The Hoodie Girl

Recenzje książki: The Hoodie Girl (43)

1. Recenzja: Jadzka_czyta, Dziura Karolina

   Jaka to była urocza historia! No wprost przepadłam dla niej! „The hoodie girl” która była tak bardzo komfortowa, że pozwoliła mi odetchnąć od tych ciężkich książek, po które ostatnio sięgałam. Napisana z perspektywy obojga bohaterów, którą wręcz uwielbiam! Szkolny bad boy i szara, skromna dziewczyna. To duet, który lubię najbardziej. Niby temat oklepany, ale autorka bardzo fajnie poprowadziła fabułę, a pokazanie perspektywy obojga bohaterów wyszło tylko i wyłącznie na plus, ponieważ mogłam ich lepiej poznać, przyjrzeć się ich przyszłość i zobaczyć jak wielki wpływ miała na nich. Autorka ma bardzo fajne, przyjemne i lekkie pióro, przez co przez książkę się wręcz płynie. Nie zabraknie tu również dobrej dawki humoru i emocji. Ja polecam z całego serca! Napewno sprawdzi sie jako chwila oddechu przed cięższymi pozycjami.

2. Recenzja: Fluffy_bumblebee_books, Grelowska Monika

   „The Hoodie Girl” jest dobrym przykładem powieści młodzieżowej i kolejną książką z Wattpada, którą mam okazję przeczytać po publikacji w wersji papierowej. Główną bohaterką jest Wren, która jest spokojną, kompletnie nie rzucającą się w oczy nastolatką. Jest mocno skupiona na nauce gdyż w przyszłości chce dostać się na studia. W byciu niewidzialną dla innych pomaga jej czerwona bluza z kapturem, z którą nigdy się nie rozstaje. Drugą ważną postacią w książce jest Asher. To licealny przystojniak, z którym wiele osób chętnie by się przyjaźniło. Jest kapitanem szkolnej drużyny hokeja, z którym planuje związać swoją przyszłość. Pewnego dnia Wren i Asher spojrzą na siebie jak nigdy wcześniej i od tego momentu ich normalne życie zacznie się zmieniać. Książka ta jest typową powieścią dla nastolatek tych młodszych jak i starszych. Mamy tutaj bardzo popularny motyw, który przewija się w wielu książkach dla młodzieży. Skromna, spokojna dziewczyna, popularny chłopak z drużyny i rodzące się między nimi uczucie. Taki rodzaj literatury młodzieżowej cieszy się dużą popularnością i wiele młodych osób sięga po książki o licealnych perypetiach. Historia Wren i Ashera była bardzo przyjemna. Obecny jest w niej typowy American high school vibe, co bardzo mi się podobało i zawsze chętnie sięgam po tego typu książki. Głowni bohaterzy wzbudzili moją sympatię. Z każdą kolejną stroną poznajemy ich charaktery oraz ich historie. Narracja została poprowadzona z dwóch stron Wren jak i Ashera, dzięki czemu można spojrzeć na bieg wydarzeń z dwóch punktów widzenia. Chodź relacja pomiędzy bohaterami rozwija się powoli, często można poczuć jak przeskakują miedzy nimi iskierki budzącego się uczucia. Warto zaznaczyć, że książka nie opowiada tylko o nastoletniej miłości. Pokazuje również, że czasami warto wyjść z własnego ukrycia, aby sięgnąć po więcej i nie przegapić szansy na coś wyjątkowego. Książkę czyta się szybko i lekko. To idealna lektura na jeden lub dwa wieczory. Dużo w niej różnych emocji oraz humoru, które ubarwiają całą fabułę. Myślę, że ta historia spodoba się wielu osobom i chętnie poleciłabym ją nastolatkom, które chcą zacząć przygodę z czytaniem, ale nie wiedzą po jaką książkę sięgnąć.

3. Recenzja: @pokobooks (tik tok) , Chołda Oliwia

   Polecam serdecznie!

4. Recenzja: literacka_baba, Ryl Kinga

   Jest to przyjemna młodzieżówka idealna na relax i odpoczynek. Opowiada ona o losach Wren i Ashera. Cała akcja skupia się na ich życiu jak i przewrotnych momentach, które pokazują jak życie bywa niesprawiedliwe i skomplikowane. Każdy z nich mierzy się z swoimi własnymi problemami, żyją życiem wytworzonym tak by było im wygodnie. Trwają w zachowaniach, które sprawiają, że czują się bezpiecznie. Ich relacja już na samym początku wprawia nas w moment pełen zauroczenia. Sama różnica w rolach w społeczeństwie podkreśla ich zróżnicowanie. Ona będąca szarą myszką, która chce tylko i wyłącznie żyć własnym życiem nie zahaczając o utrudniające to sytuacje. On za to kapitanem drużyny hokeja, przystojnym i rozpoznawalnym na całą szkołę chłopakiem, który pewnego razu wpadł na dziewczynę w czerwonej bluzie, która stała się dla niego punktem do którego będzie wracał z uśmiechem na twarzy w podeszłym wieku. Mamy tu pewien schemat, który często spotykamy w tego typu książkach, jednak mimo wszystko nie jest on przeszkodą do tego by sceptycznie nastawiać się do tej książki. Bardzo dobrą rolę odgrywają tutaj bohaterowie drugoplanowi, którzy dopełniają tę historię swoimi charakterami i wprowadzającą do książki pozytywną atmosferą. Trzeba również powiedzieć, że nie jest to książka, która na stałe wryje się do naszej głowy. Jest to bardziej coś w stylu możliwości zapewnienia sobie chwili spokoju i relaksu.

5. Recenzja: Withloveforbeauty , Hrabis Wioletta

   Co ta cicha dziewczyna skrywa pod czerwonym kapturem? To pytanie zadał sobie Asher- gwiazda szkolnego hokeja i jeden z najprzystojniejszych chłopców do którego wzdycha każda dziewczyna. Pewnego dnia los łączy tą dwójkę na szkolnym korytarzu. Ona zatonęła w jego niebieskim spojrzeniu, On- nie mógł o niej zapomnieć i nie dawała mu spokoju tajemnica jaką skrywa dziewczyna z pod czerwonego kaptura. Książkę czyta się bardzo lekko. Wciąga niemal od pierwszych stron! Przeczytałam ją w dwa dni i nie mogłam się oderwać! Na pozór może wydawać się banalna i oklepana ale jest pełna humoru i emocji. Opowiada o nastolatkach którzy zmagają się ze swoimi demonami i problemami. Jest też miłość, pasja i przyjaźń. Jest przedstawiona z dwóch perspektyw- Ashera i Wren czyli głównych bohaterów książki. Podczas czytania uśmiech sam pojawiał się na mojej twarzy. Bardzo szybko polubiłam bohaterów tej historii. Myśle że to pozycja nie zarówno dla młodzieży jak i starszych czytelników ❤

6. Recenzja: unspecial_amazingbooks , Łojko Katarzyna

   Była to dobra, przyjemna w odbiorze młodzieżówka. Historia jakich wiele, jednak nie przeszkadzało mi to w czytaniu lektury. Mamy tutaj dwoje głównych bohaterów Wren, skrytą dziewczynę, na którą nikt nie zwraca uwagi oraz Ashera, szkolną gwiazdę drużyny hokejowej. Podobała mi się zarówno postać dziewczyny jak i chłopaka, oboje przeżyli różne rzeczy w życiu, z którymi starali się sobie poradzić. Relacja między głównymi bohaterami rozwijała się stopniowo, także to na kolejny plus. Podsumowując lekka, przyjemna lektura, idealna na jeden wieczór. ❤

7. Recenzja: Czytającamewa, Kapłoniak Kamila

   On popularny sportowiec. Ona nie wyróżniającą się z tłumu nastolatka, która ma jasno wytyczone cele. Od momentu, gdy ich oczy się spotkały, dwa życia zostały ciasno splecione ze sobą nićmi przeznaczenia. Powieść Yuen Wright to kalki z innych młodzieżówek, ale kalki zgrabnie połączone w coś, co czyta się bardzo przyjemnie. Miło spędziłam czas z tą książką i nawet nie mam ochoty oceniać, czy była dobra. Czytelnik po prostu może przy niej odetchnąć i... Robi się jakby przyjemniej. A to ważne. Kolejne strony poznawałam przy otwartym oknie, przez który wlewał się do pokoju ciepły wietrzyk, słońce oświetlało moją twarz, a w tym czasie Yuen ogrzewała mi serce. Było zabawnie, czasami poważnie, ale przede wszystkim tak... Uroczo i ciepło. Wiosna była wokół mnie i wiosna była w moim sercu.

