawienia historii Diany. Rozumiem, że była to część poświęcona w głównej mierze Charliemu, dlatego mam skrytą nadzieję, że to nie koniec tej serii i jeszcze będzie dane mi poznać zarówno dalsze losy bohaterów, jak i wydarzenia, które ukształtowały Dianę. Ta część podobała mi się dużo bardziej, była według mnie nieco lepiej dopracowana. Była też w znacznym stopniu przepełniona emocjami, w które łatwo jest się czytelnikowi wczuć i przeżywać je razem z bohaterami. Oczywiście jeśli macie ochotę sięgnąć po tę serię, zdecydowanie polecam sięgnąć najpierw po „Każdego lata płakałam” - bez tego nie będziecie w stanie zrozumieć relacji między bohaterami. Śmiało mogę polecić tę serię, nie zawiedziecie się!

17. Recenzja: zaczytana__liv, Popczyńska Oliwia

    W książkach Natalki zakochałam się przy „𝐋𝐞𝐭 𝐌𝐞 𝐈𝐧”. Od tamtej pory czytam każdą jej książkę i nie mogę się doczekać, aż nadrobię te poprzednie. Jestem zakochana w piórze Natalki które jest niesamowicie komfortowe i delikatne. Przez jej książki się płynie, jak na uroczej łódce. Drugi tom tej wspaniałej dylogii dotknął mnie na wiele sposobów. Autorka 𝐩𝐞𝐫𝐟𝐞𝐤𝐜𝐲𝐣𝐧𝐢𝐞 weszła do mojej głowy, moich wspomnień, moich słabości. Poczułam się zrozumiana. Pamiętam jak jadąc pociągiem czytałam tę książkę i nieudolnie powstrzymywałem płacz. Niesamowicie utożsamiam się z Charliem, ale również i z Dianą. Natalka wyszła w głąb mnie i przedstawiła wszystko do czego bałam się przyznać. Idealnie opisała każdą z moich emocji i myśli. Historia 𝐂𝐡𝐚𝐫𝐥𝐢𝐞𝐠𝐨 i 𝐃𝐢𝐚𝐧𝐲 jest niesamowita, prawdziwa i wzruszająca. Opowiada ona o dwójce nastolatków, którzy nie mieli idealnego życia. Jedno z nich nie wiedziało co chce robić, a drugie wręcz przeciwnie. Niestety rzeczywistość okazała się być zupełnie inna niż każdy by przypuszczał. Czasami usilnie dążymy do marzeń, choć nie wiemy jak one będą w rzeczywistości wyglądać. Myślimy, że nasz plan jest jedynym prawidłowym, i że na pewno go spełnimy. Niestety nie zawsze wiemy jak się nasza przyszłość potoczy. Może okazać się, że rzeczywistość jest zupełnie inna niż byśmy myśleli, a nasze marzenia nie są, aż tak kolorowe jak w naszych snach. 𝐂𝐡𝐚𝐫𝐥𝐢𝐞 bardzo przypomina mi mnie. Na wiele sposobów mogłam się z nim utożsamić i właśnie to najbardziej mnie dotknęło podczas czytania. Miałam wrażenie, że czytam o moim życiu, słyszę słowa które są kierowane do mnie. Chciałam go wyściskać i powiedzieć, że wszystko będzie dobrze. W końcu wyjdziemy z dołku, a nasze życie będzie lepsze. Natalka doskonale dotknęła mojego serca i przeniknęła przez moją duszę. Moja słodka 𝐃𝐢𝐚𝐧𝐚… oczarowała mnie już w 𝐩ł𝐚𝐤𝐚𝐣𝐤𝐚𝐜𝐡. Udowodniła wszystkim, że marzenia się spełniają i wszystko jest możliwe. Nieważne skąd pochodzimy, gdzie mieszkamy, ile pieniędzy posiadamy. Ważne jest to kim jesteśmy i co chcemy osiągnąć. Prawdą jest, to że niektórzy dzięki pieniądzom szybciej spełnią marzenia, ale pamiętajmy, że nie jest to powód do poddania się. 𝐍𝐚𝐦 𝐫ó𝐰𝐧𝐢𝐞ż 𝐬𝐢ę 𝐮𝐝𝐚, 𝐦𝐨ż𝐞 𝐩𝐨 𝐝ł𝐮ż𝐬𝐳𝐲𝐦 𝐜𝐳𝐚𝐬𝐢𝐞, 𝐚𝐥𝐞 𝐮𝐝𝐚 𝐧𝐚𝐦 𝐬𝐢ę. Jest to historia 𝐧𝐢𝐞𝐬𝐚𝐦𝐨𝐰𝐢𝐭𝐚, 𝐫𝐨𝐳𝐜𝐳𝐮𝐥𝐚𝐣ą𝐜𝐚 i 𝐝𝐚𝐣ą𝐜𝐚 𝐝𝐨 𝐦𝐲ś𝐥𝐞𝐧𝐢𝐚. Natalka zawarła w niej mnóstwo wartościowych rzeczy, które każdy człowiek powinien usłyszeć. Jest to książka idealna dla osoby w każdym wieku. Każdy z nas wyniesie z niej coś istotnego, co może zmienić lub ulepszyć nasze życie. 

18. Recenzja: literackie.strony, Stępień Magdalena

    ❄️Pewnie część z was wie jak bardzo uwielbiam pierwszy tom tej dylogii. To jak bardzo czekałam na premierę tęskniajek oraz to jak bardzo pragnęłam powrócić do tych bohaterów.❤️ ❄️"Każdej zimy tęskniłem" dosłownie łamało mi serce. Myślałam, że to pierwszy tom sprawił iż rozbiło się na małe kawałeczki, jednak tęskniajki pokazały mi jak bardzo się myliłam. Nie jestem w stanie wam powiedzieć ile razy zaszkliły mi się oczy podczas czytania tej historii ani tego ile emocji towarzyszyło mi podczas czytania.🥺 ❄️Uwielbiam formę listów, która stanowi tutaj kluczową formę wypowiedzi. Jednak moim zdaniem było ich aż za dużo, przez co czasami nudziłam się przy tej powieści i miałam ochotę odłożyć tę pozycję. ❄️Głowni bohaterowie zostali wykreowani wręcz fenomenalnie. Tutaj możemy bliżej poznać Charliego, który totalnie skradł moje serducho! Zarówno Diana jak i Charlie, już zawsze będą dla mnie szczególnie ważnymi bohaterami. Niesamowicie dużo nauczyłam się od tych postaci a ich historia ma szególne miejsce w moim sercu. 4,5/5⭐️

19. Recenzja: Jej cały świat, Stankiewicz Sylwia

    Nie wiem czy się ze mną zgodzicie, ale czy nie jest tak - że kontynuacja książki, druga, trzecia czy piętnasta część jest gorsza od pierwszej? Przynosi rozczarowanie, niespełnione oczekiwania co do bohaterów, treści i wątków. Na to pytanie zazwyczaj odpowiadam - Tak, kolejne części są gorsze - napisane jakby na siłę, ale nie w przypadku Każdej zimy tęskniłem Natalii Fromuth - zachwyciła mnie od pierwszych stron, co tam stron - ona mnie kupiła pierwszymi zdaniami. Nie ukrywam zakończenie Każdego lata płakałam - wbiło mnie w fotel i pozostawiło pewien niedosyt, pewne niespełnione oczekiwanie - może właśnie dlatego od pierwszych słów wpadłam jak śliwka w kompot. Niespecjalnie szczęśliwe zakończenie "Lata" - Charlie wraca do Stamford - nie radzi sobie po rozstaniu, tęskni. Jego formą terapii, próby zapomnienia jest pisanie listów do Diany - listów, które finalnie lądują w szufladzie. Pewnego zimowego wieczoru wszystko się zmienia - niespodziewana, niezapowiedziana wizyta Diany sprawia, że to ma szanse się udać. Czy Charlie i Diana wrócą do siebie, czy wyjaśnią sobie wszystkie niedopowiedzenia, czy uczucia wygrają? Na te i pewnie kilka innych pytań znajdziecie odpowiedź w książce - moje oczekiwania zostały zaspokojone w dwustu procentach. Natalia stworzyła książkę w której mamy pełen wachlarz emocji od tych pięknych do przygnębiających - od tych które chcemy przeżywać po te o których pragniemy jak najszybciej zapomnieć. Przeczytałam jednym tchem, nie mogłam się oderwać - nie chciałam aby się skończyła - to chyba najlepsza rekomendacją, jakiej możecie oczekiwać. Polecam