8. Recenzja: pingwinksiazkowy, Kopij Magdalena

   Ostatnio coraz częściej sięgam po literaturę młodzieżową i coraz lepiej się z nią bawię. "The hoodie girl" była w moim odczuciu idealną pozycją na zastój czytelniczy. Wren to ta cicha myszka. Nie wychyla się, nauka jest dla niej priorytetem. Reed to kapitan drużyny hokejowej, którego zna każdy. Przystojny i popularny. Ta dwójka pewnego dnia wpada na siebie na korytarzu i odmienia swoje życia. Bardzo typowa historia. Podobny schemat na pewno widzieliście już nieraz. Jest jednak coś w tej historii, w kreacji bohaterów, co nie pozwala na odłożenie książki. Krótka, lekka i bardzo przyjemna historia. Zabawni bohaterowie, którzy zmagają się ze swoimi słabościami. Pierwsza miłość, która wybucha nieposkromionym płomieniem. Świetni bohaterowie drugoplanowi, którzy dopełniają historię. Nie jest to powieść, która coś zmieni w waszym życiu czy też zapadnie wam niesamowicie w pamięć. To idealna lektura na oderwanie się od rzeczywistości i spędzenie czasu z czymś naprawdę lekkim. Na pewno spodoba się wszystkim fanom Wattpada, bo ta historia jest naprawdę typowo "wattpadowa". Czy to źle? Moim zdaniem nie. Ja bawiłam się z nią dobrze i polecam jeśli szukacie właśnie takiej lektury.

9. Recenzja: zakochanawksiazkach1991, Powalska Paulina

   Dla Wren najważniejsze było skończenie szkoły, dostanie się na studia i unikanie problemów. Do tego czasu jej się to udawało, starała się być niewidzialna, to zapewniało jej bezpieczeństwo. Aż któregoś dnia spojrzały na nią niebieskie oczy Ashera, popularnego kapitana drużyny hokejowej. Chłopaka interesował jedynie hokej i treningu, do momentu kiedy wpadł przypadkowo na dziewczynę w kapturze. Jak potoczy się znajomość bohaterów? Czy Wren zmieni podejście do życia? Lubię od czasu do czasu przeczytać książkę z gatunku #newadult, to historię o młodych ludziach, którzy mierzą się z przeciwnościami losu i chociaż mogłoby się wydawać, że nastolatkowie nie mają problemu, często okazuje się, że za "kapturem" może się wiele skrywać. Fabuła mnie od początku zaciekawiła, a styl autorki jest typowo młodzieżowy i lekki, co sprawiło, że książkę przeczytałam w niespełna dwie godziny. Książka napisana jest z perspektywy obojga postaci, co sprawia, że możemy ich zdecydowanie lepiej poznać, dowiedzieć się co czują i myślą. Wren i Asher to nastolatkowie, którzy dopiero tak naprawdę wkraczają w poważne, dorosłe życie, to zupełne przeciwieństwa, które z pozoru nic nie łączy, jednak w wyniku przypadkowego zderzenia nawiązuje się pomiędzy nimi pewna nić porozumienia. Bohaterowie stopniowo się poznają, dostarczając czytelnikowi całego wachlarza emocji. Miło było obserwować rozwijające się pomiędzy nimi uczucie, podsycane niepewnością, trudnymi przeżyciami i targającymi sprzecznymi odczuciami. Nie będzie to może moja ulubiona książka z tego gatunku, jednak miło spędziłam czas z jej bohaterami i jestem pewna, że jeszcze nie raz sięgnę po tego typu książki, żeby się odstresować. Moja ocena to 7/10.

10. Recenzja: reagan.czyta, Polte Marta

    „The Hoodie Girl” to historia o nastolatkach, którzy zmagają się z przeciwnościami losu. Wren i Asher uczęszczają już do ostatniej klasy i do tej pory nie mieli ze sobą nic wspólnego, jednak przypadek sprawia, że dziewczyna wpada na chłopaka w szkole, a ten zwraca na nią uwagę... To dwójka z pozoru różnych osób, której nie łączy nic, bo przecież Asher to jeden najpopularniejszych chłopaków w szkole i kapitan drużyny hokejowej, a Wren jest tajemniczą dziewczyną, ze świetnymi wynikami w nauce, która nie lubi rzucać się w oczy. Brzmi typowo? Tak, ale ja osobiście lubię sięgnąć czasem po takie historie, jeśli są ciekawie opowiedziane. I tak też było w przypadku tej pozycji, pomysł na fabułę był naprawdę ciekawy. Od zawsze lubiłam ten "typowy" dla wielu osób motyw i od samego początku myślałam sobie: to będzie naprawdę dobre. Bohaterowie poznawali się stopniowo, powoli zawiązywała się między nimi ciekawa relacja, co bardzo mi się podobało, jednak jakoś za połową poczułam, jakby nastąpił jakiś przełom, jakby ktoś pstryknął palcami, bo fabuła momentalnie popędziła do przodu. Od tamtej pory wszystko działo się naprawdę szybko i trochę chaotycznie, przez co trudno było mi chyba zaangażować się emocjonalnie w książkę. Sama z początku nie byłam w stanie określić mojego stosunku do tej historii, więc powiem, że miałam mieszane uczucia. (Z dużym naciskiem na „miałam”, o czym możecie przeczytać już w podsumowaniu recenzji). I nie zrozumcie mnie źle - dobrze się przy niej bawiłam, ale nie należy wiele od niej oczekiwać. Miała swoje naprawdę, naprawdę urocze momenty i dobry humor, czego nie mogę jej odmówić, bo śmiałam się podczas czytania. Jednak pojawiło się kilka takich, kiedy zirytowałam się na główną bohaterkę, ale zdecydowanie one nie przeważały. Byłam ciekawa, jaki finał będzie miała ta historia i mogę powiedzieć, że poczułam się nim usatysfakcjonowana, a pewne nawiązania w książce też były na plus. Sam wątek sportowy również był fajnie wpleciony i stanowił ważny element życia głównego bohatera, co już po samym opisie mnie kupiło, bo uwielbiam czytać książki z tym motywem. Czego możecie być pewni to to, że znajdziecie tu słodziaka, na którego w pewnym momencie miałam wrażenie, że Wren nie zasłużyła. Ale byłam wtedy zirytowana jej zachowaniem. Koniec końców rozumiałam jej wątpliwości, bo bagaż doświadczeń, który za sobą ciągnęła odcisnął na niej niemałe piętno. Muszę też wspomnieć, że wyłapałam tu kilka błędów, głównie literówek. Nie były one nagminne i nie przeszkadzały na tyle, żeby irytować przy czytaniu, ale dziwiłam się, że nie zostały przez nikogo wychwycone. Znalazłam też to, co staram się znaleźć w każdej przeczytanej książce, czyli przesłanie. Należy być sobą, a nie wpasowywać się w schematy, których oczekują od nas inni. Trzeba żyć w zgodzie ze sobą, a wtedy będziemy otaczać się ludźmi, którzy są tego warci. Mimo wszystko po dłuższym przemyśleniu książkę tę zaliczam do tych, które mi się podobały. Może oczekiwałam ciut więcej, ale historia sama w sobie była dobra i pozwoliła mi się odprężyć. Zachęcam do zapoznania się z nią, ale uczulam też, że nie należy nastawiać się na ponadprzeciętną lekturę. Ale kto wie? Może to, co stanowiło lekki problem w moim przypadku, Tobie się właśnie spodoba? Sprawdź sam! 💜

11. Recenzja: Instagram , Budrzeńska Aleksandra

    Jeśli lubicie lekkie i przyjemne młodzieżówki to ta książka jest idealna dla Was. Książka opowiada o Wren- rozsądnej dziewczynie, która nie lubi wychodzić z poza swojej strefy komfortu, a udawanie niewidzialnej idealnie jej wychodzi. Pewnego dnia w jej życiu pojawia się Asher- najprzystojnieszy chłopak w całej szkole a oprócz tego kapitan drużyny hokejowej. Od kiedy pierwszy raz zobaczył Wren, nie mógł przestać o niej myśleć, a co ciekawe samą Wren również coś ciągnęło do Ashera. Dla mnie książka była naprawdę fajna i ciekawa, jest ona tak cudownie napisana, że można byłoby ją przeczytać na raz. Książka pisana jest z dwóch perspektyw- Wren i Ashera. Bardzo lubię to w książkach, ponieważ możemy się dowiedzieć jak poszczególni bohaterowie zapatrują się na dane sytuacje, oraz co czują w danym momencie. W książce podobała mi się także cała ta szkolna otoczka. Została ona bardzo dobrze wykreowana a zarazem nie było jej też za dużo. Oprócz tego mamy również ukazane prawdziwe życie nastolatków. Mimo że jest to młodzieżówka niektóre fragmenty dają do myślenia. Najbardziej mi się podobał ten o miłości głównego bohatera do hokeja. Bardzo podobała mi się relacja głównych bohaterów, i w jakim kierunku ona poszła. Zakończenie było cudowne, jednak mam pewien niedosyt. Myśle że jeśli chcecie odetchnąć, odpocząć lub po prostu lubicie młodzieżówki The hoodie girl będzie dla Was idealne.

12. Recenzja: @anielskie.ksiazki, Olszewska Maria

    Ona jest tą cichą dziewczyną z twojej klasy, której imienia nawet nie pamiętasz. On jest popularnym hokeistą, z którym chce przyjaźnić się cała szkoła. Spotykają się całkiem przypadkiem na korytarzu, wpadając na siebie i rozpoczynając prostą rozmowę. Gdzieś to już słyszałeś, nie? Pomimo tak szablonowej fabuły książki autorce udało się mnie zaskoczyć. Jest ona pisana z dwóch perspektyw - na zmianę Wren Martin oraz Ashera Reeda (czyli, jak można się domyślić, głównych bohaterów) co mnie od początku bardzo zaciekawiło, bo rzadko widuje się takie książki. Jest bardzo luźna i niezobowiązująca - nie ma zbyt wielu bohaterów, jest napisana prostym językiem, dlatego też nie jest ciężko się w niej połapać. Czytając ją możecie spodziewać się uroczej i przyjemnej historii o miłości i otwieraniu się na świat, mimo to jednak poruszana jest w niej ważna problematyka traum z dzieciństwa, zdrowia psychicznego i porażek. Myślę, że czasami właśnie takich książek potrzebujemy - schematycznych, nie wyróżniających się i luźnych. Polecam ją przede wszystkim osobom, które dopiero zaczynają przygodę z czytaniem lub walczą z zastojem czytelniczym

13. Recenzja: aga.czyta.wszedzie, Świercz Agnieszka

     Wren Martin, pomimo że ukrywa się pod kapturem swojej czerwonej bluzy, tak naprawdę nie jest nieśmiała, czy strachliwa. Dziewczyna pod osłoną ubrania szuka spokoju i braku zainteresowania ze strony rówieśników, a jej celem jest jedynie skończyć szkołę i otrzymać stypendium pozwalające jej studiować na upragnionej uczelni.  Powód, przez który Martin zamknęła się w sobie zna nie wiele osób, ale jedną z nich jest najlepsza przyjaciółka.  W momencie przypadkowego spotkania z kapitanem hokejowej drużyny, Wren nie gryząc się w język, pokazuje swój charakterek, tym samym zwracając uwagę chłopaka. Od tego momentu Asher nie może wybić sobie z głowy obrazu dziewczyny w kapturze.    Jakież to było fajne! Właśnie tego typu lektura była mi potrzebna. Chyba częściej zacznę sięgać po literaturę młodzieżową. Uważam, że zdecydowanie za mało czytam książek z tego gatunku.    Od razu powiem, że bardzo polubiłam zarówno samych bohaterów, jak i tą historię. Nie brakuje tu humoru, czułości, dobrej zabawy, ale również smutku i żalu. Na drodze zarówno Wren, jak i Asha pojawiła się przysłowiowa kłoda, której usunięcia musieli się podjąć, by ruszyć dalej. Pomimo młodego wieku, oboje mają za sobą trudną przeszłość. Ich znajomość nie była wybuchowa i emocjonująca. Wręcz przeciwnie. Poznawali się krok po kroku, by zdradzić swoje najmroczniejsze sekrety dopiero w momencie, gdy sobie wystarczające zaufali.  Siostrzyczka Ashera wręcz skradła moje serce. Mała, rezolutna dziewczynka, potrafiąca odnaleźć się w każdej sytuacji, w dodatku mistrzowsko radziła sobie ze swoim starszym bratem. Pomimo, że nie jest to główna postać, to miała dość znacząca rolę w możliwości poznania się Wren i Ashera.      Spędziłam bardzo przyjemnie czas przy tej lekturze i zdecydowanie chcę takich więcej. Potrafiłam się przy niej zrelaksować i dobrze bawić, momentami nawet się wzruszyłam, a w oku zakręciła mi się łza. Zdecydowanie polecam! 

14. Recenzja: dedukcyjna, Dichting Matylda

    „The hoodie girl” jest książką przyjemną i idealną dla miłośników romansów i wattpada. Nic w niej szczególnego, szybko się o niej zapomina, ale naprawdę nie jest to zła opcja. Nie zapadł mi w pamięci żaden żenujący moment, który zmiótłby mnie z powierzchni ziemi i nie pozwolił dalej jej czytać, a to często zdarza się, jeśli chodzi o książki z wattpada (zarówno te wydane, jak i nie). Momentami jest urocza i potrafi rozkochać w sobie czytelnika, który lubi niewymagającą literaturę. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Jeśli chodzi o styl pisania, to nie był wybitny, jednak też nie sprawiał, że czułam niedosyt jeśli chodzi o opisy, czy bogactwo słownictwa. Obie z tych rzeczy były przy dolnej granicy, jednak utrzymywały się w standardach. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Bohaterowie są ciekawie wykreowani i da się ich polubić. Męska główna postać nie jest denerwująco niemiła i na pewno nie zalicza się do kategorii bardzo popularnych w takich książkach „bad boy’ów”. Natomiast dziewczyna, będąca główną bohaterką nie irytuje i ma coś do powiedzenia, a nie udaje, że nic jej nie dotyczy. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Opowiadanie czytało się przyjemnie i na pewno jest to jedna z tych pozycji „na jeden wieczór”. Czyta się szybko i przyjemnie. Pochłonęłam ją w dwa dni, czytając równolegle inną książkę. Jak już wspominałam, wiem, że nie zapamiętam jej na długo, ale na pewno zadowoli ona serca czytelników, pochłaniających głównie twory z wattpada.

15. Recenzja: @ostatnialitera, Kozioł Olivia

    Cześć! Dzisiaj przychodę do was z nowiutką premierą, jaką jest książka „The Hoodie Girl” autorki Yuen Wright z wattpada. Zapraszam!! Historia opowiada o nastolatce Wren, która ma jasne cele w życiu: skończyć szkołę średnią, dostać stypendium i iść na wymarzone studia. Ale w pewnym momencie w jej życiu zjawia się Asher Reed i nic nie jest już takie same. Jest to moja pierwsza książka od wydawnictwa do recenzji, i naprawdę się nie zawiodłam, mimo że jest to historia z wattpada. Styl pisania jest bardzo przyjemny, a książkę czyta się bardzo szybko. Autorka zapewniła nam wiele zwrotów akcji, dlatego nigdy się nie nudziłam. Szczerze? POKOCHAŁAM bohaterów, są naprawdę dobrze wykreowani i bardzo mi się podoba to, jak są od siebie odmienni. Były tu czasem dialogi, które przypominały nam, że jednak to jest książka z wattpada. Czasem musiałam na chwilę odstawić książkę i to przetrawić, ale i tak bardzo mi się podobała!! Yuen dostarcza nam wiele wrażeń i opisuje dużo cierpienia bohaterów (którzy naprawdę na nie nie zasługują..) i dzięki temu historia bardzo przypominała mi moją comfort książkę „Perfectly Wrong”. Ta książka uświadamia nam przede wszystkim, że musimy stracić coś dla nas ważnego, aby potem dostać coś lepszego. I najlepsze jest to, że w tej opowieści bohaterowie zaczynają akceptować te straty i uczą się na nich. Podsumowując - książka naprawdę dobra, można na niej popłakać, ale i też się pouśmiechać. Jak dla mnie była serio na plus dlatego daje jej 4/5 ⭐.