20. Recenzja: pxulx_books, Dejka Paula

    "Każdej zimy tęskniłem" to kontynuacja książki "Każdego lata płakałam" Natalii Fromuth. Tak bardzo nie mogłam się doczekać drugiego tomu, bo pokochałam historię Diany i Charliego. Po nieszczęśliwym rozstaniu bohaterów, Charlie wraca do Stamford. Jest zrozpaczony tym, że musi żyć dalej bez swojej miłości, która została w Londynie spełniając marzenia. Mimo licznych pocieszeń, chłopak czuje się niezrozumiany. Charlie nadal pisze listy do Diany, chowa je do szuflady i nie wysyła. Pewnego zimowego wieczoru dziewczyna zjawia się w jego drzwiach i wszystko momentalnie się zmienia. "Czy ta zima odmieni życie Charliego na dobre?" Nastawiałam się na to, że książka będzie wspaniała i muszę przyznać, że ani trochę się nie zawiodłam. Naprawdę szybko i przyjemnie mi się ją czytało. Bardzo podoba mi się styl pisania Natalii (uwielbiam wszystkie jej książki). Książka była zapełniona emocjami. Poznajemy tutaj lepiej historię Charliego, jego prawdziwe oblicze i lęki, z którymi walczy. Uwielbiam pomysł z pisaniem listów do Diany, które chłopak chował do szafki zamiast wysyłać. Widzimy co było przyczyną jego ciągłego smutku i zwątpienia. Moja ocena: 4,5/5

21. Recenzja: zaczytana_ad , Fijołkowska Adrianna

    Każdej zimy tęskniłem 💋❄️ Q: Skomentuj zimowymi emotkami ❄️ ,,Każdej zimy tęskniłem’’ to historia Charliego i Diany, która zostanie ze mną na długo. Jest w mojej pamięci od pierwszych stron ,,Każdego lata płakałam’’. To cudowna historia o dążeniu do perfekcji, wymaganiach rodziców, miłości, smutku oraz o teatrze. 🎭Teatr, w którym zakochana była Diana i w którym zakochała się także Charles. Przepłakałam większość książki, byłam przepełniona dumą i współczuciem. Perspektywa Charlesa złamała mi serce… Czytając jego listy o tęsknocie cały czas miałam w pamięci pierwszy to, który skradł moje serce. ❤️‍🩹😭 Kocham to jak cały czas nie mógł zapomnieć o tym co łączyło go z Dianą w trakcie ,,ich lata’’. Pokochacie Dianę, Charliego, teatr i zrozumiecie dlaczego tak bardzo ja ich kocham. Utożsamiam się z pewnymi rzeczami, które niesie za sobą ta dylogia i wiem, że wiele z was poczuje to samo. ❤️‍🩹 @imbirdvv Dziękuję za stworzenie tak cudowniej historii, w której zakochałam się niemal od razu. Dziękuję za Charliego, Dianę i za to, że mogłam poznać ich historię! Coś więcej niż 5/5⭐️ ❤️‍🩹

22. Recenzja: zaczytana_aleksa, Lewandowska Aleksandra

    ,,Każdej zimy tęskniłem” jest kolejną książką Natalki, którą miałam okazję przeczytać. Nie mogłam doczekać się aż poznam dalsze losy bohaterów, których pokochałam i się nie zawiodłam. Ta książka wyróżnia się spośród innych autorki tym, że jest zdecydowanie smutniejsza i bardziej bolesna od pozostałych. Pochłonęłam tę książkę na dwa razy, wciągnęła mnie na tyle, że nie mogłam i nie chciałam się od niej oderwać. Druga część dylogii dla odmiany w całości napisana jest z perspektywy Charliego co stanowi ciekawą i jednocześnie bolesną odmianę. Główni bohaterowie poznali gorzki smak dorosłości. Autorka nie oszczędziła bólu, które przyniosły ze sobą w szczególności listy napisane przez Charliego. Moje serce zostało roztrzaskane na miliony kawałków. Listy pokazują ogromną miłość jaką chłopak darzył dziewczynę, tęsknotę, ból, zagubienie, brak zrozumienia. Charlie jest moim słoneczkiem i czułam jakbym cierpiała razem z nim. Zasługuje na wszystko co najlepsze, a podczas czytania o tym jak cierpiał krajało mi się serce. Diana jest kolejną postacią, która zasługuje na cały świat i mimo, że byłam z niej niesamowicie dumna bo wreszcie spełniała swoje marzenia to było mi niezwykle przykro, że mimo tego nie była szczęśliwa. Diana jest cudowną osobą, o złotym sercu, zresztą tak jak Charlie, dla którego przepadłam. Podczas czytania tej książki czułam się bardzo komfortowo, czułam się także bardzo zrozumiana. Te uczucia towarzyszyły mi również podczas czytania pierwszej części i sprawiły, że ta dylogia trafiła do mojego serca jeszcze mocniej. Książka ta skłania do refleksji i wielu przemyśleń. Pokazuje jak ważna jest rozmowa oraz, że w życiu czasem warto podjąć ryzyko. Mam nadzieję, że sięgnięcie po tę dylogię i tak jak ja poczujecie się jak w domu.

23. Recenzja: _reading.with.maja, Ossowska Maja

    „Każdej Zimy Tęskniłem”, czyli drugi tom  „Każdego lata płakałam” zdecydowanie bardziej mną wstrząsnął niż ten poprzedni. Pierwsze łzy polały się już na początku książki, a potem tak prawie przez całość. Wiele razy starałam się powstrzymywać płacz, jednak łzy w oczach miałam ciągle. Poza emocjami, które towarzyszyły mi przez cały czas, książkę czytało mi się mega przyjemnie, co jest spowodowane oczywiście lekkim i cudownym stylem pisania autorki - Natalii Fromuth {@imbirdvv}. Jestem tak zachwycona jej twórczością, że z pewnością sięgnę po inne jej książki, których jeszcze nie mam i po prostu jestem pewna że mi się spodobają ❤️‍🩹 Bohaterowie, jakimi są oczywiście Charlie i Diana to tak cudowne postacie. Są tak świetnie wykreowani, każdy z nich ma swój własny, inny charakter. Pokochałam tę dwójkę, już przy płakajkach a teraz kocham jeszcze bardziej. Całe tęskniajki pisane są z perspektywy Charliego, dzięki czemu, tym razem mogłam dowiedzieć się co dzieje się w głowie tego - tak naprawdę - zagubionego chłopaka. Jestem ZA KO CHA NA w całej tej dylogii i naprawdę wielka szkoda, że się już skończyła i muszę pożegnać się z bohaterami, do których tak mocno się przywiązałam. Muszę nawet przyznać, że dość długo zwlekałam z jej przeczytaniem, bo tak bardzo przerażała mnie wizja końca tej historii. Chyba nie muszę, już mówić, bo to raczej oczywiste, ale BŁAGAM CZYTAJCIE TE KSIĄŻKI!!! Uwierzcie mi, że naprawdę warto. Uważam, że ona jest wprost IDEALNA dla każdego i to tak dosłownie.

24. Recenzja: pollyczyta, Lisowska Paulina

    𝐨𝐩𝐢𝐬: Tamtej zimy jego świat się zatrzymał Decyzją, by zostać w Londynie i spełniać marzenia o światowych scenach teatralnych, Diana Sparks łamie serce Charliego Fostera. Chłopak wraca do rodzinnego miasteczka, chce tam skończyć ostatnią klasę liceum. Każdy, kto go zna, widzi, z jakimi emocjami się zmaga. W Stamford wszyscy trzymają kciuki za karierę Diany, kibicują też miłości jej i Charliego. Uczniowie i nauczyciele pocieszają go, że uczucie musi po prostu przetrwać próbę rozłąki. Jednak on wie swoje. Tęskni za swoją iskierką i czuje się całkowicie niezrozumiany. Pisze do Diany listy, których nie wysyła. Charlie opowiada w nich, co u niego, dzieli się myślami, których nie chce zdradzić nikomu innemu, a zapisane kartki chowa do szuflady. Nie zamierza burzyć spokoju ukochanej. Nie chce przeszkadzać jej w karierze. Tyle że wciąż cierpi ― i pewnej zimowej nocy mści się na Dianie za swoje cierpienie. Myśli, że to koniec, tymczasem do jego drzwi puka... ukochana różyczka. Dziewczyna rzuca mu do stóp karton listów ― tych samych, których miała nigdy nie przeczytać. Czy ta zima odmieni życie Charliego na dobre? 𝐦𝐨𝐣𝐚 𝐨𝐩𝐢𝐧𝐢𝐚: Kilka miesięcy temu miała miejsce premiera poprzedniego tomu, który całkowicie zakręcił mi w głowie, wywołując wszystkie emocję na raz. Zakończenie sprawiło że automatycznie zapragnęłam poznać inną perspektywę, oraz powód: dlaczego bohaterzy wybrali tą drogę a nie inną. Myśl o finale automatycznie sprawiła że łzy wzbierają się w kąciku oka. Niestety na tamten moment nie mogłam poznać owych powodów, dlatego pozostało mi tylko czekać i czekać. A Diana i Charles wciąż w mojej głowie cierpią osobno. Wiele nad tym myślałam, jak mógłby zakończyć się ich los, lecz książkę napisała Natalia Fromuth - ta Natalia, po której możemy spodziewać się wszystkiego. I słowo wszystko, oznacza dosłownie wszystko: od porażki po otchłań. Gdy upragniony dzień nadszedł jak najszybciej sięgnęłam po opowiadanie, przez co wspomnienia wdarły się do mojej wyobraźni, pracując ze zdwojoną siłą. Zaczynając opowiadanie nie miałam najmniejszego problemu by przenieść się do ich świata - wkręcając się w fabułę. Ponieważ, miałam okazję czytać wcześniejsze historię oraz tym bardziej poprzednią cześć, pióro autorki mam opanowane do niemalże perfekcji. Powiedziałabym że Natalia stworzyła swoje własne, unikalne pióro, przez co mogłabym rozpoznać je wszędzie. Przez tą delikatność oraz grację opowiadania mają jedyny w swoim rodzaju charakter nadany już na samym początku. Również subtelność dialogów oraz opisów udoskonaliła całokształt, przez co poczułam klimat dawnych lat. Zawsze byłam fanką męskich perspektyw, teraz? jestem jeszcze większą fanką, z uśmiechem na twarzy kartkując kolejne strony. Cudownie było poznać jego myśli oraz spostrzeżenia na daną sytuację lub jej rozwiązanie. Lecz jego przemyślenia tak mnie kuły w serce, że czasami miałam wrażenie że patrze się w słowa szukając czegoś pozytywnego. Były takie momenty, że nie mogłam pohamować łez. Jest to dobijające a zarazem piękne uczucie. Diana spełnia marzenia w Londyńskim teatrze, lecz Charlie pozostaje w swoim rodzinnym miasteczku, wiedząc że ich relacja została spisana na straty. Chłopak tęskni, bardzo tęskni. Aby pozbyć się wielu myśli postanawia napisać do niej listy, jednakże postanawia ich nie wysyłać, tylko schować i puścić to w zapomnienie. Nic nie jest takie samo jak dawniej.    Prawda? Do momentu, gdy u jego progu pojawia się Diana. Bardzo polubiłam się z tą pozycją, jednakże padła klątwa drugiego tytułu. To znaczy że pierwszy tom był minimalnie lepszy. Z pewnością, nie wykluczam owego opowiadania z listy ulubionych, lecz śmiem twierdzić że mniej akcji zawróciło mi w głowie z udziałem głównych bohaterów. Główni bohaterowie? U w i e l b i a m. Bez dwóch zdań. Oboje zostali świetnie stworzeni, urozmaicając opowiadanie właśnie odmiennymi charakterami oraz poglądami na świat. Twierdzą że przeciwieństwa się przyciągają i szczerze, mają całkowitą rację, szczególnie w tej historii. Teraz porozmawiajmy o plusach, które sprawiły że moje serce zabiło kilka razy mocniej. A mianowicie: pisanie listów przez Charliego do dziewczyny. Najlepsze co mogłam spotkać w tego typu historiach. Jednakże niestety owe listy nie trafiały do właścicielki, a ona sama nie miała o nich pojęcia. Mimo że jest to plus, to na widok jego samotności, serce aż się kraja. Kolejny plus to opisanie dokładnie tych dwóch lat, podczas nieobecności Diany. Sądziłam że będzie przeskok czasowy, pomijając lata i sytuację w nich zawarte. Jednak Natalia mnie zaskoczyła i to bardzo. Mogłabym wymienić jeszcze mnóstwo sytuacji, które mi się spodobały, lecz z pewnością zanudziłabym Cie na śmierć. Absolutnie uwielbiam wszystko - prócz kilku początkowych wad, które w tej chwili nie są istotne. Pokochałam każdy najmniejszy element i wiem że jeszcze nie raz wrócę do owych książek, czy twórczości autorki. Cieszę się że otrzymałam taką szansę! 𝐃𝐨 𝐧𝐚𝐬𝐭𝐞𝐩𝐧𝐞𝐠𝐨!

25. Recenzja: read.and.lovee, Wojciechowska Magdalena

    Od razu po skończeniu pierwszego tomu sięgnęłam po tęskniajki. Byłam wręcz zdruzgotana, a jednocześnie niesamowicie ciekawa co tym razem postanowiła zrobić Natalia i jak poprowadzi dalszy los Charliego i Diany. Dziewczyna podjęła decyzję, aby zostać w Londynie i tam rozwijać teatralną karierę. Chłopak za to wrócił do Stamford, czyli do nie kochających rodziców i znienawidzonego miasta. Charles mocno przeżywa rozstanie z Dianą. Aby pozbyć się nadmiaru negatywnych emocji postanowił pisać do niej listy, ale jest jeden haczyk. Nigdy żadnego nie wysłał, tylko je chował. Jednak pomimo tego nagle pod drzwiami jego mieszkania pojawiła się właśnie ona - delikatna, urocza Diana, która już listy przeczytała. Płakajki, jak i tęskniajki przeżywałam całą sobą. Generalnie pierwszy tom podobał mi się odrobinę bardziej, bo czuję, że jest tam więcej Diany i Charliego. Jednak drugim tomem także jestem zachwycona. Bardzo się cieszę, że wreszcie miałam okazję poznać bardziej Charliego oraz jego perspektywę na to wszystko. Ja oczywiście tak jak myślałam - znowu płakałam. Pióro Natalki jest po prostu boskie. Niesamowite jest to, jak słowa na papierze spod jej pióra na mnie działają. Niczego bardziej mi nie brakowało, niż większego zrozumienie Charlesa Fostera. Dzięki tęskniajką wreszcie dowiedziałam się co chłopak ma tak naprawdę w głowie i co przeżywa. Wreszcie opowiedział o tym on, a ja wiedziałam co czuję. Nie umiem się zdecydować, którego z głównych bohaterów wolę bardziej, to jest niemożliwe. Każde z nich ma dobre serce, a także ogromne problemy, z którymi się zmaga. Nawet pomimo tylu lat - Charlie nadal jest dla Diany, kiedy tylko ona by go potrzebowała. Blondynka przez pracę w Londynie i rozwój teatralny bardzo się zmieniła. Kiedy pojawiały się przejawy “starej Diany Sparks z dziury pośrodku Wielkiej Brytanii” byłam szczęśliwa, bo w takich momentach była prawdziwa. Charlie, jak i Di zasługują na największe szczęście. Z całego serca polecam tęskniajki. Jestem pewna, że wy, tak jak ja, zakochacie się w tych bohaterach bez opamiętania. Na samym końcu chciałabym jeszcze wspomnieć, że pojawiają się tu sytuację, które faktycznie mają miejsce w prawdziwym życiu, więc jeśli zmagacie się z czymś podobnym - nie jesteście sami i jest naprawdę wiele ludzi, którzy są w stanie wam pomóc.

26. Recenzja: ksiazkowamagda, Ostrowska Magdalena

    Hej bookstagram. Dziś przychodzę do Was z recenzją " Każdej zimy tęskniłem" autorstwa Natalii Fromuth.  RECENZJA MOŻE ZAWIERAĆ SPOILERY ❗ Nie wiem od czego mam zacząć pisanie tej recenzji ponieważ nadal siedzi we mnie zbyt wiele emocji. Ta część złamała moje serce bardziej niż pierwsza, żeby na końcu je spróbować skleić na nowo. Po zakończeniu pierwszej części i fragmentach patronek wiedziałam, że to nie będzie słodka książka z różami i motylkami. Jednak nie zdawałam sobie sprawy, że poruszane w tej pozycji tematy tak mocno we mnie uderzą. Charlie i Diana zerwali. Dziewczyna spełnia marzenia w Londynie, a chłopak wrócił do Stamford. I udaję, że wszystko jest w porządku, ale tak naprawdę wcale tak nie jest. Próbuję udawać, że wszystko jest dobrze. Ale tęskni. Bardzo tęskni za Dianą i tym co między nimi było. Główni bohaterowie już nie są tacy jacy byli wcześniej. Nastąpiły w nich zmiany. Ale każdy z nas się zmienia. Nigdy nie pozostajemy tacy jak wcześniej. Diana na nowo założyła tak dobrze znaną wszystkim maskę, żeby nie pokazać jak bardzo ją przytłaczają pewne rzeczy. Ta historia też pokazuje jaką cenę trzeba ponieść by spełniać swoje marzenia. I czasem mimo ogromnych marzeń i chęci trzeba zrezygnować z czegoś co było dla nas najważniejsze. Trzeba też samemu sobie odpowiedzieć na pytanie co tak naprawdę jest dla nas cenne. Relacja naszych głównych bohaterów w tej części była trudna. Każde wspomnienie z perspektywy Charlie'ego łamało mi serce i nie umiałam opanować łez. Ta część była bolesna i towarzyszyła mi cała gama emocji. Z każdej strony wylewane były emocje, ogrom uczuć. Listy, które pisał chłopak do dziewczyny powodowały, że z każdym słowem we mnie coś umierało. Jednak nigdy nie zostały one wysłane. Ale czy na pewno nigdy nie trafią w ręce Diany? Co się wydarzy kiedy ich drogi ponownie się skrzyżują? Czy będą umieli szczerze porozmawiać? Czy ich uczucie było trwałe? Czy będą mieli w sobie siłę, aby rozpocząć od nowa ? Zakończenie było dla mnie emocjonującym rollercoasterem. Przeczytałam wiele książek, ale to zakończenie jest przepiękne i tak bardzo pasuje do historii Charlie'ego i Diany. Cieszę się, że mogłam poznać historię oczami Charlie'ego. Uważam, że to było dopełnienie całej historii bo poznałam ją oczami dwójki głównych bohaterów i to było cudowne. Ta dylogia sprawiła, że naprawdę towarzyszyło mi podczas jej poznawania wiele emocji. Jednak nie żałuję ani minuty poświęconej na jej przeczytanie. Natalia piszę bardzo pięknie o uczuciach i emocjach. Bohaterowie są przedstawieni realistycznie. Nie są sztuczni. Nie są idealni. Bo nikt nie jest idealny. Każdy z nas popełnia błędy, błądzi, zakłada maski. I czasem musimy podejmować bardzo trudne życiowe decyzję i zastanowić się czy rzeczywiście to co robimy jest naprawdę tym co ostatecznie chcemy robić przez całe życie. "Każdego lata płakałam" i "Każdej zimy tęskniłem" na długo zostaną w mojej pamięci. Wiem, że niejedn będę powracać do moich ulubionych fragmentów oraz scen. Moja ocena 5/5