16. Recenzja: angelsx_book, Kowalska Nikola

    Jedna z najlepszych młodzieżówek, jakie czytałam <3

17. Recenzja: inzynier.i.ksiazki, Rzepka Aleksandra

    Lubicie raz na jakiś czas sięgać po książkę, która jest zwyczajnie przyjemna? Ja lubię i taką właśnie książką była „The hoodie girl”. Powiedziałabym, że jest to typowa młodzieżówka z wątkiem romantycznym, która nie odkrywa świata na nowo. Jednoczenie czytało mi się ją niesamowicie lekko, przyjemnie i po prostu miło. Tego od niej oczekiwałam i dokładnie to dostałam. Autorka nieźle wykreowała bohaterów, a co najważniejsze zachowują się oni jak licealiści! Nie ma gangów, pościgów i wybuchów, których tak bardzo nie lubię w literaturze dla młodzieży. Gdybym się uparła, to znalazłabym oczywiście kilka głupotek, które przewinęły się na kartach tej powieści, ale nie czuję takiej potrzeby. Dlaczego? Chyba dlatego, że „the hoodie girl” nie próbuje udawać wielce ambitnej literatury i zwyczajnie jest tym czym powinna, czyli rozrywką dla nastolatków. Jeżeli szukacie czegoś lekkiego i niezobowiązującego, to polecam!

18. Recenzja: aleksa.books, Balcerek Aleksandra

    The hoodie girl-Yuen Wright ••••••• 𝓻𝓮𝓬𝓮𝓷𝔃𝓳𝓪 "Znikamy, mając nadzieję, że nasze dusze będą takie, jakimi my nie możemy byc: nieskonczone" The hoodie girl to książka wydana z wattpada. Widać to szczególnie przez dość przewidywalną fabułę oraz typowy schemat - cicha dziewczyna i najpopularniejszy w szkole chłopak. Jednak czyta się ją naprawdę przyjemnie. Historia Wren i Ashera daje dużo ciepła, chociaż wydaje mi się zbyt wyidealizowana. Ubolewam, iż tytułowy wątek bluzy został słabo rozwinięty. Autorka poprowadziła go w dziwny sposób i w sumie nie wnosił nic do fabuły; był zbędny. Jest to książka naprawdę bardzo spokojna, można przez nią wręcz płynąć. Nie dzieje się tutaj dużo, aczkolwiek nie odczuwa się żadnego znudzenia podczas czytania. Jest to opowieść o przeciętnym życiu nastolatków, nie ma niespodziewanych zwrotów akcji i jakiś tajemnic. Zawiera sporo humoru, a przez swoją lekkość i długość czyta się ją niesamowicie szybko. Nie wymagałabym od niej zbyt dużo. Nie sądzę, abyście po jej przeczytaniu odczuwali szczególne przywiązanie do bohaterów czy czuli potrzeby, by do niej wrócić. Nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle innych młodzieżówek, ale jest naprawdę miłą odskocznią od rzeczywistości. "Czuję że to tu[...] jest moje miejsce. Na zawsze"

19. Recenzja: biale.kartki, Pawlak Kasia

    Wren Martin jest zwykłą nastolatką, która stara się przeżyć liceum bez zbędnych problemów. Na co dzień ukrywała się za kapturem swojej czerwonej bluzy, która dawała jej bezpieczeństwo. Gdy pewnego dnia, wychodząc z biblioteki, wpada na Ashera Reeda, kapitana drużyny hokejowej, jej życie nieco się komplikuje. Zaczęłam ją czytać głównie ze względu na wątek hokeja, ponieważ kocham motyw łyżwiarstwa w książkach. Nie miałam żadnych oczekiwań, wręcz sądziłam, że nie spodoba mi się ta książka. Na szczęście tak nie było. Mimo że, historia brzmi bardzo typowo, ma ona swój urok. Jest dosyć mocno schematyczna, ale nie przeszkadzało mi to. Pierwsze 50 stron nie zapowiadało się dobrze, lecz im dalej, tym lepiej. Z początku denerwowały mnie główne postacie, ale od połowy wciągnęłam się w ich historię i nawet nie zauważyłam, w którym momencie przestały mnie drażnić. Sama relacja Ashera i Wren niesie ze sobą ogrom ciepła i jest po prostu kochana. Przez większość książki czekałam na jakiś większy plot twist, ale niestety to się nie wydarzyło. Jest to dosyć spokojna i niezobowiązująca historia, idealna do przeczytania na raz lub w jeden wieczór. W tych 260 stronach zostało przedstawione naprawdę wiele wątków, ale żałuję, że hokej nie został bardziej rozwinięty. The hoodie girl jest moim bardzo pozytywnym zaskoczeniem w tym roku i jeśli szukacie luźnej młodzieżówki to mogę wam ją śmiało polecić.

20. Recenzja: @neverland_book_, Bukowska Magdalena

    „The Hoodie Girl” Yuen Wright Ona: niewidzialna na szkolnych korytarzach! On: chodzi po nich, niczym po czerwonym dywanie! Ta sama szkoła, dwoje zupełnie różnych nastolatków, trudna przeszłość i rodzące się uczucie.♥️ Jeśli szukacie bardzo lekkiej, niezobowiązującej młodzieżówki, a jednocześnie nie przeszkadza wam, że powiela ona niektóre klisze gatunku, to może być coś dla was. Bohaterowie wypadają sympatycznie i dość łatwo ich polubić. Podoba mi się relacja miedzy nimi, momentami jest ciut dziwnie, żeby zaraz było uroczo, niezręcznie, czy romantycznie. Jakoś tak przyjemnie i bardzo nastoletnio mi się to czytało.😉 Historię poznajemy z dwóch perspektyw. Wren jest wygadana i choć ukrywa się za swoim kapturem, ma niewyparzony język, co doprowadza do kilku zabawnych sytuacji. Jednocześnie stara się być ogarnięta, odpowiedzialna i radzić sobie z życiem. Asher to typ sportowca, który w wolnym czasie obejrzy ze swoją małą siostrzyczką „Krainę lodu”. Czy to dość typowe, tak! Ale wciąż daje mu za to +1! Bo mogę! 😜 Myślę, że po moim opisie już to widać, ale na wszelki wypadek dopowiadam, mamy tu sporo młodzieżówkowych szablonów. Kiedy leżysz na słoneczku i potrzebujesz, miło czytającego się tytułu, to ten wypada fajnie. Ale jeśli liczysz na coś świeżego i nowego w gatunku YA, to może nie być najlepszy strzał. Jednak muszę zaznaczyć, że książka jest dobrze napisana. Z wattpadowymi hitami bywa różnie, a tu mamy niezłe dialogi i opisy, które przyjemnie się czyta. Małym minusem, jak dla mnie, jest nietypowa czcionka. Jestem dyslektykiem, więc czytało mi się przez to nieco trudniej. Ale nie sądzę, żeby dla kogoś bez dysleksji był to problem. Ogółem to rozrywkowa historia, bez zobowiązań. Jeśli macie ochotę na przyjemną lekturę, z nastoletnim klimatem, to może być to. Ja czasami lubię sięgać po takie lekkie książki, szczególnie wiosną/latem, czy na przełamanie zastoju czytelniczego.

21. Recenzja: Demetiera_, Leżoń Klaudia

    Wren Martin była rozsądną dziewczyną. Miała jasne priorytety. Najważniejsze to skończyć szkołę i dostać się na studia. A także uniknąć problemów. Dotychczas się to udawało. Kaptur czerwonej bluzy skutecznie ją ukrywał, bycie niewidzialną zapewniało bezpieczeństwo. Nie miała więc zamiaru wychodzić z cienia. Aż któregoś dnia spojrzały na nią najbardziej niebieskie oczy świata... Asher Reed był kapitanem drużyny hokejowej i najprzystojniejszym chłopcem w szkole. Dla niego jednak najważniejsze były hokej i treningi. Zawsze dawał z siebie wszystko. Sprawy się skomplikowały, kiedy wpadł na niewysoką brunetkę w bluzie z kapturem. Coś sprawiło, że nie mógł przestać o niej myśleć. Była tajemnicza. Trudno się było nawet dowiedzieć, jak ma na imię. Bardzo się cieszę że miałam okazję przeczytać książkę i dla was ją zrecenzować, ponieważ chciałabym się z wami podzielić moimi osoboistymi przemyśleniami na temat fabuły oraz całokształtu „The hoodie girl”. Biorąc książkę do recenzji z jednej strony byłam podekscytowana, ponieważ opis bardzo mnie zachęcił, ale miałam też w głowie, żeby się nie nastawiać, bo później jedynie mogę się zawieść. Tak jednak nie było. Książka jest bardzo przyjemna do czytania.. w trakcie stanowiła dla mnie miłą odskocznię od innych powieści. Jest to młodzieżówka, która nie ma w sobie jakichś super zwrotów akcji, czy niebywałych emocji… bardzo spokojna fabuła. Zabrakło mi także tempa rozwijających się relacji pomiędzy Wren i Asherem, ponieważ wydawało mi się, że wszystko szybko się toczy, jednak mimo to wszystko nie było aż tak złe. Z początku nie byłam zachwycona, ale z każdą kolejną stroną przekonywałam się co raz bardziej i z ręką na sercu mogę stwierdzić, że książkę mogę uznać za naprawdę fajną i luźną. Zabawne teksty i żarty wprowadziły cudowną atmosferę, a uśmiechu na twarzy nie zabrakło. A wy czytaliście już „The hoodie girl”?