27. Recenzja: inside_reads, Potocka Julia

    𝗞𝗮𝘇̇𝗱𝗲𝗷 𝘇𝗶𝗺𝘆 𝘁𝗲̨𝘀𝗸𝗻𝗶𝗹̷𝗲𝗺 [Q] Która książka Natalii Formuth jest waszą ulubioną? ❄Książka ta jest kontynuacją pięknej historii Diany i Charliego. Od wystawienia wymarzonej sztuki, dziewczynina jest w Londynie, spełniając swoje największe marzenia. Charlie wraca do rodzinnego miasteczka. Nie potrafi poradzić sobie z tęsknotą, którą odczuwa każdego kolejnego dnia. Ukojeniem jego cierpień staje się pisanie listów do Diany, które nigdy nie mają trafić w jej ręce. Jednak pewnej zimy wszystko się zmienia. Do jego drzwi puka Diana, trzymając w rękach karton listów, których miała nigdy nie przeczytać. Czy ta zima w końcu będzie inna? ❄Po przeczytaniu płakajek nie mogłam doczekać się kontynuacji. Drugi tom był dla mnie mniej spektakularny niż pierwszy, dlatego jestem troszeczkę zawiedziona. ❄„Każdej zimy tęskniłem” to bardzo wzruszająca i bolesna historia. Poznajemy tu bliżej Charliego, jego prawdziwą twarz, lęki i problemy, z którymi musi się zmagać. Autorka skupia się tu na jego stanie psychicznym, który zdecydowanie pogorszył się po wyjeździe Diany. Chłopak nie ma na kogo liczyć, rodzice nie interesują się jego samopoczuciem, ciągle jest dla nich rozczarowaniem. Serce mi pękało za każdym razem, kiedy widziałam jego bezsilność i brak chęci przyjęcia pomocy. ❄Dianę poznajemy tu z kompletnie innej strony. Jest już dojrzałą kobietą, znaną aktorką, która dorobiła się grona fanów i majątku. Widzimy jak obecne życie ją zmieniło. I to mnie troszeczkę zawiodło. Momentami drażnił mnie jej charakter i sposób bycia. Miałam wrażenie, że ciągle chodzi w jakiejś masce i nie jest szczera. Bardzo kibicowałam Charliemu, żeby wydobył z niej tą Różyczkę, którą niegdyś dla niego była. ❄Pomysł z listami był bardzo trafny. Czytając je możemy poczuć się jak Diana. Z pewnością listy te oddają prawdziwe uczucia chłopaka, co pozwala czytelnikowi lepiej go zrozumieć. ❄Kończąc tą książkę zastanawiałam się czy będzie jeszcze kolejny tom. Po przeczytaniu czuję lekki niedosyt, bardzo ciekawi mnie jak ta akcja rozwinęłaby się dalej. Jeśli macie jakieś informacje na ten temat to proszę dajcie znać😌

28. Recenzja: kochajacaczytac, Brzostek Klara

    16 listopada 2023 roku, Stamford kochani, czytelnicy Nawet nie wiem od czego zacząć pisząc tak ważną dla mnie recenzje. Mam nadzieje, że wyjdzie tak dobrze jak sobie założyłam. Charlie Foster bohater idealny na męża książkowego. Zakochany tylko w jednej dziewczynie, stęskniony tego jednego lata. Diana Sparks dziewczyna pędząca za marzeniami, skrywająca w sobie od zawsze swoje tajemnice jak i swoje potrzeby. Chłopak polubił książki, nawet umieścił nie jedną adnotacje dla tej skromnej dziewczyny, która pożegnała go uciekając za marzeniami. Charlie nie każdej zimy tęsknił a każdego dnia, zastanawiał się jak sobie radzi, jak się czuje, ile spektakli odegrała, czy jest szczęśliwa. Otrzymał te odpowiedzi za późno, nie oczekiwanie. Gdy jego listy które pisał od ponad dwóch lat trafiły w ręce Diany. Te listy zawierały wszystko. Każdą emocje, myśl, uczucia, przeżycia, pożegnania. Chciał mieć z nią stały kontakt, szkoda ze druga strona kompletnie o tym nie wiedziała. Do czasu była to droga jedno kierunkowa. No właśnie do czasu. Świat runął, życie chłopaka zmieniło się gdy dziewczyna o której marzył każdej zimy i tęsknił każdego lata była obok niego. Dużo się zmieniło, poszła do przodu, zaczęła żyć prawdą - tak twierdziła, zasłaniała się maską, którą widział jedynie Charlie. „ʙᴏ ɴᴀᴊɢᴌᴏśɴɪᴇᴊ ᴋʀᴢʏᴄᴢᴀᴌʏ ᴊᴇᴊ ᴏᴄᴢʏ, ᴡ ᴋᴛᴏ́ʀᴇ ɴɪᴋᴛ ɴɪᴇ ᴘᴀᴛʀᴢʏᴌ”. Uciekł najpierw ze szkoły, później z akademii wojskowej, znalazł się w Londynie, w którym ją odnalazł. Pytanie czy odnalazł jej dusze tak samo jak ona odkryła jego w listach zawartych do niej? z miłością, ... ps: Ta forma recenzji nie jest przypadkowa, gdyż połowa książki opiera się na listach chłopaka do swojej stęsknionej miłości. Jeśli masz ochotę się trochę wzruszyć i popłakać, pomyśleć, że nikt nie będzie za tobą tęsknił jak Charlie tęsknił za swoją Di, sięgnijcie po „Każdej zimy tęskniłem”.

29. Recenzja: Biblioteczka Marzeń , Bartoszewicz Alicja

    Ja nawet nie wiem, co powiedzieć. Jest to ten sam przypadek, co pierwszy tom dylogii - BOSKA KSIĄŻKA! Przysięgam, że ciężko będzie mi napisać tę recenzję, ponieważ brakuje mi słów, którymi mogłabym opisać ten tytuł. Jestem zakochana w piórze Natalii i nic chyba tego nie zmieni. Z każdą jej książką zatapiam się jeszcze bardziej. Mogłabym czytać tylko książki spod jej pióra i wiem, że nie znudziłoby mi się to. Z każdą stroną czułam element jakiejś magii. Jakby ta historia była po prostu zaczarowana. Bohaterowie niezmiennie piękni i świetnie wykreowani. Mogłabym z chęcią zostać przyjaciółką dwójki głównych bohaterów, ponieważ są tak cudownymi osobami, że każdy chciałby mieć taką przy sobie. Ile łez wylałam podczas lektury, wiem tylko ja. Jest to historia pełna bólu i cierpienia, która łamie serca i skleja je z powrotem. Nie wiem, jak to opisać, naprawdę. Nie wiem kiedy ostatnio czytałam coś tak pięknego, a zarazem pełnego bólu i łez. Moim zdaniem wszystko jest idealne. Musicie sięgnąć po historię Diany i Charlie'go i przekonać się sami. Uwierzcie mi, nie zawiedziecie się.

30. Recenzja: zwariowanaksiazka, Czarnecka Hanna

    Tą książka sprawiła, że moje serce zostało poszarpane potem po mału sklejone a następnie, znów z dwa razy mocniejszym uderzeniem roztrzaskane. Czy przepłakałam ostatnie sto stron i czytając płakałam nad tym dwie może nawet trzy godziny? Tak. Nie wiem jak Natalia to robi ale kocham jej styl pisania. To jak opisuje wszystkie emocje, jak potrafi sprawić, że zapominam o zewnętrznym świecie to jest coś wow. Przez każdą książkę jaką od niej przeczytałam to dosłownie płynęłam i nie potrafiłam się oderwać, tak też w przypadku „każdej zimy tęskniłem”. Tą część poznajemy z perspektywy Charlie’go i przysięgam moje serce łamało się na każdej kartce, a czytając jego listy? Nawet nie wspomnę było roztrzaskiwane na każdy możliwy sposób. Natalia opisuje ból postaci w piękny i bolesny sposób, że gdy bohaterowie płaczą - ja płaczę również z nimi🫠🩵 Każda przeczytana książka upewnia mnie w przekonaniu, że Natalia zostaje moją nową ulubioną autorką i, której książki mogę kupować w ciemno<3 Nie jestem w stanie aby wyrazić jak bardzo spodobała mi się historia Diany i Charliego. Z każdych tych bohaterów znalazłam cząstkę siebie. Jednak powiem, że pierwszy tom mi się bardziej spodobał, jednak drugi tom również ma miejsce w moim sercu (czy to przez, że płakałam na nim z około 3 godziny? Nieee) …(tak :P) Starałam się napisać tą recenzje aby nie zawierała spoilerów do 1 tomu więc może wydawać się krótka recenzja więc podsumowanie: Jeśli szukacie dylogii z; 🩵wątkiem romantycznym, ❄coś na płakanie, ⛄z cudownym stylem pisania, który wchłania od pierwszych stron, 🤎z bohaterami, którymi możecie się utożsamić, To płakajki (każdego lata płakałam) & tęskniajki (każdej zimy tęskniłem) to te książki są dla was🫶 Jednym wielkim słowem czy polecam te książki? T A K!! Mam nadzieję, że sięgnięcie po te książki<3 [ o c e n a ] ꒰ 5/5⛸❄🩵꒱

31. Recenzja: TikTok - @martiii_czyta, Szadkowska Martyna

    Nie od dziś zachwycam się piórem Natalii Fromuth. Każda nowa historia którą poznaję staje się od razu moją ulubioną, ale jak to z książkami Natalii bywa, łamiącą mi również serce. Zawsze już chyba będę w wielkim szoku jak w tak prosty sposób można zawrzeć w opowieści tak wiele prawdy, bólu, ale i nadziei. Tęskniajki są drugą częścią wymarzonej dylogii Natalki🩵 i została napisana w przepiękny sposób. Jest to bezpośrednia kontynuacja Każdego lata płakałam. W pierwszej części poznałam Dianę, zakochaną w teatrze dziewczynę, której marzeniem było wystawić własną sztukę. Druga natomiast… była pełna smutku i to smutek w niej dominował. Książka napisana jest z perspektywy Charliego, który po rozstaniu z Dianą jeszcze bardziej zamyka się w swojej skorupie, nie czuje szczęścia, nie ma siły na wstanie z łóżka i nic nie daje mu tyle satysfakcji aby czuć się silnym. Albowiem wszystko przypomina mu Dianie, która to szczęście mu przekazywała. Charlie pisze do Diany listy, których nigdy nie zamierza do niej wysłać. Jednak pewnego dnia ona staje przed drzwiami jego mieszkania trzymając właśnie te pokryte tęsknymi słowami kartki. Ta książka zupełnie mnie złamała. Ale potrafiła też poskładać moje serce z tych drobnych kawałeczków w jedną całość. Płakajki to historia o uczuciach, o walce z niezrozumieniem, o próbie zagrzebania swoich demonów głęboko i zapomnienia o nich. O ruszaniu naprzód, o pogodzeniu się z tym kim jesteśmy, o słabościach i silnych stronach. Ale przede wszystkim jest to opowieść o silnej miłości, takiej która nas ratuje, takiej która sprawia, że chcemy być prawdziwi i nie skrywamy się za wykreowanymi maskami, bo w takiej relacji nikt nas nie ocenia. 5/5⭐

32. Recenzja: ubranewslowa , Kochańska Aleksandra

    Femocje te udzielają się czytelnikowi niemal od pierwszej strony, ale nie znaczy to, że historia nie jest piękna, bo jest cudowna. Charlie to bohater, który w gdzieś głęboko w środku walczy ze swoimi demonami, które nie pozwalają mu funkcjonować w normalnym życiu. i choć próbuje z nimi walczyć nie zawsze z nimi zwycięża. jendak najważniejsze jest to, że się nie poddaje. na chłopaku ciąży jeszcze ciężar złamanej obietnicy, bo choć pisze listy pełne silnych emocji to nie wysyła ich do adresatki. "każdej zimy tęskniłem" to naprawdę piękna choć bolesna historia, która zakorzeniła się głęboko w moim sercu. tak niepozorna historia, która kryje za sobą wartościowy przekaz. i jestem bardzo wdzięczna Natalii, że obdarowała nas historią Diany i Charliego, bo właśnie w ich historii odnalazłam bezpieczną przystań. Charles i Diana są bohaterami, w których odnajdziemy cząstkę siebie. nie są idealni. mierzą się z przeciwnościami losu. raz idzie im z tym lepiej, a raz gorzej, dzięki czemu stają się nam bliscy i potrafimy utożsamić się z nimi. zarówno "każdego lata płakałam" jak i "każdej zimy tęskniłem" to książki, które będę polecała z czystym sumieniem. opowiadają szczerze o tym jak może wyglądać prawdziwe życie, które nie jest usłane różami. są to historie, które udowodniają, że prawdziwa miłość istnieje i można ją odnaleźć, ale żeby nie było zbyt łatwo pokazuje też, że dla dobra drugiej połówki jest się gotowym na poświęcenie. nawet jeśli oznacza to rozstanie i złamane serce, którego nie da się tak łatwo wyleczyć.

33. Recenzja: naczteryksiazki, Czerwińska Joanna

    Natalia Fromuth za każdym razem przekazuje w nasze dłonie pozycje, które przepełnione są najróżniejszymi emocjami. W barwny, piękny i szczególny sposób opisuje wszystkie emocje, które kłębią się w ukazanych bohaterach. Pokazuje ich problemy w sposób, który zapada głęboko w pamięć i pozwala czytelnikowi przeżyć przedstawione losy na własnej skórze. "Każdego lata tęskniłem" jest historią, do której obowiązkowo powinny być dodawane chusteczki, aby przypadkowo łzami nie uszkodzić pięknie zapisanych stron. Natalia stanęła na wysokości zadania i w tej części ukazała wszystko, czego jako czytelnik oczekiwałam, a jako człowiek potrzebowałam. Otoczyła odbiorcę pełnym zrozumieniem troską oraz szczerością, która wypływa stąd strumieniami. Ponad wszystko kocham motyw listów, a tych tutaj nie brakuje. Za każdym razem pozwalają zajrzeć głębiej do umysłu oraz duszy bohatera, co przybliża nas do ukazanej historii. Czytając "Każdej Zimy Tęskniłem" odpłynęłam na kilka cudownych godzin i z ogromną przyjemnością chciałabym ponownie przeżyć to po raz pierwszy. Charlie... mój cudowny Charlie, który skradł całe moje serce. Jego postać wciąż nie potrafi przestać mnie zachwycać. Budowa jego charakteru, każde zachowanie oraz ciepło wymierzane ze zranieniem bijące od niego na kilometr, to elementy, które już na zawsze będą mi bliskie. Czułam jego żal, ból, tęsknotę oraz słabość. Natalia w przecudowny sposób wykreowała każdy aspekt jego postaci. Każdy moment tej pozycji został idealnie dopracowany, a jej delikatność wciąż przyprawiały mnie o zawrót głowy. Mam nadzieję, że wy również pokochacie tę historię ♡