22. Recenzja: Przeczytalna, Stolecka Adrianna

    „Co się stanie, gdy zdejmiesz kaptur?” Aren była rozsądną dziewczyną, miała jasno określone priorytety - skończyć szkołę i dostać się na studia. Opatulona swoją czerwoną bluzą, miała poczucie bezpieczeństwa. Nikt jej nie zauważał. Aż któregoś dnia zajrzała w te niebieskie oczy… Asher był kapitanem drużny hokejowej i najprzystojniejszym chłopcem w szkole. Po przypadkowym spotkaniu z dziewczyną w kapturze, czuje niewytłumaczalną chęć poznania jej. „The hoodie girl” to zdecydowanie urokliwa historia, idealna na jeden wieczór. Bardzo szybko się ją czyta, już od samego początku wciąga czytelnika. Jest to jedna z tych pozycji, które są lekkie i przyjemne dla duszy, bo dokładnie takie mają być. Sięgnęłam po nią szukając odpoczynku od ciężkich książek i spełniła swoje zadanie. Relacja Wren i Ashera jest pełna uroku, a dorzucając do tego ich przyjaciół mamy dobrą zabawę gwarantowaną. Nie dostajemy tu niesamowitej dawki emocji, akcji pędzącej na złamanie karku i dramatów na każdej stronie. To historia, która ma być lekka i otulająca, ale nie omijającą problemów życia. I dokładnie taka jest. Bawiłam się przy niej bardzo dobrze i polecam ją każdemu, kto szuka odrobiny uroku i humoru! Ocena 7/10 ❤

23. Recenzja: read.and.lovee, Wojciechowska Magdalena

    THE HOODIE GIRL - recenzja Książka „The hoodie girl” opowiada o Wren Martin. Celem dziewczyny jest ukończenie szkoły i dostanie się na wymarzone studia. Ma ona swoją ulubioną czerwoną bluzę, która chroni ją przed niebezpieczeństwem i dzięki niej pozostaje niewidzialna. Jednak nie wszystko idzie zgodnie z planem, a los lubi zaskakiwać. W drodze do swojej szafki, Wren wpadła na Ashera Reeda - kapitana szkolnej drużyny hokejowej. Po tym incydencie oboje nie mogli przestać o sobie myśleć. Co dalszy los przyniósł dziewczynie i chłopakowi? Dlaczego bluza Wren ma dla niej takie ogromne znaczenie? Po przeczytaniu opisu spodziewałam się, że będzie to lekka, typowa młodzieżówka z wattpada. I faktycznie tak było. To taki rutynowy schemat: ona to szara myszka, której zależy na nauce, on to najpopularniejszy chłopak w szkole, uprawiający jakiś sport. Miałam nadzieję, że książkę będzie się czytać płynnie i przyjemnie, ale niestety nie mogę tego powiedzieć o całości. Pierwszą połowę czytałam kilka dni i trochę mnie nudziła. Za to drugą połowę pochłonęłam bardzo szybko i była zdecydowanie lepsza od pierwszej. Co do głównych bohaterów, to mam wrażenie, że ich relacja bardzo szybko się rozwijała. Jednak pomimo tego lubię ich razem i cieszę się, że w trudnych chwilach oboje darzyli się wielkim wsparciem oraz mogli na siebie liczyć. Według mnie książka nadaje się dla osób młodszych i w większości jest naprawdę przyjemna. Myślę, że ja nie przeczytam jej kolejny raz, ale jestem wdzięczna za to, że miałam szansę przeczytać spokojną młodzieżówkę z romantycznym wątkiem. Ocena: 6/10

24. Recenzja: zochaksiazkara, Szendzielarz Zosia

    Kiedy zaczęłam czytać myślałam, że mnie nie wciągnie tak jak się okazało. Książka jest napisana spójnym i logicznym językiem. Ma ukochany wątek miłosny, który ma szczęśliwe zakończenie, z którego bardzo się cieszę. Bohaterowie są bardzo sympatyczni. Wren to osoba, która mogła liczyć tylko na jej przyjaciółkę oraz wspierającą mamę lecz pojawił się Reed. Chłopak, który jest kapitanem drużyny futbolowej w szkole. Jest popularny, lecz podczas pewnego meczu dostaje kontuzji. Przez co nie może grać . Dosiada się do Wren na lekcji oraz przez przypadek dziewczyna pilnuje młodszej siostry Reeda, przez co ich relacja staje się bliższa . Wren nosi czerwona bluzę, co ukazuje się również na okładce. A nosi ja dlatego ponieważ czuje się w niej bezpieczna, pomogła jej po śmierci siostry, która zginęła w wypadku. ,,Czerwony kapturek", bo tak nazywał ja chłopak, mama musiała ja zmuszać, aby bluza była wyprana, ponieważ cały czas była noszona przez główną bohaterkę. Lecz pewnego dnia, kiedy czuje się bezpiecznie i komfortowo przy chłopaki zapomina o bluzie i rozpoczyna nowe etapy w życiu.

25. Recenzja: Okay.but.first.book, Bartnicka Wiktoria

    Całkiem przyjemna młodzieżówka, ale myślę, że mojej 14-letniej wersji ta książka spodobałaby się bardziej. Jest tu parę mądrych przemyśleń, aczkolwiek można tu dostrzec pewne schematy prowadzenia akcji, toczenia rozmów itp., które zostaną dostrzeżone przez osoby, które więcej czytają. Jest to książka raczej dla młodszych i mniej "doświadczonych" czytelników. Język jest bardzo przystępny i dzięki temu szybko się to czytało. Nie ma tu także żadnych nieprzyzwoitych scen, więc na spokojnie młodsze osoby mogą po nią sięgnąć.

26. Recenzja: _boooktok_, Radecka Zuzanna

    Dwójka nastolatków Asher Reed i Wren Martin chodzą do tego samego liceum. Ona chce pozostać niezauważalna i mieć dobre oceny, a on jest kapitanem drużyny hokejowej. Bohaterowie pierwszy raz rozmawiają w niefortunnych okolicznościach i zaczynają coś do siebie czuć. Niestety, mroczna przeszłość nie daje o sobie zapomnieć i Wren nie wie, czy uda jej się wyjść z cienia oraz zdjąć kaptur swojej czerwonej bluzy, w której czuje się bezpiecznie. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, można pochłonąć ją w 1 dzień. Ukazuje ona bohaterów, którzy przeżyli traumę i mówi o ważnych kwestiach. Jednak jest to prosta młodzieżówka i niczym się nie wyróżnia. Pomimo tych wad i tak ją polecam, ponieważ bardzo podobała mi się główna bohaterka i bohater oraz ich wspólna historia.

27. Recenzja: daga_czyta, Szewczyk Dagmara

    „The Hoodie Girl” - Yuen Wright 3/5 ⭐ Wren Martin to przeciętna nastolatka z wielkimi ambicjami i jasnymi priorytetami. Najważniejsze dla niej było aby zakończyć szkołę i dostać stypendium na wymarzonej uczelni. Kto by pomyślał, że zwykła nieuwaga wywróci jej życie do góry nogami? Asher Reed czyli najlepszy gracz hokeja i tym samym kapitan szkolnej drużyny. To nazwisko zna każdy i każdy je szanuje. Asher nigdy nie lubił stałych związków, nie chciał ich przez wzgląd na swój napięty grafik. Jedna niska brunetka w czerwonej bluzie burzy jego codzienny porządek. Na samym początku styl pisania autorki, który jest dość prosty, nieco mnie zniechęcił. Mimo wszystko czytałam dalej, a historia Wren i Ashera pochłonęła mnie bez reszty. Jest to historia wydana z Wattpada i momentami faktycznie to widać, ale nie stanowi to większego problemu. The Hoodie Girl to fajna, luźna i bardzo urocza młodzieżówka, którą spokojnie mogę polecić nieco młodszym od siebie czytelnikom. Bardzo podoba mi się to, że autorka nie przeciągała na siłę fabuły. Nie dodawała zbędnych wątków tylko po to żeby książka miała kilkanaście stron więcej, co niestety często się zdarza. Nie wiem czy jest to książka, do której wrócę za rok czy dwa, ale w dziwnym stopniu zyskała moją sympatię.

28. Recenzja: give.me.books, Tonderys Zofia

    Lekka, urocza i zabawna powieść obyczajowo-romantyczna dla młodzieży, ale również spodoba się starszym czytelnikom. Dzięki lekkiemu stylowi pisania, dobrze wykreowanymi bohaterami, wielu nawiązaniom do popkultury (które osobiście uwielbiam w książkach), bardzo spodobała mi się historia Wren i Ashera, która swoją autentycznością bardzo przekonała mnie do siebie, a wręcz zakochałam się w niej. Jest to książka typowo rozrywkowa, nie ma drugiego dna, nie skłoniła mnie do żadnych przemyśleć ale takie książki też są potrzebne, bo w końcu czytanie to również zabawa, chociaż dzięki wątkowi traumy z przeszłości, niektóre osoby mogą w tej powieści pocieszenie, a nawet sposób, jak sobie poradzić z własną traumą. Jedyne czego żałuje to to, że ta książka ma tak mało stron, ponieważ te około 260 stron pochłonęłam na raz i nie mogłam się oderwać. Polecam z całego serca.

29. Recenzja: zaczytana.wikaa, Domaszk Wiktoria

    Gdybym miała opisać ją jednym zdaniem, to byłoby to raczej: lekka młodzieżówka na jeden wieczór, ale poruszająca ważne tematy🙌🏻 Nie będę ukrywać, że książka na początku mnie bardzo irytowała, a bardziej styl pisania - niestety nie przypadł mi do gustu. Jednak z czasem przestał mi aż tak przeszkadzać, a skupiłam się na akcji, która rozwijając się, zaczęła mnie interesować. Szczególnie polubiłam Ashera - uważam, że jest to chłopak o dobrym sercu, który ma swoją przeszłość, ale każdego dnia stara się być lepszą wersją siebie. Ma też oczywiście swoje chwile załamania, ale na szczęście są przy nim wierni przyjaciele, a ja trzymałam za niego kciuki do samego końca❤️ Ze zrozumieniem Wren miałam większy problem, jednak jej również życzyłam szczęścia i spokoju w życiu, na który na pewno zasługiwała. Cały wątek romantyczny uważam, za dobrze poprowadzony, ponieważ nie był aż tak schematyczny jak się obawiałam, a w dodatku rozwijał się dość wolno, co było bardziej naturalne✨ PS. Mała Ever skradła moje serce💞 MOJA OCENA: 3,5/5⭐

30. Recenzja: aka Astoria, Fechner Barbara

    "The hoodie girl" Yuen Wright Książkę czyta się bardzo przyjemnie, już dawno nie miałam okazji przeczytać urokliwej historii. Wciągnęła mnie już od pierwszych stron, mimo że nie dzieje się tam dużo i nie ma zwrotów akcji to książka jest naprawdę cudowna. Wren Martin to cicha dziewczyna bardzo przywiązana do swojej czerwonej bluzy, kocha czytać książki, uczy się bardzo dobrze i ma jedną przyjaciółkę. Asher Reed to kapitan szkolnej drużyny hokeja, chłopaka jest bardzo lubiany, ale ma dwóch bliższych przyjacół. Pewnego dnia Wren wychodząc z biblioteki niespodziewanie wpada na Ashera, przez ten wypadek chłopaka zaczyna interesować się nastolatką. Jednak niedługo po tym Asher doznaje kontuzji przez co jego życie się bardzo komplikuje. Oboje skrywają jakieś sekrety. Ich historia jest cudowna, cała książka ma bardzo przyjemną atmosferę. Pojawiały się tam żarty i mimo tego że były proste to potrafiły rozbawić. Polecam każdemu, bo może i nie wnosi nic do naszego życia to czyta się ją naprawdę fajnie i jest krótka.

31. Recenzja: och.czytanie, Golachowska Zofia

    Książka, która nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle innych młodzieżówek. To pierwsze, co przychodzi mi do głowy, gdy pomyślę o „The Hoodie Girl”. Z jednej strony ta powieść pozytywnie mnie zaskoczyła. Została napisana przez młodą osobę, bez pisarskiego doświadczenia, jednak w czasie czytania nie rzucało się to w oczy. Owszem, autorce nie udało się uniknąć paru potknięć, ale i tak nadal jej tekst był przyjemny w odbiorze. Z drugiej strony książka trochę mnie rozczarowała. Nie wywołała u mnie żadnych emocji. Nie sprawiła, że chciałabym do niej wrócić. Była jak letnia lemoniada, po którą sięgamy w upalny dzień, bo pod ręką nie ma innego napoju. Niestety przyjemny styl to jedyne, co ma do zaoferowania „The Hoodie Girl”. Schematy w książkach nie są złe. Choć wątek z nieśmiałą dziewczyną i popularnym chłopakiem pojawił się w literaturze już tryliard razy (jak nie więcej) to i tak myślę, że nadal da się go obronić. Moim zdaniem nie udało się to Yuen Wright. Wykreowani przez nią bohaterowie mieli potencjał, miała go również cała historia. Zabrakło głębi. Nie poznałam lepiej bohaterów, ani nie udało mi się zaangażować w całą historię. Uczucie rodzące się pomiędzy Wren i Asherem wydało mi się płytkie, nie uwierzyłam w nie. Na początku ich relacja rozwijała się dla mnie za wolno i nie byłoby to złe, gdyby nie końcówka. Czytając ostatnie rozdziały, czułam się jak na stromym stoku narciarskim. Najpierw spędziłam mnóstwo czasu na wyciągu, później zjechałam w dół tak szybko, że nie zdążyłam porozkoszować się trasą. W gruncie rzeczy spędziłam miło czas czytając „The Hoodie Girl”. Ta młodzieżówka nie wywołała u mnie negatywnych emocji, jak miało to miejsce w przypadku „Mój crush” Lilly Purdon. Jest to dobra lektura na popołudnie, problem w tym, że w ogóle nie zapada w pamięć.

32. Recenzja: cruelprincess__, Kwarciak Lena

    𝗧𝗛𝗘 𝗛𝗢𝗢𝗗𝗜𝗘 𝗚𝗜𝗥𝗟 Yuen Wright | mialam niskie oczekiewania, tak. zawiodlam sie, troche tak, troche nie. |nie byla, zla glownym aspektem, przez ktory obnizylam ocene, sa nierozwiniete watki. tak, zdaje sobie z tego sprawde ze to ksiazka z wattpada i skupiamy sie w niej na relacji chlopaka i dziewczyny miedzy ktorymi rodzi sie uczucie. no ale prosze, ja nawet nie wiem jak wyglada przyjaciolka Wren (glownej bohaterki). ja juz nie bede tych nierozwinietych watkow wymieniac, bo w kazdej relacji/sytuacji/ fragmencie mi czegos brakuje. choc jakby nie patrzec na te 261 stron nie jest tak zle. |teraz na odmiane plus. jest to moje indiwidualne upodobanie, bo chodzi tu o glowna bohaterke. BARDZO ale to BARDZO sie z nia utozsamiam, dla niektorych moze to byc minus ale osbiscie podobalo mi sie, ze nie jestem ,,sama'' z moimi problemami. momentami czulam sie jakbym czytala o sobie. super jest tez to, ze pewnie duza czesc osob znalazla by wspolne cechy z ktoryms z glownych bohaterow. | znow ta gorsz czesc. relacja rozwijala sie zbyt szybko. doslownie prez pierwsze 200 mozna powiedziec ze stala w miejscu ewentualnie szla sobie spacerkiem. a potem pod koniec dostajemy taki natlok wszystkich emocji glownych bohaterow i doslownie teleportujemy sie w czsie zeby zobaczyc jaka ta relacja koniec koncow jest plaska. | kolejnym i ostatnim juz minusem jest, pomijanie ashera (glownego bohatera) mam wrazenia jakby byl drugo planow. ale to juz takie czepianie sie o szczegoly |podsumowujac nie bylo zle, sam pomysl jest fajny, lecz juz dosyc oklepany, przez reszte wattpada, z usmiechem na twarzy daje 3/5 bo mimo tych wielu minusow naprawde fajnie sie bawilam i przeogromnie sie ciesze ze kolejna postac trafila do grona utozsamiajacych sie ze mna