34. Recenzja: everlessss, Sikora Kaja

    ❄ Dzisiejsza recenzja jest dla mnie ogromnie ważna, gdyż opowiem wam o ,,Każdej zimy tęskniłem’’. Książce, która skradła moje serce, roztrzaskała je na milion kawałeczków, aby na koniec poskładać je powolutku w całość. Recenzję pierwszego tomu, czyli ,,Każdego lata płakałam’’ możecie znaleźć niżej na moim profilu, ale dzisiaj skupimy się na finałowym tomie dylogii, moich odczuciach i dlaczego twórczość autorki jest dla mnie tak ważna. Pamiętam jak po skończeniu pierwszego tomu potrzebowałam czasu, aby cokolwiek napisać na jej temat. Końcówka totalnie rozerwała moje serce i duszę. Czułam się jakby coś mi zabrano i bardzo bałam się czytać ,,Każdej zimy tęskniłem’’. Nie chciałam przeżywać od nowa tych samych emocji, ale za bardzo zżyłam się z historią Charliego i Diany, aby odpuścić. Jednocześnie nie chciałam czytać ostatniego tomu, bo po prostu nie chciałam się z nimi żegnać. Skończenie oznaczałoby koniec, a tego po prostu nie chciałam. Ale ciekawość zwyciężyła, a czas spędzony z książką był naprawdę intensywny. ,,Każdej zimy tęskniłem’’ jest napisana z perspektywy Charliego. Opowiada ona o jego uczuciach po wyjeździe Diany do Londynu. Pierwsza połowa składa się w większości z jego listów, w których opowiada o jego życiu po stracie Di. Chyba nigdy nie czułam takiego bólu jak wtedy, kiedy je czytałam. Ból jest nie do opisania, a po skończeniu historii cały czas o nich myślę. Pisał je, aby wyrzucić z siebie wszystko. Wiedział, że Diana ich nigdy nie przeczyta, ale czy na pewno? Po przeprowadzce do Londynu nie spodziewał się spotkać Diany z pudełkiem pełnym jego listów zaadresowanych do niej. Charlie jest takim typem bohatera o którym się nie zapomina. Zraniony chłopak z pięknym wnętrzem. Jest prawdziwy. To w nim kocham. Co chwilę płakałam czytając o jego bólu i odczuciach. Nie zasłużył na wszystko co przeszedł i bardzo się cieszę, że doświadczył szczęścia. Czy muszę mówić, że płakałam na zakończeniu? To raczej oczywiste. Bardzo się zżyłam z Dianą, Charliem i siostrami Di. Znalazłam w tej historii pewien rodzaj spokoju, a młodzieńcza miłość, jaką przeżyli była najpiękniejszą o jakiej czytałam. Sama chciałabym taką przeżyć. Mimo, że moje serce boli, to dzieciaki z dziury w Wielkiej Brytanii na zawsze zostaną w moim sercu. Historia tak piękna, że boli. Po skończeniu przeżywam pewniej rodzaj żałoby. Naprawdę nie chciałam kończyć pewnego okresu, ale teraz czuję, że postąpiłam dobrze. Dowiedziałam się zakończenia i powiem tyle. Jestem ogromnie dumna z ciebie Charlie i Diana. Daliście radę! Dziękuję Natalka za stworzenie tak pięknej historii. Z książki na książkę jestem coraz bardziej przekonana, że miano jednej z ulubionych autorek o czymś świadczy. Zawsze łamiesz mi serce swoimi historiami, ale ty swoją osobą je sklejasz. Kocham i dziękuję!

35. Recenzja: merida.is.reading, Ostrowska Andżelika

    Po przeczytaniu 𝘒𝘢ż𝘥𝘦𝘨𝘰 𝘭𝘢𝘵𝘢 𝘱ł𝘢𝘬𝘢ł𝘢𝘮, nie mogłam się doczekać kontynuacji losów Diany i Charliego. Mimo, że ta książka złamała moje serce, to następny tom, roztrzaskał je całkowicie. W każdej z części autorka odsłania maskę, jednemu z bohaterów. W tej dylogii pierwszy tom poświęcony jest dla Diany, a następny dla Charliego. Uważam to za niesamowicie dobry pomysł. Z każdą częścią zmienia się też perspektywa z której przedstawiana jest fabuła, co pozwala lepiej poznać każdego z głównych bohaterów. Myślę, że Charlie jest jedną z najlepiej wykreowanych męskich postaci. W tym tomie poznajemy jego prawdziwą twarz, lęki, potrzeby, problemy, bez żadnych masek. Autorka skupia się na jego stanie psychicznym, który po wyjeździe Diany ulega całkowitemu pogorszeniu. Czytając, z czym musiał się zmagać każdego dnia, łamało mi się serce. Jest osobą, która koniecznie potrzebuje pomocy, lecz on sam jej nie chce. Z resztą akcja dzieje się czasach, kiedy pomoc psychologa nie była dokońca czymś powszednim, w porównaniu z tym, jak jest teraz 15 lat później. Podoba mi się to, że w tej książce zwykła proza jest przeplatana z listami, które główny bohater pisze do Diany, ale nigdy ich nie wysyła. Dodają one oryginalności i wyjątkowości tej historii. 𝘒𝘢ż𝘥𝘦𝘫 𝘻𝘪𝘮𝘺 𝘵ę𝘴𝘬𝘯𝘪ł𝘦𝘮 to książka, przy której trudno jest nie płakać. Ja już od pierwszych rozdziałów płakałam jak bóbr. Jest pełna bólu, który wręcz wychodzi poza kartki. Obserwując z boku losy Charliego, bardzo je przeżywałam i emocje towarzyszyły mi przez cały czas czytania. Podsumowując, ta książka jest przesiągnięta bólem, tęknotą i nadzieją. Jest naprawdę wzruszająca, więc polecam ją osobom, które szukają pięknej i poruszającej historii.

36. Recenzja: zaczytana.mary, Mikuła Edyta

    „Każdej zimy tęskniłem” to kontynuacja losów Diany i Charliego. Dziewczyna została w Londynie by podbijać świat na deskach teatru, a chłopak wraca do rodzinnego miasteczka. Nie potrafiąc poradzić sobie z tęsknotą i cierpieniem zaczyna pisać do niej listy, których nigdy nie wysyła. Jednak pewnej zimy do jego drzwi puka Diana trzymając karton listów, których nigdy miała nie zobaczyć. Czy ta zima będzie inna? Odkąd skończyłam czytać „Każdego lata płakałam”, nie mogłam się doczekać, aż sięgnę po kontynuację tej historii i posklejam moje złamane serce. Każdej zimy tęskniłem z każdym rozdziałem jednak łamało je na nowo, coraz bardziej. Czy na końcu je skleiło? Tego dowiecie się czytając. Charliego pokochałam już w pierwszym tomie, a drugi tylko utwierdził mnie w tej miłości i sprawił, że przepadłam dla niego jeszcze bardziej. To tak bardzo zraniony, niezrozumiany przez innych chłopak, który codziennie cierpi nie potrafiąc sobie z tym poradzić. Pozostawiony sam sobie, nie mogący liczyć na wsparcie najbliższych. Potrzebujący pomocy, której nie chce, a może nie potrafi przyjąć nawet wtedy, gdy jest mu oferowana. Nie mogłam powstrzymać łez czytając o tym co przeżywa ten chłopak, a kiedy czytałam o tym jak traktuje go własny ojciec nie potrafiłam zrozumieć, jak można być takim człowiekiem. Dianę poznajemy z trochę innej strony. Jest dojrzałą kobietą, znaną aktorką. Widzimy jak obecne życie ją zmieniło. Ale gdzieś w głębi nadal jest Różyczką Charliego z „tamtego lata”. Czy uda mu się to z niej wydobyć? Natalia świetnie ukazała klimat tamtych lat. Akcja niby się dzieje w niedawnym, a jednocześnie tak odległym czasie. W czasie, kiedy problemy o podłożu psychicznym były bagatelizowane, a pomoc psychologiczna nie była na porządku dziennym. W czasie, kiedy dzieci tak często były pozostawione same sobie, ze swoimi problemami. A najgorsze, jest to, że takie sytuacje mają miejsce nadal, w dobie dzisiejszych możliwości. „Każdej zimy tęskniłem” to piękna, bolesna, poruszająca historia. Historia o prawdziwej miłości. Historia o mierzeniu się z problemami, o radzeniu sobie z trudnymi emocjami i uczuciami, o radzeniu sobie z poczuciem wszechogarniającej pustki. O tęsknocie, która boli tak, że nie można wytrzymać, a jednocześnie daje nadzieję, na lepsze jutro. O tym, że każdy kiedyś w końcu straci siłę do tego by stale zakładać maskę. I o tym by nigdy się nie poddawać. Czytając tę książkę odczuwałam całą gamę emocji, ale przeważała jedna. Smutek. Smutek towarzyszył mi przez prawie całą książkę. Bolało mnie serce, kiedy czytałam o tym co czuje i przeżywa Charlie, a i później Diana. Dodatkowo styl pisania Natalii, który osobiście uwielbiam. Czytając jej książki czuję się jakbym czytała piękną poezję. Wszystko jest tak delikatne, a jednocześnie prawdziwe. Natalia umie pisać w sposób przyjemny, pozwalający płynąć przez historię o tak ciężkich i pełnych bólu tematach. Bardzo spodobał mi się także zabieg z listami. Czytając je możemy poczuć się trochę jak Diana. Mam też wrażenie, że jeszcze bardziej oddają one uczucia Charliego. Pozwalają czytelnikowi jeszcze lepiej go zrozumieć. Historia Diany i Charliego, to jedna z tych historii, o których nie da się zapomnieć. Które zostają w sercu już na zawsze. Bezgranicznie pokochałam tę dylogię a ta dwójka zagubionych nastolatków zajęła szczególne miejsce w moim sercu. Natalia stworzyła coś pięknego, wyjątkowego i boleśnie prawdziwego. Ta historia przekazuje tak wiele ważnych wartości. I daje nadzieję, że nawet po największej burzy, wyjdzie w końcu słońce. Polecam ją każdemu. Tylko zaopatrzcie się w chusteczki. 💙