33. Recenzja: Books.heart, Pawlak Blanka

    Główną bohaterką jest Wren Martin, która jest porządną i nieśmiałą nastolatką. Stara się jak może w szkole, by dostać się na wymarzone studia. Praktycznie zawsze ma na sobie swoją czerwoną bluzę, która daje jej ukojenie i komfort. Pewnego dnia, wychodząc z biblioteki, wpada na Ashera Reeda-kapitana szkolnej drużyny hokeja. Wren od razu zrobiła na nim wrażenie, więc postanowił dowiedzieć się o niej więcej. Z dni na dzień zaczęli spędzać ze sobą więcej czasu, aż w końcu ich relacja przerodziła się w coś więcej. Zaczynając, tę książkę, byłam nastawiona bardzo pozytywnie, a sama historia wydawała się ciekawa. Jednak, gdy, zaczęłam czytać, zauważyłam ten sam powtarzający się schemat. Popularny chłopak i nieśmiała dziewczyna. Myślałam, że może będzie się czymś wyróżniać, ale niestety tak nie było. Nie mogę powiedzieć, że książka była zła, ponieważ nie była. Dla osób czytających z reguły wattpada i lubiących zwykłe i proste historie ta opowieść będzie idealna. Postacie były wykreowane dobrze, ale fabuła potrafiła momentami nudzić. Podsumowując, polecam, tę historię wszystkim osobom, które lubią proste historie i czytają głównie, by się odprężyć i zbytnio nie zagłębiać w fabułę. Ode mnie 3/5 gwiazdek

34. Recenzja: Tiktok, Grabowska Emilia

    Wren jest nieśmiałą dziewczyną, która po tym co wydarzyło się w jej przeszłości postanawia zostać „niewidzialna”, jej priorytetem jest dostanie się na studia i nie rzucanie się w oczy, dlatego ukrywa się za kapturem swojej czerwonej bluzy. Pewnego dnia trafia na Ashera, kapitana drużyny hokejowej i jej życie obraca się o 180 stopni. Książka bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła, jest napisana przystępnym i prostym językiem oraz wciąga już od pierwszej strony. Kiedy zaczęłam ją czytać nie mogłam się od niej oderwać. Możemy zauważyć typowy wattpadowy schemat, czyli nieśmiała, szara myszka i kapitan szkolnej drużyny lecz nie zmienia to faktu, że ich historia ma coś w sobie i momentami zaskakuje. Autorka przedstawia nam opowieść z perspektywy dwóch bohaterów, dzięki temu możemy się bardziej wczuć. Poznajemy przeszłość postaci oraz ich teraźniejsze problemy, co sprawia, że wydają się bardziej autentyczne. Bardzo polubiłam Wren i Ashera, dlatego żałuję, że książka była taka krótka (260 stron) i to tak naprawdę jej jedyny minus. Jeśli lubicie czytać lekkie młodzieżówki to idealna propozycja dla was. Zdecydowanie polecam!

35. Recenzja: studyjulkaaa, Szatkowska Julia

    „The hoodie girl” Yuen Wright to książka, która całkowicie skradła moje serce i mogę powiedzieć, że stała się moją comfort book!💕 . Książka opowiada o losach Wern - tytułowej „hoodie girl” dziewczyny zamkniętej na nowe relacje, i z ciężką przeszłością, pewnego razu wpada na nią Asher, znany w całej szkole - kapitan szkolenie drużyny hokeja. Wren nie chce mieć doczynienia z tym chłopakiem, lecz z czasem, gdy bardziej go poznaje i widzi jak ten się zmienił, zaczyna czuć coś więcej, ale czy ich relacja to będzie coś więcej czy skończy się na zwykłej przyjaźni? Czy Wern wreszcie otworzy się na innych i zostawi swoją ukochaną czerwona bluzę? . Opowieść mnie urzekła i tak jak już wspomniałam skradła moje serce. Przyjemnie mi się ją czytało i pochłonełam ją w 2 dni. Lekka książka, dobra też dla młodszych odbiorców. Trochę się pośmiałam, ale jak to ja na końcu się wzruszyłam😅 Chciałabym z chęcią trafiać na książki, od których nie idzie się oderwać, bo chce się wiedzieć co stanie się dalej! . Ocena 5⭐/5⭐ , cieszę się, ze trafiła do moich rąk, bo naprawdę jest cudowna!😩

36. Recenzja: Majowe czytanie, Świdrak Weronika

    "Gnijemy, obracamy się w proch, znikamy, mając nadzieję, że nasze dusze będą takie, jakimi my nie możemy być nieskończenie." Ostatnio w moich rękach przedpremierowo znalazła się "The hoodie girl". Jej wybór to była naprawdę dobra decyzja. To historia dwojga nastolatków. Wren i Ashera. Ona- nastolatka pragnąca pozostać we własnym cieniu. On- gwiazda szkoły, kapitan drużyny hokejowej. Spotykają się przypadkiem na korytarzu, a los później łączy ich drogi. Pozytywnie, czy negatywnie? Przekonajcie się sami. Od początku byłam dobrze nastawiona co do tej pozycji. Jeśli mam być szczera przyciągnęła mnie do niej ta prosta, ale też piękna okładka. Czytało mi się bardzo dobrze. To lektura na jeden wieczór. Jest bardzo lekka, zabawna. Czasami się nudziłam, niektóre momenty wydawały mi się irracjonalne. Są też fragmenty rodem z Wattpada. Jeśli ktoś się "wychował" na opowiadaniach z tej platformy, prosto je wyłapie. "The hoodie girl" daje vibe typowej, amerykańskiej szkoły pełnej rozpieszczonych nastolatków podzielonych na lepszych i gorszych. Imprezy, miłość, tajemnice. Trochę tajemnic, niedomówień. Zakończenie było przewidywalne, ale i tak w emocjach czytałam ostatnie strony i z przykrością odłożyłam ten egzemplarz na półkę. Nie idźcie, BIEGNIJCIE zamawiać! Premiera już 27 kwietnia. Mimo mankamentów, polecam!

37. Recenzja: www.instagram.com/lvnerouge, Angelika Pasiecka

    Wren to szara myszka, która ukrywając się pod kapturem swojej czerwonej bluzy, dąży do bezproblemowego ukończenia szkoły. Zawsze trzyma się w cieniu, stara się być niewidzialną nastolatką, aż w końcu jej drogi krzyżują się z super przystojnym kapitanem drużyny hokejowej, Asherem. Chłopak nie widzi świata poza uprawianym sportem, jednak nieoczekiwanie jego spojrzenie przyciąga Wren. Dziewczyna zaczyna stale nawiedzać jego myśli. Co połączy parę nastolatków? "The Hoodie Girl" to lektura, po którą sięgnęłam podczas przerwy świątecznej. Byłam przejedzona i zmęczona, i pragnęłam poleżeć z książką, która nie obciąży moich szarych komórek 😂 Pomimo tego, że tytuł posiada typowy schemat z Wattpada, zawarta w nim historia okazała się być bardzo zabawna i urocza. Przystępny język skierowany jest bardziej w stronę młodszej grupy odbiorców, która ma szansę utożsamić się z przedstawionymi postaciami. Powieść porusza też kilka ciekawych wątków, które ukazują, jak dobrze bohaterowie się nawzajem uzupełniają, choć nie ukrywam, że liczyłam na bardziej wyczuwalną chemię. Prosta i przyjemna młodzieżówka 😊

38. Recenzja: Tiktok, Stępień Wiktoria

    The Hoodie Girl opowiada o rozwijającyn się uczuciu dwojga osób, dziewczyny, kóra pod czerwoną bluzą ukrywa się przed światem oraz popularnego chłopaka, który nie widzi przyszłości bez hokeja. Gdy zobaczyłam wzmiankę, że książka pochodzi z Wattpada spodziewałam się kolejnej typowej historii o szarej myszce i zbuntowanym chłopaku z tatuażami. Jednak pozytywnie się zaskoczyłam. Autorka zabiera nas w młodzieńczy świat, nieodbiegający od szarej rzeczywistości. Dużym plusem jest ukazanie wydarzeń z perspektyw dwóch bohaterów, dzięki czemu możemy ich bliżej poznać. W książce głównie dominują emocje - ból, smutek, radość, miłość. Wren jak i Asher wiele przeszli. Autorka doskonale poradziła sobie z przedstawieniem czytelnikom co czuje osoba mająca atak paniki oraz pogrążona w głębokim smutku. Chociaż książka nie miała niespodziewanych zwrotów akcji, a fabuła zwykle skupiała na rozwijającym się romansie, nie mogłam jej odłożyć na półkę. Przyjemna lektura na dłuższe wieczory.

39. Recenzja: madsbookie, Dzięga Magdalena

    Nie miałam dużych oczekiwań w stosunku do "The Hoodie Girl" i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Historia Wren i Ashera była ciepła, miejscami wzruszająca, a czasem nawet śmieszna. Możemy zobaczyć jak od nieznajomych stają się przyjaciółmi, a później rodzi się miedzy nimi jeszcze większe uczucie. Nie jest to opowieść o toksycznym związku, czy badboyu i nieśmiałej dziewczynie, która wpadła mu w oko, a tego spodziewałam się po opisie. Czytając tą książkę wręcz chłonęłam ciepło bijące z każdej strony.💗 Nie było tam skrajnie wyidealizowanego obrazu głównych bohaterów, bardzo podobało mi się to że nastolatkowie zachowywali się rzeczywiście jak osoby w ich wieku i faktycznie da się zrozumieć ich motywację czy wybory. Co też jest dla mnie wielkim plusem, główni bohaterowie mnie nie irytowali i bardzo ich polubiłam. Uwielbiam też jak ważną rolę odgrywają przyjaciele i rodzina Wren i Ashera. Postacie drugoplanowe są także świetnie wykreowane i miejscami przezabawne.😅

40. Recenzja: booksphotosdump, Król Aleksandra

    Wren i Asher to z pozoru zwykli nastolatkowie. Jednak nie do końca tak jest. Wren ukrywa się za czerwonym kapturem, czuje się tam bezpiecznie i ukrywa tam swoją traumę. Asher to hokeista, pewnego razu wpada na korytarzu na dziewczynę i właśnie w ten sposób rozpoczyna się ich wspólna przygoda. „The hoodie girl” to bardzo przyjemna książka młodzieżowa. Jest to lekka powieść, napisana przyjemnym językiem. Główni bohaterowie muszą radzić sobie z traumami, jest to opisane bardzo dobrze, w emocjonalny sposób. Książka ukazuje jak bohaterowie radzą sobie z problemami oraz jak nabierają uczuć. Polecam tę książkę każdemu, kto szuka przyjemnej wartościowej młodzieżówki!!

41. Recenzja: miedzywi3rszami , Winnicka Nikola

    „The hoodie girl” Yuen Wright Poznajemy w niej Wren Martin, dziewczynę w czerwonej bluzie,Wren ma bardzo jasne priorytety, skończyć szkołę i dostać się na studia. Wren była zawsze skryta pod czerwona bluzą, udało jej się pozostać niezauważoną,aż do momentu gdy nie zobaczyła niebieskich tęczówek Asher’a Reed’a. Jest on kapitanem drużyny hokejowej,która jest dla niego bardzo ważna. Jest on najprzystojniejszym chłopcem w szkole,aczkolwiek nie było to dla niego ważne. Do momentu gdy nie wpadł na niską brunetkę ,skrytą za kapturem czerwonej bluzy. Czy Wren odważy się zdjąć kaptur? Książka jest romansem, opowiada o problemach nastolatków, miłości i przyjaźni. Jeśli lubicie się pośmiać jest idealna aczkolwiek akcja rozwija się powoli,poznajemy dokładnie bohaterów, ich zainteresowania i pasje. Pokazuje że na niektóre sprawy nie mamy wpływu i trzeba nauczyć się z tym żyć dalej. Historia Wren i Asher’a wciągnęła mnie bardzo,przeczytałam ją w dwa dni i uważam ze było warto. Była „lekka” i przyjemnie mi się ją czytało,chociaż nie są to moje klimaty i coś, co czytam na codzień.

42. Recenzja: Czytelnia Emily, Małecka Emilia

    »Ta bluza była dla mnie jedynym źródłem pociechy. Moją jedyną więzią z rzeczywistością i zarazem osłoną przed nią« Wren Martin niedługo kończy liceum, marzy o uniwersytecie Yale i ukrywa się na korytarzach w kapturze swojej ukochanej czerwonej bluzy, z którą nigdy się nie rozstaje. Asher Reed to szkolna gwiazda hokeja i przyszły zawodowy hokeista. Kiedy Wren i Asher wpadają na siebie na szkolnym korytarzy, jej złośliwe uwagi od razu przykuwają uwagę chłopaka. Asher nie daje jej o sobie zapomnieć, a jego wypadek sprawia, że musi porzucić grę w hokeja na jakiś czas, więc nadmiar wolnego czasu pozwala mu złapać kontakt z Wren. Nie jest to najłatwiejsze zadanie, gdy oboje cały czas żyją przeszłością, która nie była dla nich najprostsza. » Chciałabym, żeby książki nigdy się nie kończyły, przynajmniej te dobre. Ale to niemożliwe « The Hoodie Girl, to przyjemna, zaskakująca historia dwójki nastolatków, którzy stoją przed wyborami związanymi z przyszłością, wciąż nie mogąc pogodzić się z przeszłością i czasem teraźniejszym. Bohaterowie razem szukają sposobów na pokonanie tego co ich dręczy od lat, na znalezienie radości w miejscach w których są mimo wielu przeciwności. Bardzo podobała mi się ich historia. Zazwyczaj bohaterowie z przeszłością przedstawiane są przez autorów jako niszczące się nawzajem, a tu Wren i Asher byli dla siebie ratunkiem. Styl pisania Autorki jest lekki i książkę czyta się bardzo szybko. Nie brakuje cytatów które rozbawią, ani tych nad którymi zastanowimy się dłużej. Jeśli gruba cegiełka przy łóżku cię przeraża, chwyć za The Hoodie Girl, a miło spędzisz czas z Wren i Asherem. Obiecuję!

43. Recenzja: booksinmylife4, Woszczyło Wiktoria

    Książka opowiada o Wren, dziewczynie w czerwonej bluzie, której celem jest ukończenie liceum z dobrym wynikiem, aby dostać stypendium. Nie chce rzucać się w oczy i wszędzie chodzi ze swoją ukochaną czerwoną bluzą. Asher to przystojny hokeista. Nigdy wcześniej nie zwracał uwagi na Wren, jednak odkąd wpadła na niego pod biblioteką nie może o niej zapomnieć. Ale Wren to Wren i Asher musi się bardzo postarać nawet o to, aby dowiedzieć się jak „czerwony kapturek” ma na imię. Dziewczyna stara się go unikać, jednak ich drogi ciągle się przecinają. Opis historii może wydawać się banalny, jednak sama książka bardzo mi się podobała. Nie da się ukryć, że jest to młodzieżówka z wattpada, ale mimo wszystko przyjemnie się ją czyta. Wren w przeszłości sporo przeżyła, wpłynęło to na jej zdrowie psychiczne. Asher natomiast od zawsze kochał grać w hokeja. Ma kochająca mamę, przesłodką siostrzyczkę, Ever, oraz ojca, który nie był wzorem do naśladowania. Za bohaterami w pewnym sensie ciągnie się przeszłość. Reprezentują oni inne grupy problemów. Problemy te były jedynie zasygnalizowanie i ich rozwiniecie nie było zbyt obszerne, jednak samo to, że się pojawiły, uważam za dobry pomysł. Dzięki temu postacie były bardziej autentyczne niż mogłyby się wydawać. Muszę przyznać, że polubiłam się z głównymi bohaterami. Nie jest to najlepsza książka młodzieżowa jaką kiedykolwiek przeczytałam, ale myślę, że jest warta uwagi. Niektóre zachowania i wypowiedzi były dziwne, ale nie przeszkadzało mi to. Jeśli lubicie książki tego typu, to naprawdę polecam. Warto dodać, że książka ma zaledwie 260 stron, więc czyta się ją naprawdę szybko. Moja ocena to 4/5 ⛸