37. Recenzja: www.instagram.com/lvnerouge, Angelika Pasiecka

    🌙 W moich oczach Natalia niezmiennie pozostaje królową polskich młodzieżowek. To, że uwielbiam jej twórczość, to naprawdę mało powiedziane. Wydała już tyle tytułów i jeszcze ani razu mnie nie zawiodła. 🌙 Niesamowicie mocno czekałam na premierę "Każdej zimy tęskniłem". Po wydarzeniach z poprzedniego tomu czułam pozytywny niedosyt, więc gdy tylko książka do mnie trafiła, z miejsca zabrałam się za lekturę. 🌙 Pióro Natalii to coś niezwykłego. Jest bardzo dojrzałe, skrupulatne i totalnie niespotykane. Tyle książek sygnowanych jej imieniem już za mną, a ja nadal nie mogę wyjść z podziwu, że to nasza rodzima autorka. Nigdy nie znajduję niczego, do czego mogłabym się przyczepić, a najnowszy tytuł tego nie zmienił. 🌙 Autorka jak zwykle serwuje nam od groma emocji. Dawno się tak nie uśmiałam i nie wzruszyłam, jak przy tej pozycji. I wiedzcie jedno - powieści spod pióra Natalki nie są zwykłymi młodzieżówkami. W "Każdej zimy tęskniłem" udowadnia ona, że nie ma dla niej fabuły niemożliwej. Wszystko jest spójne, pojawią się oryginalne elementy i nie brakuje zaskoczeń. Pokrótce - poziom utrzymany, wysoka poprzeczka. 🌙 Jeśli jeszcze jakimś cudem nie zdążyliście zapoznać się z Natalią i jej twórczością, to koniecznie nadróbcie zaległości, a obiecuję, że nie będziecie żałować! Jej książki są bardzo wartościowe i napisane naprawdę dojrzałym piórem. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam! 🥹✨️

38. Recenzja: Recenzje, Paw Wiktoria

    Wracamy ponownie, by poznać dalsze losy Diany i Charliego z “Każdego lata płakałam”. W tej części zostaje nam pokazana perspektywa Charliego, który po wyjeździe Diany do Londynu walczy z tęsknotą i bólem, jaki po sobie zostawiła. A, żeby poradzić sobie, poznajemy 25 listów napisanych przez niego, ale nie wysłanych. I na tyle bolesnych, że wylałam na nich wiele łez. Wejście do głowy Charliego sprawiało, że przez całą książkę czułam tylko ból spowodowany faktem, że Charlie zmagał się z tym wszystkim sam. Walczył, nawet nie wiedząc o co jeszcze. Próbował się z tym uporać, bo nie chciał, aby jedyna osoba, która była w stanie mu pomóc, zrezygnowała z swojego marzenia. Również pomimo wymarzonego Londynu, Diana odnosiła wrażenie, że jest w tym wszystkim zagubiona i liczyła na ratunek, w postaci tego jednego listu. Natalia Fromuth swoją kolejną historią znów zajmuje szczególne serce w moim sercu. Na przestrzeni tych kilku książek widzę ogromny progres w pisaniu i całym całokształcie książki. Natalia stworzyła przepiękną dylogię, która staje się “moją”. Możliwość odnalezienia swojego kawałka siebie w “Każdego lata płakałam” i “Każdej zimy tęskniłem” było czymś pięknym, ale i bolesnym.

39. Recenzja: amoraczyta, Serzysko Amelia

    ocena: ★★★★/ 5★ Nie wiem co napisać, oprócz tego że pokochałam tą książkę. I tak jak w przypadku pierwszej części wiedziałam czego się spodziewać, tak tu? Wszystko było dla mnie wielką niewiadoma. Można powiedzieć, że za każdym razem bałam się co znajdę na kolejnej stronie. Ta książka skończyła mnie, nie ja ją. Ta książka przejęła moje wszystkie emocje. Sama dedykacja sprawiła że zaczęłam płakać, tak samo jak każda kolejna strona do 158. Dosłownie przepłakałam każda kartkę. Natalia nie oszczędzała nas przez pierwsza cześć, która łamie serce na małe kawałki. Druga cześć książki była zdecydowanie spokojniejsza, wracamy do wydarzeń z prologu, które były dla mnie wstrząsające. Ciężko mi opisać co się tam działo. Przeżywaliśmy bolesne rozmowy bohaterów oraz próby naprawienia błędów. Między łzami znajdowało się miejsce na uśmiech i śmiech. Samo zakończenie nie było pewne do samego końca, bo wszystko było przeciągnę z wyjaśnieniami aż do końca. Nie powiem ze mi się to nie podobało , bo trzymało w napięciu. Charlie był wspaniała postacią, która zasługuje na więcej niż to co dostał. Jego myśli, jego słowa zabijały mnie na każdym kroku, ale to było piękne. Próbował wszystkiego aby zapomnieć, albo mu się nie udawało i w pewnych momentach nie wiem co mnie bardziej bolało. To ze chciała czy to ze nie mógł. Diana wydoroślała można to zobaczyć bo jej wyglądzie oraz w sposobie bycia. Uważam ze było trochę jej za mało w tej książce. Brakowało mi jej. Ale jak w końcu się pojawiła… płakałam i wyłam. Kocham ja nadal całym sercem, ale ta książka zdecydowanie należy do Charlie’go. Teraz podsumowanie. 2 cześć tej dylogii bardziej mi się podobała niż 1, lecz posiadam tu miej takich adnotacji czy znaczników. Natalia wykonała niesamowita robotę z napisaniem tych książek. 

40. Recenzja: @comfort_book_, Zych Aleksandra

    „Każdej zimy tęskniłem” jest to drugi tom dylogii, pierwszy to „Każdego lata płakałam”. Pierwsza książka została przedstawiona z perspektywy Diany, uczennicy liceum, która ponad wszystko kochała teatr. Jej życie rodzinne nie należało do najłatwiejszych, już od najmłodszych lat musiała wykazywać się odpowiedzialnością, ponieważ opiekowała się swoimi dwiema młodszymi siostrami. Długo w tym wspierał ją jej brat, jeden także on pewnego dnia postanowił opuścić rodzinny dom, w pogoni za lepszym życiem z dala od Stamford. Okej, ale teraz przejdźmy do drugiego tomu. Jak już wspomniałam książka opisana jest z perspektywy Charliego, chłopaka, którego poznajemy już w pierwszym tomie. Odegrał on ogromną rolę w życiu naszej głównej bohaterki. Ich historia można powiedzieć zakończyła się happy endem, ponieważ Diana osiągnęła swój cel, co więcej wyjechała z miasteczka do wielkiego świata, w pogoni za swoimi marzeniami. I chociaż było jej ciężko, to między innymi za namową Charliego zrobiła to. Pozostawiła przeszłość w tyle, także chłopaka, który okazał się jej aniołem. I tą decyzją Diana Sparks pierwszy raz (a nie ostatni) złamała serce Charliego Fostera. Chłopak kończy klasę licealną, nawiedzają go demony z przeszłości, i chociaż złożył swojej ukochanej obietnice, że jak tylko poczuje się gorzej, napisze do niej list i go wyśle- on oczywiście to robi… Chłopak pisze PRZEPIĘKNE, pełne emocji, łez, radości listy…Jednak żaden z nich nie trafia do dziewczyny, wszystkie nieprzeczytane za to lądują w szufladzie. Zapomniane. Nigdy nieprzeczytane. Charlie opowiada w nich, co u niego się dzieje, o pierwszym pocałunku po ich rozstaniu, o problemach z rodzicami, o niezrozumieniu i w końcu o nieustannie powracającym uczuciu bezsilności, przez które niekiedy nie może wstać z łóżka… Powiem Wam tyle- bo nie chcę zdradzać wiele. Charlie przeszedł wiele, było mi go niesamowicie szkoda. Uroniłam nie jedną łzę, ponieważ to co go spotkało, było niesprawiedliwe… Kiedy Charlie pragnie na nowo rozpocząć swoje życie, powraca tam, gdzie wszystko siw zaczęło, gdzie pierwszy raz poczuł się wolny i szczęśliwy…a wtedy….do jego drzwi puka jego ukochana. Tak dokładnie. A co więcej w swoich rękach trzyma karton listów, ten sam, którego miała nigdy nie dostać. Przepiękna i poruszająca powieść nie tylko o pięknej i szczerej miłości. Dostajemy tutaj historię chłopaka, którego nikt nie rozumie, który zmaga się z ogromem emocji, które dusi w sobie. Jednak pamiętajcie, po każdej burzy wychodzi słońce. Naprawdę, mogłabym tak pisać i pisać w nieskończoność o tej książce, bo pokochałam go całym swoim czytelniczym sercem, ale nie będę 🙈 powiem Wam jedno, to jest jedna z najpiękniejszych historii jakie dane mi było przeczytać w 2023- totalnie Wam polecam. Natalka, ukłony dla Ciebie, stworzyłaś coś cudownego, dziękuje 🩵 10000000/5

41. Recenzja: space_book, Bielawska Aniela

    • 14+ •6❄️/6❄️ Ta książka rozbiła moje serce na kawałeczki, ale równocześnie pomogła mu się poskładać. To ile emocji wywołuje ta książka jest niesamowite...😻Możemy dosłownie poczuć się jak Charlie. Przeżywamy z nim każdą chwilę. Poznajemy jego całe życie. Relacje z rodzicami, która nigdy nie była łatwa. Poznajemy jak radzi sobie bez Diany. Poznajemy jego każdy list, ale żaden nie został nigdy wysłany. Ale czy napewno? Kiedy Diana pojawia się znowu w jego życiu z pudełkiem jego listów, wszytsko zaczyna się kąplikować. Każde z nich się zmieniło i prowadzi teraz własne życie, ale dalej łaczy ich to jedno lato. I to jest tak wspaniałe!! Nie mogłam się oderwać od ich historii. Wszystkie ciężkie tematy są bardzo dobrze opisane, co pokazuje jak ciężko mają bohaterowie. Ja jestem zakochana w tej książce i jeśli jeszcze nie czytaliście pierwszej części, to polecam sięgnąć, abyście mogli przeżyć i zrozumieć emocje towarzyszące podczas czytania ,,Każdej zimy tęskniłem". Natalka naprawdę zrobiłaś świetną robotę i cudowną, wzruszającą historię.❤️❤️❤️

42. Recenzja: booksme.hej, Ziemiorowska Agata

    Przez ilość łez wylanych na tej książce zdecydowanie się odwodniłam. Dalsze losy Charliego który niemożliwie cierpiał po rozłące z Dianą złamały mi serce. Problemy z jakimi zmagał się chłopak i świadomość, że nie może liczyć na własnych rodziców, którzy pamiętają o nim tylko podczas ważnych przyjęć lub gdy otrzymują telefon od wychowawczyni związany z nieobecnościami, wcale nie pomagały mu w przetrwaniu tych lat. Listy pisane do „Różyczki” wzloty podczas, których myślał, że wszystko się ułożyło i upadki nadchodzące znienacka. Z tym wszystkim został sam. Diana w Londynie również nie miała łatwo, jednak wszystko ukrywała pod maską, którą tylko Charlie potrafił zdjąć. Ta historia dwójki nastolatków, których połączył teatr długo nie opuści mojego serca. Polecam szczególnie osobą, które uwielbiają takie wyciskacze łez🥲

43. Recenzja: book_hello_, Wysokińska Wiktoria

    To druga część powrotu historii Diany i Charliego. Tak jak bardzo podobała mi się pierwsza część tak samo drugiej oddałam po raz kolejny swoje serce. Nie jestem po raz kolejny przelać to w słowa i przekazać wam jak bardzo uwielbiam Natalii książki i każdą nową. Jej styl pisania pokonuje mnie za każdym razem i gdy zaczynam nową powieść spod jej pióra. Tym razem wracamy do bohaterów, dla których szczęście drugiej połówki było ważniejsze. Po raz kolejny poczujemy napływający ból, z każdym rozdziałem będziemy niepewni i ciekawi co wydarzy się dalej, ale też i poznamy perspektywę w całej książce Charliego. Charlie to chłopak, który jak już wiemy, emocje kryje w sobie. Dlatego przyrzekł Dianie, że gdy poczuje się źle, napisze do niej list, a wtedy ona wróci. I zrobił to. Tylko że listy, które pisał, chował do szuflady i wiedząc, że nigdy dziewczyna ich nie przeczyta, próbował sobie radzić i iść do przodu. Jednak zapomnienie o niej nie było łatwe. I choć próbował, na każdym kroku, coś o niej mu ją przypominało. Przez rozłąkę, z którą próbował sobie radzić i czasem wydawało mu się, że idzie dalej, tak naprawdę cofał się o kilka kroków w tył. Nie radził sobie. Nie chodził do szkoły i nie potrafił wstać z łóżka. Pewne, decyzje podjęte przez jego rodziców zaczęły wpływać na niego. Tylko że gdy starał się pokazać im, że zasługuje na to wszystko, miał wrażenie, że dłużej tak nie będzie w stanie dalej funkcjonować. Mijają lata, a Diana pojawia się pod jego drzwiami, zrzucając mu pod nogi karton z listami. Wtedy ich oczy po takim czasie się łączą, a Charlie widzi osobę, z którą latem spędzał cały czas. I cały czas nie przestawał jej kochać. Tylko co gdy Diana ułożyła sobie już życie bez niego? Ona płakała każdego lata, natomiast on, tęsknił każdej zimy. Czy pozwolą zapomnieć i stworzyć nową historię dodając już tylko szczęście?

44. Recenzja: tik tok (pseudo.ksiazkara), Kędziora Natalia

    „każdej zimy tęskniłem” to drugi tom historii, której perspektywę przejmuje Charlie Foster. Chłopak musi zmagać się z utratą swojej miłości jak i ostatniej iskierki, która trzymała go przy życiu. Poświęcił siebie aby ona mogła spełniać swoje marzenia, przez co sam cierpiał. Ponownie zatracił się w smutku a rodzina nie rozumiała jego zachowania tłumacząc je lenistwem. Charlie był zamknięty sam w sobie, przez co szkoła i rodzice nie byli w stanie mu pomóc. Chłopak odzyskiwał nadzieję tylko w momencie, gdy wiedział że może napisać list do Diany, opowiadając po krótce jak jego życie teraz wygląda. Oczywiście myślał, że listy pozostaną w pudełku, dlatego kulminacja wszystkiego jest właśnie moment, w którym KTOŚ je wysłał. Nie chciałabym nikomu zaspoilerowac dlatego może przejdę już do swojej oceny. Osobiście jestem zdania, że ta część przebiła poprzednia. Nie mogę wyjść z podziwu jak postać Charliego mnie poruszyła, a co więcej jak idealnie wpasowuje się w realia teraźniejszych osób. Dużo osób aktualnie choruje na depresję, nie mogąc jej zdefiniować ani znaleźć powodu swojego złego samopoczucia - to samo tyczy się bohatera. Jego osobowość, starania i końcowa przemiana to coś niesamowitego, o czym warto czytać.

45. Recenzja: Wrolowana.wksiazki , Iwanowska Weronika

    To była wspaniała przygoda móc utożsamiać się z tymi bohaterami. Po prostu dziękuję. Bardzo często kończenie jakiejś historii w książkach idzie mi ciężko. Szczególnie jeśli jest to lektura, od której nie potrafię się oderwać. Każdej zimy tęskniłem" to dla mnie przede wszystkim historia o pięknym i silnym uczuciu, o którym nie da się tak łatwo zapomnieć, szczególnie jeśli chodzą za nami dobre wspomnienia. Zarówno pierwsza cześć książki, jak i druga będzie przywoływać we mnie takie ciepło dobrych wspomnień z czytania. Dlatego pożegnanie się z Dianą i Charliem jest dla mnie wyjątkowo trudne. Z tej dylogii Natalia Fromuth wyciągnęła ze mnie mieszankę niesamowitych emocji, których będzie mi mocno brakować. Tak jak wspominam przy mojej recenzji do Każdego lata płakałam", autorka tworząc dylogie, dostała możliwość większego pola do podpisu pod względem rozpisania fabuły, rozwoju charakterów postaci oraz przede wszystkim ich relacji. Czy zostało to w dobry sposób wykorzystane? Myślę, że samo to, że będzie mi brakować tej dwutomowej historii jest wystaczającą odpowiedzią na to pytanie. Druga część ma rozpracowany potencjał, aby wydobyć z czytelnika łzy wzruszenia, ale i rozczulić do granic możliwości. Co więcej, Natalia Fromuth moim zdaniem znakomicie odnalazła się w pisaniu perspektywy Charliego Fostera. Każda najbardziej skrywana emocja w tym bohaterze mocno mnie poruszała. Poznanie jego uczuć, którymi darzył Diane i motyw listów w tym wszystkim tworzy nieziemski rollercoaster emocjonalny. Wszystkie przelane słowa przez niego na kartki papieru, niosą za sobą ciężar bólu i odczuwalną tęsknotę.